Bronnen bij Meritocratie: de banencarrouselEen van de plaatsen waar het begrip meritocratie zijn belangrijkste rol speelt is bij het selecteren van mensen voor banen, en natuurlijk gaat het hier voornamelijk over de hogere banen, de posities of beroepen die bepalen hoe onze maatschappij geleid en bestuurd wordt, bestuurlijk, politiek en economisch.Naïef gedacht zou je kunnen denken dat het vanzelf spreekt dat degenen die het selecteren doen, gewoon de meest geschikte mensen zouden nemen. Ter illustratie van de naïviteit van die gedachte een paar berichten die op een andere werkelijkheid wijzen (Dagblad De Pers, 15-03-2009, door Camil Driessen):
Voor de meeste beroepen geldt dat wat je draagt totaal irrelevant is voor de kwaliteit van je functioneren. Uitzonderingen zijn zaken als dokters (in verband met hygiëne), monteurs (in verband met olievlekken), koks (in verband met spetters), en dergelijke. Het idee dat kleding belangrijk is voor alle kantoorbanen, van klerk tot directeur, is natuurlijk onzin - dit is slechts een kwestie van gewoonte en uiterlijk vertoon. Dit ging over de voorbereidingen van het solliciteren. Nu over de sollicitatie zelf (de Volkskrant, 14-03-2009, van verslaggeefster Yvonne Hofs):
En voor het geval dat u denkt dat "Floris" overdrijft (Dagblad De Pers, 16-02-2009, door Annemieke van Dongen):
Dat "netwerken" vinden vele mensen heel mooi klinken'- het is geen 'vriendjespolitiek', zegt de expert. Wat het dan wel is zegt hij niet. Dat is ook lastig, want het gaat niet over opleiding, capaciteiten, prestaties of ervaring, want die hebben allemaal niets met "netwerk" te maken - die kan je hebben met een enorm netwerk of helemaal zonder. Albert Einstein had geen netwerk toen hij de relativiteitstheorie ontwierp. En hoe je netwerk je gaat helpen als je voor de klas staat of een vliegtuig bestuurt, is volkomen duister. Een flink deel van het doel van de opleiding is het verwerven van een netwerk geworden (de Volkskrant, 31-03-2009, door Thijs Plug):
Merites? Geen! Ter illustratie van de "rationaliteit" van de standaard sollicitatieprocedure, een bekend aspect ervan (de Volkskrant, 15-09-2007, door Gijs Herderscheê en Mariken Smit):
OK, we gaan mensen selecteren voor, bijvoorbeeld, iemand die technische of financiële beslissingen moet nemen. En daarvoor kijken we naar het aantal schrijffouten ... Ander aspect hiervan: schrijfvaardigheden zijn alfa-vaardigheden. Bèta-vaardigheden zijn geen schrijfvaardigheden - er is geen enkele sollicitatieprocedure die vraagt om een paar elementaire hoofdrekensommen te doen, terwijl dat ongetwijfeld een veel betere voorspeller is van het denkniveau van een persoon dan het kunnen spellen. Een veel grotere verzameling van dit soort voorbeelden, verzameld met het oog op de strijd tussen alfa/gamma's en bèta's staat hier  .
Naar Meritocratie  , of
site home
 .
|