Bronnen bij Culturele gelijkheid, joods: neuroticisme

Inleiding

Ter ere van deze verzameling is opgezocht wat "neurose" betekent, behalve de dagelijkse betekenis van "niet goed bij je hoofd zijn". Het bleek te zijn "Het structureel ineffectief omgaan met problemen" uitleg of detail .

Waarmee de intuïtieve keuze voor de omschrijving van de Joodse levenshouding als "neurotisch" een bijzonder gelukkige is gebleken. En dat 'structureel' een zeer heldere invulling kan worden gegeven: bij een piepende voordeur gaan klagen over het leven, in plaats van olie op de scharnieren te spuiten.

Wat op deze website in meer algemene termen gegoten is als de tegenstelling tussen intellect en gezond verstand .

Tusen praktijk en theorie.

Waarin het neuroticisme dus vergezeld wordt van de eigenschap waarvan de verzameling ook al heel lang in de planning staat: die van het intellectualisme (met vele tientallen exemplaren in het archief).

En op welk punt je dus ook kan teruggrijpen naar de culturele bron: het boek vol met Stenen Tafelen, Brandende Bosjes, Zoutpilaren en Kindoffers.

Het monotheïsme is natuurlijk de archetypische combinatie van neurose, intellectualisme, theoretisme, ideologisme, en alle mogelijke kwalen die daar bij horen.

De start van deze processen ligt in de nevelen der geschiedenis, maar erbij hoort dat de groep die als eerste onderhevig was aan dit proces is gaan rondtrekken (de in 2022 modernste inzichten zeggen dat dit de volgelingen van de Egyptische farao Achnaton waren), maar in ieder geval is dat rondtrekken een door henzelf gedocumenteerd iets.

En aan dat rondtrekken zitten dus precies die dingen vast die het bovenstaande versterken (de Volkskrant, 08-03-2014, column door Bert Wagendorp):
  Boekenweek

De Boekenweek wordt vandaag ook alweer 79. ...
    Donderdag zat de Britse historicus Simon Schama aan de DWDD-heimweetafel van Adriaan van Dis. Schama heeft net een mooi boek geschreven, De geschiedenis van de Joden. Hij vertelde hoe dat volk zich door de eeuwen overeind had weten te houden, zonder leger, vloot of kastelen: met verhalen.

Hij vertelde niet dat dat volk zich overeind had gehouden zonder boerderij, fabriek, of andere vormen van productie. En haar producten voor het levensonderhoud dus verkreeg in ruil voor woorden. Materiële welvaart en de arbeid daarvoor gepleegd in ruil voor perkamenten vellen met esoterische toverspreuken die je ziekte genazen.
    In ruil voor zwarte streepjes op witte vellen.
    In ruil voor lege briefjes.

Zulk leven is een leven van liegen en bedrog.

Zowel liegen als bedrog lijden volautomatisch tot contradicties in het brein, zolang in dat brein ook beelden uit de werkelijkheid binnenkomen.

Contradicties leiden in het brein tot het vrijkomen van signaalstoffen die schade veroorzaken .

Liegen en bedrog leiden tot steeds verder gaand disfunctioneren van het brein tot alle rationele functionaliteit eruit verdwenen is, en alleen emoties overblijven .

Van neuroses tot Het Gekrijs.

Er was in het archief al een verzameling aangelegd van verschijnselen van Joods neurotisch gedrag, maar die heeft het bezwaar dat er geselecteerd is op dat verschijnsel, en je dus niet kan nagaan in hoeverre dit kenmerkend is voor de groep van (seculiere) Joden ten opzichte van de algemene menselijke populatie.

De oplossing kwam, zoals zo vaak, uiteindelijk vanzelf.

Na het bedenken van een nieuwe invalshoek voor het beschrijven van het verschil tussen de geest van typische alfa- en bèta-denkers uitleg of detail , werd de taak ondernomen om alle overige verzamelingen onder de rubriek "Alfa en bèta" aan een schoonmaakbeurt te onderwerpen.

Wat dus ook gebeurde met de rubriek "Alfa-intellectualisme en -neuroticisme" uitleg of detail .

En die bleek in ruime mate gevuld te zijn door Joodse inbreng, en dus gezien de gemiddelde numerieke verhouding van 1 op de 500 van de wereldbevolking, is er daar (op zeg 100 artikelen) automatisch sprake van een gigantische oververtegenwoordiging.

Nogmaals: dus niet verzameld op dat aspect kwam het automatisch bovendrijven - als een vorm van data-mining uitleg of detail .

Waarna je kan verantwoorden dat nader te onderzoeken, op een meer gerichte manier.

Maar omdat die verantwoording essentieel wordt geacht, wordt de huidige verzameling gesplitst gehouden, met eerst die gedata-minede exemplaren.

Merk als eerste op dat de oorspronkelijke verzameling 35 bronnen bevat, en dat de numerieke wereldverhouding Joods-niet-Joods 1 op 500 is.

Oftewel: reeds voorbij de 0,07 met Joodse exemplaren is er sprake van oververtegenwoordiging.

Bronnen

De eerste bron dateert van voor de start van deze website (de Volkskrant, 15-12-2000, door Anet Bleich):
  Een intense zoektocht naar identiteit

Mooi en ontroerend is Het verhaal van Ed van Thijn. Dat de vroegere PvdA-prominent, tegenwoordig bijzonder hoogleraar politicologie, over een vlotte pen beschikt, was bekend. ...
    Stukje bij beetje verovert de verlegen, (te) vroeg rijpe jongen, die bovendien ook nog door astma gekweld wordt, het noodzakelijke minimum aan zelfvertrouwen en een eigen plek onder de zon. ...

Twee stuks neuroten: Van Thijn, en Bleich die positief is over Van Thijn.

Onder het alfa-intellectuele intellectualisme en neuroticisme valt ook de afkeer van het platteland ... (de Volkskrant, 24-12-2009, door Eelco Meuleman):
  Heddy Honigmann filmmaker

Er is nog kracht

Net terug uit Japan, waar ze een prijs in ontvangst nam voor haar laatste documentaire ‘El Olvido’, en op weg naar China is Heddy Honigmann (58) even thuis in Amsterdam-Slotermeer. ...

...    Ze verhuisde weloverwogen. Omdat ze gek werd van de hoge hypotheek. Omdat ze meer ruimte wilde, ook voor haar ‘liefje’ Henk en diens zoontje. En omdat ze zich niet meer thuis voelde in de grachtengordel ...

Die term zijnde de "grachtengordel"-houding, waarvan het hier relevante kenmerk is dit:
  ...zich niet meer thuis voelde in de grachtengordel, waar iedereen is geobsedeerd door Het Boek dat je moet lezen en De Film die je moet zien.    ...

Bijna de definitie van het alfa-intellecuele neuroticisme.

En wat is het vak van het alfa-intellectuele neuroticisme, als het niet dat van schrijver of psycholoog/psychiater is ...? (de Volkskrant, 27-01-2009, door Ianthe Sahadat en Frederieke van Velzen):
  Schrijven is verleiden

‘Lightfilosoof’ Alain de Botton heeft een nieuw boek. In Ode aan de Arbeid verdiept hij zich in de werkende mens. ‘Ik benijd het vermogen van mensen gelukkig in hun werk te zijn.’

‘Wat doe jij?’, is vaak het eerste dat mensen elkaar vragen. Alsof je baan je identiteit bepaalt. Alain de Botton vindt het opmerkelijk. En waarom willen mensen toch zo graag gelukkig zijn in hun werk? Terwijl een tevreden werker al net zo’n ongewoon verschijnsel is als een groot schrijver.
    Vragen over werk, liefde, status en geluk. Daar heeft historicus De Botton zich in bekwaamd sinds hij als 23-jarige schrijver debuteerde met Proeven van liefde. Hij bedient zich al vijftien jaar van een succesformule: op speels essayistische wijze verkent hij alledaagse dilemma’s en menselijke zorgen aan de hand van filosofische inzichten. ...
    Zijn boeken leverden de Brit van Zwitserse komaf bij critici het label light-filosoof of zelfhulpintellectueel op. ...
    Zijn boek begint hij deze keer in een reusachtig pakhuis in het logistieke hart van de Londense haven. Van daaruit analyseert hij, stelt hij vragen. ...
    Per hoofdstuk bespreekt hij een andere beroepsgroep. Maldivische vissers, medewerkers in een koekjesfabriek of raketingenieurs. ‘Hoe kan een baan betekenisvol zijn? Voor mij is dit het grootste dilemma van de moderniteit.’
   De schrijver neemt een kijkje in een Belgische koekjesfabriek, waar vijfduizend mensen massaproducten voor de Britse markt fabriceren. Het werk levert geld op: Britten eten jaarlijks voor 1,8 miljard aan koekjes. De Botton neemt het even geschokt als gefascineerd in zich op. ‘Er werken mensen in een koekjesfabriek die nooit iets eetbaars aanraken. En toch zetten zij zich met hart en ziel in voor een gezamenlijk eindproduct, door soms volkomen onbeduidende taken met totale vastberadenheid op zich te nemen.’

Wie van de mensen die u volgde, benijdde u het meest?
‘Ik benijd niet zozeer iemands beroep, maar meer het vermogen van mensen gelukkig en tevreden in hun werk te zijn. Ik zou dolgraag een gelukkige accountant willen zijn.’

Zou u niet liever een gelukkige schrijver zijn?
‘Gelukkige schrijvers bestaan niet. Kijk, als je hard studeert, kun je een goede tandarts worden. Maar een goede schrijver... Miljoenen mensen willen een boek schrijven, maar slechts een fractie zal ooit een goed boek schrijven, laat staan verkopen. Bij schrijven zijn ambitie en realiteit onevenredig. Dat levert een hoop zielepijn op.’

Geldt dat ook voor u?
‘Nou, het blijft altijd een kleine lijdensweg.’   ...

Een cornucopia van het alfa-intellectuele en Joodse neuroticisme.

De volgende bron werkt niet zo internationaal, maar is in Nederland veel bekender. Met nog veel ernstiger verschijnselen: topschrijver en media-overbevolker Arnon Grunberg uitleg of detail (het volgende vanaf hier is allemaal en bloc overgenomen uit de oorspronkelijke verzameling) (de Volkskrant, 07-02-2005, televisierecensie van Wim de Jong):
  Boer zoekt vrouw

Kan R.A.M. van het scherm af? Niemand kijkt er meer naar, en de onnozelen die dat per ongeluk nog wel doen, worden beledigd. ...

Een tot ongekende hoogte opgeschroefde alfa-intellectuele vaardigheid van dit figuur.
  ...    Om die in zijn hengsels hangende open deur voor de zoveelste keeer in te trappen, ging de schrijver namens het VPRO-kunstprogramma op bezoek bij de in Berlijn wonende Rus Vladimir Kaminer, die een roman heeft geschreven (vraag je als kijker nooit af waarover, niet bij R.A.M.) en daarnaast veel plezier schept in zijn werk als dj. Van de vrolijke jongen die vanaf zijn gebloemde driezits Grunberg toevertrouwde dat hij houdt 'van beweging en verandering' in het leven, was al gauw weinig meer over.
   Grunberg, nooit vies van een overdosis effectbejag, confronteerde de stomverbaasde Kaminer met Hitler en Stalin .....

Een tweede ding dat zeer breed voorkomt in alfa-intellectuele kring, en door A. Grunberg naar ongekende hoogte is gedreven.
  ... confronteerde de stomverbaasde Kaminer met Hitler en Stalin, die tenslotte ook hele volkeren in beweging hadden gebracht ... Kaminer bleek weinig meer te willen dan dat mensen door zijn muziek in beweging komen en er plezier aan beleven.
    Hoezo, een nostalgische hang naar kapotheid? ......

En dat is waar het hier om gaat:
De hang van de alfa-intellectueel naar kapotheid.
    Vernieling, geweld, dood, verderf.
    Gewoon slechtheid in het algemeen.
    Achter bijna alle of alle drijvingen van de alfa-intellectueel zit minstens ook slechtheid, en bij lieden als A. Grunberg uitsluitend slechtheid.
    Of in andermans woorden (Volkskrant.nl, 11-12-2009, ANP):
  Arnon Grunberg wint Huygensprijs

Arnon Grunberg heeft de Constantijn Huygens-prijs gewonnen voor zijn hele oeuvre .... Dat heeft het bestuur van de Jan Campert-stichting donderdag laten weten. ...
    In het juryrapport wordt Grunberg geroemd om zijn ‘nietsontziende verbeelding van de meest zwarte kant van de mensheid in zijn romans. ...

Het gestoorde geestesleven van de alfa komt voort uit een overdadige hang naar, zo niet voorliefde voor, de slechte kant van de mens.
   Waarbij die Grunberg nog een zwak excuus heeft in zijn culturele en genetische voorgeschiedenis, die start met het dood en verderf van het Oude Testament.
    Eindigend in De Apocalyps waar A. Grunberg ook zo vol van zit uitleg of detail .
    Zo dol op is.
    Natuurlijk ook de reden dat die Grunberg bij een psychiater loopt, zie NOVA, 05-09-2009.
    Wat dus ook in diverse mate vindt bij de bredere alfa-intellectuele populatie.
    Want die lieden die zo lijden onder zulk een bar en woestijnachtig wereldbeeld als het neurotische intellectualisme, die willen natuurlijk verlossing daarvan.

Waarvan nog een paar voorbeelden (de Volkskrant, 19-04-2011, door Peter de Waard):
  Trouwe volgeling van Freud ....

Zelfde excuus als Grunberg.
  ...van Freud die interviewde voor de eeuwige stilte

Psychotherapeut Louis Tas ...

Zelfde excuus als Grunberg
  Louis Tas was de psychotherapeut van de Amsterdamse grachtengordel. Kunstenaars, acteurs, schrijvers die of met hun carrière overhoop lagen, de in een midlifecrisis zaten of op een andere manier met zichzelf in de knoop lagen...

Kunstenaars, acteurs, schrijvers ...
  ... Lang niet alle BN'ers liepen ermee te koop dat ze bij hem hadden aangeklopt. Maar sommigen vonden het een fascinerende ervaring en vertelden erover. Ischa Meijer behoorde daartoe ...

Zelfde excuus als Grunberg
  ... ... Ook het echtpaar Edwin de Vries en ...

Zelfde excuus als Grunberg.
    Deze redactie kan er ook niets aan doen ...
    Net als aan het volgende (de Volkskrant, 20-04-2011, column door Bert Wagendorp):
  Psychiater

Geruime tijd geleden stelde ik mij op doktersadvies in verbinding met een psychiater. Een echte Londense Harley Street-shrink van ruim 200 euro per consult.
    Toen ik binnenkwam voor mijn eerste gesprek, bood hij mij een stoel aan en geen divan. ...
    Vorige week overleed Louis Tas, de Amsterdamse psychiater die Freud altijd trouw bleef. ...

B. Wagendorp uitleg of detail heeft "Oma in Israël".

Waarna de en-bloc overname uit Alfa-intellectuele neuroticisme eindigt.

In de rest stonden nog twee exemplaren, de eerste ook zijnde een archetypische (de Volkskrant, 12-11-2009, van medewerkster Floortje Smit):
  Verblijf in Europa heeft niets veranderd aan de levenshouding van de weer in New York filmende 73-jarige regisseur

‘Ik ben nog steeds even pessimistisch als toen ik kind was’

In Whatever Works keren zijn oude thema’s terug. ‘Wie niet zo slim is, wordt niet gekweld door de leegheid van het bestaan.’

Woody Allen is terug in New York. Terug in zijn eigen bed, in de buurt van zijn vaste restaurants – na vier films in Europa filmde hij Whatever Works weer in zijn oude, vertrouwde stad. Leverde afstand hem een nieuw inzicht op? ‘Nee’, vertelt hij aan de telefoon. ...
    En dat is misschien ook de reden dat hij het script voor Whatever Works na ruim dertig jaar zo weer kon oppakken. ‘Mijn houding tegenover het leven is niet veranderd. Ik ben nog steeds even sarcastisch, pessimistisch en kritisch als toen ik kind was. Ik heb niets meegemaakt dat mij op andere gedachten heeft kunnen brengen.’
    Woody Allen schreef het verhaal in 1977. Een vriend, de komiek Zero Mostel, stond model voor de hyperintelligente Boris Yellnikoff, een ouwe Joodse zwartkijker met smetvrees. Mostel overleed echter voordat de film gemaakt kon worden en het scenario belandde in de kast. ‘Het verhaal vraagt om een specifiek type mens. Eentje die kritisch en sarcastisch is, maar wel sympathiek blijft. Ikzelf kan dat niet – zodra ik dat doe ben ik helemaal niet leuk meer.’ Allen vond die persoon uiteindelijk in de komiek Larry David. ‘Ik heb alleen wat referenties naar de tijd aangepast. Maar alle verhoudingen en personages bleven hetzelfde.’
    David doet – zoals vaker met Allens personages - erg aan de regisseur denken. ...
    Maar het is vooral Allens oude thema van intelligentie als handicap die uit de film spreekt – zo gelukkig als de simpele Melodie zal de slimme Boris nooit worden. Misschien is Whatever Works ook wel een ode aan domheid. ‘Nou ja, Melodie wordt natuurlijk wel volwassener. Maar het is zo dat ze zich ook niet de verschrikkingen van het leven realiseert. Mensen die niet zo slim zijn leven simpel, onnadenkend, hebben geen last van ambitie. En ze worden niet gekweld door de leegheid van het bestaan.’ Klinkt daar jaloezie doorheen? ‘Nee, zeker niet. maar ik benijd wel mensen die in God geloven. Mijn gezond verstand en het beetje opleiding dat ik heb gehad, maken dat volstrekt onmogelijk. Maar ik wou dat ik zo’n rotsvast geloof had dat er méér is, dat het leven een doel heeft. Dat is een geschenk.’

Vier stuks.

Er is ook een sterke band tussen neurotisch intellectualisme en cynisme . Hier een Nederlandse exponent met een kleine maar illustratieve uiting (de Volkskrant, 19-11-2009, column door Max Pam):
  Liever teveel betalen dan zo’n rotkastje

Misschien ben ik een ouderwetse romanticus, maar de auto vertegenwoordigt voor mij een symbool van vrijheid. Wegrijden zonder dat iemand weet waar je bent, is een van de aantrekkelijkheden van de auto.

Tussentitel: Je kunt beter parkeerpaal worden dan medewerker bij McDonalds

Enzovoort, eentje uit een lange reeks soortgelijke exemplaren (zowel qua aantal bijdrages als soort persoon).

De totale score: 14 stuks op 35 bronnen, vertegenwoordigingsfactor: 0,4 .

Oververtegenwoordigingsfactor ten opzichte van de 1 op 500 (0,002): 200.

Dit getal is zo hoog dat de achtergronden niet verder nader gepreciseerd of toegelicht hoeven te worden. Zelfs als je er een factor 10 naast zit, blijft de oververtegenwoordiging gigantisch.

Een tweede deelverzameling ging over een ander specifiek onderwerp, waarbij de Joden op eigen kracht kwamen bovendrijven. Het onderwerp was nomadisme, en met name de psychische gevolgen ervan uitleg of detail . Hier de meest relevante stukken eruit (de Volkskrant, 15-01-2013, column door Arnon Grunberg):
  Heimat

Onder de kop 'Europeaan blijft liefst in de Heimat' omschreef Thomas von der Dunk zaterdag in de Volkskrant het reëel bestaand nationalisme als volgt: 'Hier ben ik geboren, dus hier ga ik dood.'    ...
    Een tijd terug schreef ik dat ik in Paraguay hoorde dat de mennonieten in Bolivia karren met vierkante wielen gebruiken. Te snel gaan is zondig. Nu ook weer doet het geloof in de onontkoombaarheid van de natiestaat mij denken aan vierkante wielen.

Welke vierkante wielen Arnon Grunberg, fervent tegenstander van de natiestaat uitleg of detail , kennelijk wil vervangen door de ronde wielen van de woonwagen van de nomade, eventueel vergezeld van kamelen. En hierin staat "de natiestaat" natuurlijk voor de residente maatschappij en cultuur.
    En diezelfde Arnon Grunberg is dus tevens een levende exponent van de gevolgen: het neuroticisme en de afhankelijkheid van en daardoor denken in pillen en psychotherapie (de Volkskrant, 29-04-2013, column door Arnon Grunberg):
  Psychotherapie

Volgens de filosoof Foucault is oorlog niet alleen de voortzetting van politiek, maar werd politiek ooit beschouwd als de logische voortzetting van oorlog.
    In Nederland is politiek de voortzetting van psychotherapie. Zo werd de Kamervoorzitter, mevrouw Van Miltenburg, zeer geëmotioneerd toen de heer Van Haersma Buma vroeg of ze het debat misschien probeerde te sturen.
    Vermoedelijk was ze vergeten haar pilletjes te slikken.
    Veelzeggend was het dat de heer Rutte het opnam voor de Kamervoorzitter omdat politiek emotie zou zijn.
    Uitgebreid psychiatrisch onderzoek naar de volksvertegenwoordigers en bewindslieden is wenselijk.
    Ik ben niet de behandelend geneesheer, maar wellicht moet de medicatie hier en daar worden aangepast? ...

Een dusdanig gebruik dat hierin meteen de obsessie kan worden gezien. Het is dan ook weinig verwonderlijk dat ten eerste Arnon Grunberg als lid van de nomadische joodse cultuur zelf bij een bij een psychiater loopt (NOVA, 05-09-2009), en geheel in de lijn van het individuele en psychologische naar het sociologische dat in de beroepsgroepen van de behandelende psychologie maar met name de psychiatrie een sterke joodse vertegenwoordiging is te vinden. Dit laatste mede volgens de gezond-verstand constatering van mensen uit de academische omgeving van de sociale wetenschappen, dat psychologiestudenten zich duidelijk onderscheiden door de eigen behoefte naar die behandeling.
    Conclusie: nomadisme maakt psychisch ziek. Niet iedereen krijgt het, maar het nomadisme verhoogt de kans erop in aanzienlijke tot sterke mate. Doordat het antisociaal is, en de mens van nature sociaal geworden is, in de loop van duizenden jaren.

