De Volkskrant, 27-07-2002, van verslaggeefsters Rachida Azough en Maud Effting

Jonge Marokkanen op net zeer aanwezig

'Help, mijn zus ging om met een niet-moslim', schrijft de Marokkaan Aaron op de website yasmina.nl. 'Wat moet ik doen met die kafir?'

Internetter Pannenkoek is geschokt: 'Awiliiiiiii (wat erg). Slopen die handel!' Amagrabie weet het wel: 'Scheer je zusje kaal en stuur haar naar Marokko. Help je vader en red de eer van je familie.' Elmarocani: 'Als ik jou was zou ik haar zeker naar de dokter brengen. Voor controle!!!' En zo zet de discussie zich nog even voort.

Red.:   Dit soort uitingen zijn op het internet de gewoonste zaak van de wereld. Als autochtonen openlijk dergelijke gevoelens zouden belijden, zou de hele politiek correcte meute in opstand komen, zie bijvoorbeeld de aanpak van Lonsdale jongeren.
    De volgende bron slaat twee vliegen in één klap:

De Volkskrant, 02-06-2007, column door Fadoua Bouali

Als ik een alcoholvrije Mohammed tegenkom, zal ik mijn slag slaan

...    Ik vertel haar dat ik wel een Mohammed heb ontmoet op een feestje. Hij bleek journalist te zijn en ook nog eens vrijgezel en natuurlijk kwam mijn berekenende aard meteen naar boven bij deze info.
    Maar al snel bleek meneer een zware zuiplap te zijn. Ik deed erg mijn best om uit zijn buurt te blijven, omdat bij deze Mohammed de drank een hele nare persoonlijkheid naar boven deed komen.
    Nee, zeg ik tegen haar, voorlopig geen Mohammed voor mij, maar mocht ik een alcoholvrije Mohammed tegenkomen, dan zal ik zeker mijn slag slaan. ...
    ...Is het niet vreemd dat ik alleen last heb van plaatsvervangende schaamte wanneer het om jongens met een Marokkaans-Nederlandse achtergrond gaat die een voetbalwedstrijd verzieken en dat ik dit gevoel niet heb wanneer het om autochtone Nederlandse jongens gaat?
    Waar en wanneer is het bij mijn integratie mis gegaan, vraag ik me nu af. ...

Red.:   Antwoord: die integratie is nooit echte begonnen, natuurlijk.

Uit: De Volkskrant, 05-06-2007, door Anja Sligter

Kleur in het korps

De politie staat te springen om allochtoon personeel. Kandidaten vliegen er vaak uit na een psychologische test wegens gebrek aan overwicht. Voor hen zijn er nu speciale voor-opleidingen om ze ‘Hollands assertief’ te maken.

...   De politie staat te springen om allochtoon personeel. Niet alleen vanwege het multicultureel correcte imago, ook op straat wordt de allochtone diender node gemist.

Red.:   Natuurlijk is er maar één enkele reden dat de allochtone agent wordt gemist: de allochtonen willen niet goed naar de autochtonen agent luisteren. Ingebakken discriminatie, dus.

Uit: De Volkskrant, 13-07-2007, van verslaggeefsters Janny Groen en Annieke Kranenberg 

Marokkanen willen zelf naam voor hun kind kunnen kiezen

Ouders nu verplicht een naam te selecteren uit een lijst | Haarlems PvdA-lid biedt consulaat petitie aan met driehonderd handtekeningen.

