Bronnen bij Individualisme: gezelschap zoeken

De lengte waartoe de mens gaat in zijn zoektocht naar gezelschap is extreem (De Volkskrant, 26-01-2008, door Jorien de Lege):
  Kletsen met de tuinkabouter

Wie behoefte heeft aan sociaal contact, zoekt van nature gezelschap op. Maar of dat gezelschap menselijk is, maakt niet zo veel uit, stellen Amerikaanse psychologen.

De Japanse professor robotica Hiroshi Ishiguro van Osaka Universiteit heeft gedaan wat alleen in films mogelijk leek: hij heeft zichzelf gedupliceerd. Geminoid HI-1 lijkt zo veel op zijn maker, dat het moeilijk te geloven is dat hij een robot is. In de Deens-Finse documentaire Mechanical Love wordt Ishiguro gevolgd tijdens zijn creatie van een nieuwe familie: een robotversie van hemzelf, zijn vrouw en zijn dochtertje. De documentaire deed het goed tijdens het documentairefestival IDFA 2007 in Amsterdam, want is menselijk contact vervangbaar door een ding?
    Amerikaans onderzoek door de universiteiten van Chicago en Harvard lijkt dit vermoeden te bevestigen. Mensen, zo stellen de onderzoekers, hebben contact met anderen zo broodnodig dat zij bij gebrek aan menselijk gezelschap een surrogaat kunnen creëren. Een huisdier of zelfs de auto kan worden opgewaardeerd tot belangrijkste metgezel. Want ook een hond kan begrijpend kijken of humor hebben, zolang wij die eigenschappen erin zien. De auto als kompaan lijkt misschien minder voor de hand liggend, maar uit een enquête onder tweeduizend Britten in 2005 bleek dat de helft van hen met zijn auto praatte, en 40 procent dacht dat zijn voertuig wel degelijk een karakter heeft. ‘Als mensen zich weinig verbonden voelen met anderen, gaan ze meer menselijke trekjes ontdekken in andere dingen, zoals huisdieren en apparaten’, stelt de Amerikaanse hoogleraar psychologie Nicholas Eply. Hij leidde het onderzoek, dat volgende maand wordt gepubliceerd in Psychological Science. In een van hun experimenten kregen studenten een filmfragment te zien van een man op een onbewoond eiland. Door deze suggestie van eenzaamheid kregen huisdieren al significant meer menselijke eigenschappen toebedeeld dan van studenten die een neutrale clip hadden gezien.
    Eenzaamheid is volgens de onderzoekers de emotie bij uitstek om op zoek te gaan naar het menselijke in alles wat niet-menselijk is. Goede sociale relaties zijn een basisvoorwaarde voor geluk en volgens Eply maakt het brein niet zo veel onderscheid tussen een mens en iets met de juiste menselijke trekjes. Wie een bevredigend sociaal netwerk heeft, is dan ook minder geneigd om zich met het gevoelsleven van zijn huisdier bezig te houden.    ...
    Huisdieren als steun en toeverlaat krijgen steeds meer erkenning. Naast de blindengeleidehond hebben paarden, katten en dolfijnen een rol gekregen als zorgdier in allerlei instellingen. Contact met dieren is onder andere goed voor de bloeddruk en werkt kalmerend, maar op veel plaatsen worden uit hygiënische overwegingen geen dieren toegelaten.
    Wetenschappers spelen daarop in met de ontwikkeling van robothuisdieren. Een stukje techniek, met menselijke gezichtsuitdrukkingen en gedragingen. Het Amsterdamse verzorgingstehuis Leo Polak kreeg vorig jaar het robotzeehondje Paro een paar weken op bezoek. Het beestje (prijs: 4000 euro) dat veel weg heeft van een knuffel, was zo populair bij de bewoners dat er inmiddels twee zijn en een derde is onderweg. Paro maakt geluidjes, reageert op aanraking en licht en kijkt je aan als je tegen hem praat. Hij knuffelt terug en wordt bang als hij ondersteboven wordt gehouden.    ...

Individualisme als principe is de grootst mogelijke onzin.


Naar Individualisme , of site home .

16 feb.2008