"Koeien" en "vee" zijn dusdanig vanzelfsprekende abstracties geworden dat het moeite kost om ze als abstracties te zien. Toch moeten ze op één of andere manier zijn ontstaan, en om dat terug te traceren moet je terug naar de kindertijd, en de manier waarop kinderen die abstracties leren. Als ze op de boerderij opgroeien, leren ze het begrip vanzelf, door waar te nemen wat papa doet als hij de klanken "koe" en "koeien" uitstoot, als in "Ik ga naar de koeien". In de stad is het bekende voorbeeld dat van de auto, of brandweerauto: "auto" en "rood", dan "brandweerauto". Dus conclusie nummer één: abstracties zijn er niet vanzelf, maar worden door ervaring aangeleerd. Althans: in ieder geval de meer basale abstracties. Wat leidt tot de vervolgvraag: "Hoe construeren de hersenen basale abstracties uit ruwe waarnemingen plus wat verbale input?" Deze vraag lijkt lastig te beantwoorden, indien denkende op het niveau van taal en haar werking - je raakt al snel verstrikt in cirkelredenaties. Echter: de wetenschap der neurologie leert dat de hersenen niets anders doen dan dat. Of misschien wel meer dingen, maar dat het bouwen van abstracties op alle punten essentieel is: de vis moet algemene eigenschappen van de roofvis kennen, anders wordt hij opgevreten door de eerste beste roofvis die afwijkt van die modellen die hij al kende - hoe hij ook aan die kennis komt. Oftewel: die kennis omtrent roofvissen komt ook in de vorm van abstracties. En vissen kunnen we moeilijk verdenken van het soort processen waar je normaliter op duidt met "mensen denken". Oftewel: dat "abstracties bouwen" is geen menselijk, maar een dierlijk proces. En dat op een zeer basaal niveau, want "vissen" zijn zelf al behoorlijk basaal, en het duidelijk dat je de redenatie nog een tijd kan voortzetten. Waarna je een behoorlijk aanstal stappen kan overslaan, en constateren, uit het menselijke bestuderen van waarnemingsprocessen, dat zelfs op dat niveau er al abstracties gemaakt worden. Zo is bekend van de kikker die vliegen vangt dat hij dat alleen maar kan doen door uitsluitend en instantaan te reageren op het signaal: "zeer snel bewegende donkere vlek". En uit de bestudering daarvan is bekend dat dit al begint in het oog: dat signaleert niet zozeer het hele gezichtveld bestaande uit miljoenen lichte en donkere pixels, maar haalt als eerste daaruit een bewegende grenslijn tussen lichte en donkere pixels - meerdere van die grenslijnen zijnde een gebied. En die grenslijnen en dat grensgebied zijn in feite ook abstracties geabstraheerd uit het veld van alle pixels van het oog. De vraag naar het bouwen van abstracties kan dus nog verder gereduceerd worden tot: "Hoe maakt het oog zijn abstracties?" Voor het antwoord daarop bestaat al vrij lang een redelijke suggestie, genaamd: "Met behulp van iets dat lijkt op een Fast Fourier Transformatie". Waarbij het antwoord op de voor de hand liggend vervolgvraag luidt: dat is een simpele manier om een patroon te halen uit een signaal, door het signaal op een handige manier te vergelijken met dat patroon. En door te beginnen met de meest eenvoudige vorm van patroon: een volkomen regelmatig patroon, in zijn meest basale vorm zijnde 010101010101... enzovoort, of als je het mooi geleidelijk maakt er zo uitziende (een sinus-vorm):
Waarbij de wiskundige Fourier  uit de naam voor dit procedé bewezen heeft dat je alle mogelijke, er willekeurig uitziende, zich herhalende patronen kan halen uit de optelling
van dit soort basale patronen met alle mogelijke freqenties of golflengte ervan.
Maar hoe ver te versimpelen ook, het blijft voorlopig wiskunde, en de hersenen hebben, zeker op dit basale niveau, geen "rekenmachine" die wiskundige berekeningen voor ze uitvoert. Dat dit proces desondanks toch kan, is omdat Fast Fourier transformeren, in zijn basale vorm, alleen optellen en aftrekken inhoudt. En dat kan het zenuwstelsel wel, want dat is wat neuronen (mede) doen: afvuren als ze bijvoorbeeld signalen krijgen van twee buren (optellen), of juist niet afvuren als ze een signaal krijgen van een andere buurman - het signaal van die buurman wordt dus niet verder doorgegeven, oftewel "afgetrokken". Hieronder deels gereproduceerd staat de uitleg elders van hoe je met handige combinaties van optellen en aftrekken kan zien of aan de acht ingangen van een netwerk van een klein aantal neuronen
kan zien of er een regelmatig patroon staat op die ingangen. Voor het gemak van de
lezer zijn de vier regelmatige vormen en één onregelmatige (5) vooringevuld (meer keuzes bij de genoemde bron),
waaruit men kan kiezen door middel van selecteren het keuze vakje (scroll naar beneden) en het indrukken van de knop "Indienen".
Eigen willekeurige invoer is mogelijk door "Vrije keuze" te selecteren en getallen in de "Input"-vakjes in te vullen.
