Taalgebruik en klachtenHet taalgebruik op de politieke delen van deze website is vaak overdreven, generaliserend, provocerend en dergelijke. Er zijn natuurlijk mensen die daar bezwaren tegen hebben, en die misschien ook willen maken. Voor hen hier de mening van deskundigen over dit soort taalgebruik. Als eerste bij monde van de Ombudspersoon van de Volkskrant (de Volkskrant, 06-06-2015, rubriek Ombudsvrouw, door Annieke Kranenberg):
Dus de argumentatie is dat een columnist meer mag dan een gewone journalist, en dat die extra vrijheid, voor een kwaliteitskrant algemeen verspreid in Nederland, ook de vrijheid inhoudt tot 'overdrijven, generaliseren, provoceren'. Daarmee heeft ieder ander die iets publiceert in Nederland minimaal die vrijheid ook. De argumentatie in de stap van journalist naar columnist is natuurlijk algemener toepasbaar. Dat betekent dat iemand die niet werkt voor een kwaliteitskrant algemeen verspreid in Nederland nog veel meer mag dan een columnist in zo'n kwaliteitskrant. En wel, gezien de relatieve grootte van de gehanteerde stappen, zo ontzettend veel meer dan een columnist in een kwaliteitskrant algemeen verspreid in Nederland mag, dat alles onder het absolute wettelijk maximum is toegestaan. Dat wil zeggen: alles onder het oproepen tot geweld. De beter ingelichten zullen hier mogelijk verwijzen naar artikel 137 van het Wetboek van Strafrecht. Dit artikel met haar verwijzing naar termen als "belediging" is allang door de maatschappelijke praktijk uitgeschakeld. Waarvan hier de voorbeelden. Voorbeeld nummer 1 (de Volkskrant, Sir Edmund, 15-10-2016, rubriek Doorlezen of afhaken?, door Maxim Hartman):
Smadelijke groepsbelediging volgens alle criteria van artikel 137. Voorbeeld nummer 2 , uit hetzelfde artikel:
Smadelijke groepsbelediging volgens alle criteria van artikel 137. Er waren lezers die bezwaar maakten tegen de kwalificaties in deze artikelen. Hier is het oordeel van de deskundige, alweer de Ombudspersoon van de Volkskrant (de Volkskrant, 22-10-2016, rubriek Ombudsvrouw, door Annieke Kranenberg):
Waarop dus ook geen repercussies volgen, dus deze uitingsvorm is toe te voegen aan de reeds bestaande lijst van 'overdrijven, generaliseren, provoceren'. Waarmee de lijst van toegestane vormen van taalgebruik wordt: "overdrijven, generaliseren, provoceren en schofferen". Merk meteen op dat de Ombudspersoon bij een kwaliteitskrant bij zijn of haar oordeel natuurlijk behalve de eigen richtlijnen, ook die van de wet volgt. Aangezien deze oordelen, al langer geleden gedaan, niet bestreden zijn, is dus vastgesteld dat de maatschappelijk praktijk is dat de normen van artikel 137 niet langer van toepassing zijn. De volgende stap in een eventueel bezwaar zou kunnen zijn dat voor specifieke maatschappelijke groepen de normen van artikel 137 nog wél van toepassing zijn. Ook dit aspect wordt aangeroerd:
En dat geldt bijvoorbeeld voor mensen die voor een website schrijven nog veel meer. Maar hoe zit het dan met die wet? De Volkskrant licht ook dat toe:
Ook vermeld is de reden voor veel misverstanden:
Wat men hier ongetwijfeld bedoelt met 'discriminatie' is de situatie wanneer de beledigingen geen christenen of Friezen betreffen, maar gekleurde minderheden. Dat is zelf niet alleen discriminatie, maar ook racisme. Een regel geldende voor een bepaalde groep geldt voor alle groepen als die groepen gelijkwaardig zijn. En gekleurden zijn volkomen gelijkwaardig aan andere groepen in Nederland. Volgens de algemeen geldig geachte normen. Desgewenst kan men iedere meerderheidsgroep opsplitsen in deelgroepen die ook een minderheid zijn, waarmee er alleen minderheidsgroepen bestaan. Oftewel: ieder recht toegekend aan een minderheidsgroep is geldig voor alle (gelijkwaardige) groepen. Populair geformuleerd: als van Friezen mag worden gesteld dat ze "achterlijk" zijn, mag dat van moslims of Afrikanen ook. Maar de maatschappelijke praktijk gaat zelfs nog verder. Want onder omstandigheden, vindt de Volkskrant, is zelfs het oproepen tot geweld toegestaan (de Volkskrant, 28-01-2017, rubriek Ombudsvrouw, door Annieke Kranenberg):
Hetgeen niets aan twijfel overlaat. De betreffende journalist deed een oproep tot geweld. Hier is de tweet.
