Ha, leuk ... Een sprookje. Het sprookje van de o zo zichtbare daders die een spoor van kiezelsteentjes achterlieten zodat de Engelse geheime dienst ze zo makkelijk mogelijk kon opsporen - oh ja: dit gaat natuurlijk over de zaak "Skripal" (de Volkskrant, 06-09-2018, door Patrick van IJzendoorn):
Een slordigheidje van de geheime dienst: wij kunnen onthullen dat hun ware namen zijn Hans Petrov en Grietje Bosjirov. Kijk maar:
Regelrecht vanuit Moskou (dat staat er hier niet bij maar werd wel op de televisie vermeld en blijkt verderop): kiezelsteentje nummer 1. Direct in tijd aansluitend op de moord: kiezelsteentje nummer 2.
Kiezelsteentje nummer 3. Of beter: Amersfoortse Kei nummer 3.
Direct aansluitend: kiezelsteentje nummer 4.
Kiezelsteentje nummer 5. Of beter: Amersfoortse Kei nummer 5. Of beter: Dolomieten nummer 5.
Volkomen herkenbaar zonder enige vorm van vermomming: kiezelsteentje nummer 6. Het bijgeleverde beeld: Archetypische Russen: kiezelsteentje nummer 7.
Direct aansluitend: kiezelsteentje nummer 8. En, zei Sherlock Holmes tegen zijn brave assistent Watson, als er zo veel opzichtige sporen zijn neergelegd door de daders, dan moeten de daders wel de daders zijn. Natuurlijk zou dan nooit iemand van Sherlock Holmes gehoord hebben want Sherlock Holmes werd beroemd door het vinden van daders die geen of heel weinig sporen achterlieten, en het vaste recept uit de hoogtijdagen van de televisie-detectives was dat degene die als eerste en voornaamste in beeld kwam als de dader, het nooit gedaan had. Maar ja, zo'n scenario leent zich niet voor een hardhoutenkoppen-speech in het Engelse Lagerhuis, dus werd het "Hans en Grietje"-scenario uit de hoge hoed getoverd. Zelfs de ergste amateur spionagethriller-schrijver zou zich er voor schamen ... Neeee, dit scenario is geschreven door een ander soort mens. Een politicus. Een Koude Oorlogshetzer. P.S. Over het nog veel belachelijker radioactief-polonium rondstrooi-verhaal zullen we het maar niet hebben ...
|