En hier nog een meer algemene bron over het verband tussen nomadisme en psychische kwalen (de Volkskrant, 07-08-2015, door Margreet Vermeulen):
  'Te veel reizen ontwricht je leven'

Vergeet de glamour: reizen is niet zo leuk. Stress, jetlag en veel overwerk als je eindelijk thuisbent. Je privéleven gaat eraan kapot, waarschuwt toerisme-expert Scott Cohen.

Ook zo jaloers op collega's die op kosten van de baas de hele wereld overvliegen? Of op de buurman die voortdurend congresseert in luxehotels in exotische oorden? Nergens voor nodig. De glamour en status van het globetrotten worden zwaar overschat, terwijl buitensporige reislust meer kapotmaakt dan je lief is. Dat concludeert de Britse toerisme-expert Scott Cohen van de Universiteit van Surrey op basis van een literatuurstudie naar de 'schaduwkanten' van hypermobiliteit.    ...
    Ook van zakenreizen wordt steevast een clichébeeld geschetst van de man die, strak in het pak, een dure whisky krijgt aangereikt van een charmante stewardess. In werkelijkheid staan deze 'frequent flyers' stijf van de stress, concludeert Cohen op basis van bestaande onderzoeken. Ze zitten vast in strakke werkschema's, raken veel tijd kwijt aan het in de rij staan - en van alleen op een hotelkamer bivakkeren, worden de meeste mensen niet bepaald vrolijk. Eenmaal thuis wacht - als klap op de vuurpijl - een stapel achterstallig werk.
    De verzekeringsbranche in de VS vergeleek eind vorige eeuw het claimgedrag van duizenden medewerkers van de Wereldbank. Stafleden die geregeld op missie moeten, doen drie keer zo vaak een beroep op psychologische hulp dan medewerkers die altijd achter hun bureau zitten. Hoe meer dienstreizen, des te groter de hulpvraag.    ...

En de verklaring is ook al eerder gegeven, in de vorm van slechts één enkele term: "sociale binding" - hier in de wat uitgebreidere worden van het onderzoek:
  'Reizen betekent nieuwe plekken ontdekken, nieuwe mensen ontmoeten', vertelt Cohen. 'Maar het zijn vaak kortstondige contacten. Ze gaan ten koste van diepgaander relaties en persoonlijk contact met vrouw/man en kinderen en sociale activiteiten in de leefomgeving. Met als gevolg een gevoel van vervreemding.'    ...
    Buitensporig veel reizen kan het leven ontwrichten, zag Cohen eerder tijdens zijn promotieonderzoek naar backpackers die jarenlang regelmatig de rugzak omdeden. 'Eenmaal thuis kunnen ze zich maar moeilijk weer aanpassen. De band met oude vrienden is verslapt. Ze hebben zich vereenzelvigd met de normen en waarden van de backpackgemeenschap, zoals een sterk antimaterialisme. Ook dat leidt vaak tot problemen. Ze waren op zoek naar iets, maar onderweg zijn ze ook veel kwijtgeraakt. Ze voelen zich vaak verloren.'

Net als, zoals bekend, bij kinderen van expats, waar het bekend is als "expat child syndrom" uitleg of detail .

Voor overgegaan wordt op de verzameling speciaal voor dit doel aangelegde bronnen, eerst een verband dat in zijn algemene zin bekend genoeg is, minstens als volkswijsheid en ook als gezond verstand, en dat hier door een lid van de doelgroep zelf wordt gelegd (de Volkskrant, 10-03-2021, rubriek De bewuste digibete burger, door Olaf Tempelman):
  Onaardige mensen zijn vaak ongelukkige mensen

Juist ja ...
    Dat is dan dus ook de reden dat Joden zo verslaafd zijn aan psychologen en psychiaters, de oververtegenwoordiging waarin, met name de tweede groep, dezelfde astronomisch hoge cijfers kent als hierboven. Men zegt zelfs wel dat het vak door hen is uitgevonden (bij name van Sigmund Freud).
    Maar hier gaat het dus om die onaardigheid. Waarvan al een dusdanig uitgebreide verzameling bestaat dat data-mining beslist niet nodig is, zie alhier uitleg of detail . Waaruit we slechts één gegeven halen: circa 30 van de 100 rijkste mensen op Aarde is van Joodse afkomst.
    En dat rijkheid een vorm is van onaardigheid is ook al zo'n aloude wijsheid ...
    En het verband tussen alfa-intellectualisme, creativiteit en slechtheid is hier ook al eerder en dus onafhankelijk gedocumenteerd, zie hier .
    Rijkheid, onaardigheid of kwaadaardigheid, ongelukkigheid, neuroticisme ...
    Het is allemaal één groot complex.
    Laat daar maar eens nieuwe een nieuwe meneer Freud op los ...

Dan nu datgene dat sinds het maken van de pagina erin is opgeslagen toen het tegengekomen werd tijdens andere werkzaamheden op deze website zelf (de oudere exemplaren), of elders in de wereld (de latere) (de Volkskrant, 08-05-2010, door Olaf Tempelman):
  Goede manieren om jezelf slecht te voelen

Tussentitel: Een gelukkiger leven binnen 12 maanden: het kan

Het is hoog tijd weer een aflevering van deze rubriek te wijden aan het onderwerp waarover de meeste boeken uitkomen. Als u denkt dat dit ofwel de islam ofwel de liefde ofwel de financiële crisis moet zijn, kan ik u troosten met de opmerking dat ik voor ik op de boekenredactie kwam te werken ook met dit soort gissingen zou zijn aangekomen. Statistisch bewijsmateriaal heb ik niet, maar volgens mij is het nummer 1-onderwerp geluk. ... Je kunt er dus wel wat hulp bij gebruiken. Die komt vaak uit de VS. Het succesvolste Amerikaanse geluksboek van de afgelopen tijd heet The Happiness Project van Gretchen Rubin. ...
    Gretchen Rubin: succesvol advocate uit New York City met een knappe, lieve man en twee leuke kinderen. Iedereen is gezond, het huwelijk is goed, geld is er zat, een eerder boek van haar werd geprezen door niemand minder dan Bill Clinton. Wat wil een mens nog meer? kun je je afvragen. Nou ja, geluk dus. Rubin: ‘Ik merkte dat ik me steeds afvroeg: is dít het nou, het leven? ...
    ... Geef mij maar de anti-utopie. Een prima werkje in dat genre leverde provocatief psycholoog Jeffrey Wijnberg vorig jaar af met Het neurotisch handboek – Goede manieren om jezelf slecht te voelen. ...

Drie stuks.

Al tegengekomen maar kan nooit kwaad in het kader van "Het is dus geen toeval" (de Volkskrant, 01-10-2010, column door Max Pam):
  Kamerlid Bosma, u bent geen Jacques de Kadt

'... was het boek van de PVV-ideoloog Martin Bosma gepresenteerd: De schijnelite van de valse munters. ...
    Je zou dat boek van Bosma de Bijbel van Rechts kunnen noemen. Het is behoorlijk dik, wel 380 pagina's. De titel ontleende Bosma aan Jacques de Kadt, die in zijn boek Het fascisme en de nieuwe vrijheid de woorden 'schijnelite' en 'valsemunters' in een zin wist te persen. In diezelfde zin staan ook nog de woorden cultuur, wetenschap, kunst, politiek, economie, moraal en dienstbaarheid. Geen kleine jongen dus, die De Kadt. En de grote held van Martin Bosma.
    Ach ja, Jacques de Kadt.
    Mijn vader heeft hem tamelijk goed gekend. In 1932 behoorde hij samen met De Kadt tot de oprichters van de OSP, de Onafhankelijke Socialistische Partij. ...
    Kamerlid Bosma, u bent geen Jacques de Kadt. ...
    Het ontbreekt Bosma helaas aan elk gevoel voor humor. Alles wat De Kadt beweert, neemt hij letterlijk en daardoor ontgaat hem ten ene male de Jiddische overdrijving waaraan mensen als De Kadt - en ook Sal Tas zich wellustig konden overgeven. ...

Dank u Sinterklaasje ...
    Twee stuks.

Dus nog maar eens Pam (de Volkskrant, 15-10-2010, column door Max Pam):
  Van meneer tot links varken

Omdat mijn vader journalist was en in die hoedanigheid ook de ingezonden brievenrubriek beheerde ...
    ... Het schijnt dat de legendarische journalist Piet Heil ooit eens heeft teruggeschreven: ‘Geachte lezer, ik heb uw brief voor mij. Ik zit op de wc. Straks heb ik uw brief achter mij.’
    Sinds Piet Heil is er veel veranderd. Internet en andere multimediale mogelijkheden hebben de abonnee mondiger gemaakt. Veel abonnees zijn zelfs zo mondig geworden dat zij voor zichzelf zijn begonnen via weblogs, Twitter, Facebook en wat dies meer zij. Schrijf je tegenwoordig een stukje in de krant of zeg je iets op de televisie dan word je rechtstreeks aangesproken door een oprukkende cohorte die er zin an heeft. Daarbij gaat het niet altijd zachtzinnig toe. Het uitroepteken is weer helemaal terug.    ...

Goh, ineens is het overdrijven niet meer toegestaan.
    Zou het er mee te maken kunnen hebben dat de ene soort Joods is, en de andere niet ...?
    In ieder geval is dit een contradictie, ook bekend als de toegangspoort tot de hemel van het neuroticisme.

Een voorbeeldje van die door Pam zo geprezen Joodse retoriek (de Volkskrant, 27-11-2010, column door Arnon Grunberg
  Kwaliteitsverschillen

Onlangs schreef ik, naar aanleiding van de vraag of sommige kunst beschavend werkt, dat je met mensen als Evelien Tonkens geen PVV meer nodig hebt. Daarvan heb ik spijt. Soms word je meegesleept door eigen retoriek. ...

Zou 't, joh ...

Een klassiek ander bijverschijnsel (de Volkskrant, 19-07-2010, van de buitenlandredactie
  Britse historicus struikelt over ijdelheid

De beroemde Britse historicus Orlando Figes is het slachtoffer geworden van zijn ijdelheid. Figes, die faam verwierf met een aantal geschiedwerken over Rusland, moet smartegeld betalen aan een paar collega’s die hij anoniem had afgekraakt.
    Figes, auteur van bekroonde geschiedenisboeken als Natasja’s Dans en Fluisteraars – leven onder Stalin, moest eerder toegeven dat hij onder een pseudoniem zijn eigen werk had aangeprezen op de website van de internetboekhandel Amazon. Werken van sommige van zijn collega’s kraakte hij meedogenloos af.
    Een van zijn slachtoffers was de Ruslandkenner Rachel Polonsky, die onlangs Molotov’s Magic Lantern publiceerde. In de recensie werd het boek ‘pretentieus’ en ‘bijna niet te volgen’ genoemd. Volgens de anonieme recensent was het ‘onbegrijpelijk’ dat de uitgever het boek ooit had gepubliceerd.   ...
    Toen The Times Literary Supplement in een artikel suggereerde dat Figes wel eens achter de neprecensies zou kunnen zitten, reageerde de historicus als door een wesp gestoken. Hij eiste een rectificatie en dreigde met juridische stappen tegen collega’s die hem ervan betichtten de vernietigende recensies te hebben geschreven.
    Kort daarna nam Figes’ echtgenote, een advocate, alle schuld op zich. Zij zou de recensies geschreven hebben. Uiteindelijk moest de 50-jarige Figes echter erkennen dat de anonieme recensies van zijn hand waren.   ...

Wat de objectieve waarnemer alsnog enigszins verbaasd is de diepte van de leugens. De uitleg van Figes in het eindejaars-interview met hem (de Volkskrant, 23-12-2010, door Olaf Tempelman):
  De mensen van 2010

'De angst is genetisch, die zit in het Russische dna'

Dit is het vierde deel van een serie. Vandaag: Orlando Figes, historicus Hij raakte in opspraak door de venijnige recensies over collega-auteurs die hij anoniem op internet plaatste. Had hij echt gedacht dat dit interview alleen over zijn nieuwe boek over de Krimoorlog zou gaan? '2010 was een slecht, heel slecht jaar.'

De spraakwaterval droogt van het ene op het andere moment op. Orlando Figes zakt achterover, kijkt naar de grond en daarna naar mij met een blik die lijkt te zeggen: 'Zoiets laags had ik van u niet verwacht.'    ...
    In zijn publieke verklaring voerde Figes aan dat hij zich tijdens het schrijven niet meer in de hand had gehad en dat zijn langdurige studie van de misdaden van Stalin zijn tol had geëist. ...   ...

Goh, even uitgaande van de juistheid van Figes' bewering, en wat ook al allang is gebleken: niemand die over Rusland, dus Stalin (want daar komt het vrijwel altijd op neer) schrijft, is te vertrouwen (het aantal door Stalin vermoordde mensen is al al ruim groter dan de totale Russische bevolking)
    Maar dit zou natuurlijk ook zomaar andersom kunnen zijn: het schrijven over Stalin, tezamen met de indoctrinatie door de Koude Oorlog, trekt leugenaars aan.
    Kijk maar:
 
  Later sprak hij over de vervreemding die academisch werk in isolement in de hand werkt, en over sporen uit zijn jeugd.
    De Duits-Joodse familie van zijn moeder, schrijfster Eva Figes, ontvluchtte nazi-Duitsland in de jaren dertig.

Net als in Amerika, waar de ergste haviken uit de Koude Oorlog en de tijden erna afkomstig waren of afstammelingen zijn uit Oost-Europa. Types als Henry Kissinger, Zbigniew Brzezinski, Madeline Albright.en Paul Wolfowitz.
    Maar het zou natuurlijk ook aan de opvoeding hebben kunnen liggen:
 
  ...    Zijn vader verliet het gezin toen hij klein was. Zijn moeder, in Engeland toen al een literaire beroemdheid, was er nooit. Figes en zijn oudere zus, schrijfster Kate Figes, werden opgevoed door au pairs. ...

Fijn voor iedereen die opgevoed is door au pairs. ...
     Maar dit lijkt dan een veel betere verklaring: de mentaliteit van de ouders die ertoe heeft geleid dat ze in staat waren hun kinderen te laten opvoeden door au pairs, is voor een groot deel ook te vinden in hun kind. Welker mentaliteit van de ouders ook vast weer voor een flink deel in terug te vinden in hun ouders ... Enzovoort.
     Hetgeen dan weer naadloos past bij de volgende passage:
 
  Zeker is dat Figes een boeiendere auteur is. Aan zijn kristalheldere stijl, zijn vermogen te ontroeren en topzware materie levendig en begrijpelijk te verwoorden, kunnen zijn vijanden niet tippen. ...
    'Schrijven gaat me gemakkelijk af', zegt Figes in het pluche van het Ambassade Hotel. 'Ik ben op 2 januari 2009 aan Crimea begonnen. Als ik geen kater had gehad, was ik op 1 januari gaan schrijven. Ik voltooide het op kerstavond 2009. Ik werk heel efficiënt. Aan Birkbeck geef ik college van zes tot negen 's avonds. Als ik mijn lessen heb voorbereid, kan ik de hele dag schrijven. En als ik begin, dan stop ik niet meer.'

Want in ieder geval voor literair schrijven geldt natuurlijk hetzelfde als voor acteren: het is een gecanoniseerde vorm van liegen.
    Maar misschien is dit toch enigszins oneerlijk jegens Figes, omdat een groot aantal anderen uit dit vak doodgewoon (nog) niet betrapt is. want neem nu deze inhoudelijke uitspraak uit de tussentitel:
 
  'De gevolgen van Stalins repressie duren nog steeds voort'

Een uitspraak die al talloze malen door zo'n beetje alle Ruslandkenners is gedaan, in de ene gedaante of de ander. Een uitspraak die sterk gelijkt op:

  De gevolgen van tsaristische repressie duren nog steeds voort.

Waarbij je kan aantekenen dat de tsaristische repressie onvergelijkbaar veel langer heeft geduurd. Maar die uitspraak, veel waarder dus dan de eerste, zal je nu nooit lezen van Rusland-kenners als Orlando Figes.
    De aarts-leugenaars.

Een via-via-tje (de Volkskrant, 01-02-2011, ingezonden brief van Jobje Meijer (Burg-Haamstede)
  Steuntje in de rug

Ik ben een groot fan van Bert Wagendorp, maar nu schiet hij toch te ver door in zijn cynisme door Jolande Sap een groot dramatisch talent te noemen (29 januari). ...

Goh, Bert Wagendorp is NOOOOOIT cynisch (de Volkskrant, 28-01-2012, column door Bert Wagendorp):
 
  Geldschieters

Tussentitel: Hard liegen met flair wordt in de PVV niet bezwaarlijk gevonden

Als er een wet komt die politieke partijen verplicht ....

Hard liegen met flair wordt in de Joodse cultuur niet zo bezwaarlijk gevonden ... uitleg of detail

Dat waren de oude artikelen. Nu de moderne. Ondertussen is er ook de coronacrisis van 2020 gekomen, die nogmaals gelegenheid geeft tot een blik op de neurotische gesteldheid van de wereld her en der.
     In een stroom artikelen over de gevolgen van de crisis, gaat het volgende over de sociale isolatie ten gevolge van de uitgaansbeperkingen (de lock down) en hier met name het soort personen dat daar goed mee kan omgaan (de Volkskrant, 30-03-2020):
 

Die kop zegt eigenlijk alles al, hè: een keurige samenvatting van "Ieder voor zich en Jahweh/Allah/God voor ons allen" enzovoort.
    Het artikel bevat een mix van fantasie- en natuurlijke figuren, en hier is de lijst van de natuurlijke:
    Jerry Seinfeld
    Louis C.K.
    Edward Hopper
    Marilyn Manson
    Larry David
    Paul Simon
    Michael Jackson
Van hen zijn van Joodse huize
    Jerry Seinfeld
    Louis C.K.
    Larry David
    Paul Simon
 Vier van de zeven. Op een wereldbevolking waar ze ongeveer 1 op de 500 uitmaken.
    En met alhier als archetypisch voorbeeld (de Volkskrant, 30-03-2020, door Julien Althuisius):
  Beschouwing | Isolatie in de popcultuur

Niemand nodig

Sociale onthouding is diepgeworteld in onze populaire cultuur. Een overzicht van muzikanten, personages en kunstenaars die de ander graag op afstand houden.
...
Curb Your Enthusiasm
Eigenlijk is vrijwel de hele serie Curb Your Enthusiasm (in Nederland te zien bij HBO op Ziggo) een studie in mensontwijkend gedrag, met hoofdpersoon Larry David, misschien wel de grootste misantroop ter wereld, die van de ene in de andere ongemakkelijke sociale situatie terechtkomt. Niet bepaald een mensenmens, getuige zijn uitspraak 'Ik vind menselijk contact weerzinwekkend.' Eén aflevering uit het nieuwste seizoen is bijzonder leerzaam. Larry heeft helemaal geen zin met een oude bekende af te spreken en is ten einde raad. Een vriend vertelt dat hij onlangs een kennis zag met een Make America Great Again-pet op en meteen niet meer in zijn buurt wilde komen. Dat brengt Larry op het idee naar zijn afspraak ook een MAGA-pet op te doen. Het werkt: al binnen een paar tellen verzint zijn lunchpartner een smoes en gaat ervandoor.    ...

En je kan er bijvoorbeeld zo Arnon Grunberg voor invullen.
    Is deze antisociaalheid kwaadaardig? Nee, niet op zich. Maar het heeft, zodra de persoon zich met meer dan zijn eigen directe sociale omgeving gaat bemoeien, dusdanig vaak kwaadaardige gevolgen dat de uitzonderingen gezocht moeten worden in de enkele procenten - verwaarloosbaar.

Een andere opvallende aanwezigheid in deze lijst: de "humoristen" van de diverse soort. Een soortgenoot en verondersteld specialist op het gebied legt het verband (Joop.nl, 24-01-2021, Bram Bakker - Psychiater en publicist uitleg of detail ):
  Kutmarokkaan

Iedere psycholoog weet dat humor een manier is om ellende te verwerken

Waarbij de persoon aangeduid in de kop is moslim-schrijver en -activist Abdelkader Benali, die een speeltje is ontvallen uitleg of detail (overdrijven behoort tot vaste uitingsvormen van het neuroticisme), en de term zelf afkomstig is van voormalig PvdA-politicus Rob Oudkerk, ook van de alhier beschreven kunne.
    Waar het hier om gaat is de relatie in de subkop: die tussen ellende en humor.
    Geen van de humoristen in het voorgaande lijstje kan bogen op meer ellende dan zeg de gemiddelde burger - ze worden hier allen genoemd en zijn dus beroemd en hebben dus, daar waar aandacht zo ongeveer het meest hooggewaardeerde goed op Aarde is, minder ellende dan de gemiddelde burger.
    De ellende die ze wel degelijk toch ervaren of hebben, nodig om ze tot het humoristenvak te drijven om het te verwerken, is het hebben van een Joodse geest en genen.
    Zie ook hun vermoedelijk meest beroemde al langsgekomen voorbeeld: Woody Allen.
    Hun ellende zit in hun "zijn". Zie ook de literaire beschrijving in Portnoy's Complaint uitleg of detail .
    En dat neuroticisme is hetzelfde vanuit een andere invalshoek

Waarom de volgende uit de stroom van neuroticisme in vele soorten van A. Grunberg is gelicht, is achteraf niet helemaal duidelijk (de Volkskrant, 02-04-2020, column door Arnon Grunberg):
  Koptekst

Ik heb nooit gedacht dat het leven iets anders zou zijn dan dit: van crisis naar crisis, met foeyonghai vegetarisch tussendoor.