Hier is het oordeel van de Volkskrant:
Oftewel: het dreigen met geweld is toegestaan. De gehanteerde argumenten:
De conclusie bij deze argumenten: dan mag degene die niet voor een krant werkt nog veel meer. En het andere gehanteerde argument:
Dus wie bijvoorbeeld wil klagen over inhoud van deze website: alle inhoud van deze website is bij deze humoristisch bedoeld. En dat is niet eens een grap, want dat is het voor een belangrijk deel ook. En zoals de Volkskrant kennelijk zelf mag bepalen waar dit van toepassing is, geldt dat voor de website ook. Dus doe een klacht, en men krijgt de reactie dat het allemaal een grap is, met verwijzing naar de regels en methodiek zoals gehanteerd door de Volkskrant. En het leidt geen twijfel dat de Volkskrant zich houdt aan de wet. Als volgende een paar woorden over wat redelijk algemeen beschouwd wordt als het meest heikele aspect in dit soort kwesties maar is feite al behandeld is: daar waar er Joden bij betrokken zijn. Dit is al behandeld, omdat die groep volledig valt onder de al genoemde categorie van "gekleurde minderheden" (Joden zijn genetisch verwant aan Arabieren onder de gezamenlijke filogenetische aanduiding van "semieten"). Met de volgende aanvulling: wie van het geval van de Joden een geval maakt anders dan dat van andere minderheden, bedrijft zelf discriminatie en racisme. En maakt het gebruik van discriminatie en racisme toegestaan, tenzij men zelf vervolgd wordt. Zie een instituut als het CIDI: wie wegens anti-Joodse uitspraken vervolgd wordt door het CIDI, is per definitie vrijgesproken, omdat het CIDI zelf racistische normen hanteert. Het maken van racistisch onderscheid met betrekking tot Joden wordt met enige regelmaat gedaan, met name door hen zelf dus. Zonder verdere repercussies. Het is dus volkomen logisch om te stellen dat daarmee dit soort vormen van wat genoemd wordt "discriminatie" en "racisme" ook door de maatschappelijke praktijk gesanctioneerd zijn. Dit geldt dan natuurlijk ook voor de ultieme vorm van aanklacht: die wegens "antisemitisme". In dit soort context impliceert een aanklacht wegens "antisemitisme" dat in de richting van Joden minder is toegestaan dan in de richting van andere groepen, oftewel: de beschuldiging van antisemitisme is in vrijwel alle moderne gevallen een geval van racisme. En dat slaat meteen alle beschuldigingen van "racisme" volkomen dood. Heeft u na dit gelezen te hebben nog steeds een idee dat u over een specifieke opmerking of opmerkingen een klacht kunt indienen, bedenk dan eerst twee dingen. De eerste: voor ieder specifiek voorbeeld zijn er genoeg tegenvoorbeelden uit de gepubliceerde werkelijkheid over een voldoende lange periode te vinden die kennelijk onbestraft zijn gebleven dat er, zelfs indien formeel strafbaar, er sprake is van door gewoonte uitgeschakeld recht. En ten tweede: die klachten dienen de justitieel geldige weg te volgen. Dat wil zeggen: u richt de klacht als eerste aan het mailadres van de website. Stelt het antwoord u niet tevreden, is de volgende stap die naar de stichting MiND, het Meldpunt Internetdiscriminatie - onder toevoeging van eerdere communicatie en een link naar dit artikel. Eventueel gevolgd door verdere justitiële stappen. Eventuele stappen van de klager buiten dit justitiële circuit om zullen zo mogelijk vervolgd worden. Naar site home  ·. |
