Verbale hooligans, deel 2

De Tweede Kamer gaat de algemene beschouwingen evalueren, omdat men meent dat daar te veel onfatsoenlijke taal is gebezigd Diverse buitenlandse correspondenten bekend met de gewoontes in andere landen hebben daar hartelijk om gelachen, gezien de toestanden die ze in hun rapportageland gewend zijn, die zo ver gaan als ordinaire vechtpartijen.

Niettemin, voor Nederlandse normen was het ongebruikelijk. Geert Wilders heeft Job Cohen een "bedrijfspoedel" en een "schoothondje" genoemd, premier Mark Rutte heeft Wilders er ten onrechte van beschuldigd de term "islamitische aap" te hebben gebruikt, en Rutte en Wilders hebben elkaar "Doe eens normaal, man!" toegeroepen. Oh ja dan was er ook nog Jolande Sap die iemand belachelijk maakte met een stekker en een stekkerdoos, maar daar nam niemand aanstoot aan, want dat was ze zelf uitleg of detail .

Toch is er een vorm van verbaal hooliganisme gepleegd die al deze overtredingen naar de kroon steekt. De dader kwam uit een hoek die je in eerste instantie misschien niet zou verwachten, want het was een cultuurfiguur, met name een schrijver, maar achteraf zou je kunnen zeggen dat het toch weer niet zo verbazingwekkend is, want het gebruik van taal is tenslotte de professie van schrijvers, Voor politici is het ook wel belangrijk, maar uiteindelijk toch niet meer dan een vehikel.

Wat heeft deze cultuurdrager dan allemaal gezegd, dat aanleiding is voor deze beschouwing. Tussen twee haakjes: we hebben het hier over veelgelauwerd successchrijver Arnon Grunberg, zo'n beetje het toppunt van beschaving, zou je kunnen denken.

Onze successchrijver kon zijn commentaar leveren omdat hij een dagelijkse column heeft in de Volkskrant, op de voorpagina nog wel.  Een ruimte van ongeveer 150 woorden dus hij moet zich wel kernachtig uitdrukken.

Dat laatste lukt hem heel aardig, met een palet aan onderwerpen dat uiteenloopt van de dementie van zijn moeder, via redelijk onsmakelijke praatjes over seks, tot aan neoliberale maatschappelijke opvattingen vergeleken waarbij Milton Friedman nog een socialist is.

Arnon liet dus ook zijn licht schijnen over het Kamerdebat, en dat vanuit een verrassende en tot dan toe unieke invalshoek. Waarvan we inschatten dat we geen adequate omschrijving kunnen geven, dus moet het maar via een stukje citaat (de Volkskrant, 26-09-2011, column door Arnon Grunberg):

  Hitler had een Duitse herder genaamd Blondi, waarop hij zeer gesteld was. De commandant van Treblinka, Kurt Franz, bezat een hond, Barry, die hij had geleerd de genitaliĆ«n van de gevangenen af te bijten. ...
    Om tijdens een debat in de Tweede Kamer een Jood en een sociaaldemocraat een hond te noemen, nou ja bedrijfspoedel, zou kunnen illustreren dat je qua geschiedkunde een onbenul bent.

Ja ja, u leest het goed. Dit is de redenatie van Arnon: Adolf Hitler had een hond en liet joden vergassen - Geert Wilders noemt Job Cohen een hond en Job Cohen is een jood - dus wil Geert Wilders Job Cohen laten vergassen.

De logische gaten in de redenatie zullen we u niet mee vermoeien. Het feit dat een schoothondje nauwelijks kan omschrijven als "hond" in de zin van een beest met vier poten en een reeks blikkerende tanden zullen we ook maar even laten zitten.

Waar het ons hier om gaat is dat argument van "jood" - zijnde een afkorting van "Job Cohen is een jood". Het is natuurlijk een vorm van kristallen-bol kijken, maar toch lijkt het wel haalbaar om te stellen dat niemand maar dan ook werkelijk niemand in de opwinding van dat Kamerdebat er ook maar een fractie van seconde bij heeft stilgestaan dat Job Cohen van joodse afkomst is.

Arnon Grunberg wel.

Eigenlijk zou je met deze constatering de analyse kunnen afsluiten. Maar we willen toch het risico van misverstanden voorkomen.

Daarom nog dit.

Wie ras betrekt in een zaak waar ras absoluut geen enkele rol speelt, heeft natuurlijk last van een denkkwaal. Of beter: een voel-kwaal. Want aan dit soort uitingen en de impulsen die eraan vooraf gaan, komt natuurlijk geen enkel redelijk denken te pas.

Dit komt regelrecht en zonder verdunning en amendering uit de onderbuik.

Arnon Grunberg is gewoon een racist.

En wel een racist van dezelfde soort als de groep mensen die hij in de rest van zijn verhaaltje aanhaalt: de nazistische soort. Blut und Boden. Maar dat dan vertaald in het jiddisch. Wat deze auteur niet beheerst, dus dat jiddisch zult u er bij moeten denken.

Maar dit is wat u zich dus moet voorstellen in het jiddisch vertaald:

  Arnon Grunberg is een weerzinwekkende racist, type nazi-ideoloog.

 

   Rijnlandmodel  - 28 september 2011