Sociologische begrippen: media, Europese Unie

De media zijn zo pro-Europese Unie, dat het sterk doet aan denken aan de mening van de media over het communisme ten tijde van de Sovjet-Unie. Voor deze redactie is het totaal ondoenlijk om een waarachtig beeld te schetsen daarvan, omdat dat het reproduceren van honderden artikelen zou betekenen ten opzichte van het enkele waarin een echte kritische noot wordt gekraakt. Elders, in het kader van de bespreking van de EU, zijn er wat eerder wat voorbeelden bijgehouden, en hieronder, in het kader van de sociologie, wordt volstaan met een enkele. Maar dat is ook een heel mooie enkele want de correspondent voor Europese zaken van de Volkskrant. Een waarachtig eurofiel, hoewel je dat van hemzelf natuurlijk absoluut niet mag zeggen. Helaas zijn er echter Europese verkiezingen in aantocht, en zijn de voorspellingen voor de eurofielen niet gunstig. Dus is de verleiding onweerstaanbaar om zich uit te spreken. Niet als bedoeling, maar als effect. En hier gebeurd het drie maanden voor die verkiezingen in het opiniekatern Von (de Volkskrant, 01-03-2014, door Marc Peeperkorn):
  Europese Unie | Hoe Nederland overal voor tekende

We hebben onszelf erin gerommeld

'Wij' zijn het slachtoffer geworden van 'zij', de eurocraten. Die hebben onze nationale ziel verkwanseld. Maar we waren er zelf bij, decennium na decennium.

En met die koppen is de rest al bijna overbodig, want volkomen voorspelbaar. Wat de correspondent gaat betogen is dat Nederland alle verdragen getekend heeft, en dat Nederland niet moet klagen omdat het onze eigen schuld is.
    Even een stukje van hoe Peeperkorn het zelf zegt - uitlezen is niet nodig, er staat echt precies hetzelfde:
  Ze is van een meedogenloze schoonheid: de combinatie EU met 'we zijn erin gerommeld'. Met één klap is duidelijk dat Wij, het Volk der Nederlanden, ergens in een niet eens zo heel ver verleden, op gruwelijke wijze in het pak zijn genaaid. We zijn beroofd van onze gulden, gestript van onze soevereiniteit en gezuiverd van onze identiteit. Al wat ons autonome Nederlanders rest, is een EU-horigenbestaan. Alles voor Brussel, Brussel voor alles.
    Als 'wij' het slachtoffer zijn, is er natuurlijk ook een dader: zij! Die wordt niet expliciet genoemd - uitleg doodt de uitspraak - maar wel impliciet. 'Zij' dat zijn de eurocraten, volksvijand nummer 1. De tienduizenden dikbetaalde EU-ambtenaren en 28 Europees Commissarissen die verborgen achter het spiegelend glas van Brusselse kantoorkolossen hun dictaten aan ons opleggen. Ongrijpbaar zijn ze, anoniem als de fictieve bogen en ramen op de fletse eurobiljetten die onze vurig glanzende Oxenaar-snippen, -zonnebloemen en -vuurtorens uit de geschiedenis hebben gegumd.
    Zoals gezegd, een verschroeiende frase die een schel licht op onze recente geschiedenis zet. Met dank aan de SP die haar muntte en de PVV die de EU eraan vastklonk. Maar wat als we haar ontleden? Wie zijn precies die machteloze 'we' die zich door een paar duizend EU-ambtenaren laten koeioneren? Decennium na decennium zelfs, Nederland maakt immers sinds de allerprilste fase (Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal, 1952) deel uit van het grote Europese project.
   'We', dat zijn allereerst de burgers, alle 16,8 miljoen Nederlanders. Ruim driekwart van hen (12,6 miljoen Nederlanders) zijn stemgerechtigd. Zij hadden als minimale verzetsdaad - niemand die het ziet - massaal op een politieke partij kunnen stemmen die eurokritisch (SP, CU, SGP) of anti-EU (PVV) is. Vooral de laatste tijd (vijf nationale en twee Europese verkiezingen in twaalf jaar) was daar volop gelegenheid toe. Het is niet gebeurd.