'Je bent zo onthecht', zei Logeetje, 'alsof het je niets aangaat.'
    We hadden Chinees eten afgehaald bij New China City in de Beethovenstraat waar ik op mijn 14de al foeyonghai vegetarisch afhaalde om die in de les van meneer Meershoek (natuurkunde) op te eten. Meershoek liet dat passeren, hij zei alleen: 'Die foeyonghai ruikt niet erg koosjer.'
    'Onthecht', zei ik, 'nee. Ik heb alleen nooit gedacht dat het leven iets anders zou zijn dan dit, van crisis naar crisis met frambozentaartjes en foe-yonghai vegetarisch tussendoor. Niet dat ik dit heb voorzien. Ik zou het ook niet hebben voorzien als ze mijn huis hadden gebombardeerd, maar ik zou mezelf evenmin het pathos gunnen van: hoe kan dat nou gebeuren?'
    We wandelden met het eten door de verlaten straten. Men kon zich voorstellen dat de geheime politie voor een huis stopte. Wij zouden doorlopen, vooral niet omkijken. Hermans wist al dat een held iemand is die ongestraft roekeloos is geweest. Ik vrees dat elk heldendom bestraft wordt, alleen het geveinsde heldendom wordt beloond.
    'De grote vraag is', zei ik, 'hoe je met angst omgaat. Als kind was ik voor alles bang. Ik was bang voor dingen waar niemand bang voor was. Ik durfde niet met andere kinderen te spelen. De angst is geen deugd, de angst is geen vriend, maar dat maakt mij niet kil.'

Misschien vanwege dit: Kies er uw eigen favoriete neuroses uit ...

Een extra grappige. Eerst wat lijkt op een misverstand (de Volkskrant, 12-12-2020, column door Sylvia Witteman):
  Mare Scuro

Sommige mensen hebben de gewoonte om in de donkere dagen van december...
    Alweer bijna twintig jaar geleden verscheen er een boek waar ik zo verrukt van was dat ik niet kon verdragen dat ik het uit had. Ik begon meteen opnieuw en nog steeds grijp ik er elk jaar naar als de kerstbomen aan de einder opdoemen: The Corrections van Jonathan Franzen.
    Enid en Alfred Lambert, een bejaard echtpaar in het suffe Midwest-suburbje St. Jude, worstelen met Alfreds toenemende dementie. Hun oudste zoon Gary is een geslaagde maar depressieve bankier met een moeilijk huwelijk en opkomend drankprobleem. Zijn jongere broer Chip is mislukt academicus (zijn verhouding met een studente lekte uit), als eveneens mislukt scenarioschrijver gestrand in New York. Hun zusje Denise, de jongste, is topkok en (dus) workaholic met een hang naar getrouwde mannen.
    We krijgen de ingewikkelde levens van die kinderen smakelijk en geestig opgedist, terwijl het met Alfred snel bergafwaarts gaat. Enid, die aanvankelijk nog hoop heeft dat haar man zal opknappen met behulp van een nieuw medicijn, gaat allengs inzien dat het een verloren zaak is en hij thuis niet meer is te handhaven. Nog één keer met zijn allen Kerstmis vieren wil ze, in het huis waar de kinderen zijn opgegroeid. Dat heeft zeer veel voeten in aarde, en ook die verwikkelingen zijn weer heerlijk om te lezen.
    The Corrections is een kermisattractie van een boek, een Efteling vol wonderlijke uitstapjes, naar het Litouwen van de late 20ste eeuw, de Midwest in de jaren veertig, vijftig en zestig, de wereld van haute cuisine, academici, New Yorkse incrowd, rake beschrijvingen van Gary's tot op het merg verwende zoontjes, van de succesgerechten in Denises restaurant ('Mare Scuro', donkere zee, zelfs de naam past precies in de tijdgeest van het jaar 2000); van de bespottelijke colleges die Chip geeft aan zijn uiterst irritante studenten, van de zalm die hij steelt in zo'n rijkemensensupermarkt op Manhattan en van de pornovideobanden die hij onder de kraan houdt om van zijn seksverslaving af te komen en dan toch maar weer laat drogen omdat hij niet zonder ze kan.
    Gary, die door de verborgen camera van zijn kinderen wordt betrapt op het inschenken van de zoveelste borrel, die, rijk als hij is, geld van zijn moeder terug wil hebben voor een paar schroefjes die hij voor haar in de bouwmarkt heeft gekocht, Alfred die in de kelder koffieblikken vol pist, Enid, die zich altijd en overal voor alles schaamt, zelfs tijdens die noodlottige cruise waar ze zo naartoe heeft geleefd.
    Een zeer merkwaardige en verrukkelijke, dikke roman, een heuse Great American Novel van een schrijver die aan Roth doet denken ...

Wat ook de gedachte was van deze redactie ... En: ook Joods.
    Nou, dat was niet zo. Roth wel, natuurlijk, maar Franzen niet.
    Maar bij de bevestiging daarvan kwam dit langs (themillions.com, 03-03-2011, door Gabriel Brownstein uitleg of detail  ):
  Essays

Are You, Or Have You Ever Been, a Jewish Writer?

In the fall of 2005, when my first novel came out, I was invited to speak to the Jewish Book Council, a group of representatives of Jewish community centers and synagogues from across the country. I was one of about 25 writers who were to stand before them that afternoon, in the first of two or three sessions they’d hold.
    We were all sorts of Jewish writers ...
    As a kid, I’ll admit it, I thought of them like an all-star team, The American Jews - Saul “The Sultan of Swat” Bellow ...
    My team by now has won so many championships that their influence is pervasive. Everyone wants to wear the cap. It’s not just Updike with his Beck books. Barack Obama, on the campaign trail, acknowledged his debt to Bellow and Roth. Jonathan Franzen’s Freedom is over-populated with brilliant, superreal Jewish caricatures—the assimilated Larchmont housewife, the downtown hippy, the neo-con sage—Franzen (not a Jew) even has a Jewish identity rediscovery subplot. ...

Brullen van de lach!!!

Max Pam is één de mensen die er, op uiterlijkheden afgaand, binnen de groep er het minst last van heeft. Hier schiet hij te hulp met wat observatie vanuit de groep (de Volkskrant, 24-03-2021, column door Max Pam):
  Het wordt over de PvdA gezegd, maar als er één partij is die de ideologische veren heeft afgeschud, dan is het D66

Het onderwerp, maar verder van geen belang.
  Na verkiezingen ... Marcia Luyten ... De kiezer die liever een leider heeft, die volgt.' ...
    Er is geen ontkomen aan: door ons stemgedrag zijn we allemaal schuldig. Toen ik dat las, moest ik denken aan een opmerking van Harry Mulisch, die de Bijbel karakteriseerde 'als een thriller waarin de lezer het heeft gedaan'. Dat heb ik altijd een schitterend inzicht gevonden. God wees met Zijn vinger en zei: 'Jullie zijn schuldig.' Niet de Joden, maar wij allen - het is de mens die mijn zoon heeft vermoord. Deze collectieve schuld, zo oud als Jezus aan het kruis, is een puur christelijke notie. ...

Pardon ... Joods zal je bedoelen, want in het Oude Testament staat echt iets dergelijks (iets met een Apocalypys uitleg of detail ).
    En die Van Nazareth is puur Joods, hoewel in sommige opzichten op de diametraal tegenovergestelde manier.
    Maar "Les extrêmes se touchent", luidt de Franse zegswijze.
    Pam heeft ook nog een leuke bron:
  ... Dat is dan ook de reden waarom ik geen christen ben, om met Bertrand Russell te spreken.    ...

Inderdaad: lees dat boek uitleg of detail (en de rest van die man helpt nog meer).
    Tegen neuroticisme, vooral ook die van de Joodse soort.
    Overigens ... Hadden we al vermeld dat die Mulisch ook Joods is ... ?

Nog een overigens: iedere donderdag wordt op de allerlaatste pagina van de Volkskrant een treffend exposé gegeven van de alhier verzamelde verschijnselen. Met A. Grunberg uitleg of detail die de morbide kant behandelt, en M. Wertheim uitleg of detail die het nihilisme voor zijn rekening neemt. Zie de desbetreffende verzamelingen van de heren alhier, waar alleen de alleropvallendste exemplaren worden behandeld. De rest van is dezelfde soort, maar je moet selecteren, anders eindig je ook iets met het formaat Bijbel.

Er is nog geen tijd geweest om iets te doen aan de tientallen bronnen die nog in het archief staan, maar hier is een actuele die er wel in meteen móét. Hij gaat namelijk over schrijver Philip Roth, die vaak op deze website aangehaald wordt als auteur van Portnoy's Complaint, gebruikt als voorbeeld van het neuroticisme van de Joodse geest.
    "Meer hoef je er niet over te lezen, als je een beetje kan deduceren en lijnen doortrekken".
    Er is nu een biografie van Roth uit, en eveneens schrijver Connie Palmen, expert in het Joodse geestesleven en levenshouding want jarenlang getrouwd met Ischa Meijer en zelf zo'n soort geest hebbende, bespreekt hem (De Volkskrant, 01-05-2021, door Connie Palmen):
  Hier ben ik

In bedrieglijk achteloos proza brengt biograaf Blake Bailey Philip Roth in al zijn grootsheid en kleinzieligheid zo dichtbij als het maar kan, schrijft Connie Palmen, zelf groot liefhebber van de 'schunnige, dwangmatig masturberende, wraakzuchtige, overspelige, door en door Amerikaanse schrijver'.

Met meteen een bevestiging van deze kwalificaties, met een overtreffende trap-versie van een alhier "klein" Joods trekje: de gotspe.
    Philip Roth was door en door een Joods schrijver.
    En hoeveel invloed Joden in Amerika ook mogen hebben: Amerika is niet hetzelfde als "Joods".
    Er zijn genoeg andere invloeden.
    En dat Joods-zijn van Roth gaat erg ver:
      Philip Roth ... Als hij in maart 2013 zijn tachtigste verjaardag viert in zijn geboorteplaats Newark, New Jersey, houdt hij in het plaatselijke museum een toespraak met de titel 'De meedogenloze intimiteit van fictie'. Hij doelt op de pure lichamelijkheid van een roman, de missie van de schrijver om een persoon, een wereld, tot leven te brengen. Dat lukt alleen als de schrijver zich concentreert op de alledaagse gegevens van een uniek bestaan en zich tot in het merg voorstelt hoe een leven echt was.
    Om het belang van het detail in de fictie te illustreren haalt hij een herinnering op aan de oorlogstijd, hoe tussen 1941 en 1945 achter de ramen van talloze woningen in de wijk waarin hij opgroeide, een vlaggetje met een gouden ster hing, het teken dat een zoon, vader of echtgenoot gesneuveld was. De jongen die schrijver zal worden passeert dagelijks de met verlies gebrandmerkte huizen en hij stelt zich voor hoe het daarbinnen is, hoe de overgebleven gezinsleden lijden, ...
    Roth heeft nooit verhuld dat Sabbaths theater tot zijn favoriete boeken behoort, het is daarom niet verwonderlijk dat hij de roman in een van zijn laatste redevoeringen centraal stelt en de spot richt op de persoonlijkheid van de onvergeeflijk zondige Mickey Sabbath, een van zijn vele alter ego's. Sabbaths theater uit 1995 is een bittere komedie rondom mislukkingen, zelfmoord, lust, ongehoorzaamheid, de doden en de dood. Sabbath, een uitgerangeerde poppenspeler en dramadocent, ontslagen vanwege grensoverschrijdend gedrag met een studente, is tegelijkertijd verdrietig om iedereen die hij verloor en vrolijk verheugd om de eindigheid van zijn eigen bestaan, gekleurd als het is door gemis, rouw en de tragische bespottelijkheid van het verval.
    In zijn toespraak bestempelt Roth de onhandelbare Sabbath als een man die immuun is geworden voor de betuttelende, corrigerende behandelingen door zijn omgeving, een spotter die een opstandige manier van leven verkiest boven brave volgzaamheid. Hij wil en kan niet buigen voor de regels van fatsoen, discretie en goede smaak. 'Een leven van onveranderlijke onmin is de beste voorbereiding die hij kent op de dood. In zijn onvermogen zich aan te passen vindt hij zijn waarheid', zegt Roth over zijn personage.
    Om deze bijzondere verjaardag luister bij te zetten, bevinden zijn beste vrienden zich onder de honderden aanwezigen, en zij begrijpen beter dan wie dan ook dat Roth het over zichzelf heeft. De lofrede op de opstandige ongehoorzaamheid van Sabbath is een apologie: zo heb ik geleefd, ik kon niet anders. Het genie, het talent en de obsessieve eigenzinnigheid van een schrijver hebben een prijs, en Roth heeft de prijs betaald met dat ene doel voor ogen: zijn waarheid vinden en er trouw aan zijn.
    Als hij daar staat in het museum van de immigrantenstad waar hij in 1933 werd geboren als jongste zoon van tweede generatie Joods-Amerikaanse ouders... Hij heeft zich langer dan een halve eeuw toegelegd op de weerspannige kunst van de roman... hield zich in dit zware, schitterende schrijversbestaan overeind met neergekrabbelde mantra's ('Zitten blijven'), strijdlustige aanmaningen ('Ik laat me er niet onder krijgen'), herhaalde credo's ('Laat het weerzinwekkende toe')...
    'The battle is over' schreef hij op een post-it en plakte die naast zijn computer. De strijd is gestreden. De apologieën, aanmoedigingen en manifesten verraden hoe intensief, wezenlijk en eenzaam het schrijven is geweest. Vreugde en last ineen, een vervulling die hem tegelijkertijd maakte en verwoestte.    ...
    Er valt iets uit te leggen wanneer je als vrouw je onbetamelijk grote liefde betuigt voor een schunnige, wellustige, door seks geobsedeerde, dwangmatig masturberende, wraakzuchtige, van misogynie beschuldigde, overspelige, door en door Amerikaanse schrijver, maar ik hou van Philip Roth. ... ik krijg er al meer dan 45 jaar geen genoeg van hem op te zoeken in zijn spiegelpaleis, met hem te verkeren in een van zijn talloze vermommingen, te genieten van zijn scherpe intelligentie, zijn weergaloze humor en zijn lef, weer onder de indruk te raken van de stilistische bravoure waarmee hij de hilarische en tragische strapatsen van de op hem lijkende personages beschrijft, om ondanks alles te vallen voor zijn vuilbekkende alter ego's, woedende dubbelgangers, wraakzuchtige afsplitsingen, depressieve stand-ins. De maskers worden meestal gedragen door een neurotische schrijver, slaaf van een gierend libido en van een veeleisende muze, verscheurd door innerlijke conflicten, weifelend tussen trouw en verraad, vrijheid en verantwoordelijkheid, overgave en onthechting.
    ... als constante Roths onvermoeibare onderzoek naar de gevaarlijke en verwarrende band tussen fictie en werkelijkheid, verzonnen en echt, naar de roofzuchtige en scheppende macht van de verbeelding, naar het onthutsende gevolg van valse beschuldigingen, verdraaide feiten, bedrog, roddels en zwartmakerij en uiteindelijk naar de tegenstrijdigheden van goed en kwaad. Er diep van overtuigd dat we alleen door fictie het leven kunnen begrijpen en dat de waarheid uiteindelijk is wat we er met onze verbeelding van maken, heeft hij zijn leven gewijd aan het zo diep, onverbiddelijk en goed mogelijk kennen ervan.    ...
    Mocht iemand Roth in zijn leven hebben dwarsgezeten of gekrenkt, dan konden er jaren over heen gaan, maar er kwam een moment waarop hij afrekende met zijn kwelgeesten door ze te kijk te zetten in een van zijn romans. Van twee vrouwen uit het leven van Philip Roth was genoegzaam bekend dat ze een invloedrijke en helaas kwalijke rol in zijn leven speelden en vervolgens in een of meerdere boeken van hem werden gerothed: Maggie Martinson en Claire Bloom.
    Martinson ontmoet hij op zijn drieëntwintigste, net afgestudeerd, en met rugpijn uit dienst ontslagen. Ze is een vijf jaar oudere, gescheiden, uit de ouderlijke macht ontzette moeder van twee kinderen, incestslachtoffer van een alcoholistische vader die ze aangeeft en die zelfmoord pleegt en ze zal de komende elf jaar zijn prille volwassenheid veranderen in een hel. Ze ontpopt zich als een verdorven, gewetenloze, manipulatieve hysterica die hem met de gekochte urine van een thuisloze vrouw bedriegt door hem te doen geloven dat ze zwanger is en hem zo tot een huwelijk dwingt. ...
    Het was verrassend noch choquerend om in de biografie te lezen over de talloze vrouwen, minnaressen, hoeren, overspelige seks, maar de mate waarin Roth werd gekweld door het ongebreidelde verlangen rekeningen te vereffenen met mensen die hem ooit verraadden, teleurstelden, in de steek lieten of kwetsten, was onthutsend. De pijn die achter de rancune schuilging, greep me aan, omdat ik weet dat het verlangen naar vergelding de keerzijde is van een in het leven lijdzaam verdragen, teisterende machteloosheid.
    Om een van de grootste schrijvers van Amerika te worden moest Philip Roth de aardige, deugdzame, lieve joodse jongen in zichzelf vermoorden, maar de moord slaagde alleen in de fictie. Uit zijn mislukte huwelijken, verbroken vriendschappen, geschonden vertrouwen en het immense verdriet dat hij had wanneer hem onrecht werd gedaan of wanneer intieme relaties werden verbroken, blijkt dat het hem alleen op papier lukte gehoor te geven aan de opdracht die zijn psychiater hem regelmatig gaf: 'Je moet voor jezelf opkomen!'
    ... Het slotdeel van de volledige heruitgave van zijn werk bevat de non-fictie en wat interviews die hij uitkoos en bijeenbracht onder de titel 'Waarom schrijven?' Het is de vraag waarmee hij zijn eigen bestaan onophoudelijk heeft onderzocht, en die voor hem samenviel met de vraag: waarom leven? ...

Lust u nog peultjes ...?
    Na een paar dagen bezinken:
  ... Connie Palmen, zelf groot liefhebber van de 'schunnige, dwangmatig masturberende ... overspelige ...schrijver'.

Strauss-Kahn, Weinstein, Epstein, Gosschalk ...
    Het stond allemaal ook al, wat geserreerder, in Portnoy's Complaint.
  ... Connie Palmen, zelf groot liefhebber van de '... wraakzuchtige ...schrijver'.

Het staat allemaal al in het Oude Testament.
    Afkomst: het Midden-Oosten.
    Het doet er kennelijk niet toe hoe lang geleden.
    Het kan bijna niet anders dan genetisch zijn. Zie de etnisch verwante Arabieren uitleg of detail .

Het in het kader van neuroticisme gaan hebben over A. Grunberg, is iets als in het kader van medische missers gaan hebben over Joseph Mengele.
    Maar de methode van extremen heeft ook zo zijn waarde, dus gaan we aan de slag.
    Zoals inmiddels gebruikelijk mocht hij zijn wijsheden weer op ruime wijze kwijt in zijn Nederlandse lijfblad, waarvan hij ook de emotionele kant van de ideologische sturing verzorgt, daar waar soortgenoot Tempelman het sociaal-politieke deel voor zijn rekening neemt.
    De aanleiding voor zijn nieuwe stroom wijsheden is een boek van een echte Nederlandse filosoof met een beetje een Heidegger-reputatie, althans bij deze redactie. Die natuurlijk niets van de man gelezen heeft anders dan misschien een boekrecensie of twee, maar de geur eromheen pik je ook dan zo op.
    En A. Grunberg kennelijk ook, want anders ga je niet zoiets lezen.
    Maar genoeg geluld, ter zake (de Volkskrant, 06-07-2021, door Arnon Grunberg):
  Een vorm van zelfhaat

Tja, dat trok natuurlijk meteen de aandacht ...
    Joden en zelfhaat ...
    Dat is iets als chocolade- en vanillavla ...
    Dat weet 'ie natuurlijk zelf ook wel, maar dat hoort ook bij het syndroom ... :
  Essay | Europa en het humanisme

Een vorm van zelfhaat

... : het toeschrijven van het eigen probleem aan de ander.
    Iedere psycholoog kent het ...
    Waarna je ook weet dat het zich weer allemaal zo hoog in de stratosfeer afspeelt ...
  ... Universele broederschap ... de periferie van de EU ... humanistische idealen ... periferie van het Europese imperium ... humanisme  ...
    ... Europeaan ... geografische details ... gemuteerde Europeaan ...
    ... het excentrische ... typisch Europee ... grondslagen ... Herodotus, Descartes, Spinoza, Copernicus, Kant, Leibniz, Nietzsche, Darwin ...
    ...humanistische idealen ... christendom ... humanisme ... christendom ... christendom ... humanisme ... Jezus ... missionarissen ... jodendom ... christendom ... jodendom ...
   ... christendom ... humanisme ... (vrijheid, gelijkheid, broederschap) ... christendom ...  humanisme ...
    ... humanisme... humanisme ... humanisme ...
    ... humanisme ... mensenrechten ... mensenrechten ....
    ... humanisme ... kolonialisme ... humanistische waarden ... humanisme ... christendom ...
    ... humanisme ...zelfbeschuldigingen... zelfbeschuldiging ...
    ...zelfbeschuldiging ... zelfbeschuldiging ...
    ... humanisme ... zelfhaat ... humanisme ... zelfhaat ... erfzonde ...
    ... universele ideaal ... humanisme ... humanisme ... humanisme... ondergang ... Romeinse Rijk ... ... ondergang ... Romeinse keizerrijk ... mensenrechten ...
     ...
    ... islam ... humanisme...veganisme ... yoga ... humanisme ... monotheïstische religies ... spiritualitei ... humanisme ... religies ...
    ...humanisme ... folklore ... folklore ...
    ... culturen ... cultuur ... Oudgriekse cultuur ... Plato ...Plato ... Freud ... Marx ... Wittgenstein ...
    ... Europa ... Europa ... Europa ... ijdele hoop ... Europa ... Europa ...
    ... ondergangsfantasieën ... culturen ... gedoemd  ... ondergang ... 

