Sociologische begrippen: propaganda, tweezijdigheid
Tanja Nijmeijer is een Nederlandse die als studente stage had gelopen in
Colombia, en naar aanleiding van wat ze daar gezien had, teruggegaan naar
Colombia om zich daar aan te sluiten bij de verzetsbeweging FARC. Om die reden
is ze met enige regelmaat in Nederland in het nieuws, en recent omdat er
vredesonderhandelingen zijn gestart tussen de FARC en de Colombiaanse regering
(een corrupt zootje graaiers net als gebruikelijk is in Latijns-Amerika). Het is
logisch dat Tanja, met haar goede opleiding en beheersing van de Engelse taal,
ingezet wordt bij die onderhandelingen. In Nederland wordt daar met gruwen naar
gekeken, onder aanvoering van enen Liduine Zumpolle, die een anti-FARC-beweging
van eigen origine heeft, en daarin gesteund en gestimuleerd wordt vanuit
Nederland. Zumpolle wordt vrijwel altijd uitgenodigd om van haar inzichten kond
te doen, die uitsluitend negatief zijn over Tanja, en geuit worden met de verve
van een heilsoldaat. Toen na een overval op een kamp door regeringstroepen de
dagboeken van Tanja in handen viel van de regering, heeft Zumpolle deze naar de
media doorgepeeld. Dat soort mentaliteit, dus.
Het bericht gaat over de aankomst van Tanja op Cuba, waar de
vredesonderhandelingen plaatsvinden
(de Volkskrant, 06-11-2012, van verslaggever Pieter Smit):
Oké, dat is ook een definitie van
"propaganda": een inzet om je eigen zaak in een gunstig daglicht te stellen.
Niet de reguliere definitie, want daarin wordt ook nog verhulling, list of
bedrog of een combinatie daarvan verondersteld. Maar we houden hem even aan.
Nu de toelichting van de Volkskrant:
|
'De videoclip is ouderwetse propaganda', zegt Liduine Zumpolle, die
in 2010 samen met oud-guerrillastrijder Leon Valencia het boek Tanja
schreef. |
Maar als een eenvoudige clip die bedoeld is om zaak gunstig te presenteren
"propaganda' is, is de schrijverij en praterij door Liduine Zumpolle, die
bedoeld is om een zaak
ongunstig te presenteren dat net zo hard.
Maar nu eens kijken of ze het even eenvoudig doet als de FARC
- met een simpel filmpje voor de eigen zaak:
|
Liduine Zumpolle ... '... Er zullen nog meer van zulke stunts
volgen.' ... |
Waar heeft ze dat vandaan? Nergens, natuurlijk. Het is maar een suggestie
van haar. List en bedrog, dus.
|
Volgens Zumpolle vindt Nijmeijer dat ze een rol bij de
onderhandelingen in Havana heeft verdiend om haar jarenlange trouw aan
de FARC. |
Nogmaals: Waar heeft ze dat vandaan? Nergens, natuurlijk. Het is maar een
suggestie van haar. List en bedrog, dus.
|
'Voordat haar dagboeken in de publiciteit kwamen, was ze een
nobody', zegt Zumpolle. 'Nu zien ze haar publicitaire waarde. |
Een grove leugen. Met als enige reden om Zumpolle's eigen actie gewicht te
geven.
|
'... zegt Zumpolle. Anders was ze als grondsoldaat waarschijnlijk
allang omgekomen.' |
Een puur verzinsel. Een teken van het soort emoties dat in de buurt van
kwaadaardigheid komt.
Dus waar staan we? Puur volgens de kennelijk gehanteerde
definitie van "propaganda", is zowel het bericht van de FARC, het filmpje, als
het bericht in de Volkskrant, een geval van propaganda. Maar hanteer je
de meer gebruikelijke definitie, degene die ook verhulling, list en bedrog
inhoudt, dan is het bericht van de FARC absoluut geen propaganda, en het bericht
in de Volkskrant voor de volle honderd procent.
Waarmee we dus meteen een voorbeeld hebben van het normale
gebruik van de term "propaganda" in de westerse media: een manier om andermans
berichten te ontkrachten, en om de eigen propaganda te verhullen.
Overigens is dit eigenlijk een vrij onbelangrijke zaak. Voor
belangrijkere gevallen, zoals als het over China of iets dergelijks gaat, ligt
dit allemaal natuurlijk nog veel sterker.
Naar Sociologische krachten
, of site home
.
|