Oké, niet helemaal precies hetzelfde, want de versie van Peeperkorn zit vol met retorica en retorische trucs. Maar dat stond ook al in die kop. Om heel precies te zijn: het eerst woord in de hoofdkop is al een retorische truc. Dat woord is inderdaad het "We". Wat op deze website al langer terug beschreven is : "we" betekent "ik" of "ons" als het de auteur goed uitkomt, en "jij" en "jullie" als dát de auteur beter uitkomt.
    Iedereen met enige kennis van de gang en stand van zaken weet nu wat de weerlegging is van het betoog van Peeperkorn: de "we" die getekend hebben voor die verdragen zijn niet dezelfde "we" die bezwaar heeft tegen die verdragen De "we" die getekend heeft voor de bedrage, is de bestuurlijk elite. En ze worden gesteund door ongeveer de bovenstar kwart tot eenderde van de maatschappij
    De "we" die bezwaren maken tegen die verdragen, is de rest van Nederland: de onderste driekwart of tweederde van de burgers. Its dt in alle openheid genuert is in 2005: tweederde vn de Nederlanders stemde tegen de nieuwe gromdwet. Rbiat eurofielen die de meduvokomen beheersen, zoals (bijn) iedereen bij de Volkskrant, zijn het allng weer vergeten. En als ze het zich weer herinneren, dan zeggen ze dit:
  ... drie jaar later stemden de Tweede en Eerste Kamer in met het Verdrag van Lissabon, diezelfde Grondwet, maar iets anders opgeschreven.

Precies: diezelfde elite die zo hartstikke voor die Grondwet was. Wat keihard ontkend wordt door de rabiate eurofielen - in nauwelijks een zinnetje later:
  'We zijn erin gerommeld', het snijdt geen hout  ...

Die rabiate eurofielen zijn even gestoord als degenen die beweren "Islam is de godsdienst van de vrede" nadat moslims zojuist weer een aanslag hebben gepleegd.
    Dezelfde soort mensen.

Een van de twee openlijke tegenstanders tege de EU mag erop reageren (de Volkskrant, 05-03-2014, door Bastiaan Rijpkema, rechtsfilosoof en promovendus aan de Universiteit Leiden):
  Burger heeft nooit iets te zeggen gehad over EU

Op formeel-democratische wijze is in 50 jaar iets erg ondemocratisch opgetuigd: de Europese Unie.


Eindelijk opgelucht ademhalen. Het was maar een nare droom. Marc Peeperkorn ontzenuwt dé grote EU-mythe: 'We zijn er helemaal niet in gerommeld, we waren er steeds zelf bij!' (Vonk, 1 maart). ...

Gevolgd door precies dezelfde arugmenten als boven. Bastiaan Rijpkema promoveert bij Thierry Baudet, de enig andere echte openlijke tegenstander van de EU binnen de elite.

Eurofielen liegen. Het probleem van liegen is dat je zo goed moet bijhouden wat je zegt. Hier vergeet er eentje iets (de Volkskrant, 05-06-2014, van correspondent Patrick van IJzendoorn):
  Reportage | Veldtocht eurosceptische UKIP

Robin Hood is voor even terug in Sherwood

Gesterkt door de uitslag van de Europese verkiezingen hopen de leden van UKIP nu ook op hun eerste zetel in het Britse Lagerhuis.


De Vrolijke Volgelingen van Robin Hood zijn terug in omgeving van Sherwood Forest. In het centrum van het middeleeuwse stadje Newark-on-Trent delen ze paarse ballonnen uit, maken ze grappen en bevolken ze de terrasjes. Het zijn de Merry Men (and Women) van UKIP. Euforisch na het winnen van de Europese verkiezingen, hopen de radicale eurosceptici vandaag bij een tussentijdse verkiezing hun eerste zetel in het Lagerhuis te veroveren. Volgens de opiniepeilingen moeten ze hopen op een wonder.    ...
    ... UKIP-kandidaat Roger Helmer ...

Een van de eindeloze reeks artikelen tegen eurosceptische partijen. Waarin voorkomend de volgende zin:
  De 70-jarige Helmer daarentegen is persvriendelijk, hoe onvriendelijk de pers ook voor hem is.

Juist ja ... Het is in Engeland dus hetzelfde als Nederland.