..,. dat ze ieder moment in een baan om de Aarde kunnen geraken.
   Maar een fraaie verzameling. toch ...
   De in Amerika geleefd hebbende "Europeaan" ...
  ...  Is Europa slechts een plek, een continent, of is Europa een idee? ...

... van Japanse origine genaamd Samuel Igishe Hayakawa heeft daar leuke dingen over gezegd , onder gebruik van termen als "dead level abstracting", "chasing each other in verbal circles" en "babuism". En met mensen als Martin Heidegger, van "Het niets nietigende Niets" en "Das Wesen des Daseins", als voorbeeld.
    Men zal begrijpen dat het behandelen van dit hele artikel ondoenlijk werk is, maar er zijn wel een paar hoogtepunten:
  ... vragen die me al langere tijd bezighouden: wat is Europa? ... 

Helaas een wat beperkt zichtveld - de werkelijke vraag is natuurlijk: "Wat is de Wereld?"
    En ook dat is best wel nogal provinciaal: wat dacht u van "Wat is 'das Wesen des Daseins' "?
    Ziet u ... Slechts twee stapjes van het absurde.
  ...   Universele broederschap is ongetwijfeld een prachtig idee ... 

Nou, nee ...
    Een poosje terug genoteerd in In het kort :
  Vrijheid!!! Gelijkheid!!! Broederschap!!!
    Neen!!! Neen!!! Neen!!!
    Vrijheid - tot de vrijheid van de een de ander benadeelt.
    Gelijkheid - niemand heeft het recht anderen dingen te laten doen die tegen zijn belang ingaan - de rest is flagrante onzin.
    Broederschap - maar niet met degenen die jouw belangen (willen) schaden.

Maar deze neiging is niet uit de Oudtestamentische geest te branden, al probeer je het met elektroshock, want al minstens 8000 jaar oud.
   Volgende:
  ... die humanistische idealen, die voortkomen uit het christendom ...

Brullen van de lach!!!
    Ze hebben vanaf de komst van het christendom maar vooral vanaf ongeveer 1500 keihard gevochten
  ... humanisme is feitelijk een getemd christendom zonder God ...

Brullen van de lach!!!
    Zie ook:
  Humanisme is feitelijk een getemd Jodendom zonder God.

Enzovoort.
  ... Zowel christendom als humanisme heeft mondiale ambities, alle mensen zijn gelijk...

Zie ook:
  Zowel islam als humanisme heeft mondiale ambities, alle mensen zijn gelijk

Of:
  Zowel Jodendom als humanisme heeft mondiale ambities, alle mensen zijn gelijk.

Oh nee:
  ... Dit is een belangrijk verschil met het jodendom, dat niet de ambitie heeft andere volkeren te bekeren ...

... , en:
  ... Joden zijn het Uitverkoren Volk.

Volgende:
  ...    Het christendom heeft zich genesteld in Europa en van daaruit geprobeerd de wereld te veroveren. Het humanisme (vrijheid, gelijkheid, broederschap) deed enkele eeuwen later hetzelfde. ...

Brullen van de lach!!!
    En:
  .... Dat het christendom aanvankelijk een bloedige aangelegenheid was (kruistochten, inquisitie) is algemeen bekend en de verspreiding van het humanisme (kolonialisme) was zo mogelijk nog bloederiger en akeliger. ...

Brullen van de lach!!!
    Want A.G. vergeet nog een vorm van humanisme:
  Het christendom heeft zich genesteld in Europa en van daaruit geprobeerd de wereld te veroveren. Het nazisme deed enkele eeuwen later hetzelfde.

Gevolgd door nog meer gebulder!!!
    Het lijkt nogal wat op de vaak gehoorde bewering dat "niet-geloven in een God is ook een geloof'.
    Nou, nee ...
    We krijgen gelukkig ook nog wat aanwijzingen voor de oorsprong van deze verzameling neuroses. Er worden betrekkelijk weinig levende/moderne namen aangehaald, maar dit is er eentje:
  ... Oudemans citeert Susan Sontag: 'The white race is the cancer of human history.'    ...

Joods, natuurlijk.
    Gevolgd door:
  ...    Deze zelfbeschuldiging ...

Nou, nee ...
    Joden behoren absoluut niet tot het blanke ras.
    Als Joden tot een ras behoren, is dat het Arabische, want beide vallen genetisch onder de semieten.
    De uiterlijke gelijkenis is soms bijzonder groot.
  ... Voor zover humanisme een typisch Europese vorm van zelfhaat ...

Ja, als je zo bezig bent, ga je steeds gekkere dingen zeggen ...
    Die zelfhaat die natuurlijk de Joodse zelfhaat is, is dus de reden dat dit artikel hier staat.
    Dat wilden we nog even toevoegen aan het lijstje:
    Zelfhaat.
    Logisch, want wie zichzelf Het Uitverkoren Volk vindt en zichzelf een parasiterende leefstijl heeft aangemeten, moet in 8000 jaar zich toch wel een klein beetje onbewust bewust worden van die feiten.
    En dat leidt volkomen natuurlijk tot zelfhaat.
    Wie houdt nu van mensen die zichzelf als Uitverkoren zien ... ?
    Wie houdt nu van parasieten ...?
    En zo ontstaat er dus ruimte voor nog heel veel meer neuroses ...
    Oh ja, na nog eens snelle blik op het epistel want je hebt er natuurlijk nu allang genoeg van, dit nog:
  ... Anders dan Oudemans beschouw ik de islam niet als vijand van dit typisch Europese humanisme. ...

Tja ... Dat hadden we al geconstateerd: zowel Jodendom als islam zijn weerzinwekkendheden uit het Midden-Oosten.
    Geestelijk aberraties uit de woestijn die proberen de groene Europese weides te verdorren.
    Lukt aardig op dit moment, zou je zeggen ...
    Oh, toch nog een rijtje namen:
  ... Zo is iedereen in Europa beïnvloed door Plato ...

Erkend hartstikke gestoord ("Het idee is werkelijker dan de werkelijkheid").
  ...  En iets soortgelijks kan worden beweerd over pakweg Freud, Marx en Wittgenstein, om maar drie eenlingen te noemen die Oudemans oversloeg. ...

Jood, Jood, Jood.
    En alle drie een hoge mate van gestoordheid.
    Nou ja, op zijn minst zwaar neurotisch.
    ...
    Pas de volgende dag bedacht: er staat wel degelijk iets in over wat de inhoud is van humanisme, volgens A.G.:
  ...    Universele broederschap is ongetwijfeld een prachtig idee, in werkelijkheid blijkt het voortdurend te veel gevraagd. Dat mag bijvoorbeeld blijken uit het feit dat de zogenoemde pushbacks - het terugsturen van vluchtelingen voor ze goed en wel voet op Europese bodem hebben kunnen zetten - door de Europese grenswacht Frontex aan de Grieks-Turkse grens goed gedocumenteerd zijn, maar vrijwel nergens tot een waarlijk schandaal hebben geleid of een politieke aangelegenheid zijn geworden, ook niet in progressieve kringen.  ...

Oftewel: "Humanisme is volkomen vrije migratie".
    Oftewel: "Humanisme is de Joodse cultuur van de sociale woestijn".
    Maar wie had anders verwacht ...

Goh, blijkt dat 'blanke' toch ook een beetje van een neurose te zijn (de Volkskrant, 07-07-2021, column door Max Pam):
  Poetin schrijft oekazes uit en wij kunnen hem alleen nog uitlachen om zijn absurditeiten

Gisteren heb ik op Spotify geluisterd naar Benny Goodman, met name naar het nummer Moscow Mission. Leuke muziek van een blanke jazzmusicus.  ...

Net zo blank als Sam en Moos, die Goodman ...

Monster Grunberg mocht weer hele pagina's vullen in de Volkskrant, dit keer naar aanleidng van zijn nieuwe vaderschap. Het werd weer een puike demonstratie (de Volkskrant, 24-07-2021, door Arnon Grunberg):
  Essay | Snelwegen naar het leven

Lezenslessen

Sinds kort heeft Arnon Grunberg een zoon en hij hoopt dat Alyosha zich zal laven aan het verrukkelijke vergif dat boeken zijn. Hier is Grunbergs leeslijst voor zijn zoon en voor iedereen van 0 tot 18.

'They fuck you up, your mum and dad. / They may not mean to, but they do./ They fill you with the faults they had/ And add some extra, just for you.'

Tegen deze beginregels van het gedicht This Be The Verse van Philip Larkin (1922-1985) is niets in te brengen, ook de rest van het gedicht mag er wezen. ...

Die Larkin is dan weliswaar geen Joods iemand, maar uiteindelijk is het verschijnsel het resultaat van een genenpatroon, en ook door willekeurige schikkingen van de genen kan het kenmerkende patroon ontstaan.
    Het gaat er uiteindelijk om dat genenpatronen zich met elkaar vereenzelvigen, dus genetisch gevormde neurotische Joden trekken richting andere neuroten, al dan niet Joden.
    De uitspraak van die Larkin is natuurlijk neurose pur sang.
    Indien waar, was de mensheid volkomen gestoord (hoewel ... )
    Maar ook van de genetische doorgave wordt een voorbeeld gegeven:
  ... Ik moet 13 zijn geweest, ik zat gebogen over Voetbal International en mijn vader zei: 'Op jouw leeftijd had ik al de helft van de grote Russen verslonden.' ...

Een voorbeeld van een hele klasse soortgelijke, waartoe ook behoort (uit eigen sociale kring): "Heb je een 8 voor je rapport ... Dat had een 10 moeten zijn".
    Neurose pur sang, om niet te zeggen "gestoordheid".
    Illustreert Monster nog eens:
  ...  Nooit zal ik die uitspraak vergeten.    ...

En onder andere daar zitten wij dus mee opgescheept ...
    Met nog eens een uiting ervan:
  ...     Mijn moeder was geen lezer, hoewel ze me geregeld voorlas uit het geïllustreerde Duitse weekblad Stern, dat bij ons rondslingerde. (Een paar bladzijden in dat weekblad, dat ooit nog eens de vervalste dagboeken van Adolf H. voorpubliceerde  ...

Staande voor een volkomen verziekt associatiepatroon.

Met in dezelfde krant nog een uiting daarvan (de Volkskrant, 24-07-2021):

Olaf Tempelman uitleg of detail die weer ongelimiteerd pagina's (er is er nog eentje achter) mag vullen met zijn neuroses, deze zijnde een nauw verwante van de Hitlerneurose: de Baudet-neurose (de Volkskrant, 24-07-2021, door Olaf Tempelman, redacteur van de Volkskrant):
  Meditatie helpt elke tegencultuur

... Auteur Roxane van Iperen muntte de term 'wellness-rechts' voor mensen die zich tot Engel en Baudet wendden ... Doortje Smithuijsen schreef in Vrij Nederland ... : 'Je verbazen dat mensen aan yoga doen én Forum stemmen ...'

Allemaal terugharkende naar de verkiezingen van vele maanden geleden.
    Maar die acht zetels voor Forum voor Democratie hebben een vlek gebrand in de ziel van de globalisten, joodsisten en Joden die door geen enkele vorm van werkelijkheid kan worden genezen.
    Het is net als met Parkinson: er is geen weg terug.
    En stukjes als die hier boven zijn als het trillen van de handen.

A. Grunberg is weer aan het socialiseren in New York, en duikt een nieuw voorbeeld op (de Volkskrant, 26-08-2021, door Arnon Grunberg):
  Koptekst

Ik was weer in New York. ...
    Een vriendin vierde haar 80ste verjaardag, beter gezegd, ze vierde het niet maar ze had wat mensen uitgenodigd in haar appartement. Een dochter, een kleindochter, een buurvrouw liep in en uit met aardappelpannekoekjes.    ...
    De jarige vertelde dat ze een appartement had gekocht in Miami. 'Online', zei ze, 'dat is in de mode.' Toen ze het appartement eindelijk zag, was ze teleurgesteld. 'Ik haat het', zei ze tegen de makelaar. 'U hebt al betaald', antwoordde hij.
    Vanaf haar balkon kan ze de zee zien. 'De krankzinnigste mensen trekken aan me voorbij', vertelde ze, 'soms vrijwel naakt.'    ...

Archetypisch Joods neuroticisme. Benoem zelf de componenten (minimaal vier)
    Regelrecht uit de boeken van Philip Roth en The Nanny uitleg of detail .

Bij het noteren van die laatste zagen we de voorlaatste. Een aanvulling daarbij (de Volkskrant, 27-08-2021, rubriek Stekel, door Olaf Tempelman):
  Wij van WC-eend

'Je kunt geen rapport vertrouwen dat is samengesteld door een bedrijf met als doel het heersende narratief in de pers onderuit te halen in plaats van transparant te zijn', zei ex-Facebookkopstuk Brian Boland over een rapport van Facebook over Facebook ...

Klopt. Het onderzoek van D66 naar de #MeToo-beleidsmedewerker van D66. Het onderzoek van D66 naar het #MetToo Tweede Kamerlid van D66. Het onderzoek van GroenLinks naar het islamfascistische Tweede Kamerlid van GroenLinks. Het onderzoek van de NPO naar de links(uitleg of detail)propagandistische Kaag-documentaire van de NPO.
    Eindeloos veel voorbeelden.
    Eindeloos veel recente voorbeelden.
    Hier is dat van O. Tempelman (de Volkskrant, 27-08-2021, rubriek Stekel, door Olaf Tempelman):
  ... In 2015 deed de Russische BUK-raketfabrikant Almaz-Antey objectief en onafhankelijk onderzoek naar de MH17-ramp. ...

Zes jaar geleden ...
    Zie diep zitten de storingen ingebrand in de Joodse ziel ...

Weer een nieuw aspect dat al lang bekend is bij deze redactie (de Volkskrant, 02-10-2021, door Nathalie Huigsloot):
  Interview

'Na elk mediaoptreden krijg ik tien huwelijksaanzoeken'

Tijdens de heftigste pieken van de coronacrisis gaf Marcel Levi (56) leiding aan zeventien ziekenhuizen in Londen en stond hij zelf ook als arts op de IC. Nu heeft hij gekozen voor de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek, al flirt hij ook met het ministerschap. 'Ik zeg op alles ja, dan heb je een veel leuker leven.'
...
Geloof jij zelf in God?
'Ja, ik ben joods.'
...
Een ander motto van je is: 'winnen is belangrijker dan meedoen.'
'Ja, maar dat mag ik nu niet meer zeggen, dan wordt iedereen op de universiteit boos. ... ik vind dat we in Nederland te veel opgeschoven zijn naar de kant waar meedoen al goed genoeg is. Het maakt niet uit dat je elke wedstrijd met 10-0 verliest, je deed toch je best. Ik sta iets anders in het leven, ik vind resultaat wel belangrijk. ... '
    'Maar ik heb die prestatiedrang misschien wel extreem, hoor. Als ik in mijn eentje een tochtje op de racefiets maak, tel ik hoeveel mensen mij ingehaald hebben en hoeveel ik er heb ingehaald. En als ik meer mensen heb ingehaald dan mensen mij, ben ik altijd blij. Kinderachtig hè?'

Heb je die prestatiedrang van huis uit meegekregen?
'Ja. Ik heb heel leuke ouders, mijn vader is helaas overleden, maar die hebben ons bewust opgevoed met dat we iets moesten presteren. Zij hadden voor mijn broer, mijn zus en mij een lijst gemaakt met dingen die we moesten doen in ons leven. We moesten leren autorijden, leren bridgen, leren schaken - een heel scala aan zaken. Drie dingen van de hele lijst mochten we uitkiezen om niet te doen. Ik wilde bijvoorbeeld geen dansles. In de lijst stond ook dat je een teamsport moest doen, maar ik ben meer een tennisser en een fietser. Ik had alleen mijn drie wildcards al vergeven, dus toen ben ik maar gaan cricketten. Dat is in ieder geval nog de meest individuele sport die je kunt verzinnen, dacht ik, want je staat soms een uur in het veld niks te doen. Maar ik was er niet zo goed in. Ik kan niet gooien. Dat is een genetisch defect.'    ...

Uit sociale kring: als het kind van de (Joodse) huisarts thuiskwam met een 8, was dat beslist niet goed genoeg.
    Dat laat diepe sporen achter.

Tot opperste verbazing van deze redactie is op dit punt in de verzameling de term "Kafka" nog niet gevallen
    Wel liefst drie keer is de zoektocht herhaald met telkens wat algemenere termen, eindigende met "ka" dat gevallen als "kan" opleverde.
    Die verbazing stamt van het feit dat vervolgingswaanzin wel één van de kenmerkendste eigenschappen van het Joodse neuroticisme is, en Franz Kafka is zonder enige twijfel de Koning en Keizer van de opgeschreven paranoia: "Iemand moet Josef K. belasterd hebben".
    Een logische vervolgingswaanzin want nomaden in meer dan pauperbestaan leven van parasiteren, en parasiterenden moeten elke seconde van hun leven vrezen voor ontmaskering.
    En de aanleiding om het over Kafka te hebben kan ook nauwelijks passender, want komende van vermoedelijk zijn evenknie in het Nederlandse taalgebied: het Monster A. Grunberg uitleg of detail , naar aanleiding van één van zijn meer recente monsterlijkheden (npo.nl, 04-05-2020) voorzien van dit portret:

Een optreden waarin ook iemand belasterd wordt: de Nederlander.
    Van het vervolgen van Marokkanen.
    En trouwens ook van het vermoorden van Joden uitleg of detail .
    Belasteren is best wel een dingetje, in die kringen.
    En u kent toch wel die Oudhollandse zegswijze, hè: "Zo de waard is, vertrouwt hij zijn gasten" ...
    Dus over op die Oudjoodse waard: Franz Kafka (de Volkskrant, 02-11-2021, door Arnon Grunberg):
  Tekeningen | Kafka

Intiemer dan het woord

Kafka's leven was uitsluitend literatuur, beweerde hij, al heeft de schrijver steeds getwijfeld of literatuur de beste manier is om waarheid mee te vinden en uit te drukken. ...

Bij herlezing moest deze redactie lachen, op dit punt.
    De waarheid:
  Tekeningen | Kafka

... al heeft de schrijver steeds getwijfeld of literatuur de beste manier is om te vermijden dat hij moest werken voor zijn brood.

Gevolgd door die smakelijke lach.
    Verder, met eerst een bevestiging:
  ...    De vraag waar de fascinatie voor Kafka vandaan komt, is niet heel makkelijk te beantwoorden. Volgens de biograaf Reiner Stach kan Kafka's betekenis in deze eeuw niet los worden gezien van de surveillancemaatschappij waarin wij terecht zijn gekomen, het onzichtbare oog dat ons overal volgt. ...

Zoals gezegd: Kafka = Paranoia.
    Maar er hoort meer tot het complex:
  ... zijn vriend, de schrijver Max Brod (1884-1968). ...
    Kafka had, zoals bekend, aan Brod geschreven: 'Allerbeste Max, mijn laatste verzoek: alles wat zich in mijn nalatenschap (dus in de boekenkasten, wastafel, schrijftafel, thuis en op kantoor of waar ook maar iets naartoe kan zijn gebracht en jou opvalt) aan dagboeken, manuscripten, brieven van anderen en mijzelf, tekenwerk enzovoort bevindt, volledig en ongelezen te verbranden, net als al het geschrevene of getekende dat jij of anderen, die jij er uit mijn naam om moet vragen, hebben.'.    ...

Zelfvernietigingsdrang.
  ...    Volgens Brod wist Kafka heel goed dat hij het niet zou gaan doen. Brod had immers tegen hem gezegd dat hij er niet over piekerde ook maar iets uit zijn nalatenschap te vernietigen.  ...

Zelfbedrog.
  ...    Misschien zit een deel van Kafka's genie in zijn intuïtieve vermoeden dat het vooruitgangsgeloof, of het zich nu liberalisme noemt, sociaaldemocratie of communisme, mensen uiteindelijk overlevert aan procedures waarvan de rechtsgeldigheid in kleine en minder kleine lettertjes steekt, ondoorgrondelijk voor degenen die eraan worden onderworpen. En de eeuwige wetten blijven helemaal onkenbaar.    ...

' ... de eeuwige wetten ... ' = "De Eeuwige Wetten" = Gestoorde Absoluutheid.
  ...    Kafka was een maniakaal schrijver,  ...

Maniakalisme.
  ...    Nu zijn Kafka's tekeningen en schetsen gepubliceerd, bezorgd door de literatuurwetenschapper Andreas Kilcher ...
    Uit Kilchers essay - hij beroept zich op de Brod-biografie over Kafka - blijkt dat Brod aanvankelijk niet wist dat Kafka schreef maar wel dat hij tekende, en hij probeerde in eerste instantie Kafka's talent als tekenaar aan te prijzen bij een groep van Praagse kunstenaars die 'Die Acht' werden genoemd.
    In een brief aan zijn verloofde, Felice Bauer (1887-1960), van 11-12 februari 1913 schrijft Kafka: 'Weet je, ik was ooit een groot tekenaar, maar toen ben ik bij een slechte schilderes schoolse tekenlessen gaan nemen en heb ik mijn hele talent verknoeid.'

Zelfoverschatting.
    Een lerares kan natuurlijk nooit een talent verpesten zonder dat dat talent erbij is.
    Eindeloos veel talenten hebben te maken gehad met mindere opleiders, en daar alleen het goede halen is een kenmerk van het hebben van talent.
    En het tastbare bewijsmateriaal (de Volkskrant, 02-11-2021):

Ongeveer het laatste woord waar je in eerste instantie aan denkt als je dit onder ogen krijgt, is "talent".
    "Illustratieve hanepoten", schiet nu zo even te binnen.
    "Mark Rothko in het kwadraat".
    Maar het past allemaal volkomen bij het schrijfwerk.
    De classificering:
    Gestoord tot in de hoogste graad.
    ...
    Tussengevoegd, van wat later (de Volkskrant, 02-11-2021, column door Arnon Grunberg):
  Koptekst

De sollicitanten leken vrijwel zonder uitzondering getalenteerd, lief en naarstig op zoek naar een zedig avontuur.

