Bronnen bij Sociologische begrippen: fokfactor, ontkenning en taboe

De rol van het geboortecijfer of het kindertal in sociologische ontwikkelingen is er eentje van "in je gezicht gesmeten worden", maar door de betrokkenheid van de factoren cultuur en etnie dicht bij volkomen taboe. Zo is in het geval van de interetnische oorlogen in het meer zuidelijke Afrika en met name Rwanda en omstreken de rol van het geboortecijfer overduidelijk. Des te hardnekkiger zijn de pogingen tot vermijding en ontkenning (de Volkskrant, 01-05-2014, door Anneke Verbraeken):
  Groei brengt niet alleen zegeningen in Rwanda

De veelgeprezen economische groei in Rwanda leidt tot een explosieve sociale situatie.

Rwanda stond, vanwege de 20-jarige herdenking van de genocide, volop in de belangstelling de afgelopen weken. De meesten benaderden het land pragmatisch: ze nemen het gebrek aan persvrijheid en vrijheid van meningsuiting voor lief vanwege de imponerende economische groei, en de daarmee gepaard gaande toenemende inkomsten, gezondheid, en sociale zekerheid.
    Het wordt echter tijd dat deze pragmatisten hun conclusie herzien, want juist de economische groei zorgt voor een explosieve situatie in het overbevolkte Rwanda.    ...

Dus niet het geboortecijfer zorgt voor overbevolking, maar economische groei ...
    Nu wordt in andere discussies, bijvoorbeeld als het over allochtonen gaat, altijd beweert dat verbetering van de economische situatie juist leidt tot een lager kindertal. maar dit is dus ideologie: het leidt automatisch tot contradicties.
    En tot dat andere er onlosmakelijk aan verbonden begrip:
  Dat lapje grond per huishouden zal de komende jaren niet groter worden. De bevolking groeit snel, ondanks een politiek van geboortebeperking.

Een gore leugen. Er is maar één politiek in Rwanda en omstreken: zo snel mogelijk doorfokken.
  De snelle groei is te danken aan - jawel - de economische vooruitgang, de verplichte ziektekostenverzekering en een hoger sponsorbudget voor de gezondheidszorg.

Dus nog maar eens de leugenachtige contradictie herhaald.
    Allemaal dus om maar te voorkomen dat de hoofdfactor van de bevolkingsgroei, de fokfactor, wordt aangewezen. En dat omdat volkomen duidelijk is wat het gevolg is van dat doorfokken: de Rwandese interetnische oorlogen. met honderdduizenden en miljoenen slachtoffers.

De fokfactor is een hoogst gevoelig onderwerp. Wie er iets over zegt, is meteen een racist. Zo die persoon het al niet was (de Volkskrant, 22-05-2014, van correspondent Peter Giesen
  Le Pen: ebolavirus lost immigratie op

Er is een oplossing voor de golf van immigratie die Frankrijk 'overspoelt', ...

Een golf die als hoofdoorzaak de overbevolking van Afrika en de islamitische wereld heeft. Maar dat mag je absoluut niet zeggen. Dus al het gezegd wordt, moet het bijna wel zijn van iemand als:
  ... aldus Jean-Marie Le Pen. 'Mijnheer Ebola kan het in drie maanden regelen', zei de oprichter en erevoorzitter van het Front National, dinsdag in Marseille.

Waarmee Le Pen doelt op een mogelijke manier waarop die overbevolking afneemt: besmettelijke ziekte. Beslist niet ongewoon:
  Hij maakte een vergelijking met de Spaanse griep, 'die in 1919 in één jaar meer slachtoffers maakte dan de oorlog van 1914-1918'.

Zodat de woorden van Le Pen niets anders zijn dan:
  De verwijzing naar het dodelijke ebolavirus was geen provocatie, maar slechts een 'observatie', aldus Le Pen. Overbevolkte landen zijn nu eenmaal kwetsbaar voor 'deze verschrikkelijke ziekte'.

Allemaal recht-toe-recht-aan waarheden. Maar op het gebied van een "verbonden onderwerp". Dus
  De woorden van Le Pen wekten de woede van zijn tegenstanders.

Maar dit kwam natuurlijk ook goed uit:
  Volgens Le Pen probeerden kwaadwillende geesten zijn geheel waardenvrije observaties te misbruiken om het Front weer eens te demoniseren.

Maar natuurlijk. En stel je voor: minder Afrikanen in Europa. Dat houdt de ondergang voor jaren tegen ...

Bij het handhaven van het taboe behoort natuurlijk het verketteren van bevolkingspolitiek daar waar het wel gebeurt - hier één van de regelmatige afleveringen (de Volkskrant, 24-06-2014, door Marije Vlaskamp):
  Chinezen huiverig voor tweede kind nu het mag

China verruimt de toestemming voor het krijgen van meer dan één kind, want de vergrijzing wordt een probleem. De verwachte geboortegolf valt echter tegen.

...    Al 35 jaar heeft China het strengste geboortebeleid ter wereld, waarbij de staat bepaalt wie zich hoe vaak en op welke momenten voortplant. ...

Fout, fout, fout, fout ... Natuurlijk. Want "De staat bepaalt" is altijd fout. Dwang. Geen vrijheid.
  Het is een oud Chinees schrikbeeld: miljarden hongerige monden. Vandaar dat al in 1970 vrijwillige geboortebeperkingsmaatregelen werden ingevoerd. Die leidden tot de grootste afname van de vruchtbaarheid in de menselijke geschiedenis, maar politici en wetenschappers bleven elkaar bang maken met het vooruitzicht op baby-tsunami's.

Volkomen onterecht, die angst voor bevolkingstsunami's. Kijk maar naar die streken waar men zich beperkt heeft tot vrijwillige geborrtebepekriung: India/Pakistan/Bangladesh (bij een beetje regen stromen ze massaal de Indische Oceaan in), Latijns-Amerika (stromen massaal de Rio Grande en Amerika in) en Afrika (stromen massaal de Middellandse Zee en Europa in)
  Met open ogen is China in een diepe demografische valkuil gelopen, zegt Cai Yong, expert bevolkingspolitiek van de Chapel Hill-universiteit in Noord-Carolina. Peking heeft zichzelf van een jonge beroepsbevolking beroofd door het laagste geboortecijfer ter wereld af te dwingen, en dat onnodig lang vol te houden.

Inderdaad. Kijk mar naar de jonge beroepsbevolking in Afrika en het Midden-Oosten, die elkaar naar de keel vliegt.
  Vooral Chinese demografen geloven blind in het malthusiaanse dogma dat zodra de staat de controle loslaat, de bevolking zich in konijnentempo voortplant. Bevolkingsvraagstukken worden benaderd als projecten voor 'social engineering'; 'optimalisering' van het aantal mensen legt de basis voor een perfecte samenleving, denkt de overheid.

Fout, fout, fout, fout ...


Naar Sociologische krachten , of site home .

4 mei 2014