Er is een klein barstje in het medi-bastion. Iemand die bij de Volkskrant werkt is naar een feestje geweest en heeft dusdanig veel onzin gehoord dat hij een beetje wakker is geworden (de Volkskrant, 16-05-2015, rubriek Vrij zicht, door Martin Sommer):
  Britten, Fransen, Duitsers

Vorige week mocht ik aanschuiven bij het election breakfast op de Britse residentie in Den Haag. ...
    Intussen kwamen in de salon de verrassende uitslagen binnen op twee grote schermen. Mij trof hoe de opgewekte zorgeloosheid van de Britten afstak tegen de bewolkte, bijna boze reacties in het buitenland. Daar was de teneur dat Little England eraan komt, met die Schotse nationalisten en een dreigende Brexit. ...

Bestuurders en dergelijke. Allemaal hartstikke eurofiel. De conservatieve premier Camaron heeft vermoedelijk gewonnen omdat hij zich de laatste tijd nogl eurokrtische heeft geuit, onder druk van de dreiging Van het eurokritische UKIP. Het betoog van auteur Martin Sommer, de laatste tijd überhaupt "dwarsliggend" bij de Volkskrant, is treffend samengevat in de kop van de webversie van het artikel:
  Het eigen land is en blijft het ijkpunt

Vloeken in de eurofiele kerk - vandaar dat dit de printversie niet haalde. Maar daar gaat het hier niet om. Maar om deze bijna terloopse opmerking:
  ... dan heb je de eurocraten, de hooggeleerden in de Brusselkunde, de economen, juristen en de journalisten die vinden dat de nationale staat gisteren moet worden opgeheven.

Of in meer detail:
  ... dan heb je ... de journalisten die vinden dat de nationale staat gisteren moet worden opgeheven.

... 'de journalisten'... Oftewel: de media.
    Conclusie: de media zijn hartstikke eurofiel. Martin Sommer ligt al enige tijd onder vuur.

Nog een erkenning uit Engeland (de Volkskrant, 26-05-2015, van correspondent Patrick van IJzendoorn):
  Cameron ontvangt EU-chef Juncker in charmeoffensief

De voorzitter van de ­Europese Commissie Jean-Claude Juncker heeft maandagavond zijn eerste officiële bezoek aan het Verenigd Koninkrijk gebracht. ...
    Voor de Britse premier was deze ontmoeting het begin van een charmeoffensief. ...
    In het Verenigd Koninkrijk nemen de voor- en tegenstanders ondertussen hun stellingen in. Het 'Ja-kamp' zal een curieuze coalitie vormen van Big Business, de Anglicaanse Kerk, de progressieve intelligentsia, Schotland, de Centrale Bank en de BBC, de publieke omroep die deels door Brussel wordt gefinancierd. ...

Net als in Nederland: de publieke omroep is rabiaat eurofiel.

En net als in Duitsland: (de Volkskrant, 27-05-2015, van correspondent Rolf Bos):
  Scheuring dreigt voor Duits eurosceptici

De leiders van Alternative für Deutschland vechten over de koers van de partij. Grondlegger Lucke wil 'door het midden', bestuurslid Petry wil afslaan naar rechts: tegen islam en tegen migratie.


...    De strijd in de AfD komt op een moment dat het de partij voor de wind leek te gaan. Lucke cum suis verkondigde een streng eurokritisch geluid, dat nog niet eerder in Duitsland op partijpolitiek niveau was te horen.    ....

Dus wat vinden de Duitse media van AfD:
  De richtingenstrijd wordt door de Duitse mainstreammedia, die al sinds het begin van de AfD uiterst kritisch zijn ten opzichte van de beweging, breed uitgemeten. 'Machtkampf in der AfD eskaliert. Und eskaliert. Und eskaliert', schreef de Frankfurter Rundschau met zichtbaar genoegen.

Juist.

Bij de Volkskrant is (bijna) de hele staf ideologisch eurofiel dus rabiaat eurofiel. Hier weer eentje (de Volkskrant, 15-09-2015, hoofdredactioneel commentaar, door Arnout Brouwers):
  Wal keert schip

Puur op gevoel komt Europa niet uit in deze vluchtelingencrisis. ...
    Op korte termijn is echter het effect dat nu ook andere landen weer grenscontroles zullen invoeren. De dominosteentjes begonnen gisteren al te vallen. Is dit reculer pour mieux sauter, een tijdelijke stap terug die de aanzet is voor een grote Europese sprong voorwaarts? ...

Juist ja: een Hitleriaans Imperium uitleg of detail is 'een grote Europese sprong voorwaarts' ...


Naar Sociologische krachten , of site home .

16 mei 2015