Dementie	DE ANDERE KANT - NÍET IN DE KRANT

De persoon van voormalig Brits premier en berucht ijzervreter Margaret Thatcher is weer in de actualiteit.. Op de website van het Rijnlandmodel wordt Thatcher gebruikt als voorbeeld van wat er allemaal niet deugt aan het rechtse denken, meer in het bijzonder haar uitspraak "There is no such thing as society".

Oorzaak voor de hernieuwde "populariteit" is een film die over haar leven gemaakt is, en met name de manier waarop topactrice Meryl Streep de hoofdrol speelt. Alom gewaardeerd, met een belangrijke aantekening: de meningen verschillen over de wenselijkheid om ook het latere leven (ze leeft op het moment van schrijven, januari 2012, nog) van Thatcher als dementerende in beeld te brengen.

De bezwaren komen voornamelijk uit kringen van politieke medestanders, de rechtse wereld - wat te denken geeft, want normaliter zijn het de linksen die op de softe tour gaan.

Maar later drong de hoogstwaarschijnlijke achtergrond hiervan door.

In een flits kwam de volgende gedachte op: die Thatcher is niet later dement geworden, dat was ze al toen ze nog op het toppunt van haar macht stond. Want een uitspraak als "There is no such thing as society" is dermate buiten de wekelijkheid staand, dat je een vorm van dementie moet hebben om hem te kunnen formuleren en uitspreken. In ieder geval op zo'n serieuze manier.

Alleen: op het moment dat iemand nog in het volle leven staat, noem je het overeenkomstige psychologische verschijnsel anders. Op Rijnlandmodel wordt de term "compartimentalisatie" gebruikt, maar je kan er ook andere voor verzinnen. Waar het om gaat, is dat er kennelijk barriëres in de geest, en fysiologisch in het netwerk van de hersenen, opgetrokken worden, waardoor delen van de realiteit niet meer kunnen doordringen tot dat gedeelte dat naar buiten toe de boodschappen overbrengt.

En dat losraken van de verbanden in de geest is precies ook datgene wat er gebeurt in de hersenen van een dementerende. Door andere fysiologische oorzaken, maar het resultaat is hetzelfde.

En je kan je dus in goede gemoede afvragen, of het langdurig en ernstig last hebben van het ene, de compartimentalisatie, niet het ontstaan van het tweede, de dementie in de hand werkt.

Rechtse mensen worden, is de indruk, niet erg gelukkig oud in het algemeen.

En wel omdat ze een niet erg gelukkig werkende geest hebben.

En daarmee willen ze niet graag op het filmdoek geconfronteerd worden