Pers was niet welkom bij zijn bezoek donderdag aan de Marokkaanse ambassadeur in Den Haag. Maar na afloop van het ‘op zijn Hollands gezegd kut gesprek’, wil het Haarlemse PvdA-raadslid Moussa Aynan (34) zijn ergernis kwijt.
    Aynan heeft de ambassadeur een petitie aangeboden met ruim driehonderd handtekeningen van Marokkaanse Nederlanders die de vrijheid eisen zelf een naam te kiezen voor hun kind. Marokkaanse ouders zijn verplicht een naam te selecteren uit een lijst die hen – meestal vrijwillig door Nederlandse gemeenten – wordt voorgelegd wanneer zij hun kind aangeven bij de burgerlijke stand. Hollandse, christelijke en zelfs veel Berber-namen zijn onacceptabel voor de Marokkaanse consulaten.
    Aynan: ‘Als een klein jongetje werd ik toegesproken.’ De ambassadeur legde uit dat christelijke namen inderdaad ‘onacceptabel’ zijn. Dat staat in de Marokkaanse wet en daaraan valt dus niet te tornen. ...
    Met zijn handtekeningenactie is Aynan gestopt. In het Pinksterweekeinde haalde hij zijn website van het internet, omdat hij ‘goed ziek’ werd van de dreigmails. ‘Islam-hater, Bush-terrorist, we weten je te vinden’, honderden van dergelijke teksten ontving hij. Komend weekeinde gaat het Haarlemse raadslid weer online.

Uit: De Volkskrant, 30-09-2007, van verslaggeefster Sara Berkeljon

'Lijst discrimineert Berbers'

Petitie-initiatiefnemer wil naamkwestie nu ook op Europees niveau aanpakken.

Moussa Aynan (34), PvdA-gemeenteraadslid in Haarlem, wilde zijn zoon Zacaria noemen. De gemeenteambtenaar die zijn aangifte opnam, zei hem echter dat Zacaria met een K gespeld moest worden. Want zo stond het op de namenlijst, uitgegeven door de Marokkaanse overheid. Uit die lijst moeten ouders kiezen als ze willen dat hun kind een Marokkaans paspoort krijgt.
    Maar Aynan, die zelf alleen een Nederlands paspoort heeft, wilde helemaal niet dat zijn kind een Marokkaans reisdocument zou krijgen. Dat de ambtenaar zomaar van het tegendeel uitging, vond hij belachelijk. In mei begon hij daarom een petitie tegen het gebruik van de namenlijst door Nederlandse gemeenten. Het kwam hem op hate mail te staan, waarna Aynan zijn website uit de lucht haalde. ...

Uit: De Volkskrant, 30-09-2007, van een verslaggeefster

Tweede Kamer wil af van Marokkaanse namenlijsten

Veel gemeenten hanteren lijst met door Marokkaanse overheid goedgekeurde namen | Sterk (CDA): ‘Ouders moeten zelf naam kunnen kiezen. Dit is misplaatste dienstverlening. ’

...   Veel gemeenten hanteren lijsten met daarop de door de Marokkaanse overheid goedgekeurde namen. Alleen daarmee komt de pasgeborene in aanmerking voor een Marokkaans paspoort. Het verstrekken van de lijsten is nuttig, menen die gemeenten. Ouders komen dan niet in de problemen als ze later een reisdocument voor hun kind willen aanvragen. Maar de namenlijst is ook omstreden, omdat die nauwelijks Berbernamen bevat. Critici noemen de lijst Arabisch-nationalistisch. ...

Dagblad De Pers, 15-10-2007, door Mark Koster en Kamran Ullah

Antisemitisme

PvdA-raadslid 'choqueert' joden en het CIDI

'Anti-joodse' opmerkingen van het Rotterdamse PvdA-lid Hayat Benameur hebben grote boosheid veroorzaakt bij het CIDI, een pro-joodse lobbydub. Het Marokkaans-Algerijnse deelraadlid in Rotterdam-Noord liet in het NPS-programma Raymann is Laat weten dat een joodse man 'nooit de man van haar dromen kan zijn'.
    Het CIDI is 'gechoqueerd'. 'De lage opmerking van deze welbespraakte volksvertegenwoordiger uit de Marokkaanse gemeenschap getuigt van een verwrongen beeld van joden', zegt CIDI-medewerker Nathan Bouscher. Benameur, op haar weblog inmiddels erg bekritiseerd, reageert laconiek op de verwijten: 'Vanuit mijn geloofsovertuiging mag het geen jood zijn, maar daarmee discrimineer ik niet. Het zijn gewoon regels. Punt:
    Rotterdams partijleider Peter van Heemst wil haar niet bekritiseren. 'Ik ben partijleider, geen bovenmeester. Hier bemoei ik me niet mee. Lang leve vrijheid van meningsuiting: Opmerkelijk is wel dat kritische reacties op het weblog op last van de gemeenteraadsfractie inmiddels zijn verwijderd. Van Heemst: 'Maar dit is geen censuur. Wij hebben een webmaster die op de persoon geventileerde meningen verwijden.'