Warning: Undefined array key "ptr" in /home1/zweistrar/public_html/achtergrond/algemene_semantiek/abstractieladder_schema/abstractiebouwer.php on line 158 Warning: Undefined array key "sch" in /home1/zweistrar/public_html/achtergrond/algemene_semantiek/abstractieladder_schema/abstractiebouwer.php on line 159 Warning: Undefined array key "i01" in /home1/zweistrar/public_html/achtergrond/algemene_semantiek/abstractieladder_schema/abstractiebouwer.php on line 247 Warning: Undefined array key "i02" in /home1/zweistrar/public_html/achtergrond/algemene_semantiek/abstractieladder_schema/abstractiebouwer.php on line 248 Warning: Undefined array key "i03" in /home1/zweistrar/public_html/achtergrond/algemene_semantiek/abstractieladder_schema/abstractiebouwer.php on line 249 Warning: Undefined array key "i04" in /home1/zweistrar/public_html/achtergrond/algemene_semantiek/abstractieladder_schema/abstractiebouwer.php on line 250 Warning: Undefined array key "i05" in /home1/zweistrar/public_html/achtergrond/algemene_semantiek/abstractieladder_schema/abstractiebouwer.php on line 251 Warning: Undefined array key "i06" in /home1/zweistrar/public_html/achtergrond/algemene_semantiek/abstractieladder_schema/abstractiebouwer.php on line 252 Warning: Undefined array key "i07" in /home1/zweistrar/public_html/achtergrond/algemene_semantiek/abstractieladder_schema/abstractiebouwer.php on line 253 Warning: Undefined array key "i08" in /home1/zweistrar/public_html/achtergrond/algemene_semantiek/abstractieladder_schema/abstractiebouwer.php on line 254 De uitkomst van de willekeurige signaal van keuze 5 lijkt niet erg willekeurig, maar dat komt door het beperkte aantal elementen (per laag acht stuks) en de symmetrieën ten gevolge van de binaire aanpak - voor meer uitleg hiervan zie hier 
.Dit is het basale proces. Waaruit je door gewoon het aantal ingangen en neuronen uit te breiden een nauwkeuriger proces kan maken, en door er meerdere achter elkaar te schakelen ingewikkelder zaken mee kan afhandelen. Maar hierin zit dus wel een patroon vooringebouwd in de vorm van hoe je de ingangssignalen bij elkaar optelt of aftrekt. Een schema dat er nu zo uitziet:
De regelmaat in dit schema kan ontstaan op twee manieren: menselijk ontwerp, of evolutie. Het simpelste bekende voorbeeld van FFT-achtige structuren in het zenuwstelsel is dat van het netvlies van het oog, dat op direct zicht al de kenmerkende lagenstructuur heeft van het FFT-schema . De kikker kan zo
snel reageren dat hij een snelle bromvlieg kan vangen, omdat het oog al een
voorverwerkt signaal maakt van het hele tafereel, en dat kant-en-klare
signaal bijna direct kan sturen naar het bewegingsapparaat.Dit simpele schema dient als voorbeeld en basis. Het kan moeiteloos uitgebreid worden en zonder introductie van nieuwe concepten passend gemaakt voor ingewikkeldere omstandigheden door het toevoegen van elementen en meerdere achtereenvolgde basis-constructies. Waarbij een essentiële stap is de toevoeging van elementen die het schema in staat stelt zich aan te passen aan verwerkte ervaringen, oftewel: uitkomsten van het schema worden elders geëvalueerd, en aan de hand daarvan wordt het schema aangepast - een vorm van terugkoppeling . Het basale schema als dat van het oog komt tot stand via evolutie, en kan dus slechts aangepast worden op de tijdschalen van evolutie: generaties. Een teruggkoppeld schema kan zich aanpassen aan de hand van eigen ervaringen van het individu. Een teruggekoppeld neuraal netwerk kan leren. Na die van het oog zijn op talloze plaatsen in het zenuwstelsel structuren an te wijzen die duiden op de functionaliteit als van dit soort neurale netwerken, bijvoorbeeld in de hersenstam  als de "reticular formation"
, waarin "reticular"
staat voor "met een netvormig uiterlijk", en een netvormig uiterlijk krijg
je door bijvoorbeeld twee door elkaar lopende lagenstructuren.Het punt in het zenuwstelsel waarin de frequent als voorbeeld gebruikte gevallen van "koeien" en "brandweerauto" zich afspelen is hoogstvermoedelijk de hippocampus . Liggende in dat gebied dat op deze website aangeduid wordt
als de emotie-organen
en elders als "limbische systeem"
, waarin
"emoties" op dat punt niets anders zijn dan de beoordelingen van ervaringen,
te gebruiken als signaal in het teruggekoppelde neurale netwerk. De hippocampus is vermoedelijk het orgaan waarop de abstracties direct horende bij de dagelijkse ervaringen worden gecreërd en verwerkt - abstracties in dit verband weinig anders zijn dan het afvuren van neuronen bij ervaringen met overeenkomstige kenmerken - iets dat door recent onderzoek, schrijvende 2014, is aangetoond  . Hogere abstracties zoals die van de wiskunde zijn
vermoedelijk constructies ergens in de cortex
, de rationele hersenen. Maar de onderliggende principes, ingebouwd in neuronale netwerken, zijn vermoedelijk hetzelfde. Principes die je kan uitbeelden door het samennemen van groepen elementen, uit de werkelijkheid of eerdere verzamelingen, en daar gemeenschapelijke kenmerken uitfilteren - zoals hier dus uitgebeeld in de abstractieladder. En op grond van die algemene kenmerken iets kunnen voorspellen omtrent zaken of gebeurtenissen door de groepen waarin ze zitten. Wie dit het meest efficiënt doen, is het best voorbereid op de toekomst, en heeft de grootste kans op overleven. Waarop je met een uitdrukking uit de algemene semantiek kan besluiten met: Etc.
|
Top 