Sociologische begrippen: communisme, waarde

De waarde van het communisme wordt een enkele zeldzame keer wel eens genoemd, in tijden van economische crisis, vooral. Hieronder wordt die genoemde waarde in cijfers geïllustreerd - het artikel gaat over de scheve inkomens- en vermogensverdeling (de Volkskrant, 19-04-2014, door Peter Giesen):
  Slapend rijker

De allerrijksten hebben vaak helemaal niet hard gewerkt voor hun geld. En hun kapitaal groeit veel sneller dan de rest van de economie. Dat zegt de Franse econoom Thomas Piketty in een boek dat hem een intellectuele ster heeft gemaakt.

Steve Jobs was een heroïsche rijkaard. Creatieve en ijverige jongen uit bescheiden gezin die schatrijk wordt omdat hij de wereld iets nieuws geeft. Dat zulke ondernemers schatrijk worden is niet erg. De rijkaards van de 21ste eeuw geven ons banen en groei, heel anders dan de renteniers van de 19de eeuw die van geërfd kapitaal leefden.    ...

Sprookjes waar alleen neoliberale types als auteur Peter Giesen in geloven - de ideologie van Ayn Rand: de zakenman-profeet uitleg of detail . Ongetwijfeld zijn er een paar van dit soort figuren. Maar de overgrote meerderheid behoort tot de groep "financiële ploerten":
  In zijn boek Capital in the Twenty-First Century opent de Franse econonoom Thomas Piketty een frontale aanval op dit gangbare wereldbeeld. Jobs is helemaal niet maatgevend voor de hedendaagse rijken, zegt hij. In Frankrijk is 70 procent van de grote vermogens geërfd. Wat ernstiger is: kapitaal groeit sneller dan de rest van de economie. Daardoor worden de rijken steeds rijker en dreigen zij een vrijwel onaantastbare machtspositie op te bouwen. Als we zo doorgaan, keren we terug naar de wereld van Jane Austen en Honoré de Balzac, toen het trouwen van een rijke erfgename aanzienlijk meer opleverde dan een leven lang hard werken.

Met die werkelijkheid samengevat in wat grafieken:
 
 

Zoals gezegd: financiële parasieten en ploerten.
    En "de wereld" is dus verbaasd:
  Piketty is in korte tijd een intellectuele wereldster geworden. 'Dit is een boek dat niet alleen ons denken over de samenleving zal veranderen, maar ook de manier waarop we de economische wetenschap bedrijven', schreef topeconoom Paul Krugman in The New York Review of Books.

Tussenstuk: (door Xander van Uffelen)
Smith, Marx, Piketty?

'Kapitaal is macht', was al het inzicht van Adam Smith, de aartsvader van de economische wetenschap met zijn boek Wealth of Nations (1776). Kapitaal is het overheersende bezit door de dominante klasse van de productiemiddelen zoals fabrieken en machines, schreef Karl Marx een eeuw later in zijn monumentale Das Kapital. En nu staat het kapitaal opnieuw in het centrum van de belangstelling, deze keer als het omvangrijke en groeiende vermogen van een kleine economische elite, opgetekend door de Franse econoom Thomas Piketty in zijn baanbrekende boek Capital in the Twenty-First Century.
    De internationale economische gemeenschap is laaiend enthousiast over zijn boek en diverse economen plaatsen het boek in het rijtje van Smith en Marx. Nobelprijswinnaar Paul Krugman: 'Mijn bewondering wordt alleen maar gestimuleerd door mijn enorme, professionele jaloezie. Wat een boek' . Martin Wolf van de zakenkrant Financial Times: 'Een buitengewoon belangrijk boek, waarbij lezers met een open blik onmogelijk zijn bewijsvoering en argumenten kunnen negeren.' Hoogleraar Bas Jacobs: 'Het is een fascinerend boek. Het empirische onderzoek dat eraan ten grondslag ligt is fenomenaal.'

Nog verbazingwekkende is dat geen van die briljante analisten opmerkt wat iedereen zonder last van blindheid onmiddellijk kan zien in alledrie de grafieken en het meest in de eerste: de periode van de dip in de inkomensverschillen valt exact samen met de periode van de invloed van het communisme. Oftewel: dreiging van een communistisch-achtige revolutie is het enige dat de kapitalistische ploerten nog enigszins eerlijk houdt.
    Natuurlijk weten de lakeien van de financiële ploerten in de media dit ook wel. Waartoe ook de auteur van het artikel Peter Giesen behoort:
  Het verschil met 1900 is dat er nu een grote middenklasse met geringe inkomensverschillen bestaat. Waarom is het dan zo erg dat er een handjevol mensen als Bill Gates fortuin maakt?

Hebben de rijken het niet verdiend? Zijn ze niet talentvoller en ijveriger dan gewone stervelingen?

Zijn inkomensverschillen niet goed voor de economie? Wie rijk kan worden, zal harder werken.

U bepleit een mondiale belasting op vermogen. Is dat geen utopie?

Je kan zo de geschriften van Ayn Rand, de kwaadaardigheid van de neoliberale Joodse cultuur uitleg of detail , erin teruglezen ...
    En vandaar dat de lakeien in de media ook zo rabiaat anticommunistisch zijn uitleg of detail .


Naar Sociologische krachten , of site home .

23 apr.2014