Red.:   Natuurlijk was dit bericht niet te vinden in de Volkskrant. Overigens heeft Esmaa Alariachi van de Meiden van Halal ook zo'n discriminerende opmerking gemaakt, door te verklaren dat ze niet wilde trouwen met een niet-moslim.

Uit: De Volkskrant, 22-10-2007, column door Nazimiye Oral

Een goede koerd bestaat niet

Beste Herman. Ik hoop niet dat je schrikt van mijn aanhef, maar het is in één zin mijn antwoord op je vraag hoe het Turkse volk over Koerden denkt. .. Het is minder cru dan het je misschien in je westerse ogen voorkomt. Voor de Turk is de ene Koerd de andere niet. Een Koerd die zich ook daadwerkelijk een Koerd noemt, en niet een Turk, distantieert zich van de nationale identiteit. Een doodzonde.
    De motieven van zo iemand zijn duister en verdacht. Is Turk zijn niet goed genoeg? Gaat hij aanspraak maken op een rekening die de Turk hem nog verschuldigd is? De Koerden waar de Turken wel oog en hart voor hebben, zijn geassimileerde Koerden die als Turken door het leven gaan.
    Je hebt gelijk. Sinds een paar jaar mogen Koerden hun eigen taal spreken, hun kinderen weer Koerdische namen geven en is er zelfs een Koerdisch televisiestation. Maar hoe makkelijk is het om iemand met andere ogen te bezien? Ga dat eens bij jezelf na.
    Hoe makkelijk is het om een volk dat altijd tweederangs is geweest opeens een plek naast je te gunnen? Hoe makkelijk is het een volk te vertrouwen terwijl je voor hetzelfde volk bevreesd bent, omdat een deel ervan uit terroristen bestaat? Dat weet je omdat je elke dag gebombardeerd wordt met krantenberichten over Koerdische terroristen die weer een paar onschuldige militairen hebben gedood. Ons aller zonen die een heilige taak aan het vervullen waren, het dienen van hun vaderland. ...
    Maar laat ik Turkije niet te hard vallen. En laat ik jou, Europeaan, geen ruimte geven voor misinterpretatie. Turkije verschilt in dit opzicht niet van Europa of de Verenigde Staten. Na de Koude Oorlog kregen Europa en de VS op 11 september 2001 een nieuwe vijand, die uit het eigen volk leek te komen. Een vijand die volgens velen bewezen gevaarlijk is. Zelfs in Nederland vrezen jullie de islam en alle uitwassen die deze met zich mee zou kunnen brengen.
    Zoals gezegd, zie je soms iets in iemand wat je daarvoor nog nooit had gezien. Maar als je het eenmaal hebt gezien, kun je het daarna nooit meer niet zien. Naties hebben kennelijk vijanden nodig. Zo bijzonder is Turkije helaas niet.
    Zo heeft Amerika Al-Qaida, Nederland de islam en Turkije het Koerdenprobleem. Ook Turkije heeft vijanden nodig om te definiëren wat het is: hoogwaardiger en beter dan die vijanden.

Red.:   Waarbij Oral een paar dingen vergeet: De Turken bezetten Koerdistan en onderdrukken de Koerden, en: Nederland bezet niet de islam maar de islam probeert Nederland te bezetten, en Nederland onderdrukt niet de islam, maar de islam probeert Nederland te bezetten.

Uit: De Volkskrant, 12-11-2007, door Merijn Rengers 

Turkse Hagenaar Oruç bouwde zijn belwinkel uit tot miljoenenbedrijf Ortel

Gewoon hard werken en jezelf blijven

Celal Oruç weet feilloos hoe hij beltijd moet verkopen aan allochtonen. ‘En binnenkort belt heel Nederland met Ortel.’