In De Groene plaatste ik een advertentie, ik zocht een assistent ...
    Ik deelde de advertentie ook op sociale media. ...
    Er schijnt krapte op de arbeidsmarkt te zijn ...
    Vanwege de vele sollicitanten ...
    Na een eerste middag met een kleine vijftien sollicitanten nam mijn hoop voor de mensheid toe. Niet per definitie prettig, want zoals ik onlangs aan een Duitse vriendin schreef, we hadden het over Kafka: 'Hoe kun je zonder hopeloosheid overleven?'    ...

Hopeloos ...
    Hoe kan je dit soort mensen loslaten op de openbaarheid ...

Van hierboven:
  'De angst is genetisch, die zit in het Russische dna'

Dit is het vierde deel van een serie. Vandaag: Orlando Figes, historicus ...

...    Zijn vader verliet het gezin toen hij klein was. Zijn moeder, in Engeland toen al een literaire beroemdheid, was er nooit. Figes en zijn oudere zus, schrijfster Kate Figes, werden opgevoed door au pairs. ...

Nieuw (de Volkskrant, 29-11-2021, door Joris Henquet):
  Stephen Sondheim vertelde in één lied een compleet verhaal. Dit zijn de vijf mooiste

De legendarische musicalvernieuwer is vrijdag op 91-jarige leeftijd overleden.

...    Stephen Sondheim werd geboren op 22 maart 1930 in een Joodse familie aan de Upper West Side van New York. Nadat zijn ouders waren gescheiden, bleef hij bij zijn moeder, met wie hij een slechte relatie had. 'Wat mij spijt in het leven is dat ik jou heb gebaard', zei ze.

Van dit soort toestanden meent deze redactie nog meer voorbeelden in het archief te hebben staan.
    Wordt vervolgd.

Dat naburige concept (de Volkskrant, 11-12-2021, ingezonden brief van Mark van Vugt, hoogleraar psychologie Vrije Universiteit Amsterdam):
  Brief van de dag

Tijd voor een vaccinatieprogramma tegen filosofische ideeën?

Om de verspreiding van nepnieuws tegen te gaan, zou de Volkskrant er goed aan doen om de bijdrage van filosofen aan het publieke debat zoveel mogelijk te beperken.

Foei Bert Wagendorp en Arnon Grunberg: jullie bieden een Denker des Vaderlands (Ten eerste, 7/12) en een cultuurfilosoof (V, 7/12) een platform om hun niet-wetenschappelijk gestaafde inzichten over de coronacrisis en de betekenis van seks in de samenleving te delen met de lezers. Maar als je werkelijk iets wilt leren over hoe mensen tegen deze onderwerpen aankijken, dan verzamel je gegevens.

Teruggrijpen naar de inzichten van Nietzsche, Foucault, Plato of Kant klinkt wijs en interessant, maar het is een zwaktebod vergeleken met de empirische wetenschap. Deze grote denkers zijn groot geworden, niet omdat ze het bij het rechte eind hadden, maar omdat ze iets waanzinnigs beweerden over de menselijke natuur dat de aandacht trok van het onwetende volk.

Jammer dat journalisten daar in de 21ste eeuw nog steeds vatbaar voor zijn. Wellicht tijd voor een vaccinatieprogramma tegen filosofische ideeën?

Amen.

Een andere Vugt voorziet de verzameling van zeer karakteristiek bronmateriaal (de Volkskrant, 31-12-2021, door Geertjan de Vugt):
  Het huwelijk als hellevaart

Het werk van de in Hongarije geboren en naar de VS geëmigreerde godsdienstfilosoof Susan Taubes ...
... Taubes, dochter van een psychoanalyticus,

Geboren in Hongarije met een Duits aandoende naam, gemigreerd, naar Amerika, filosoof, vader psycholoog ...
    Alle bellen rinkelen, en het vergde slechts één blik op het internet om te zien dat het raak is.
    En wat is het specifieke onderwerp:
  ... Scheiden, de beroemde roman van Susan Taubes ...
    ... In juni 1949 trad ze in het huwelijk met Jacob Taubes .... Ondertussen werd het huwelijk tussen de twee Joodse godsdienstfilosofen steeds meer op de proef gesteld. Langzaamaan veranderde het in een hellevaart. Na twaalf jaar gingen ze in 1961 uit elkaar.    ...
    Veel van de pijn die Susan in de tijd van het huwelijk heeft gekend is doorgesijpeld in Scheiden. Het is een wild boek, bij vlagen zelfs modernistisch, waarin de desillusie over het huwelijk onomwonden uit de doeken wordt gedaan.    ...

En ook nog dit:
  ... Sinds het verschijnen, eerst in het Engels, daarna in het Duits, geldt de roman als Geheimtipp - een sleutelroman over twee belangrijke figuren van de naoorlogse ideeëngeschiedenis. Al dacht niet iedereen daar zo over. In een ronduit agressieve bespreking in The New York Times werd het boek direct na verschijnen neergesabeld. Vier dagen later pleegde Susan, 41 jaar oud, zelfmoord. ...

Er is weer heel veel Oude Testament langsgekomen.

Neuroticisme is de naam voor het complex en het complex zijnde een complex bevat het dus meerdere, alhier vele, aspecten. Eerst een specifieke uiting van het nieuwe aspect (de Volkskrant, 10-01-2022, column door Arie Elshout):
  Gros van de Trump-kiezers verdient mededogen, maar ze zijn een tijdbom onder Amerika's democratie

Wat natuurlijk minstens is:
  Gros van de Trump-kiezers verdient mededogen, en ze zijn een tijdbom onder Amerika's elite

Wat heel goed geïllustreerd wordt:
  ...    In het stadje War stemde in 2020 80 procent weer voor Trump, hoewel er niets terecht is gekomen van zijn belofte de kolenmijnen nieuw leven in te blazen. Maar hij heeft deze kiezers in zijn ban, want hij is hun enige hoop. Die betovering doorbreken, dat wordt de grote opgave voor de Democraten van president Biden. Ze moeten van ver komen. Hillary Clinton ...

De vriendin van Goldman Sachs-baas Loyd Blankfein en van de rest van Wall Street.
  ... zette Trump-aanhangers neer als 'deplorables', sneue types. Die neerbuigendheid was geen incident, het was hoe de Democraten ...

Joodsisten en Joden.
  ... Democraten aankeken tegen mensen die ooit tot hun aanhang behoorden, maar werden afgestoten als lieden die verknocht zijn aan geweren en God, zoals Obama laatdunkend zei. Trump is de prijs die zij daarvoor betalen.
    De arbeideristische Biden ...

Minister van Buitenlandse Zaken: Joods. Minister van Financiën: Joods.
  ... zou kunnen beginnen bruggen te slaan, maar zijn '6 januari'-speech ging alleen over Trump. Er was geen handreiking naar diens vreedzame kiezers, weer werden ze genegeerd. ...

Oftewel: alle mooie woorden over "verbinding" direct na zijn verkiezing waren, zoals voorspelbaar, gore, hondsbrutale, joodsistische leugens uitleg of detail (die speeches worden geschreven door beroeps-speechwriters).
    Na welke specifieke case study commentator Elshout, enigszins verassenderwijs maar in volkomen onschuld natuurlijk, komt met een bovenliggend begrip, zijnde ons nieuwe aspect:
  ...    Laat Biden in het handboek Inclusie eens kijken bij de 'e' van empathie ...

Een begrip dat, van het Oude Testament af aan, altijd volkomen heeft ontbroken in de Joodse cultuur.
    Hoe kan je als rondtrekkend en parasitair volk nu "empathisch" zijn ...
    Empatie-armoede en -loosheid is het eraan vastgenagelde tweelingbroertje van wat er in de vorige bron geïllustreerd werd: de volkomen op zichzelf gerichte houding in het leven.
    En maak van dat 'volkomen' maar gerust "in hysterische mate".

En meteen erop volgend een ander voorbeeld van die "in hysterische mate op zichzelf gerichtheid" (de Volkskrant, 11-01-2022, door Joris Henquet):
  De comeback van een gevallen comedygrootheid

Louis C.K., de omstreden stand-upcomedian, is terug met een nieuwe show: Sorry. ...

Niet zo heel lang geleden ging het verschijnen van een nieuwe show van comedygrootheid Louis C.K. gepaard met massale media-aandacht. ... de #MeToo-rel uit 2017, waardoor Louis C.K. bij een groot deel van het publiek in ongenade is gevallen. In 2017 werd Louis C.K., die op dat moment gold als van een de beste en populairste stand-upcomedians ter wereld, door vijf vrouwen beschuldigd van seksueel wangedrag. Hij had onder meer in het bijzijn van twee vrouwen gemasturbeerd, waarbij zij moesten toekijken. De vrouwen, allebei beginnende comedians, waren geschokt door het voorval en raakten ontmoedigd om hun ambities in de showbusiness na te jagen. C.K. gaf zijn acties toe en betuigde spijt.
    Hoewel Louis C.K. in het rijtje met 'gecancelde' artiesten belandde, ging hij ook al snel weer door met optreden. ...
    De stand-upcomedian werd in 1967 in Boston geboren als Louis Székely. In de jaren tachtig ging hij optreden onder de naam Louis C.K., een verbastering van zijn Hongaarse achternaam. Louis C.K. werd beroemd met zijn hyperpersoonlijke, kwetsbare stijl, waarin hij vol bijtende zelfspot vertelt over seks, masturbatie, taboes, het vaderschap en nog meer intimiteiten. ... zijn geestige, zelfgeschreven tv-serie Louie (2010-2015) ...

3x Louis C.K.
Een grap over masturbatie (in de show Chewed Up, 2008):
'Er is een formule waarmee je kunt bepalen of je een goed mens bent: hoe lang duurde het voordat je masturbeerde na de aanslagen op 11 september? In mijn geval was het tussen het ineenstorten van de eerste en de tweede toren.'
...
'Ik houd van masturberen, maar ik houd niet van alleen zijn. Ik houd van gezelschap.'

Wat is het onderwerp van Louis C.K.? Dat is Louis C.K.
    En Louis C.K., en Louis C.K. en Louis C.K. en Louis C.K.
    En Louis C.K.
    Overigens: voeg ook even Louis C.K. toe aan het lijstje "Beroemdste seks-gevallen van het laatste decennium": Dominique Strauss-Kahn, Anthony Weiner, Harvey Weinstein, en Jeffrey Epstein.
    Oh, vergeten: het is Louis Székely. Hongaars-Joods.

Nog een klassiek voorbeeldje "empathie" te midden van een andere kwestie uitleg of detail (de Volkskrant, 19-01-2022, door Hans Fels is cameraman en cineast. Hij werkte jarenlang als eindredacteur en regisseur voor de VPRO (onder meer Diogenes, In het kielzog van Darwin)):
  Naam van Joodse verrader van Anne Frank maakte van cold case per definitie een kassucces
...  Als zoon van een moeder die als enige van haar familie deportatie naar Auschwitz-Birkenau overleefde  ...

En vergelijk dit met de houding tegenover de Russen die hebben minstens evenveel leed hebben ondervonden van de Duitsers als de Joden - het is maar welke factor je bekijkt:
  ... Wat nou als uit het onderzoek tevoorschijn was gekomen dat ene meneer Jansen de boel had verraden, een dag voordat hij als treinmachinist de hele familie Frank in Westerbork had afgeleverd? Dan zou geen haan er naar hebben gekraaid, dan had de Volkskrant op het moment dat er oorlog met Rusland dreigt ...
 
Joodse empathie? Bestaat niet.
    Overigens hier ook nog een oorzaak van veel geestelijk trauma:
  ... Als zoon van een moeder die als enige van haar familie deportatie naar Auschwitz-Birkenau overleefde, heb ik de wereld altijd beschouwd met Auschwitz in mijn achterhoofd.  ...

Waarom worden dusdanig getraumatiseerde mensen via de openbaarheid op de overige mensheid losgelaten ... ?

En ach, wat gaat ook deze verzameling weer snel ... (de Volkskrant, 22-01-2022, door Laura de Jong):
  De wereld is voor vrouwen nog niet veilig

In haar net vertaalde memoir vertelt essayist Rebecca Solnit ...

...    Solnit is opgegroeid in L.A., in een gezin met drie broers. Haar vader heeft een Joods-Poolse achtergrond, haar moeder katholiek-Ierse wortels. In haar memoires is Solnit open over haar gewelddadige jeugd en het misbruik dat toen plaatsvond. ...
    ... Het gaat over het feit dat het huwelijk van mijn ouders verschrikkelijk en gewelddadig was. Mijn moeder voelde zich machteloos, gevangen en ongelukkig. ...
    ... het huwelijk van mijn ouders was diep ongelijk. Ik weet dat er huwelijken waren waar de man vriendelijker was, maar hij kreeg nog steeds van de wet een enorme hoeveelheid controle over haar, een vrouw kon geen bankrekening openen zonder zijn toestemming. Ze was als een kind of een bediende.' ...

Gezinsleven.
  Solnit ...: 'Als je geen stem hebt, niet gezien wordt als iemand die de moeite waard is om gehoord te worden, ben je geen volwaardig lid van het gezin, de gemeenschap en de samenleving. ...
    ... Toen ik jong was, was ik onzichtbaar, werd ik niet gezien als iemand die iets te zeggen had.    ...

De ouders hadden alleen oog voor zichzelf.
  Kon u met uw moeder over die ongelijkheid praten?
...    'Er speelden zo veel ingewikkelde dingen, die eigenlijk gingen over vrouw-zijn in een cultuur van vrouwenhaat. Ze was ook competitief als het ging om schoonheid. Terwijl je nooit competitief moet zijn met iemand die 33 jaar jonger is dan jij. ...

Natuurlijk zocht ze iemand met overeenkomsten.
    Ongezonde, dus.
  U was 6 jaar oud toen u uw eerste essay schreef. Het luidt in zijn geheel: 'Als ik later groot ben ga ik nooit trouwen.'

Absolutisme.
    Dat is dus echt met een sterke genetische component.
  U vertelt in het boek dat u uw beroemdste essay, Mannen leggen me altijd alles uit, in één ochtend heeft geschreven. Dat essay ging viraal en werd door miljoenen mensen gelezen.
'Toen ik het schreef, dacht ik dat het een scherp maar grappig essay zou worden. Alles waar ik al jaren mee bezig was, kwam erin samen. De anekdote over een man die mij mijn eigen boek ging uitleggen, speelde vijf jaar daarvoor. ...

Verabsolutering.
    Dat is dus echt met een sterke genetische component.
    En daaromheen verhalen boordevol over het fout-zijn van mannen, en de foute, westerse cultuur waarin dat gebeurt.
    Want wat mij overkomt, zo is de wereld.

Een boekenkatern later (de Volkskrant, 29-01-2022, door Elma Drayer):
  Recensie | Julia Franck

Niemand viel het op als ze weg was

Meanderend door haar herinneringen vertelt Julia Franck het verhaal van haar heftige jeugd. Werelden uit elkaar is een boek dat zich amper laat wegleggen.

Ze zou alle reden hebben om in verbittering terug te blikken. Toch doet Julia Franck (1970) dat niet in het pas verschenen Werelden uit elkaar, na een reeks romans en verhalenbundels haar eerste onomwonden autobiografische boek. ... Aldus reconstrueert ze een kindertijd die bijna te heftig is om waar te zijn.
    Franck, helft van een premature eeneiige tweeling, komt ter wereld in Oost-Berlijn. Haar vader zal ze pas jaren later (een beetje) leren kennen. Haar moeder, de vrijgevochten actrice Anna-Katharina Franck, niet weinig aangeraakt door het esoterische gedachtengoed, heeft dan al een dochter van een andere man en zal nog twee dochters van twee vaders krijgen. Op zeker moment weet ze een uitreisvisum te ritselen en betrekt met haar meisjes een vervallen boerderij in Noord-Duitsland.
    Anna, zoals ze in het boek kortweg heet, heeft nogal eigenzinnige opvattingen over het moederschap. Schone kleren, tandenborstels, shampoo, 's ochtends tijdig opstaan - ze vindt alles even burgerlijk. 'Klokken waren iets voor andere mensen.' En waarom zou je niet naakt blijven rondlopen als er bezoek komt? Soms is ze dagen aaneen verdwenen, de kinderen moeten zichzelf zien te redden. De verjaardag van de tweeling vergeet ze. Van knuffelen moet ze niks hebben, woedeaanvallen zijn er des te meer. Is Franck te ziek om naar school te gaan, dan ontdekt Anna dat pas als haar zusje het dagen later vertelt. Het beloofde kopje thee zal ze nooit krijgen. 'Ooit ben ik een hele dag verdwenen, maar dat viel niemand op. Niemand kwam me zoeken, niemand miste me.' Wel slaapt haar moeder wekenlang bij de zeug in de schuur - ze wil de pasgeboren biggetjes in de gaten houden.
    'Als ze schilderde en knutselde', schrijft Franck, 'met de dieren bezig was of toneelspeelde was ze gelukkig. Wij kinderen met al onze eisen en wensen waren gewoon te veel voor haar. Waarom heb je ons dan eigenlijk gekregen als we te veel voor je zijn, vroeg ik haar tijdens een verhitte ruzie in de schuur. Ik huilde. Wij hadden haar als moeder uitgekozen, zei ze. Kinderen kozen hun ouders. Dat leek ze echt te geloven. Wij waren verantwoordelijk, niet zij.'    ...
    Werelden uit elkaar laat zich allerminst lezen als een rancuneuze afrekening. Franck mag niet vergeten zijn wat haar moeder heeft gedaan, ze moet het haar wel vergeven hebben. Meermaals laat ze doorschemeren dat Anna min of meer kopieerde hoe ze door haar getraumatiseerde moeder was grootgebracht. 'Een mens', schrijft ze ergens, 'kan niet echt kiezen om van een kind te houden dat hij op de wereld heeft gezet.'     ...

Oh ja:
  ...    En passant geeft Franck een indringend beeld van het leven in de nadagen van de DDR. Waar briljante, maar dwarse wetenschappers een 'eervolle fulltime baan' krijgen als glazenwasser van het Palast der Republik, waar je nooit weet wie er voor de Stasi werkt. Dat laatste blijkt bijvoorbeeld het geval met Francks Joodse grootmoeder van moederszijde ...

Al vele malen op te merken: een kwart is reeds voldoende voor alle verschijnselen.

Een geval met een aanval van empathie (Joop.nl, 01-02-2022, door Aaron Mirck, schrijver uitleg of detail ):
  Het succes van Lale Gül: Nederlanders lezen graag dat ze zelf deugen

De Nederlander neemt kennis van een andere cultuur om te ontdekken hoe goed hij zijn eigen zaakjes op orde heeft

... de Nederlander leest graag dat ‘ie zelf deugt.
    207.000 boeken verkoopt Gül niet alleen aan jonge, Turkse meisjes. Merk op dat Ik ga leven ook bijzonder populair is bij het grote publiek. Ze won er de NS Publieksprijs mee en werd door Elsevier Weekblad uitgeroepen tot Nederlander van het Jaar. Volgens mij zegt dat iets over de Nederlandse volksaard, maar is het minder flatteus dan we denken.

De Nederlandse volksaard
... de Nederlandse volksaard ... de Nederlandse volksaard... een volk zo betweterig, lomp en toondoof zijn, zonder het door te hebben ...
    ... De Nederlander neemt kennis van een andere cultuur om te ontdekken hoe goed hij zijn eigen zaakjes op orde heeft. ...

En als slot:
  ... De Nederlander gaat het liefst op vakantie om te leren hoe goed we het in Nederland hebben. Zo lezen we ook graag een boek over nieuwe-Nederlanders: als bevestiging dat niet wij de hel zijn, maar de anderen.

Een sterk geval van inleven in Nederlanders, dus.
    Hier een aantal gevallen waarin aangetoond wordt in hoeverre er in het voorgaande sprake is van het inleven in een ander. Eerst dat van deze redactie, dat zich op dezelfde manier inleeft in Joden:
  Het succes van Anne Frank: Joden schrijven graag dat ze zelf deugen

De Jood neemt kennis van een andere cultuur om te ontdekken hoe goed hij zijn eigen zaakjes op orde heeft

... de Jood schrijft graag dat ‘ie zelf deugt.
    207.000 boeken verkoopt Frank niet alleen aan jonge, Joodse meisjes. Merk op dat Het Achterhuis ook bijzonder populair is bij het grote publiek. Ze won er de NS Publieksprijs mee en werd door Elsevier Weekblad uitgeroepen tot Nederlander van het Jaar. Volgens mij zegt dat iets over de Joodse volksaard, maar is het minder flatteus dan we denken.

 De Joodse volksaard
... de Joodse volksaard ... de Joodse volksaard... een volk zo betweterig, lomp en toondoof zijn, zonder het door te hebben ...
    ... De Jood neemt kennis van een andere cultuur om te ontdekken hoe goed hij zijn eigen zaakjes op orde heeft. ...

En:
  De Jood migreert het liefst om te leren hoe goed de Joodse cultuur is. Zo schrijven ze ook graag een boek over nieuwe landgenoten: als bevestiging dat niet zij de hel zijn, maar die anderen.

En dan wat voorbeelden van inleven gegeven door de reageerders bij Joop.nl
  Wappie Kappie 1 februari 2022 at 11:15
Gödel zou dit prachtig hebben gevonden.
Zelden zo prachtig iets gelezen dat als we het serieus nemen waar hier geschreven is, dat dan het beschrevene zelf niet serieus genomen dient te worden.

