Bronnen bij Neurologie, organisatie: beperking

Onder een toepassing van het idee van een beperking in de totale verwerkcapaciteit van de hersenen (Volkskrant.nl, 10-11-2009, door Peter de Greef):
  Je brein kiest voor jou

Als je in je brein kijkt, dan kun je zien hoe wij een beslissing nemen. Het blijkt een voortdurend gevecht tussen hersencellen te zijn.

...De ezel van de middeleeuwse priester en filosoof Jean Buridan (ca 1292-1360) maakte zich door zijn dood onsterfelijk. Het beest, uitgehongerd en uitgedroogd, werd op stal gezet tussen een baal hooi en een emmer water, en kon geen keuze maken... Met fatale gevolgen.
    Met dit dilemma wilde Buridan de grenzen van de vrije wil aangeven. Het is tevens een mooi voorbeeld van hoe moeilijk beslissen is. Hoe gaat dat eigenlijk beslissen, in ons brein?
In het VU Medisch Centrum in Amsterdam staat een enorm apparaat, een magneto-encefalograaf (MEG). Het is een hersenscanner, maar geen gewone. Het ding zweeft als een gigantische cocon rond het hoofd van de proefpersoon en vangt de magnetische velden op die de hersenen voortbrengen. In Nederland staan er drie van dergelijke apparaten. Voor een gewone hersenscanner is het ‘volgen’ van een beslissing in ons brein onmogelijk. Daarvoor gaat het nemen van een beslissing eenvoudigweg te snel. De MEG-scanner kan dit echter wel.
En wat zie je dan: voor elke beslissing die we nemen gaan er in het brein eerst neuronen (hersencellen) trillen. Op die trillingen reageren hersencentra. Niet elk hersencentrum heeft hetzelfde doel. In het frontaalkwab liggen bijvoorbeeld gebieden die een rol spelen bij het aansturen van bewegingen, bij taal, bij het beoordelen van situaties en het oplossen van problemen en het stellen van prioriteiten, en er is ook een klein gebiedje in het frontaalkwab dat belangrijk is bij het beleven van plezier (het glaasje wijn, de sushi, een mooi schilderij). Het zogeheten limbisch systeem, weer een ander hersencentrum, is verantwoordelijk voor de emoties. De achterhoofdskwab is volledig gereserveerd voor de verwerking van visuele prikkels. En de kleine hersenen zijn weer van belang bij ingesleten gewoonten als lopen en autorijden. Al die hersencentra ‘concurreren’ met elkaar. Als een hersencentrum iets voor elkaar wil krijgen, moet het ervoor zorgen dat het meer hersencellen tegelijk laat trillen dan de concurrerende centra. Het is dus een continu gevecht in je brein. Het ‘sterkste’ hersengebied, dat de meeste cellen kan laten trillen, wint.   ...

Eigenlijk behoorlijk vanzelfsprekend: het nemen van beslssingen begint al in de hersenstam, en daar heb "jij" sowieso niets te vertellen ...


Naar Neurologie, organisatie ,  of site home ·.

27 nov.2009