Tussentitel: ‘In feite verkopen we beltijd aan onszelf: de allochtoon’

Tien jaar geleden begon de Turkse Nederlander Celal Oruç een telecomwinkel in Den Haag. Ortel, moest die heten, wat staat voor Oruç Telecom.
    Inmiddels zijn er dertien Ortel winkels, en – belangrijker – hangt in vrijwel elke telecomwinkel in Nederland een bordje waarop staat dat daar simkaarten van Ortel Mobile te koop zijn.   ...
    Ortel levert, net als bijvoorbeeld Tele2, mobiele telefonie zonder over een eigen netwerk te beschikken. Het bedrijf koopt zijn beltijd in bij KPN, en verkoopt die vrijwel exclusief aan allochtone en buitenlandse bellers.
    ‘KPN doet zelf weinig aan deze doelgroep. In feite zijn wij een marketingbedrijf dat goed is in het verkopen van beltijd aan allochtonen. Voor een grote multinational is dat een moeilijke markt’, zegt Oruç. ‘Wij verkopen in feite aan onszelf. Wij weten wat allochtonen willen, omdat we zelf allochtoon zijn. ...

Red.:   En die allochtonen kopen beltijd bij de allochtone meneer, en niet bij de KPN. Als autochtonen dit zouden doen en uitspreken: "We kopen als autochtonen bij de autochtone meneer", zegt men zegt dat dat discriminatie is - en dus is het als allochtonen het doen, net zo goed discriminatie.

Uit: De Volkskrant, 23-11-1999, van een verslaggever 

Turken giftig op theater na culturele week

Het Rotterdamse Theater Zuidplein heeft zich de woede van een deel van de Turkse gemeenschap op de hals gehaald. Volgens de Turkse krant Dünya heeft het theater uit puur geldelijk gewin in oktober een Turkse week georganiseerd. Door de culturele week zijn de 'Turkse materiële en geestelijke waarden beschadigd', stelt Dünya.
    De krant publiceerde maandag een paginagrote tekst in het Nederlands, waarin Theater Zuidplein parasitair gedrag wordt verweten. Directeur R. Breteler van Theater Zuidplein noemt de verwijten onzinnig en vermoedt dat andere belangen achter de aantijgingen zitten.
    Het theater nodigde begin 1999 zeven Turkse organisaties in Rotterdam uit om mee te denken over de 'Culturele week Turkije', die van 17 tot 24 oktober plaatshad. Aan de hand van hun voorkeuren kwam een programma tot stand dat drie van de zeven zelforganisaties niet zagen zitten. Zij trokken zich terug.
    Gisteren, ruim een maand na het festival, publiceerde Dünya haar aanklacht in het Turks en het Nederlands, omdat de Turkse krant het van belang acht dat Nederlandse instellingen, ministeries en gemeenten er kennis van nemen. 'We doen dat misschien drie keer per jaar, wanneer we willen dat niet alleen Turken het lezen', aldus Dünya-journalist Ilhan Karacay.
    De rij gepubliceerde klachten is lang: er is in een week tijd 150 duizend gulden in de kassa van het theater gekomen. Turkse evenementenbureaus hadden het festival veel goedkoper kunnen organiseren. De verenigingen die het festival bleven steunen, hebben nauwelijks Turkse achterban. Het theater heeft een dreigbrief gestuurd naar Dünya-columnist Mehmet Okur, toen hij al vóór het festival over de ruzie met de zelforganisaties wilde publiceren. Concerten van beroemde Turkse artiesten trokken veel te weinig publiek. En veel geplande artiesten zouden uiteindelijk niet zijn geprogrammeerd.
    In een column stelt Karacay dat Theater Zuidplein zich niet meer met de organisatie van Turkse festivals moet bemoeien, omdat Turken prima zelf voor hun artiesten kunnen zorgen. 'Wij hopen dat jullie onze adviezen opvolgen en dat wij dit voorval kunnen vergeten voordat jullie verdrinken in het riool van dit schandaal.' Mehmet Okur vraagt in zijn column: 'Is het jullie doel een cultuurbrug te maken of willen jullie alleen maar geld verdienen.'
    Theaterdirecteur Breteler zegt dat hij zeker niet stopt met het organiseren van Turkse festivals. 'De deelnemende zelforganisaties hebben tegen mij nooit geklaagd over het feit dat een Hollandse partij het festival organiseert. Het zijn de journalisten die hardop constateren dat een Hollandse organisatie dit niet mag doen', aldus Breteler.   ...