Waarbij de reageerder waarschijnlijk doelt op het boek Gödel, Esscher, Bach uitleg of detail , waarin het begrip zelfreferentie een cruciale rol speelt.
  OpelGT69 1 februari 2022 at 12:02
” overal willen Nederlanders uitleggen hoe de wereld werkt, het is dus een nationale ziekte. ” Bedankt dokter voor uw diagnose. Maar bent u zelf ook niet besmet dan gezien uw behoefte mij uit te leggen hoe de Nederlander denkt? Of bent u nu de über Nederlander?

En:
  Wereldburger 1 februari 2022 at 12:08
grappig artikel, zou niet misstaan op de speld: het uitspelen van stereotypes tov elkaar.

Zie de eerste, maar dan zonder de filosofische referenties (De Speld is een satirische rubriek waarin de werkelijkheid wordt gespiegeld).
    En:
  Eric Minnens 1 februari 2022 at 15:38
“De ………… neemt kennis van een andere cultuur om te ontdekken hoe goed hij zijn eigen zaakjes op orde heeft”

Vul zelf maar in: Amerikaan, Ghanees, Chinees, Rus, Turk, Boliviaan, Pool, etc. etc.

Check deze hypotheses. Is er onderzoek naar gedaan?

Misschien bestaat De Amerikaan, De Ghanees, De Chinees, De Rus, De Turk, De Boliviaan, De Pool, etc. etc. wel niet.

De Nederlander wél? (Check ook het Koninklijk huis.)

Mooi toch, zo veel capaciteit tot inleven ...
    Maar zoals die reageerder OpelGT69 al opmerkt: we hebben dan ook iemand die behoorlijk wat 'über' is.
    Zoiets als in "Het Uitverkoren Volk"-über, vermoedelijk ...

Archief

Ludwig Wittgenstein (de Volkskrant, 26-08-2015, column door Max Pam):
  Hundertwasser en Wittgenstein

Het was lang geleden dat ik in Wenen was geweest ...
    Op ons programma stond het Hondertwasserhaus dat in 1986 is gebouwd, en daarna het Wittgensteinhaus ... Het project van Hundertwasser (1928-2000) aan de Kegelgasse wordt ook wel vergeleken met Gaudi's Sagrada Familia in Barcelona ...
    Er bestaat geen grotere tegenstelling dan tussen Friedenreich Hundertwasser en Ludwig Wittgenstein. ...
    Het Wittgenstein Huis is al eens eerder gered ...
    Wittgenstein heeft dit huis in samenwerking met de architect Paul Engelmann ontworpen en gebouwd. Het was bestemd voor Margarete Stonborough-Wittgenstein, die er na haar huwelijk wilde gaan wonen, maar vanwege het ontbreken van elke decoratie en van elk ornament kon zij er niet aarden. Het eerste dat mijn vrouw inviel toen wij door de kamers dwaalden, was dat het huis door zijn afmetingen en verhoudingen intimiderend en kleinerend aanvoelde. Koud en contactloos. In de ultieme esthetische verhoudingen kan geen gewoon levend wezen wonen.
    Ikzelf was vooral geïnteresseerd in de kamer die de aannemers bij de bouw tot wanhoop had gedreven. In alles streefde Wittgenstein naar perfectie. Hij nam weken de tijd om over de maten (3:1, 3:2 of 2:1) na te denken. Toen het huis bijna klaar was, wilde hij ineens dat het plafond van een van de kamers met precies 30 millimeter zou worden verhoogd. De aannemer kreeg van woede bijna een rolberoerte en ook Engelmann, die geprezen moet worden om zijn engelgeduld, vroeg zich af of dit nodig was. Hij nam daarmee het risico om voor het leven door Wittgenstein verstoten te worden.
    In de kamer staat nu een lange ovale vergadertafel. Ik probeerde mij een plafond voor te stellen dat een fractie lager was geweest. We waren blij toen wij weer buiten stonden.

Zo glashelder als "Die Welt ist alles was der Fall ist".

Tweede voorbeeld van deze uitingsvorm (de Volkskrant, 19-02-2022, door Geertjan de Vugt):
  De week in boeken

Tachtig jaar na zijn dood werkt Stefan Zweigs magie van het herinneren nog steeds.

... Dinsdag is het tachtig jaar geleden dat Stefan Zweig en zijn vrouw Lotte besloten een einde aan hun leven te maken. ...

Oorzaak:
  In Wenen heb ik lange tijd gezocht naar Boekenmendel. Ik ging van koffiehuis naar koffiehuis en telkens als ik aan een Melange of Großer Brauner zat en een klein, verfomfaaid mannetje met rond brilletje op de neus zag binnenkomen laaide de hoop in me op. Maar als het kereltje vervolgens een van de kranten mee naar z'n tafeltje nam, vervloog die direct.
    Boekenmendel las geen kranten. Alles wat dit 'bibliomane fenomeen' nodig had, bevond zich in zijn hoofd. 'Jakob Mendel', schrijft Stefan Zweig (1881-1942) in het schitterende verhaal over deze tragische figuur, 'vergat nooit een titel, een bedrag, hij kende elk plantje, elk wimpeldiertje, elke ster in de eeuwig welvende en voortdurende omgeschudde kosmos van het boekenheelal.' Zweig laat zijn antiheld sterven. Net op tijd, of misschien net te laat, om nog iets van het steeds waanzinniger wordende Europa mee te krijgen.
    ... Het Europa dat hem zo lief was, zijn geistige Heimat Europa, zoals hij het zelf in zijn afscheidsbrief noemde, was vernietigd. Zijn eigen bestaan daarmee uitzichtloos. Hij had de kracht niet meer om in de andere wereld, in Brazilië, een nieuw leven op te bouwen.    ...

Het leven in een geheel eigen  bevolkt door geobsedeerden en gestoorden als 'Boekenmendel' bewoonde fantasiewereld.

In Oekraïne is een oorlogje aan de gang. Prima gelegenheid om je hang ups uit te leven (de Volkskrant, 17-03-2022, door Arnon Grunberg):
  Koptekst

'Geen nood, wij zullen de Derde Wereldoorlog overleven', zei ik. Overmoedig, maar overleven begint met overmoed, al is dat zelden genoeg.

De oorlog wende. Niemand vroeg meer of de Derde Wereldoorlog eraan kwam. Toen   ...

En daar direct onder (de Volkskrant, 17-03-2022, door Micha Wertheim):
  Een bericht van het Transitieteam

Het Transitieteam nodigt u uit voor de conferentie:

'Transitie na de Nucleaire Holocaust'

Tijdens dit congres verkennen we hoe een Nucleaire Holocaust van invloed zou kunnen zijn op de Transitie. Onze dagvoorzitter is Twan Groenhuijsen.
9:30 Dagopening door de voorzitter van het Transitieteam.
9:45 Opening lecture: prof. dr. Arnold Ratsberger: Het verdrag van Versailles, en hoe economische sancties een Tweede Wereldoorlog wisten te voorkomen. In deze lezing met powerpoint zal professor Ratsberger de huidige geopolitieke situatie voorzien van een geruststellende historische context.
10:30 Koffie met koekjes van Maison Zolder.
11:00  Parallelsessies:
- Gender bias during and after a nuclear holocaust, door drs. Simon Sluizer
- Critical race theory and inclusiveness in the age of human annihilation, door ir. Daniel Alexander
- Circulair economy in post nuclear wasteland, door dr. Naomi Sinzheimer
- Transitie tijdens een Transitionele Transitie, door prof. dr. K. Boorlach
12:30 Vegetarische lunch geïnspireerd door Another One, het nieuwe kookboek van Otto Lenghi
14:00 Paneldiscussie: How celebrity culture can help you find opportunities in times of a catastrophe. Met drs. Sywert van Lienden, Doutzen Kroes, Jort Kelder en Kockel Svenemans.
15:00 Petje op petje af.
15:10 Satirische dagafsluiting door cabaretier Micha Wertheim (bekend van radio en tv)
21:40 Borrel met goodiebag

Tijd om dat gesticht te vullen met beton.

Nieuw verschijnsel (de Volkskrant, 02-04-2022, door Ianthe Mosselman):
  Moederschap

Nee, ik bén niet depressief Ik ben boos

Als schrijver Ianthe Mosselman probeert mensen te vertellen over haar woede na de bevalling, vragen ze haar of ze niet aan een postnatale depressie lijdt. En dat, betoogt ze, zegt alles over onze vastgeroeste visie op het moederschap.

Een paar weken nadat ik in het ziekenhuis ben bevallen van een gezonde zoon, ontsteek ik steeds vaker in woede. De woede huist in mijn lichaam. Ze is een krasse vrouw die niet van wijken weet en stil onder de oppervlakte ligt te wachten tot ze uit mij kan breken. Ze maakt ...

Gevolgd door bekende neurotische hoeveelheid herhalingen van precies dezelfde boodschap die afgedaan is met die kop.
    Vele tientallen.
    Een kleine tweeduizend (1956) woorden ...
    Terwijl de oorzaak van de boosheid er doodgewoon staat:
  ...    Vanaf het moment dat ik een kind heb gekregen, is mijn autonomie volledig veranderd. Tot mijn moederschap was ik een vrij onafhankelijk individu geweest, sowieso had ik mijn best gedaan om dat te worden. Als moeder van een jong kind lijk ik van alles en iedereen afhankelijk. Er is iets onherroepelijk veranderd tussen mij en de andere mensen. Dit begon al tijdens de bevalling, toen ik volledig afhankelijk was van de verloskundigen en artsen. Maar ook nu ben ik telkens weer hulpbehoevend. Ik ben afhankelijker van mijn vriend geworden natuurlijk, maar ook van collega's, die soms werk moeten overnemen, van vreemden, als ik met de kinderwagen de bus in wil, of, nog erger, moet plassen terwijl we op stap zijn. Van de kinderopvang en de andere mensen die voor mijn kind zorgen. Ik ben minder individu en meer onderdeel van een collectief systeem dat zich gevormd heeft rondom mijn zoon.    ...

Oftewel: "Mijn Joodse solipsisme is aangetast".
    En ook dat weer in eindeloos veel varianten.

Een veelsoortig geval (de Volkskrant, 23-04-2022, door Gijs Beukers):
  ... Toen Michael Schur - bedenker van enkele van de succesvolste sitcoms van het laatste decennium, zoals Parks and Recreation en The Good Place ...

Een humorist.
   Zoals al genoteerd een "het hoofd bieden aan"-taktiek van de aan het leven lijdende Joden.
  Ethiek en humor, gaat dat samen? Ja, bewees Michael Schur ...

Wat doe je als je 's avonds een eetafspraak hebt waar je onderuit wilt? Niet om dwingende redenen maar gewoon, omdat je geen zin hebt? Toen Michael Schur ... met deze vraag werd geconfronteerd, moest hij denken aan een Duitse filosoof.
    ... 'Maar zodra dat door mijn hoofd schoot, hoorde ik Immanuel Kant in mijn hoofd: niet doen, niet doen, je bent aan het liegen.'

De tweede: geobsedeerd door filosofisch geouwehoer over abstracties: "Een trein raast af op vijf personen en u kunt het wissel omzetten waardoor er slechts één ander persoon overreden wordt ..."

  Achter het boek | Michael Schur

Het is simpelweg onmogelijk om perfect te leven

De derde: geobsedeerd door geestesstoringen als perfectie-streven:
  ...    Wie Kants opvattingen over ethiek wil doorgronden, kan natuurlijk terecht bij werken als Grundlegung zur Metaphysik der Sitten. Maar voor wie zich niet wil wagen aan het beruchte - want moeilijk leesbare - proza van de Duitser, schreef Schur een alternatief: Perfect: de handleiding - Het juiste antwoord op elke ethische kwestie. ...

Allemaal Stenen Tafelen, Brandende Bosjes, Zoutpilaren en Kindoffers.
    En natuurlijk vindt de Volkskrant het weer allemaal reuze belangrijk en interessant (de Volkskrant, 23-04-2022):
 

Verscheurende Wijsheid!
    Overigens: als je als Jood je wilt richten op ethische kwesties, begin dan maar eens met het liegen uitleg of detail en parasiteren uitleg of detail door je cultuurgenoten ...

Max Pam laat er diverse de revue passeren ... (de Volkskrant, 25-05-2022, column door Max Pam):
  Renate Rubinstein was een columnist zoals ik die nooit meer ben tegengekomen

Tja ... Waar vindt je zo'n rijke bron aan frustraties en neuroses om het papier mee te vullen ...
  De tweedelige televisiefilm Tamar over Renate Rubinstein, die vanavond en morgenavond op NPO 2 wordt uitgezonden ...

Een Jood over joodsisten over Joden
  ... moet u beslist gaan zien. Regisseur David de Jongh heeft er hard aan gewerkt en er een mooie film van gemaakt.

Een Jood over een Jood die iets moois heeft gemaakt over Joden.
  ... Zij had drie passies: mannen (de liefde), stukjes schrijven en politiek - in die volgorde. Inderdaad was praten bij haar discussiëren. Over alles en nog wat ging ze tegen je in  ...

De contramine-neurose.
  ... tot je erbij neerviel. ...

De praat-neurose.
  ... Zei je iets dat haar niet beviel dan werd je geëxcommuniceerd ...

De contramine-neurose.
  ... maar even zo goed was je een maand later, zonder aanleiding, weer in genade aangenomen. ...

De praat-neurose.
  ...  Ik deed soms een wedstrijdje met haar wie het minst Joods was. We hadden allebei een Joodse vader en een niet-Joodse moeder. De mijne heette Hamstra, een de hare heette Hamm. Koosjere ham waren we. 'Maar', zei ik, 'jouw moeder is een Duitse en in het Duits is ham 'Schinken'. In de buurt van de Eifel schijnt Hamm zoiets te betekenen als 'dijk'. ...

De Joods-zijn-neurose.
  ...    Twee keer heb ik slaande ruzie met haar gehad. De eerste keer was toen ik voor Vrij Nederland de filosoof Jaap van Heerden ging interviewen, van wie zij enige tijd daarvoor was gescheiden. VN plaatste toen het interview én de Tamar-column op dezelfde pagina. Onmiddellijk reed zij in haar mobiel naar de redactie op de Raamgracht, waar al bij haar entree de ramen uit de sponningen vlogen.    ...

De emoties-totaal-niet-in-de-hand-neurose.
   Ook wel bekend als "hysterie".
  ...    De tweede keer ging uiteraard over Weinreb, de wonderrebbe die beweerde met zijn lijsten vele Joden te hebben gered. Ten slotte bleek hij een ordinaire oplichter die zich had verrijkt aan het leed van vervolgden. ...

Oh ja, vergeten. De notaris Van den Bergh vóór notaris Van den Bergh
  ... Ten slotte bleek hij een ordinaire oplichter die zich had verrijkt aan het leed van vervolgden. Zij redigeerde zijn boeken en bleef achter Weinreb staan, zelfs toen onderzoek uitwees dat Weinreb ook haar had bedrogen. ... De Weinreb-affaire brak Renates reputatie en misschien ook haar gezondheid.
    Haar tragedie is dat zij gevoelens van trouw en solidariteit die zij haar hele leven had nagestreefd uiteindelijk projecteerde op iemand die een oplichter bleek te zijn. ...

Gunst ... Vergroot dat nou eens wat uit in aantal ...
  ... Dat zij daarna überhaupt nog stukjes van waarde heeft kunnen schrijven, is niettemin bewonderenswaardig. Lichamelijk zwak schreef ze in tegen een muur van wantrouwen. Nooit meer over Weinreb of politiek, maar vooral over zichzelf, een onderwerp waarin zij onovertroffen was ...

De klassieker ...

En alweer een archetypisch geval (de Volkskrant, 28-05-2022, door Geertjan de Vugt):
  Recensie | Louise Glück

Het duister dreigt

Het Italiaanse Avernomeer vormt een perfecte spiegel voor de poëzie van Nobelprijswinnaar Louise Glück: rustig, helder en toch donker. ...

Toen Louise Glück in 2020 werd bekroond met de Nobelprijs voor Literatuur ... Wie wil afdalen in de onderwereld van familierelaties en daaruit gelouterd tevoorschijn wil komen, moet Glück lezen.     ...
    ... het ijzingwekkende karakter van Glücks taal ...
    ... Staand voor het meer begreep ik wel waarom ze voor het Lago d'Averno koos. Het vormt een perfecte spiegel van haar poëzie: rustig, stil, rond, meditatief, weerspiegelend, helder en toch donker: onder het oppervlak dreigt voortdurend de duisternis. Niet echt een plek voor zomervogels dus.    ...
    ... Op het omslag van Poems 1962-2012 prijkt een mezzotint van de planeet Saturnus. Een bijzonder treffend beeld, zo realiseerde ik me bij het lezen van Averno opnieuw. Niet alleen vormt deze planeet het symbool voor de melancholie, onder die naam gaat ook nog eens een oervader schuil die zijn eigen kinderen verscheurt. Kortom, Saturnus staat ook voor familiaire dreiging.    ...
    Die dreiging is overal waar te nemen in Glücks poëzie; zeker niet alleen van vaderszijde. Haar verzen, van de eerste tot de recentste, gaan over donkere familierelaties. Over het geweld van ouders tegen kinderen, en omgekeerd. ...
    Moeders die moeders straffen, moeders die dochters pijnigen, verwaarloosde kinderen, dode kinderen, onmachtige ouders - Glück heeft een naam voor al deze familierelaties: 'we kunnen dit', schrijft ze, 'negatieve schepping noemen.' ...

Het kan niet anders, met al die slechts gezinsrelaties zo wijd verspreid, dat dit genetisch bepaald is.
    Nog wat van de bekende aspecten (wikipedia.org, opgeslagen 28-05-2022):
  Louise Glück

Louise Elisabeth Glück (/ɡlɪk/, GLICK;[1][2] born April 22, 1943) is an American poet and essayist. ...
Glück was born in New York City and raised on Long Island. She began to suffer from anorexia nervosa while in high school and later overcame the illness. ...
    Glück is often described as an autobiographical poet; her work is known for its emotional intensity ..., her poems have illuminated aspects of trauma, desire, and nature. In doing so, they have become known for frank expressions of sadness and isolation. ...
    Louise Glück was born in New York City on April 22, 1943. She is the elder of two surviving daughters of Daniel Glück, a businessman, and Beatrice Glück (née Grosby), a homemaker.[6]
    Glück's mother was of Russian Jewish descent.[7] Her paternal grandparents, Terézia (née Moskovitz) and Henrik Glück, were Hungarian Jews from Érmihályfalva, Bihar County, in what was then the Kingdom of Hungary, Austro-Hungarian Empire ... Glück's father, who was born in the United States, had an ambition to become a writer, but went into business with his brother-in-law.[10] ... In her childhood, Glück's parents taught her Greek mythology and classic stories such as the life of Joan of Arc.[12] She began to write poetry at an early age.[13]
    As a teenager, Glück developed anorexia nervosa,[11][14] which became the defining challenge of her late teenage and young adult years. She has described the illness, in one essay, as the result of an effort to assert her independence from her mother.[15] Elsewhere, she has connected her illness to the death of an elder sister, an event that occurred before she was born.[6] During the fall of her senior year at George W. Hewlett High School, in Hewlett, New York, she began psychoanalytic treatment. A few months later, she was taken out of school in order to focus on her rehabilitation, although she still graduated in 1961.[16] Of that decision, she has written, "I understood that at some point I was going to die. What I knew more vividly, more viscerally, was that I did not want to die".[15] She spent the next seven years in therapy, which she has credited with helping her to overcome the illness and teaching her how to think.[17]
    As a result of her condition, Glück did not enroll in college as a full-time student. She has described her decision to forgo higher education in favor of therapy as necessary: "…my emotional condition, my extreme rigidity of behavior and frantic dependence on ritual made other forms of education impossible".

Wat wens je dit soort mensen toch zeer intens de verlossing van het nooit geboren zijn toe ...
    Maar ze zijn het wel, en in hun streven naar verlossing daaruit, zien we het optreden van mensen als Zelenski, Podoljak, Blinken en Sherman.
     Om maar een paar in de actualiteit van mei 2022 opererende gevallen te noemen.

Hadden we deze soort al gehad? (Volkskrant.nl, 09-06-2022, de Volkskrant, 10-06-2022, column door Arnon Grunberg):
  Een man van het hotel kwam erbij staan en vroeg, wijzend naar mij: ‘Is die beroemd?’

De man keek mij indringend aan en zei: ‘Ben jij Arnold?’ Zo begint de rest van je leven. Nooit gedacht dat die rest in City Hotel de Jonge in Assen een aanvang zou nemen.

‘Ik ben Lévi Weemoedt’, zei de man, ‘Vic heeft jouw groeten vaak aan mij overgebracht.’

Misschien dat ik twee keer tegen Vic had gezegd: ‘Doe Lévi de groeten.’

Een man van het hotel kwam erbij staan en vroeg, wijzend naar mij: ‘Is die beroemd?’

Lévi mompelde: ‘Beroemder dan ik.’ Daarop trok de man van het hotel een visitekaartje uit zijn zak, schreef zijn naam erop en zei: ‘Doe een goed woordje voor ons.’ Ik las dat hij Munterem Akkman heette ...

We hebben even geen tijd om het te controleren.

Weer een huiselijke die plotseling elders opdook (de Volkskrant, 19-01-2019, door Bor Beekman):
  Interview Sacha Polak

‘Iedereen heeft recht op een beetje goeie God’

Met haar nieuwe film trekt Sacha Polak, bekend van Nieuwe Tieten, internationaal de aandacht. ...
...
Lijk je op je vader, als filmmaker?
‘Dat denk ik niet. Ik lijk ook niet op Meral als filmmaker. Ik denk dat ik in mijn filmen wat meer van mijn moeder heb, al weet ik dat niet echt. Het voelt zo. Mijn moeder was theatermaakster – in wording dan, ze heeft dat niet volbracht. Ik weet niet zoveel van haar. Ze was actrice, maar ze heeft niet zoveel gespeeld. Ze werkte bij P96, hoorde bij zo’n kunstgroepje.’

