Er wordt al een tijdje in bestuurlijk Nederland
gefilosofeerd over het mogelijke samenvoegen van provincies. Zo ook nu binnen de
regering: (de Volkskrant, 30-09-2011, van verslaggevers Kim van Keken en
Gijs Herderscheê):
Een interessant argument, want daarmee is het toppunt van slagvaardigheid één enkele provincie, en het toppunt van de slagvaardige gemeente één enkel gemeente. Trouwens: al die besluitvorming lopende over verschillende menselijke schijven ... Dat is ook al bijzonder weinig slagvaardig. Hoe minder schijven, hoe slagvaardiger. Dus dat systeem in Wit-Rusland, met één slagvaardige man aan de top, Loekasjenko heet hij geloof ik, dat is helemaal zo gek nog niet. Dat is doodgewoon ideaal uit het oogpunt van slagvaardigheid. Je vraagt je af hoe het in hemelsnaam komt dat niet veel meer landen dat systeem van één enkele slagvaardige leider kennen. En nog verbazingwekkender is het dat in het Midden-Oosten die slagvaardige leiders juist worden afgeschaft. Zo zie je maar weer, die streek loopt echt hopeloos achter in haar sociale ontwikkeling. Reden dat het ook economisch zo slecht met ze gaat ... : ze missen de slagvaardigheid. Nee, dan Nederland. Daar hebben we nu een rechtse regering, en die zet sterk in op slagvaardigheid:
Inderdaad, het is zeer belangrijk dat de rechtse
politici zonder verder naar andere zaken te kijken en zonder verder gezeur over
de overkomelijke problemen van de praktische uitwerking vasthouden aan het idee
van slagvaardigheid. Want rechtse politici hebben gelukkig totaal geen last van
allerlei stompzinnige ideologieën zoals we die kennen van de linkse
tegenhangers.
|