Sociologische begrippen: nomadisme, incompatibiliteit

De incompatibiliteit van nomadisme met de residente cultuur is volkomen eigenlijk vanzelfsprekend: je kan niet tegelijk én thuis zijn én op reis. En tussen twee zo incompatibele zaken is een overgang bijzonder moeilijk. het idee dat het wel kan, kan eigenlijk allen opkomen in het hoofd van iemand die een warm hart heeft voor het nomadisme, want mensen die een resident leven gewend zijn, zien nomaden als wat het zijn vanuit de residente blik: een bedreiging. Hier is iemand met een warm hart voor het nomadisme, die het toch wil proberen (de Volkskrant, 16-10-2013, column door Derk Jan Eppink):
  Cultuurverschillen doen er toe

Tussentitel: De nomaden voelden er niets voor hun kamelen van de hand te doen

Beleidsmakers houden van blauwdrukken: de ideale one size fits all. Ze negeren cultuurverschillen omdat deze 'discriminerend' werken. Dat is een doodzonde in het tijdvak van politieke correctheid, maar de gevolgen voor het beleidsproject zijn fataal. Dat ondervond de Amerikaanse hoogleraar Jeffrey Sachs, het Wunderkind van Harvard en de Columbia universiteit in New York.
    Sachs wilde Afrika redden. In 2006 publiceerde hij het boek The End of Poverty. Hij zei tegen Afrikaanse leiders tijdens een top van de Afrikaanse Unie: 'De analyse dat Afrika arm is wegens armzalig leiderschap is fout. Rijke westerse landen hebben het geld om Afrika te redden, maar ze zijn te zelfzuchtig.' ...
    Hij wilde zijn stelling bewijzen met een groot plan. In Afrika vestigde hij 5 'Millenniumdorpen', verwijzend naar de doelstellingen van de VN voor armoedevermindering. Fondsverwerving leverde 125 miljoen dollar op.
    Aan de Columbia universiteit ontwierpen Sachs en zijn team het millenniumproject, gebaseerd op 'klinische economie'. De millenniumdorpen moesten worden geleid door geschoolde dorpelingen. Zij gebruikten het geld voor aankoop van kunstmest, aanleg van irrigatiesystemen, landbouwbevordering en genderbeleid. De getrainde dorpelingen kregen een Handboek voor het Millenniumdorp. Ze verzamelden gegevens via vragenlijsten. Data werden opgenomen in vooruitgangsverslagen die in New York werden verwerkt in spreadsheets. De Millenniumdorpen moesten 'schitterende voorbeelden' worden waarna het Westen met meer geld over de brug zou komen. Het was de push naar 5.000 miljard dollar en uitroeiing van armoede.
    Het liep anders. De Amerikaanse journaliste Nina Munk beschrijft in haar boek The Idealist hoe de blauwdruk van Sachs op een harde, weerbarstige realiteit in Afrika stuitte. Een belangrijke factor is cultuur. Munk: 'Is armoede het resultaat van cultuurwaarden of religie? ...

Een belangrijk thema op deze website. De gangbare en politiek-correcte en later multiculturalistische opinie: niet-westerse culturen functioneren minder omdat ze arm zijn. De stelling van deze website: die culturen zijn arm omdat ze cultureel minder functioneren. Het antwoord van de politiek-correcten en multiculturalisten op dat laatste:
  Sachs had geen geduld voor die denkwijze. Volgens hem was dat een vorm van cultureel imperialisme.

Want:
  Zodra mensen uit armoede zijn verlost, laten zij bijgeloof en oude rituelen achter zich'.

Of in andere woorden: 'Zodra Joden naar Europa verhuisden en rijker werden, legden ze hun cultuur af". Of toegepast op recentere tijden: "Zodra moslims naar Europa verhuisden werden ze veel rijker, en legden dus onmiddellijk hun religie af".
    Iedereen weet dat beide laatste uitspraken volstrekte onzin zijn: Joden zijn nog steeds een aparte cultuur na vele duizenden jaren, en moslims zijn radicaler in hun geloof geworden uitleg of detail (en zie de linkslijst aldaar). En daar waar de specifieke toepassingen van de stelling van Sachs onzin zijn gebleken, is zijn algemene stelling dat dus ook.
    En zo verging het hem dan ook in Afrika:
  Het eerste modeldorp was Dertu, in het noordoosten van Kenia; een streek bewoond door etnische Somali's met kuddes kamelen. Sachs vond dat zij moesten overschakelen op landbouw. Daar voelden de kameeleigenaren niets voor. Zij waren nomaden en wroeten in de grond was beneden hun stand. Vervolgens kregen ze opdracht het gras te maaien voor hooi. Ze weigerden: gras maaien zou leiden tot de woede van God. Sachs stuurde ook honderdduizenden antimalarianetten. De nomaden gebruikten die om hun vee gezond te houden: vee was belangrijker dan mensen. De idee voor een veemarkt mislukte omdat nomaden hun kamelen liever bij zich hielden: het was hun wandelende bankrekening. De voorraad voorbehoedsmiddelen bleef vrijwel onbenut en dorpelingen verzwegen vrouwenbesnijdenis, wel wetende dat de Mzungu - de blanke - dat barbaars vond. Sachs bezocht Dertu met een colonne gepantserde voertuigen omdat de terreurgroep Al Shabaab de regio onveilig maakte. Uiteindelijk raakten de dorpelingen zo teleurgesteld over de bemoeizucht van Sachs dat ze een 14-punten tellende klacht indienden tegen ... het Millenniumdorp!

Hoe tekenend.
    En ter illustratie: In Nederland zijn op het moment van schrijven, oktober 2013, de negers aan het protesteren tegen Zwarte Piet, op grond van het creoolse racistische bijgeloof dat alles dat een donker kleurtje heeft, een neger is. Zij dienen als het ware een klacht in tegen het Nederlandse "Milleniumdorp". Waar ze hoogst vrijwillig naar toe zijn gekomen. Zo hardnekkig zijn culturele achterlijkheden.


Naar Sociologische krachten , of site home .

20 okt.2013