Is het onvermijdelijk dat je het onbekende in jezelf toeschrijft aan haar?
‘Als je twee ouders hebt, snap je misschien beter wat helemaal van jezelf is.’ Opgeruimd: ‘Dus ja.’

Je vader maakte vrijwel jaarlijks een film over de Tweede Wereldoorlog.
‘Hij is geboren in Zwitserland, tijdens de oorlog, op de vlucht. En terug in Amsterdam, na de oorlog, is hij zijn hele jeugd lang nog voor rotjood uitgescholden. Een ongelukkige jeugd, ingewikkelde relaties met zijn moeder en broer. Zijn gelukkigste momenten waren die in het kindertehuis, zei hij. Dat vond ik als kind vreselijk om te horen. Ik weet nog dat ik tegen mijn oma zei: hoe heb je dat kunnen doen, hoe kon je hem naar een tehuis sturen? Onmenselijk vond ik dat. Maar oma stond er ook alleen voor, met twee jongens die elkaar afmaakten. ...

Next.

Die Taubes, die van die zelfmoord na de kritiek ... (de Volkskrant, 18-06-2022, door Oscar van Gelderen):

... , die vinden die gestoorde alfa-intellectuelen natuurlijk dan ook echt fantastisch.

En eindelijk ook maar eens eens dit.
    Wat valt onder het motto: "Alles waar te voor staat ..."
    Hier is dat (de Volkskrant, 18-06-2022):
 

Mede omdat het pagina 10 en 11 van de Joodse inbreng van vandaag is.

Inmiddels ook een klassiek geval (de Volkskrant, 03-08-2022, door Hassan Bahara en Gijs Beukers):
  Profiel | Shula Rijxman

Een beetje voor de NPO, een beetje voor Shula

Shula Rijxman (62) stond in haar tijd als baas van de NPO ...

...    Rijxman groeide op in Bussum in een Joods, intellectueel gezin. Haar ouders overleefden als tieners de Holocaust. Rijxman heeft twee zussen, onder wie de bekende actrice Lineke Rijxman. In 2018 vertelt Shula in de Volkskrant dat ze een onveilige jeugd heeft gehad. Het gezin gaat gebukt onder een gewelddadige en liefdeloze vader. Met haar moeder heeft Rijxman een betere band, maar die overlijdt al vroeg, vol 'mentale pijn', mede veroorzaakt door het ongelukkige huwelijk.    ...

Nog geen gelukkig Joods gezin tegengekomen in de media ...

En alweer één van de archetypes (de Volkskrant, 05-08-2022, door Joris Henquet):
  Televisie

Profiel | Nathan Fielder

Spotvogel

De bizarre realityserie The Rehearsal is de verrassing van deze zomer. Wie is de Canadese komiek en tv-maker Nathan Fielder (39)?

Bizar, natuurlijk, dat 'Canadese':
  ...    De realityserie is de grote doorbraak van de komiek Nathan Fielder, die opgroeide in een Joods gezin in de Canadese stad Vancouver. ...

En bizar, is het gebrachte:
  In The Rehearsal loopt komiek en tv-maker Nathan Fielder voortdurend rond met een laptop die hij als een soort babydraagzak voor zijn middel heeft gebonden. Het is een pose die zowel herkenbaar als lachwekkend is: Fielder is hier de nerdy antropoloog die rondloopt door nagebouwde cafés en restaurants, waar hij zijn 'vrijwilligers' bestudeert en hun gesprekken probeert te vatten in tabellen en stroomdiagrammen. Hij is de begeleider van sociale experimenten, waarin deelnemers die aanhikken tegen een moeilijk gesprek met hulp van acteurs kunnen oefenen voor het échte gesprek.
     The Rehearsal is deze zomer de grote verrassing op tv. Het is een bizarre mix van comedy en realityshow, waarin de Canadese komiek en tv-maker Nathan Fielder (39) zijn obsessie voor sociale omgang en de wijze waarop je dat al dan niet kunt voorbereiden uitpluist. In de eerste aflevering zegt Nathan met monotone stem in de voice-over: 'Ik ben niet goed in eerste ontmoetingen met mensen. Er is mij verteld dat mensen zich ongemakkelijk voelen door mijn persoonlijkheid.'
    Wat volgt is een ontmoeting met Kor, een leraar uit Brooklyn, New York, die Fielder heeft leren kennen door een advertentie te plaatsen op Craigslist, de Amerikaanse versie van Marktplaats. De cryptische vraag luidde 'Is er iets wat je vermijdt?', en Kor heeft gereageerd. Hij wil een leugen over zijn opleidingsniveau opbiechten aan het vriendenclubje waarmee hij al jarenlang pubquizzen speelt. Nathan Fielder biedt de helpende hand en bouwt de bar waar de pubquiz plaatsvindt tot in detail na in een loods. Ook gaat hij uitgebreid met Kor repeteren hoe hij aan zijn vriendin Tricia moet gaan opbiechten dat hij haar heeft voorgelogen.
    Dit soort gesprekken of gebeurtenissen waarmee mensen worstelen in hun leven komen vaker voorbij in The Rehearsal.

The Rehearsal is precies zo vreemd en experimenteel als het in de voorgaande alinea's klinkt. ...

Enzovoort. Je reinste Portnoy's Complaint:
  ...    De programma's van Nathan Fielder doen soms denken aan die van Sacha Baron Cohen ...

Joods.
  ... ook een komiek die zich in de echte wereld begeeft en personen in beeld brengt die opvallende uitspraken doen. Sacha Baron Cohen kruipt in de huid van groteske personages ....

En ook een grotesk personage.
  ... Ook dringt de vergelijking zich op met het werk van scenarist en filmmaker Charlie Kaufman ...

Joods.
  ... en dan vooral diens regiedebuut Synecdoche, New York uit 2008. In deze film huurt theatermaker Caden Cotard (Philip Seymour Hoffman) een gigantische loods in New York af, waar hij zijn eigen leven laat nabouwen en acteurs inhuurt om de mensen uit zijn omgeving (en hemzelf) te spelen. ...

Ook een zelfgeobsedeerde neuroot.
    Met natuurlijk ook dit:
  ... Fielder laat zijn eigen eigenaardigheden niet bepaald buiten beeld. In een interview met New York Magazine zei Fielder begin juli: 'Ik ben ervan overtuigd dat ik zelf de meest pathetische figuur ben in alles wat ik maak.' In de loop van de zes afleveringen van The Rehearsal zie je dat dit inderdaad het geval is. Uiteindelijk lach je vooral om de sociaal gemankeerde Nathan Fielder, die verstrikt raakt in zijn eigen megalomane, onrealistische project. Daarbij lijkt hij serieus te worstelen met de vraag hoe hij tegen het vaderschap aankijkt. Ook zijn Joodse identiteit gaat een grotere rol spelen. ...

Wat zag die Philip Roth dat toch allemaal scherp ...
    Zelfs ... (de Volkskrant, 05-08-2022):

... van buiten zie je het in één oogopslag.

Het volgende exmplaar is van de vrouwelijke kunne, type Bette Midler (zie de uiterst amusante film Down and Out in Beverly Hills, uitleg of detail ), in zowel uiterlijk als geestelijke verschijnselen (de Volkskrant, 27-08-2022, door Julien Althuisius):
  'De angst mag het niet winnen, ík moet winnen'

Sinds ze De slimste mens won, kwam het leven van cabaretier, zangeres en actrice Lisa Loeb in een stroomversnelling terecht. Ze raakte verslingerd aan televisie maken en in het najaar volgt haar eerste boek. Voor iemand met een angststoornis gaat ze opvallend veel nieuwe avonturen aan.

Dat zijn al een stuk of vier neuroses.
    En dat zit er ook al weer van heel vroeg in:
  Wanneer heb je dat geleerd, dat angst niet leidend mag zijn?
'Toen ik klein was, werd ik erg gepest. Als kind was ik precies zoals ik nu ben: slim, grote mond en altijd aan het zingen. ...'

Dat moet je natuurlijk omkeren en het onregelmatige werkwoord van Bertrand Russell  op loslaten:
  Toen ik klein was, was ik al onuitstaanbaar, dus werd ik gepest.

En dan was er ook nog dit:
  '... Ik was pas 6, maar had toen al een sterk ontwikkeld rechtvaardigheidsgevoel.'

Ingebakken principes ...
    En bij al deze talenten springt er ook nog deze uit:
   ...    Ik ben ingestort in 2017. Op 11 september, de dag dat de Twin Towers én Lisa Loeb instortten. Ik was een begroting aan het maken, zat naar het scherm te kijken en opeens kon ik alleen nog maar huilen. Ik kon helemaal niets meer, van het ene op het andere moment was ik geknakt. Het jaar ervoor was de aanloop naar dat moment.
    'Het begon met allerlei vage lichamelijke klachten. Met cabaretduo Matroesjka waren we net klaar met onze eerste voorstelling. Omdat we niet beter wisten, namen we maar vijf dagen vakantie en begonnen we in februari 2017 alweer met try-outs voor een nieuwe voorstelling. Dat kán helemaal niet. Heel veel cabaretiers nemen een half jaar vrij, om dan een nieuwe voorstelling te schrijven. Maar wij waren nieuw in het vak en wisten dat niet. Onze trein denderde maar door. Je móét leveren, want je bent een van de honderden. Waarom zouden mensen voor jou een kaartje kopen en niet voor die ander die ook die avond speelt?'

Wanneer had je door dat het misging?
'In januari begonnen de klachten. Nu denk ik: hoe heb je niet kunnen zien dat het niet goed ging? Maar ik was alleen maar aan het overleven op dat moment en ik was vastbesloten: ik moet doorwerken, anders zal ik nooit in Carré staan. Dat was mijn grote droom. Ik kreeg erge hoofdpijn en slikte op een gegeven moment acht paracetamol per dag. En daarmee was het nog niet weg. Om te ontspannen slikte ik twaalf Valdispertpillen per dag. Ik had een drukkend gevoel op mijn borst en kreeg paniekaanvallen - waarvan ik niet wist dat het paniekaanvallen waren. Ik was constant misselijk en zag zwarte vlekken. In mei viel ik tijdens een gesprek met mijn kostuumontwerper flauw. Maar we zouden in oktober in première gaan in een uitverkochte Kleine Komedie, dat kon ik toch niet afzeggen? Ik was ook niet alleen, maar onderdeel van een duo. Er stonden optredens geboekt, we hadden een technicus; mensen zijn afhankelijk van je. Verder werkte mijn persoonlijkheid ook niet mee: opgeven bestaat bij mij niet. Ik wil mooie dingen maken en veel bereiken in het leven, dus ik dacht: stel je niet zo aan, ga door, neem nog een paracetamol. Ik heb geen tijd voor een burn-out.
    'Dat leidde allemaal tot dat moment op 11 september. ...

Werkelijk niet ook maar het geringste greintje gezond verstand.
    Hoeveel meer signalen wil je krijgen dat je bezig bent jezelf op te branden ...
    Werkelijk totaal gezondverstandsloos.
    Maar dat past natuurlijk allemaal naadloos bij deze door de Grunbergianen uitleg of detail gedomineerde maatschappij:
  ... De slimste mens bracht haar carrière in een stroomversnelling. Loeb werd vaste columnist bij Khalid & Sophie, nam deel aan het gospelprogramma Amazing Grace van de EO, en binnenkort presenteert ze de Nederlandse versie van het datingprogramma FBoy Island van zender HBO Max. En dan komt er ook nog een boek, een autobiografische roman die in het najaar zal verschijnen bij uitgeverij Lebowski. Haar mailbox puilt uit met verzoeken en uitnodigingen ...
    ... deze zomer ben ik begonnen als Druktemaker bij het radioprogramma De Nieuws BV. En ik heb een idee voor een satirisch programma en ben daarover in gesprek met producenten. Dat is echt mijn grote droom.'

Daar gaan we nog veel van genieten ...
    ...
    Nou, dat is al direct uitgekomen wnat de eerste is meteen raak ... uitleg of detail

En daar is iemand die al op de "wachtlijst" stond (de Volkskrant, 03-09-2022, door Marjan Slob):
  Recensie | Wittgensteins wereld

Absurd is nog geen onzin

Wittgensteins wereld verbindt het wonderlijke leven van de filosoof onnavolgbaar met zijn wonderlijke denken. Het resultaat: een geweldig boek met spetterende taalvondsten.

Die kop ...
    Niveau: "IJs is nog geen water" ...
    De huidige definitie van "filosoof" is "Producent van lange teksten waarin met overtuiging van woorden bewezen wordt dat één gelijk is aan nul" , en Marjan Slob is daarop geen uitzondering uitleg of detail .
    Dus is ze ook razend enthousiast over Wittgenstein, en praat in de woordenstroom voortdurend haar mond voorbij:
  Ergens in een buitenwijk, in een verlaten circuspiste waar één enkel peertje 'gastvrij' uit de tentnok bungelt, komen twee clowns op die hier, in Circus Wittgenstein, een wonderlijk boek lang hun act zullen repeteren. Clown Jo gaat in gesprek met clown Witt - of wisselen ze slechts woorden? Moeilijk te zeggen. Die splitsing in twee persona's is in elk geval een bekend gegeven in het verhaal over filosoof Ludwig Wittgenstein, waarbij Jo hier losjes staat voor 'Wittgenstein I' en Witt voor 'Wittgenstein II'.

Een beetje schizofreen dus.
  ... Dit maffe boek vol binnenpretjes zoekt juist de randen van de begrijpelijkheid op. Maar wel vanuit een grote innerlijke drang, net zoals Wittgenstein die voelde. ...

Ja, dat kennen we.
  ... dit boek nu eigenlijk? ... het voert in stukken en brokken het leven op van de beroemde filosoof, die in 1889 werd geboren als jongste zoon in een schandalig rijke familie. ...

Dat is virulent anitsemitisme ... Er bestaan geen schandalig rijke Joden.
  ...  Wittgenstein was een onmogelijk mens: heftig, ongeduldig, genadeloos soms. ...

Ach ja ...
  ... Hardop denkend gaf hij college, als het ware in gesprek met zichzelf. Soms viel die innerlijke dialoog stil en staarde hij minutenlang in trance naar zijn handpalm. Om zijn schaamte daarover te boven te komen, dook hij na afloop van de les snel de bioscoop in. ...

Daar is Philip Roth weer ...
  ... Waarom werd dit dwingende egocentrisme Wittgenstein vergeven? Omdat hij ook gevoelig was. Omdat hij niemand kon verdragen, ook zichzelf niet. Omdat hij werd gezien als het prototype van een genie. ...

Omdat 'ie Joods was.
    Oh nee:
  ...  Omdat hij ook gevoelig was. Omdat hij niemand kon verdragen, ook zichzelf niet. Omdat hij werd gezien als het prototype van een genie. ...

Tja ...
  ... Zijn leven lang bleef Wittgenstein geloven dat alle filosofische problemen in feite taalproblemen waren - iets waar zijn jaloerse rivaal Karl Popper het niet mee eens was; ...

En die Popper is dus ook gestoord, want wie jaloers is op een gestoorde wil die gestoorde zijn en is dus ook een gestoorde.
    En zo zijn er dus nog veel meer.
    Niet oneindig veel meer, maar genoeg veel meer om een ernstig probleem te zijn.
    Je hebt tenslotte maar één succesvol exemplaar nodig om de halve wereld gek te maken ...

Al op diverse manieren langsgekomen is dit (wikipedia.org, opgeslagen 11-09-2022, uitleg of detail ):
  Orlando Figes

Orlando Guy Figes (/ɔːˈlændəʊ ɡaɪ ˈfaɪdʒiːz/) is a British historian and writer. Until his retirement, he was Professor of History at Birkbeck College, University of London. ...

Personal life and education
Born in Islington, north London, Figes is the son of John George Figes and the feminist writer Eva Figes, whose Jewish family ...

Controversy over Amazon reviews
In 2010, Figes posted several pseudonymous reviews on the UK site of the online bookseller Amazon where he criticised books by two other British historians of Russia, Robert Service and Rachel Polonsky, whilst praising his own books, among others.[52][53] Initially denying responsibility for the reviews, he threatened legal action against those who suggested he was their author.[52][54] Figes' lawyer later issued a statement that Figes' wife had written the reviews,[52] but in a further statement Figes admitted "full responsibility" for the reviews himself,[52] agreeing to pay legal costs and damages to Polonsky and Service, who sued him for libel.[55]

Een hang naar respectabilteit en eerzucht die zich door absoluut niets laat begrenzen. Ook de op één na belangrijkste drijfveer achter bijvoorbeeld de Sacklers.
    En ook hier weer: zie Roth.
    P.S. Dit naar aanleiding van een interview in de Volkskrant.

Een echt DSM-V geval (de Volkskrant, 22-09-2022, door Flootje Smit):
  In de war

Was op de filmset van The Flash nog niet duidelijk dat Ezra Miller kampt met ernstige psychische problemen?

Acteur Ezra Miller zag zichzelf als Jezus. En de minderjarige Tokata Iron Eyes, die met de non-binaire Miller op een afgelegen ranch in Vermont woonde, was een 'Inheems-Amerikaanse spinnengodin'. Hun verbond zou de apocalyps veroorzaken.
    Het verhaal in Vanity Fair deze week zou smullen zijn geweest, als het niet zo intens droevig was. Miller, bekend als de onberekenbare Kevin uit We Need To Talk About Kevin, werd populair door hun opzienbarende, soms duistere opmerkingen en tegendraads, non-conformistisch gedrag. Maar sinds 2020 duiken er steeds vaker berichten op waaruit blijkt dat er meer aan de hand is dan alleen excentrieke karaktertrekjes. Verhalen over geweldsuitbarstingen en over het 'brainwashen' van verschillende minderjarigen die door Miller werden opgesloten op de boerderij, als een soort sekteleider.
    Uit het stuk in Vanity Fair komt het beeld naar voren van iemand met ernstige psychische problemen die verergerd werden door de scheiding van hun ouders en de lockdowns. Iemand in vrije val, zonder vangnet. ...

Misschien niet het toppunt van representativiteit ...

Geen inleiding (telegraaf.nl, 18-11-2022, door Harrie Nijen Twilhaar):
  Ex-psychiater moest zelf worden gered

Bram Bakker: ’Mijn ouders willen mij nooit meer spreken’

Na zo’n twintig jaar als psychiater gewerkt te hebben, besloot Bram Bakker ruim een jaar geleden het vak achter zich te laten. Niet veel later verbraken zijn hoogbejaarde ouders, in een whatsappbericht, definitief het contact met hun zoon. „Ze hebben hun stinkende best gedaan en tóch heb ik als kind veel gemist.”

Het was een kille en zakelijke mededeling die voormalig psychiater Bram Bakker (59) ontving op zijn telefoon: „Einde alle contact.” Drie woorden die voor de bekende ex-psychiater ertoe hebben geleid dat hij zijn vader (87) en moeder (81) al meer dan een jaar niet meer ziet of spreekt.
    Aanleiding voor de pijnlijke boodschap is een NRC-interview, ruim een jaar geleden, waarin Bram bekendmaakte dat hij zijn registratie als psychiater niet heeft verlengd – en nu dus ’gewoon arts’ is.
    In het vraaggesprek met journalist en tv-maker Coen Verbraak keek hij bovendien terug op onder meer zijn eigen opvoeding en traumatische (jeugd)ervaringen die hij diep had weggestopt. „Kort daarna verbraken mijn ouders het contact”, zegt Bakker daar nu over. „Mijn vader stuurde heel modern een whatsappbericht. En toen was het klaar.”
    Bram Bakker is al bijna twintig jaar actief als publicist en columnist en schreef boeken als Te gek om los te lopen (2005), Cowboy in de psychiatrie (2008) en Over seks gesproken (2012). Zijn meest recente boek draagt de titel Oud zeer, over vroeger dat nog pijn doet. Daarin legt hij zijn eigen leven én carrière onder de loep, en beschrijft hij de stroeve relatie tussen onverwerkte pijn en zijn opvoeding.
    Het bewuste interview was voor de ouders van Bakker de druppel die de emmer met oud zeer deed overlopen. „In dat gesprek heb ik iets verteld over wat ik als kind heb gemist. Ook toen ik als jongen van veertien seksueel ben misbruikt, werd ik thuis niet in een veilige omgeving opgevangen. Mijn vader was er nooit en mijn moeder kon zich niet goed verhouden tot haar eigen emoties.”
    Dat heeft volgens Bakker weer te maken met hoe zijn moeder zelf is grootgebracht. „Vanuit haar eigen opvoeding heeft ze mij een aantal dingen niet kunnen meegeven: troost, warmte, zachtheid, geborgenheid en gepaste trots. Dat is verdrietig voor haar, maar zij wil het er niet over hebben. Voor hen ben ik nog steeds het kind van vijf, terwijl ik nu bijna zestig ben. Het maakt dan ook niet uit hoe oud je bent als kind.”
    Die hand steekt hij in eigen boezem. „Veelal ligt het aan mij.... Ik probeer alles te doen wat nodig is om het compliment of de knuffel te krijgen waar ik zo’n behoefte aan heb. Ik verwijt het mijn ouders niet eens. Binnen hun mogelijkheden en beperkingen hebben ze alles gedaan wat ze konden.”

Oordeelt u zelf maar.

Uit het feuilleton "gezoinsleven"  (Volkskrant Magazine, 17-12-2022, door Robert Vuijsje):
  Essay

De juiste tijd en de juiste plaats

Mijn moeder lag in een ziekenhuisbed ...
    Mijn moeder heette dus Sheila Gogol. De vader van haar vader, die eigenlijk David Katz had moeten heten, vluchtte rond 1900 uit Oekraïne voor het antisemitisme daar. Op het valse paspoort dat hij gebruikte om Rusland uit te komen, stond de naam Gogol, een niet-joodse Russische naam. De zoon van David Gogol, de vader van mijn moeder, werd geboren in Petah Tikva, even buiten Tel Aviv.    ...
    Ik wist al waarom mijn moeder New York verliet toen ze 18 was. Op die laatste dag vroeg ik er nog een keer naar en begon ze te zuchten. 'Ik werd gek van mijn ouders, ze maakten de hele dag ruzie. Het huis werd altijd gevuld met geschreeuw. Als ik verder zou studeren in Amerika had ik nog jaren bij ze moeten wonen. Ze konden elkaar niet uitstaan. ...

