Moslims, aanslagen: Sri Lanka 2019

De wereld bestaat uit regelmaat, afgewisseld met uitzonderingen.

En in het kader van deze werkelijkheid werd er ook eens een aanslag gepleegd op moslims, in plaats van door moslims.

In Christchurch.

De moslims waren sterk aangedaan. De moslim-columniste in Volkskrant Magazine maakte er zelfs een uitzondering voor wat betreft haar gewoonte om het niet over de actualiteit te hebben.

Maar ja, na die uitzondering pakte de wereld weer haar regelmaat op. En een paar weken later werd er weer een aanslag gepleegd door moslims. Zeven keer zo veel daders en zeven keer zo veel slachtoffers. Ergens in de buurt van driehonderd.

De columniste in Volkskrant Magazine had nu weer veel meer moeite om de actualiteit te volgen, dus hebben we haar maar een beetje geholpen.

We hebben haar bijdrage genomen en een klein aantal termen erin aangepast aan de huidige actuele werkelijkheid.

Hier is 'ie (de Volkskrant, 27-04-2019, column door Hayat a.k.a. Ibtihal Jadib):

  Even bijkomen

Tussentitel: Deze aanslag komt als geroepen

Ik heb nog maar een koekje gepakt, de kruimels op m'n toetsenbord neem ik even voor lief. Nu kan het tenminste nog. De bomaanslagen komen eraan en dan is het de bedoeling dat ik de best mogelijke versie van mezelf hervind. Dus niet vloeken op mensen als ze onuitstaanbaar traag links blijven rijden op de snelweg bijvoorbeeld. Of door niet het complete digitale bestaan te haten als ik het zoveelste wachtwoord ben vergeten. Of mijn moeders goedbedoelde maar onpraktische adviezen enkel te zien voor wat ze zijn: goedbedoeld. De volgende keer dat ze me opdraagt om halve uien op het hoofd van mijn zieke kind te binden als middel tegen de koorts zal ik zeggen: bedankt voor het meedenken mam, lief van je! Met de mondhoeken omhoog door het leven, zoiets. Ik visualiseer mezelf tijdens de bomaanslag altijd als een soort imam in een moskee. Met als enige verschil dat ik niet kan bidden. En niet in een moskee woon. En geen bedekt lichaam heb. Juist daarom vind ik de bomaanslag zo fijn: het staken van de spijsvertering kan iedereen, zelfs ik, dus ik hoef niet naar Mekka voor bezinning.

Ik zie de bomaanslag als een soort functioneringsgesprek met mezelf. Een moment om de balans op te maken. Overdag bestaat het programma uit vertragen en verstillen, 's avonds uit dankbaarheid voor het eten dat mijn lichaam verwarmt. Ondertussen probeer ik gedurende de bomplanning allerlei extraatjes te doen voor anderen. Een bosje bloemen mee te nemen voor de buurvrouw. Het verzorgingstehuis niet steevast achteloos voorbij te rijden maar eens binnen te stappen voor een praatje met de man die altijd maar uit dat raam zit te staren. Mensen laten voorgaan in de rij. Dat soort dingen zijn erg fijn om te doen, want na dertig dagen aanslagen-plannen kan ik de rest van het jaar met een schoon geweten weer terug in de trut-modus. Uiteraard is het streven om altijd de best mogelijke versie van mezelf te zijn, maar laten we wel wezen: die imams in Mekka hebben geen deadlines, kinderen of cliënten die moeten worden bediend. Zo beschouwd maken die lui zich er makkelijk vanaf want iedereen wordt mild als-ie de hele dag (Insha’Allah) op een kleedje kan uitkijken over zonbeschenen zandduinen.

Deze bomaanslag kwam als geroepen. De afgelopen vijf jaar ben ik getrouwd, heb ik twee kinderen gekregen, werd ik columnist, zijn er twee vaders in onze familie overleden, ben ik uit de advocatuur gestapt om docent te worden, zijn we verhuisd, schreef ik een boek, ben ik gestopt met doceren om weer advocaat te worden, vielen er in onze vriendenkring nog een paar vaders om en stond ik ineens op het schoolplein om mijn zoon op te halen die zomaar, zonder voorafgaand overleg, had besloten een opzichzelfstaand minimensje te worden. Ondertussen gingen alle energievretende banaliteiten gewoon door, want zo'n huis ruimt zichzelf nooit op en gekookt moet er ook altijd, het enige dat structureel níet doorging was mijn slaap.

Dus ik vind het wel lekker zo, deze bomaanslagen. Ik heb m'n agenda schoongeveegd en ga eens een maand lang voor me uit staren. Een beetje bijkomen, een paar mooie boeken lezen en verder proberen te bedenken hoe dat eigenlijk moet, zo'n leven leven.

Dank u voor uw wijze woorden. Dat het goed moge gaan met u en uw bomaanslagen.

   Rijnlandmodel  - 28 april 2019