Bronnen bij Houding top VI, klokkenluiders: de ernst van het geval
Dat het niet-voldoende steunen en zelfs laten vallen van klokkenluiders een
ernstige zaak is, wordt onderstaand betoogd door filosofe en publiciste Marjolijn
Februari. Tezamen met het aanwijsbare eigenbelang van de top voor deze houding,
volgt uit deze onweerlegbare aanklacht bovendien direct dat het geval is van
morele corruptie van de ernstigste soort, een soort die zwaarder weegt dan bijna
alle gevallen van praktische en vervolgbare corruptie:
Uit :
De Volkskrant, 05-11-2005, column door Marjolijn Februari
Nee, natuurlijk heb ik het niet gedaan
.... Ik wilde deze week schrijven over corruptie als oorzaak van
veel ellende. Over corruptie als de belangrijkste reden dat hulp na een ramp
niet aankomt, dat democratisering niet lukt, dat de markt niet werkt, dat geld
verdwijnt en dat de gelukkigen die veilig in bed liggen tenslotte cynisch worden
en onverschillig. Nu hoor je kosmopolitisch ingestelde mensen wel eens zeggen
dat de problemen in de rest van de wereld zoveel belangwekkender zijn dan de
problemen in Nederland. Maar dat is niet zo. Als wormstekigheid een belangrijke
bijdrage levert aan het wereldleed, dan geldt dat ook voor de eigen
wormstekigheid hier.
Ik had daarom willen schrijven over de Nederlandse
mijndeskundige die om het leven kwam bij een ongeluk met een verkeerde mijn.
Over de ambtenaar die werd ontslagen omdat hij de weduwe niet wilde wijsmaken
dat haar man door eigen schuld was gestorven.
Ik had willen schrijven over de staatssecretaris die deze ambtenaar met ontslag
had gedreigd: 'Wanneer jij deze stukken gebruikt en of naar buiten brengt,
dan heb ik ook een dodelijk wapen dat voor jou absoluut en onherroepelijk
dodelijk is.'
Ik had mijn verbazing erover willen uitspreken dat de
Nederlandse pers en politiek zich wel opwinden over een minister met kritiek op
de Haagse mores, maar niet over een staats-secretaris die toegeeft een ambtenaar
te hebben bedreigd. ...
Red.: De zaak gaat Marjolijn Februari zeer aan het hart, want
ze wijdt er, naar aanleiding van recente ontwikkelingen, nog een column aan:
Uit :
De Volkskrant, 12-01-2008, column door Marjolijn Februari
Draconische straffen zijn nodig voor de mensen die
politieagenten aanvallen
Tussentitel: Het moreel is geschaad door de foto van Ad Bos in zijn camper
Er zijn twee varianten van Recht en Orde. Een jaren-vijftigvariant en een
jaren-zestigvariant. Het gezag kan dus twee kanten op. ...
De boodschap – dat zoiets niet normaal is – moet inderdaad
maar worden uitgedragen middels het snelrecht en het verhalen van de schade.
Maar daar staat ook iets tegenover. Als je Recht en Orde weer wilt versterken,
zul je ook moeten zorgen dat het recht en de orde zelf onberispelijk zijn. Met
dezelfde kracht waarmee je relschoppers aanpakt, moet je grote en kleine
corruptie in het staatsapparaat zelf aanpakken. Je moet de integriteit van de
werknemers bij de overheid bevorderen. In dat licht bezien is het jammer dat de
minister geen extra aandacht wil besteden aan de situatie van de klokkenluiders.
Als, namelijk, vorig jaar iets schadelijk is geweest voor het
moreel van de Nederlandse samenleving, dan was het de foto van Ad Bos in zijn
camper. De klokkenluider is na zijn onthullingen over fraude in de bouwsector
gestrand in een weiland; hij heeft zijn huis moeten verkopen en is zijn vermogen
kwijtgeraakt aan advocaten en rechtszaken. ‘Dat politici of NMa-bazen telkens
roepen iets voor hem te doen, of te regelen dat er een klokkenluidersregeling
komt ’, schreef de Volkskrant in een opzienbarend artikel, ‘– hij gelooft
er niet meer in.’
En Ad Bos had gelijk met dat ongeloof, want niet veel later
besloot de minister geen fonds voor klokkenluiders in te stellen, zoals de Kamer
had geopperd. ‘De instelling van een dergelijk fonds van overheidswege zal
weinig toevoegen aan de bescherming die reeds wordt geboden en die als adequaat
wordt gezien.’ Dat is niet alleen slecht nieuws voor Ad Bos, maar voor de hele
samenleving. Want bij ieder gesprek over integriteit en de verplichting om je
werk naar eer en geweten uit te voeren, duikt sindsdien de naam op van Ad Bos.
Iedereen wil best corruptie aan de kaak stellen, maar niemand wil zoals hij in
een weiland eindigen.
Dat klokkenluiders- en integriteitsprobleem bestaat niet
alleen in het bedrijfsleven, maar ook bij de overheid. Bekijk het dossier maar
eens van Fred Spijkers, klokkenluider bij het ministerie van Defensie, die de
ondeugdelijkheid onthulde van de AP-23 mijn. Als je dat leest, krijg je de
indruk dat je nog beter klokkenluider bij een bouwbedrijf kunt zijn dan bij de
overheid: Spijkers werd op een schrikbarende manier onder druk gezet en bedreigd
door ambtenaren en politici van naam. Die vervolgens nooit op hun gedrag zijn
aangesproken: pers en parlement hebben in dat geval hun werk slecht gedaan.
Het geweld op straat heeft een tegenhanger in de manier
waarop de overheid met haar eigen gezag omgaat. Voor alle duidelijkheid: het
zijn verschillende zaken, en je kunt straatgeweld niet verklaren door te wijzen
naar integriteitsproblemen binnenskamers. Maar als je Recht en Orde in ere wilt
herstellen, zul je de twee problemen tegelijkertijd en even krachtdadig moeten
aanpakken. Dat bij discussies over integriteit onveranderlijk de namen van Ad
Bos en Fred Spijkers opduiken, en dat mensen cynisch worden van de rol die de
overheid in zulke zaken speelt, is een probleem dat de overheid zich serieus
moet gaan aantrekken.
Want als binnenskamers niemand meer in het gezag van de
overheid gelooft, gelooft ook op straat niemand erin.
Naar Houding top VI
, Sociologie lijst
, Sociologie overzicht
, of site home
.
|