Volgende.

Volgende geval. Voor mensen met een beetje ruimere kennis van moderne cultuur: over de zelfmoord-poeet ("Suzanne" - na twee woorden wil je jezelf verhangen) (de Volkskrant, 29-12-2022, door Menno Pot):
  Film

De mooie docu ‘Hallelujah’ gebruikt Leonard Cohens grootste hit als pars pro toto voor zijn loopbaan

Deze versie van hetzelfde verhaal als dat Suzanne:
  ... de toon (van sombere overpeinzing tot euforische uitroep) ...
    ...Zijn tientallen coupletten zijn ruwweg onder te verdelen in de twee categorieën waarin veel van zijn werk valt op te splitsen: ‘holiness and horniness’. God en geilheid, het stichtelijke en het scabreuze. Dood, zonde en gebed versus liefde, lust en aanbidding.
    In de albumversie voert het Bijbelse nog de boventoon, maar al snel kwamen daar, tijdens Cohens eigen concerten, seculiere en seksuele coupletten voor in de plaats. ...

Oude Testament.
    Joodsheid.
    Portnoy's Complaint in een andere vorm.
    Gestoordheid op het ultieme niveau (of in iedere geval bijna, want in de praktijk is deze redactie al oneindig vaak terecht gewezen door de werkelijkheid die het toch weer erger wist te maken).
    Met natuurlijk ook dit ... :
  ... Cohen begon als behoorlijk succesvolle Joodse dichter en romanschrijver uit Montreal en werd vanaf 1967 ook muzikant. In die rol opereerde hij ruim dertig jaar in de commerciële marge en ondervond hij onverholen vijandigheid: wat dacht die dichter? Dat hij liedjes kon schrijven?
    Echt oogsten kon hij pas in 2008, op de golven van Hallelujah in de uitvoeringen van anderen én met zijn eigen, onvergetelijke comebacktournees als zeventigplusser. ...

... de totaal ongeremde erkenningsdrang (er stond hier oorspronkelijk "prestatiedrang" maar dat is dus niet de kern - het gaat niet om de prestatie zelf, zie bijvoorbeeld ook de rotzooi die types als Rothko produceren).

Deze naam stond in gedachten al lang en prominent op het lijstje (de Volkskrant, 06-05-2023, door Fleur Damen):
  Ethiek

Dieren die weten hebben rechten

Filosoof Martha Nussbaum (75) verlegt al decennialang de grenzen van het denken over rechtvaardigheid. Nu is het tijd voor misschien wel de laatste groep die altijd over het hoofd is gezien: dieren.

Dze kenne we al van warhoofden als A ten broeke, waar ook het antwoord al is geformuleerd: "Nu nog even de kwestie van De Leeuw en Het Hertje oplossen".
    En indien gepast op dat moment, gevolgd door een bulderende lach.
    Allemaal het gevolg van dit:
  ...    Nussbaums pleidooi bouwt voort op de invloedrijke mensenrechtenbenadering die ze in de jaren negentig ontwikkelde. ...

De verdwazing van De Principes.
    De Mensenrechten.
    Stenen Tafelen, Brandende Bosjes, Zoutpilaren, Kindoffers.
    En als gevolg van de erdoor veroorzaakte interne spanningnen:
  ... de ongekend productieve Nussbaum altijd. ...
    Haar vuistdikke nieuwste boek ...

Allemaal uit de galactisch hoog oplopende frustraties in het brein dat het erin rondtollende abstracties niet bij elkaar kan houden.
    Dat moet er natuurlijk uit, hè ...
  Wat is de kern van uw boodschap?
'Het basisidee is dat alle dieren met een bewustzijn, menselijk of niet, recht hebben op ... '

Definieer dat eens, mevrouwtje ...
    En vertel vervolgens eens hoe we dat dan moeten meten ...
    Het ernstige vermoeden bestaat dat mevrouw Nussbaum zelf geen bewustzijn heeft, en alleen een op hele softe hardware draaiende machine is, geprogrammeerd met Stenen Tafelen, Brandende Bosjes, Zoutpilaren, Kindoffers.
    De Volkskrant, met Yentl en De Boer in de kantine, vond het natuurlijk weer allemaal prachtig:
 
 
 

En zeg nou zelf ... Daar kan je de gestoordheid toch met scheppen van aflezen ...

Een relatief kleinigheidje (GeenStijl.nl, 30-09-2023, door Bas Paternotte, uitleg of detail ):
  Rosanne Hertzberger werkt... voor Pieter Omtzigt

... NRC's Rosanne Hertzberger die onlangs een nieuw sociaal contract tekende bij Pieter Omtzigts ... "In juni ging ik op snuffelstage bij de eenmansfractie van Pieter Omtzigt. Even rustig de sfeer proeven in Den Haag, kijken of het iets voor mij was. Het beviel me zeer. De bevlogenheid van de mensen, de urgentie van de voorliggende problematiek, maar vooral dat je er daadwerkelijk in de positie verkeert om Nederland ten goede te veranderen. Ik zag Pieter op een dinsdagmiddag aan een tafeltje zich door een grote stapel moties worstelen. Sommige waren simpel, een duidelijk voor of tegen, maar ook op de grote politieke dilemma’s moest telkens weer een beslissing komen. Ik had behoefte aan die rol met een veel grotere verantwoordelijkheid. En ik wilde me aansluiten bij het nieuwe morele leiderschap van Pieter en net zo’n vasthoudend, inhoudelijk en nerderig Kamerlid worden als hij. ... Ik solliciteerde en kreeg plek 17 aangeboden op de lijst. Er is een gerede kans dat ik na de verkiezingen Tweede Kamerlid ben." ...

Columniste Rosanne, die al met het columnistendom begon toen ze nog studeerde (zo ernstig is de neurotische drang het hart te luchten en liefst zo openbaar mogelijk) wordt politicus - met veel mooie woorden.
    Met dit als logisch gevolg ... :
  ... NRC's Rosanne Hertzberger .. leverde vandaag haar laatste bijdrage in bij de courant. ...

... en als nevenverschijnsel iemand van Joodse afkomst die een positie met de gelegenheid het hart te luchten in de media vrijwillig opgeeft.
    Waarbij er ook nog staat waarom zo'n positie zo lekker is:
  ... Rosanne Hertzberger ... leverde vandaag haar laatste bijdrage in bij de courant. In dit Me, myself and I (70x) verhaal ...

Juist ja ...
    Hadden we als redactie in de geest net het verband gelegd tussen de laatste aanvullingen van de regels van de bas/nale psychologie , met name deze ... :
   -  "Andermans emoties zijn soms best wel een beetje overdreven" - de eigen emoties zijn krachten die het heelal draaiende houden.
 -  Uitspraken aangaande slechte drijvingen en intenties van anderen zijn hoogstvermoedelijk op de uitspreker van toepassing ("Wat je zegt dat ben je zelf") - uitspraken aangaande eigen goede drijvingen en intenties zijn vermoedelijk niet waar ("Goede wijn behoeft geen krans").
 -  Andermans feiten zijn meningen - eigen meningen zijn feiten.

... en de Joodse geest uitleg of detail uitleg of detail , krijgen we dat meteen nogmaals bevestigd.
    Tevens nogmaals bevestigende: de wereld zit best wel simpel in elkaar, maar je moet alleen wel het juiste aanzichtspunt kiezen.

Het volgende verhaal  begint met een bekende vorm van misleiding (de Volkskrant, 12-10-2023, door Maartje Stokkers):
  Interview

Lera Auerbach ...

Het Haagse festival Dag in de Branding is geheel gewijd aan de Russisch-Amerikaanse componist.

Welk laatste bijzonder weinig zegt over de aard van de persoon. Die aard:  Russchisch-Joods, met als eerste geografie van geboorteplaats en als tweede cultureel karakter.
    Welk laatste het hier natuurlijk om gaat en in het ontbrekende deel van de kopwordt een in deze verzameling relevant aspect ervan belicht:
  Lera Auerbach: 'Ik was 4 toen ik de verhalen die ik wilde vertellen begon op te schrijven, in woorden zowel als noten'

De in het gemiddelde van de groep al sterk neurotische uitingsdrang, waarvan mevrouw Auerbach dus een nog wat extremer voorbeeld is.
    En het is dus genetisch, hè.

En direct daarna (Volkskrant.nl, 14-10-2023, door Geertjan de Vugt):
  In de poëzie van Louise Glück (1943-2023) ...

... De Amerikaanse dichter en Nobelprijslaureaat overleed vrijdag op 80-jarige leeftijd.

... Glück, wier van origine Hongaarse naam eigenlijk wordt uitgesproken als ‘Glick’ ...
    .Glück, dochter van Joodse emigranten, werd op 22 april 1943 geboren in New York. ...

Aspect nummer 1:
  ... In het huis van haar grootmoeder in Cedarhurst deelde Glück al op vijf-, zesjarige leeftijd poëzieprijzen uit. Ze stelde zich voor hoe Stephen Foster en William Blake streden om de prijs ...

Aspect nummer 2:
  In de poëzie van Louise Glück (1943-2023) was de dood vanaf het begin aanwezig

Louise Glück begon als kind al met het schrijven van poëzie, die nooit vrolijk was: juist omdat het van voorbijgaande aard is, zag ze geluk als iets buitengewoon tragisch. ...

Tjonge ...

Voorlopig maar even tot er een eigen verzameling over empathie is.
    Hamas heeft een succesvolle aanval gedaan op Israël, en iedereen is in alle staten. Vooral de politiek-correcten die sympathieën hebben voor beide partijen. Met diverse verhelderende effecten, en hier is er zo eentje (de Volkskrant, 11-11-2023, door Rob Vreeken):
Strijd Israël - Hamas

Analyse | Een maand oorlog

Voor empathie is aan beide kanten geen ruimte meer

Brullen van de lach!!!
    "Ze hebben nooit empathie gehad!!!"
    Bij beide partijen is de capaciteit tot empathie zo bijna nul dat je het gerust nul kan noemen.
    Ze zijn in bepaalde omstandigheden solidair binnen de eigen groep, maar dat noem je geen "empathie".
    In de woestijn heb je geen empathie.
    En dat staat er zelfs bijna:
Empathie is een van de slachtoffers van de Gazaoorlog. Israëliërs en Palestijnen staan onverzoenlijker tegenover elkaar dan ooit.

En dat van iemand die sympathieën heeft voor beide partijen.

Op Twitter/X werd bij een ander geval van zware geestelijke storing ("Er bestaat geen moederinstinct") het volgende geval als archetype aangehaald (wikipedia.org, opgeslagen 19-12-2023, uitleg of detail ):
Judith Butler

Judith Pamela Butler[1] (born February 24, 1956) is an American philosopher and gender studies scholar whose work has influenced political philosophy, ethics, and the fields of third-wave feminism,[2] queer theory,[3] and literary theory.[4]

In 1993 Butler began teaching at the University of California, Berkeley, where they[a] have served, beginning in 1998, as the Maxine Elliot Professor in the Department of Comparative Literature and the Program of Critical Theory. They are also the Hannah Arendt Chair at the European Graduate School (EGS).[7]

Butler is best known for their books Gender Trouble: Feminism and the Subversion of Identity (1990) and Bodies That Matter: On the Discursive Limits of Sex (1993), in which they challenge conventional notions of gender and develop their theory of gender performativity. This theory has had a major influence on feminist and queer scholarship.[8] Their work is often studied and debated in film studies courses emphasizing gender studies and performativity in discourse.  ...

Early life and education
Judith Butler was born on February 24, 1956, in Cleveland, Ohio,[1] to a family of Hungarian-Jewish and Russian-Jewish descent.[12] ...

Personal life
Butler is a lesbian,[116] legally non-binary,[117][118] and, as of 2020, said they use both they/them and she/her pronouns but prefer to use "they" pronouns.[6] Butler indicated that they were "never at home" with being assigned female at birth.[5]

They live in Berkeley with their partner Wendy Brown and son.[119]

Dit kruist een heleboel vakjes in het DSM-V aan.

Nog eentje die scoort op heel veel punten, met heel veel punten (de Volkskrant, 13-01-2024, column door Sylvia Witteman):
Baasje

Ik blijf maar nadenken over de veelbesproken biografie van Ischa Meijer Alles gaat op vroeger terug (Annet Mooij, 2023). Ik las hem al vóór er heibel van kwam, tussen Annet Mooij en Connie Palmen.
    Tot mijn stijgende verbazing kwam er maar geen eind aan de rij vrouwen die Ischa Meijer indertijd (soms bijna letterlijk) versleet. Hij charmeerde ze allemaal het bed of zelfs het huwelijk in, maar verloor vervolgens zijn belangstelling, begon het voormalige object van zijn liefde te treiteren en mishandelen, en vertrok weer, soms met achterlating van zijn halve inboedel en/of een kind, op weg naar een volgend slachtoffer.    ...

Punt één.
... ook wat betreft zijn kwaliteiten als schrijver, interviewer en als mens. De vage hekel die ik altijd al aan Ischa Meijer had, met zijn hufterige manier van interviewen en zijn semi-diepzinnige Dikke Man-columns, werd door deze biografie alleen maar bevestigd. Onbegrijpelijk, hoe dit bescheiden getalenteerde enfant terrible werd geprezen, ja, bijna heilig verklaard in, niet toevallig, weer diezelfde 'progressieve, artistieke kringen'.    ...

Punt twee.

...    Daar was uiteraard ook zijn schrijnende verleden debet aan. 'Een wrange jeugdherinnering bewaar ik aan die akelige dame die mij ooit eens vroeg: 'En baasje, waar ben jij met je mammie en je pappie geweest in de oorlog?' Waarop ik antwoordde 'In Belsen, mevrouw.' Waarop zij in lachen uitbarstte, op haar in de arm getatoeëerde Auschwitznummer wees, en uitriep: Belsen, laat me niet lachen. Kóékjes eten zal je bedoelen.'
    'Hij maakte van zijn slachtofferschap zijn broodwinning, daar deed hij zelf niet geheimzinnig over', aldus Mooij. Of, om Meijers zus Mirjam te citeren: 'Mijn broer was oorlogsslachtoffer. Zeker. Maar hij was het graag.' Harde woorden, maar ook verfrissend, zo'n goed, zorgvuldig opgeschreven levensverhaal waarin veel wordt verklaard, maar niks wordt vergoelijkt.    ...

Punt drie.

Ergens begin 2023 dook er in het boekenkatern van de Volkskrant ineens een snotneuzengezicht op, dat bij naspeuringen gedaan nu, januari 2024, bleek te zijn iets dat zich gemanifesteerd had als "schrijftalent". Dat dacht deze redactie ook meteen, en draaide snel de bladzijde verder.
    Schrijvers ...
    Die hebben het maar over één ding.
    Een aantal afleveringen later werd meteen een ander vooroordeel bevestigd (het zal wel de kop zijn geweest die de aandacht trok), want ook in het in het eigen zieltje graven zijn er gradaties, en dit stonk naar het solipsisme bekend van lieden als Monster Grunberg uitleg of detail .
    Daar moeten we toch ook iets over noteren, werd destijds al gedacht maar het kwam er niet van.
    Nu dus wel.
    Eerst even de synopsis (de Volkskrant, 13-01-2024, column door Tobi Lakmaker):
Geen overbodige luxe

... me ... ik ... mijn ... mijn ... Ik ... ik ...
    ... ik ... ik ... mijn ... ik ... je ... ik ... Ik ... mijn ... mij ...
    ... ik ... ik ... je ... ik ... ik ... ik ... me ... me ... ik ... ik ...
    ... me ... ik ... ik ... ik ... ik ... ik ...
    ... je ... je ... je ... je ... jou ... ik ...
    ... ik ... ik ... mij ... Ik ... ik...ik ... mijn ...

Zo, dat was de hoofdzaak.
    Dan nu de huidige bijzaak:
... intakegesprekken ... therapeuten ... intakegesprekken ... therapeuten ... gesprekken ... therapie ...
    ... therapiepauze ... psycholoog ... impasse ... in analyse ... gaan ... sprekend op een bank... therapeut ...
    ... therapeuten ... gehaat ... liefgehad ... liefhebben ... therapeut ... sessies ... behandeling ... psycholoog ... spreekkamer ... ontroerde ... bloemenanalogie ...
    ... therapie ... therapie ... ondraaglijk ... psycholoog ...
    ... therapeuten ... therapeuten ...
    ... therapeuten ... therapie ... praktijk ... spreekkamer ... haatte ... mijn levenseinde ...

En hier de bijbehorende emotionele balans ...
... mijn overlijden ... lang vervlogen herinnering ... nergens op zijn uitgedraaid... nergens op zijn uitgedraaid... nergens op uitdraaide ...
    ... impasse ... therapeut, die ik tot dat moment al niet overdreven vriendelijk vond ...
    Er zijn meer therapeuten geweest die ik heb gehaat dan die ik heb liefgehad. ... korte tijd in behandeling ... ik hield het niet al te lang bij haar vol ... vond ik de keuze voor een bloem ondraaglijk kitscherig.
    ... ondraaglijke kitscherigheid ... heb ik de therapie beëindigd ...nog weleens vaker een therapie beëindigd ... ik iets ondraaglijk vond... verdroeg ik dit tafereel slechter ... langdurige somberheid ... bijtende paniek ...
    ... Zelf vind ik dat veel weg hebben van het verwijderen van een voorwiel, met het idee dat dit de ander nu eens echt aan het fietsen zal zetten.
    ... een vrouw ... haar haatte ik ... mijn levenseinde ... nergens op uitdraaiend.

... die je als "nogal in het negatieve" zou kunnen kenschetsen.
    En dan kreeg je er op de website dit bij:

"Een kruising tussen Arnon Grunberg en Sander Schimmelpenninck" ( uitleg of detail) dacht deze redactie onmiddellijk, niet geheel zonder alle mededogen.
    Tjonge, wat een ellende.
    "They shoot horses, don't they?" uitleg of detail

Weer een komiek (de Volkskrant, 17-02-2024, door Joris Henquet):
  Televisie

Afscheid van een geliefde mopperkont

Nog één laatste seizoen werkt Larry David (76) zich al mopperend en schreeuwend in de nesten in de Amerikaanse comedyserie Curb Your Enthusiasm. Wat is het geheim van Davids langlopende succes?

...     Curb Your Enthusiasm is de langstlopende fictieserie van HBO: het eerste seizoen stamt al uit 2000.     ...

Boordevol ...
  Het eten in het restaurant komt veel te laat, maar dan hoor je dat je vaste ober net zijn moeder heeft verloren. Mag je dan nog wel klagen over de bediening? Mag je dan nog wel klagen over de bediening? Is het onbeschoft om in een lift met andere mensen tussentijds nog van verdieping te veranderen, en dus een extra knopje in te drukken? Mag je voordringen in een rij als je daar een bekende, of zelfs een heel vage bekende, tegenkomt? Moet je je rafelige, oude handdoeken vervangen of ze juist houden, omdat ze nu beter afdrogen?
    Het zijn ontelbare sociale interacties uit het dagelijks leven, die in de comedyserie Curb Your Enthusiasm van schrijver en acteur Larry David (76) van iets kleins worden opgeblazen tot iets groots. ...
    Larry David speelt in Curb een sociaal onaangepaste, horkerige versie van zichzelf. Een oude man die chagrijnig en schreeuwend door het leven gaat. Die nooit kiest voor de beleefdheidsvorm, maar altijd eerlijk zegt wat hem dwarszit. Die zich vaak onhebbelijk gedraagt ...

... Joods neuroticisme.
    Sociale contacten zijn een bron van frustratie voor Joden:
  ...    Het zijn ontelbare sociale interacties uit het dagelijks leven. .. Elke aflevering zit vol met dit soort herkenbare observaties op het gebied van etiquette, gedrag en sociale codes. Veel scènes spelen zich af in restaurants, hotels of op feestjes en etentjes bij mensen thuis.

Wilt u het nog duidelijker ... ?
    Ze zijn ongeschikt voor samenleving!

Volgende aspect (de Volkskrant, 28-03-2024, door Floortje Smit):
  Klootzakkenbeleid

Actrice Rebel Wilson werkt, na haar ervaring met Sacha Baron Cohen, niet meer met eikels. Hoe strak moet een acteur daar in de praktijk aan vasthouden?

Niet werken met klootzakken. Nadat actrice Rebel Wilson op een Hollywoodset een 'enorme eikel' was tegengekomen, besloot ze er voortaan een 'no assholes policy' op na te houden.
    Maar wie was de klootzak? Nog voor haar aanstaande autobiografie daar helderheid over kon verschaffen, knalde ze deze week de naam in de openbaarheid: Sacha Baron Cohen, bedenker van en hoofdrolspeler in de platte komedie The Brothers Grimsby (2016). Hij had haar op de set dagelijks gevraagd of ze niet naakt wilde, dat leek hem lachen. Op de laatste dag informeerde hij of zij niet op zijn minst tijdens een seksscène een vinger in zijn kont wilde stoppen; Wilson weigerde.    ...

En nog een aspect:
  ...    Wilson besloot de naam naar buiten te brengen omdat Cohen volgens haar de publicatie van haar boek probeert tegen te houden. 'Team Cohen' stelde vervolgens over 'veel bewijs' te beschikken dat het allemaal onzin is. ...

Het tegen de werkelijkheid ingaan met behulp van het dreigen met advocaten.


Naar Cultuur, gelijkheid , of site home ·.

13 mrt.2021