Bronnen bij Retorische trucs: hinderlaagDe truc van de "hinderlaag"
is één van die gevallen waarvoor een voorbeeld noodzakelijk lijkt. Hier is
het voorbeeld dat leidde tot het "ontdekken" ervan. De auteur is filosoof,
het soort mensen dat überhaupt sterk gevoelig is voor de verleiding van het
misbruik van taal, waaronder het vervalsen door knoeien met de
betekenis van woorden wat heet "retorische trucs". Eerst een weergave van de structuur van het stuk door van iedere alinea het begin te nemen (de Volkskrant, 15-09-2016, column door Marjan Slob, filosoof):
Tja, nu is het toch wel grotendeels duidelijk, hè ... Het gaat in bijna het hele stuk over diverse zaken met als zichtbare band een historisch context, en dan, plotseling, aan het einde, wordt er overgestapt op de actualiteit. De lezer is langdurig beslopen zonder dat hij wist dat hij beslopen werd, natuurlijk, en dan BANG!!!, klapt de val dicht in de laatste korte alinea. De als eerste opkomende suggestie voor de naam hiervan, wat best wel eerder vertoond is, was "sluipoverval", maar uiteindelijk is gekozen voor het minder descriptieve maar makkelijkere woord "hinderlaag". Een stuk gereedschap dat typisch past in het arsenaal van de gifmenger, die dus meestal een gifmengster is, en zo ook in dit geval. Qua eerdere voorbeelden kwam ook onmiddellijk de naam van Anet Bleich op. Helaas nog geen verzameling van, maar iets typisch van haar is een uitgebreid "Hier is het leven van Ed van Thijn" met aan het einde "... dus alle moslims moeten worden toegelaten". Dat wat betreft de vorm. Dan de inhoud, die men zo kan invullen, want van precies dezelfde soort als alle eerdere bijdrage vanuit "De overname door de islam is een GOEDE zaak"-hoek: boerkini = duikpak/-surfpak/-maatpak/-stropdas/-t-shirt/-carnavalskostuum ... enzovoort. Slaande op het aspect van bedekking. Enzovoort. In dit geval beginned met het Venetiaanse masker. Wat allemaal met één simpel tegenargument beantwoord wordt: "Het nazi-uniform is verboden". Waarvoor ook geldt dat het bedekking is net als duikpak/-surfpak/-maatpak/-stropdas/-t-shirt/-carnavalskostuum ... enzovoort. Wat is zonder verder nadenken laat zien dat het niet gaat om "bedekking", maar over "symbool". In dit geval: symbool voor een beweging die zojuist een behoorlijk lange reeks aanslagen heeft gepleegd op gewone burgers. Welke gewone burgers dus het recht hebben gevrijwaard te blijven van herinnering daaraan, door lieden die door het vertonen van de symbolen van de aanslagplegers laten zien dat ze denken dat ze superieur zijn en boven de wet van de overige burgers verheven. Argumenten die simpel zijn en voor iedereen te bedenken, en die de filosoof hier vermijdt door de taktiek van "hinderlaag". Ze heeft het eigenlijk wel over dit onderwerp, maar op een verborgen manier. Zodat de argumenten niet weerlegd kunnen worden vanuit het punt waar het om gaat. Het is alsof je een wedstrijd met jezelf aan het spelen bent. Wat filosoof Slob kennelijk ergens ook beseft:
Je ziet het al helemaal voor je: de keeper rolt de bal op zijn gemakje naar de back. De back maakt een handige manoeuvre langs de tegenstander en bedient de middenspeler. Die omspeelt met mooie schijnbewegingen de vijandige middenspelers en bedient de vleugelman, die de back eruit loopt, een fraaie hoge voorzet geeft naar de spits die zich ongestoord heeft kunnen vrijlopen, en daar komt die bal aangezweeft ... Een inkoppertje. Oftewel: wat een uiterst minderwaardige manier van "argumenteren" ... En ook behoorlijk giftig. En typisch vrouwelijk, dus ... Naar Retorica, trucs
, of site home
 ·.
|