Bronnen bij Sociologische begrippen: religie, morele bron
Sommige religieuzen weten hun opvattingen in empathisch lijkende
bewoordingen te gieten. Maar op onbewaakte momenten komt de aap meestal toch
uit de mouw (de Volkskrant, 14-10-2013, door Rik Peels, filosoof aan de Vrije
Universiteit, en Stefan Paas, theoloog aan de Vrije Universiteit):
Enzovoort. Het lijkt voor de hand liggend, en
dat is het ook. Maar de conclusie eruit niet: moord is ook natuurlijk, net als
als drugsgebruik een ingebakken neiging van de mensheid is. Met het beroep op de
natuur wordt de morele kaalslag van het neoliberalisme gerechtvaardigd.
Dus dit is al onzin. Maar, na het aanroepen van vele
autoriteiten met een religieuze instelling, komt het uiteindelijk tot dit:
Oftewel: wie niet aan religie doet, heeft geen moraal. Nu heeft de elite
inderdaad geen moraal, maar de elite heeft dan ook nooit aan religie gedaan.
Religie was en is het opium van en voor het volk.
Dit artikel is een uitloper van een discussie die gestart werd met een
andere artikel, dat op zich weer een reactie was op de vooruitgang van de
wetenschap, die heeft laten zien dat moraal geen exclusief menselijke
eigenschap is. Totaal onacceptabel voor de monotheïstische vorm van
religiositeit. Om deze reden (de Volkskrant, 06-07-2013, door Chris Rutenfrans, opinieredacteur
van de Volkskrant):
Met dus deze reden:
Tja, het is ook bijzonder pijnlijk als je uit het paradijs van je eigen
exclusieve morel superioriteit verdreven wordt ...
Vermoedelijk is het dus eerder andersom: De exclusieve claim
op moraal is een absoluut teken van verdorvenheid.
Naar Sociologische krachten
, of site home
.
|