Bronnen bij Neurologie, neurotransmitters: praktijkvoorbeelden

De uitleg van de werking van neurotransmitters is gericht op het normaal functioneren van het geheel. Maar daarbij hebben we gezien dat dit normale functioneren vrijwel altijd een toestand is van twee tegengestelde stoffen of werkingen, om het voor de natuur mogelijk te maken het systeem al geheel makkelijker bij te regelen en bij te stellen. Maar dat betekent ook dat verstoringen in die evenwichten, bijvoorbeeld door toediening van extra neurotransmitters, de standaardwerking van het systeem verstoord wordt. En andersom: bekende storingen blijken vaak het gevolg van onbalansen in de hoeveelheden neurotransmitters. Onder voorbeelden hiervan (Leids universiteitsblad Mare, 08-11-2007, door Thomas Blondeau):
  Recreatief drugsgebruik laat sporen na

Een lijntje is niet onschuldig

Wie een paar keer per maand coke snuift, heeft daar meer last van dan hij misschien zelf vermoedt. Bij een psychologische test is de gebruiker trager en maakt hij meer fouten dan wie het bij een biertje houdt.

...    BNN-presentator Filemon Wesselink gebruikte voor het programma Spuiten & Slikken een medicijnkast aan verdovende en oppeppende middelen. Afgelopen week werd deze journalistieke duivel-doet-al gesigna1eerd in de faculteit Sociale Wetenschappen. Onder het toeziend oog van een cameraploeg en psychologe dr. Lorenza Colzato werden zijn cognitieve vaardigheden door middel van een test vergeleken met die van een cocaïnegebruiker. Deze vaardigheden komen van pas bij het opnemen, verwerken en beoordelen van informatie. Filemons journalistieke experimenten leken geen al te diepe gaten geslagen te hebben. De gebruiker scoorde beduidend slechter.   ...

Cocaïne lijkt qua structuur als een beetje op de neurotransmitters, en, hoe dan ook, beïnvloedt het het algemene proces van neurontransmissie. Met het geregistreerde gevolg: alles gaat minder goed werken.

Het kan ook de andere kant op (de Volkskrant, 18-12-2009, door Ranne Hovius):
  Ontwenningskuur gevierd met een dubbele wodka-tonic

Alcoholisme is geen gebrek aan zelfdiscipline maar een voortvloeisel van angsten, stelt cardioloog en ervaringsdeskundige Olivier Ameisen. Gelukkig blijkt Baclofen te kunnen helpen.

De Frans-Amerikaanse cardioloog Olivier Ameisen is 44 jaar oud als hij op een dag in het ziekenhuis bij kennis komt. Hij was als gevolg van een zware epilepsieaanval in coma geraakt. De oorzaak: acute onthoudingsverschijnselen na een langdurige alcohol binge. ...
    ... In het ziekenhuis hoort hij dat zijn nieren op het punt hadden gestaan het te begeven en vanaf dat moment neemt Ameisen zijn alcoholisme serieus. Hij laat in de zeven jaar die volgen geen middel onbeproefd om van zijn verslaving af te komen. ...
    Zeven jaar lang leefde hij in de ban van de hunkering naar drank, tot hij door een ex-vriendin attent gemaakt wordt op een artikel over Baclofen, een spierverslappend medicijn dat bij spasmen gebruikt wordt. Een onderzoekster op het gebied van verslaving had gemerkt dat de hunkering van een cocaïneverslaafde aanzienlijk was afgenomen nadat hij Baclofen had ingenomen. Het artikel zet Ameisen aan het googlen, aan het informeren bij artsen, en uiteindelijk aan het op eigen kracht experimenteren met verschillende doses van het middel.
    Met onmiddellijk succes. Zodra hij de juiste dosering gevonden heeft is hij eindelijk verlost van zijn hunkering. Hij blijkt zelfs in staat een normale ‘sociale’ drinker te worden. ...

Waarom is dit dan niet bekend?:
  Zijn publicatie over deze ontdekking leidt tot bijval en felicitaties maar niet tot serieus onderzoek op naar inzetbaarheid van het middel voor de verslaafdenzorg op. Wie hebben er baat bij? Onder welke voorwaarden? Op grond van een enkele ervaring – inmiddels uitgebreid met de ervaringen van een paar honderd anderen – zijn generalisaties niet mogelijk.
    Blijft onderzoek uit omdat er op Baclofen geen patent rust en de benodigde investering voor de farmaceutische industrie niet lonend is? Ameisen vreest het. ...

Dit is een tweede voorbeeld van een stof die niet zelf een neurotransmitter is, maar via-via één van de neurotranmsitters beïnvloedt, en daardoor zeer specifieke veranderingen van gedrag tot gevolg heeft.


Naar Neurologie, neurotransmitters , of site home ·.

 

 

2012