Bronnen bij Meritocratie: resultaat netwerken
De waarde van het netwerkmodel kan natuurlijk het best worden afgemeten aan
de resultaten. En wie de prestaties van bestuurlijk Nederland gedurende
enige tijd volgt, wendt zich vol walging af. Hieronder enkele recente
voorbeelden (Volkskrant.nl, 22-04-2009, van verslaggeefster Anja
Sligter):
De laatste alinea zegt niet allen dat het netwerken een wrak model is, maar
ook dat de bedrijven die binnen dit circuit werken: headhunters en
dergelijke, ook volkomen disfunctioneren. Ook zij hanteren het netwerkmodel,
en kijken niet naar werkelijk geleverde prestaties.
De plaats waar die werkelijkheid te vinden is, is natuurlijk ook
volstrekt duidelijk voor mensen met gezond verstand (de Volkskrant,
25-04-2009, van verslaggeefster Anja Sligter):
Maar de werkvloer is natuurlijk de laatste plaats waar een
organisatie die bemand is vanuit het netwerkmodel gaat zoeken - de werkvloer
is plebs dat je zo ver mogelijk van je weg moet moet houden. Ze zouden er is
achter kunnen komen dat al (nou ja, veel van) dat besturen gebakken lucht
is.
Nog een voorbeeld (de Volkskrant, 23-04-2009, van verslaggeefster Karin Sitalsing):
Ook hier gaat het om de combinatie van hoe hij er is
gekomen, via het netwerk, en zijn vaardigheden. Nu worden die in de rest van
artikel positief besproken. Terwijl de genoemde zaken kwesties van sterke
incompetentie zijn. Welke combinatie van zaken vooral één ding zegt: hoe
laag de standaard ligt - het niveau van besturen is zo verschrikkelijk laag,
dat drie of vier grote missers onbelangrijk zijn. Het netwerken levert een
schrikbarend laag niveau van besturen op.
Naar Meritocratie
, of
site home
.
|