Ooit werd het grote Russische rijk geregeerd door de communisten, en lange tijd onder hun wrede dictator Josef Stalin. Nu was dat voor de Russen een vorm van dubbele bezetting, want Stalin was geen Rus, maar een Georgiër. Bij het verdwijnen van het communisme is ook een flink deel van het Russische rijk uiteengevallen. Een van de gebieden die zich zelfstandig verklaarde, was het land van de wrede dictator: Georgië. Natuurlijk tot grote vreugde van de Georgiërs, die vadertje Stalin trouwens nog behoorlijk hoog hebben zitten. Maar een van de daden van Stalin, naast het bedictatoren van het Sovjetrijk, was het uitbreiden van Georgië met de gebieden van Zuid-Ossetië en Abchazië. Nu zijn Osseten en Abchaziërs net zo min Georgiërs als dat de Georgiërs Russen zijn. En die Osseten en Abchaziërs hebben weinig op met Georgiërs. En ze kozen dus ook voor zelfstandigheid. Niks aan de hand, zou je zeggen, want daarvoor zullen juist de Georgiërs natuurlijk alle begrip hebben. Het tegendeel is waar. De Georgiërs hebben zich een nieuw soort Stalin aangemeten, direct geïmporteerd uit Amerika, genaamd Saakashvili. Deze man was natuurlijk ook hartstikke voor de zelfbeschikking van Georgië, maar is, als een echte Stalin, even hartstikke tegen de zelfbeschikking van Ossetië en Abchazië. Nog niet zo veel aan de hand, zou u nú zeggen, want die nieuwe Stalin zal wel tot de orde geroepen worden door het Westen, dat altijd sterk tegen Stalin-achtige figuren is geweest, en voor zelfbeschikking. Maar dat blijkt nu alwéér tot een teleurstelling te leiden: men schaart zich in het westen gretig achter de nieuwe Stalin - en tegen de zelfbeschikking Waaruit voor de zoveelste keer blijkt: de standpunten van het westen hebben net zo weinig met recht te maken en net zo veel met macht, als die van vadertje Stalin zelf.
|