Bronnen bij Drugs, waarom: verloren strijd

Uit: De Volkskrant, 29-04-2005, door Cees Zoon, correspondent van de Volkskrant in Mexico.

De oorlog tegen drugs is verloren, legaliseren is de enige uitweg

Tussentitel: De narcomafia's zijn geïnfiltreerd in de gehele samenleving

Latijns Amerika heeft zwaar te lijden onder de Amerikaanse strijd tegen de verbouw van verdovende middelen, terwijl de enige oplossing voor de drugsverslaving in de Verenigde Staten en Europa ligt, betoogt Cees Zoon.

'Nooit in de geschiedenis zijn de maatschappijen erin geslaagd de verslavingen uit te roeien', schreef Pablo Escobar in zijn 'overpeinzingen' over het enorme succes van de cocaïnehandel. En de strijd tegen de handel in verdovende middelen is op voorhand verloren. Nooit zullen de begrotingen noch aantallen agenten beschikbaar voor de strijd voldoende zijn, want twee factoren samen maken de cocaïne tot een schitterende en niet te stoppen business: cocaïne is verslavend en cocaïne is verboden. De enige manier om de handel om zeep te brengen, concludeerde Escobar, is deze legaliseren.
    De Colombiaan, die zijn ontboezemingen begin jaren negentig op papier zette in de gevangenis, wist waar hij het over had. De Amerikaanse drugsbestrijdingsdienst DEA noemde Escobar een van de grootste criminelen uit de geschiedenis, die in zijn hoogtijdagen verantwoordelijk was voor de export van 80 procent van alle coke in de wereld. Hij drong door tot de lijst van het blad Forbes met de rijkste mannen op aarde, stelde voor persoonlijk de buitenlandse schuld van Colombia te betalen in ruil voor zijn niet-uitlevering aan de Verenigde Staten, en liet zich kiezen tot parlementslid. De vervolging van de capo door de autoriteiten leidde tot de heftigste geweldsgolf in Colombia, dat op dit terrein toch al niet zuinig verwend was.
    Op 2 december 1993 werd Pablo Escobar, die zich had 'vrijgekocht' uit de zwaarst bewaakte gevangenis van het westelijk halfrond, door een Colombiaans politiecommando doodgeschoten. Ze kunnen me gevangen nemen, had hij gezegd, ze kunnen me doodschieten, maar er zal altijd iemand anders klaarstaan om de lucratieve handel over te nemen.
    Natuurlijk kreeg hij gelijk. Het verdwijnen van een, twee, tien capo's heeft hoegenaamd geen effect op de productie van en handel in drugs. Escobar organiseerde zwaarbewapende paramilitaire groepen als tegenwicht voor de guerrillabewegingen in zijn land en nu, bijna dertien jaar na zijn dood, eisen de VS de uitlevering van de meeste leiders van die groepen: de paramilitairen zijn samen met de FARC de grootste cocaïneproducenten in de wereld.   ...
    Het treurigste van alles is dat de strijd onherroepelijk verloren is. Alle specialisten en organisaties die zich met het probleem bezighouden, weten het en zeggen het steeds vaker hardop. Alleen de politici blijven tegen beter weten in volhouden dat een overwinning nog altijd kan.
    'Na 25 jaar en 25 miljard dollar besteed aan de strijd tegen de drugs in Latijns Amerika zijn we geen stap dichter bij de overwinning in deze oorlog', aldus Joy Olson, directeur van het gerenommeerde Washington Office for Latin America (WOLA). 'De Amerikaanse war on drugs van de afgelopen 25 jaar is een volledig fiasco, zowel wat de invloed ervan op de beschikbaarheid van drugs in de VS als op de prijzen ervan.'    ...


Red.:   De houding van de Amerikanen tegenover drugs wordt volledig bepaald door het hun morele wereldbeeld: dat van de christenfundamentalist. Iedere poging tot zinvol discussiëren erover heeft dus geen enkele zin.

Naar Drugs, waarom , Sociologie lijst , Sociologie overzicht  , of site home .