Red.:   Het is volkomen duidelijk: Turken willen niet dat een Nederlandse organisatie een Turks festival organiseert. was de situatie andersom, zou het oordeel hard, luid, eenduidig zijn geweest: een glaszuiver geval van racisme.

Uit: AD.nl, 24-09-2007, door Bram Logger

Pispaal omdat je geen moslim bent

Weg moeten van school. Niet, omdat je pest, maar omdat je wordt gepest. Het overkwam Cyril Teissier (9) op de Zuilense basisschool De Cirkel.

,,Het is frustrerend dat we deze discriminatie, want dat was het, niet hebben kunnen stoppen,’’ zegt intern schoolbegeleidster Annet van der Ree.
    Als enig blank en christelijk Nederlands jongetje van de klas, werd Cyril in groep 5 zó getreiterd en gediscrimineerd door Marokkaanse klasgenootjes, dat de schoolleiding het voor Cyril beter vond hem naar een andere school te sturen. De pesters bleven ondanks hun schoppen, slaan, bedreigen, intimideren en buitensluiten op school.
    Cyrils ouders, Laurent en Laura Teissier, kozen er bewust voor hun kinderen naar de zwarte school De Cirkel te laten gaan. ...
    Maar bij Cyril ging het mis. ,,Het begon in groep 5. Hij had twee vriendjes. Die begonnen hem steeds vaker te slaan en te pesten. En dan lachen, als hij pijn had,’’ aldus Laura. ,,Toen er twee nieuwe jongens in de klas kwamen, werd het erger. Die wilden zich bewijzen en stookten anderen op om Cyril te pesten.’’
    ,,Regelmatig kreeg Cyril klappen. Dit voetbalveld is alleen voor Marokkanen, jij mag niet meedoen, zeiden ze tegen hem. En als hij met de meisjes van zijn klas wilde spelen, werd hij uitgemaakt voor mietje. Ook zijn enige vriendje, een Turkse jongen, ging onder druk van de rest van de groep meedoen. Hij was dan weliswaar geen Marokkaan, maar in elk geval nog moslim. En dus beter dan Cyril.’’   ...
    Inmiddels zit Cyril, helemaal happy, in groep 6 op de Montessorischool in Oog in Al. ,,Twintig minuten fietsen, niet echt handig,’’ zegt Laurent Teissier. ,,We balen er nog steeds van. We hadden zo gehoopt dat alledrie onze kinderen een goede basis zouden kunnen krijgen op een zwarte school. Dat is mislukt.’’
    Deze zomer viel er een wijkbericht op de deurmat met een artikel over het succes van de ’gemengde school De Cirkel’. ,,Een prettige, veilige plek voor alle kinderen uit de buurt,’’ staat erin.
    Dat schoot Laurent en Laura Teissier in het verkeerde keelgat. ,,De school en de politiek moeten niet doen of er geen problemen zijn. Wij hebben de indruk dat pesterijen en discriminatie door Marokkaanse jongens tegen Nederlandse alleen maar toenemen in Zuilen. Daar moet iets aan gedaan worden.’’

Red.:   Natuurlijk haalde dit bericht niet de grote media. In tegenstelling met een soortgelijk geval, toen het een allochtoon kind betrof - ergens in Noord-Holland. Daar werd nog lang en uitgebreid schande over gesproken.
    Ander geval:

Uit: De Volkskrant, 22-09-2009, van verslaggeefster Marjon Bolwijn

Gemengde school vergt onderhoud

Gemengde scholen zijn in ieders belang. Toch worden mooie initiatieven om de dominantie van één etnische groep te voorkomen veelvuldig gefrustreerd.

Om een zwarte school te mengen, is een flinke groep ouders nodig, die samen minimaal acht kinderen naar de school brengen. ... Met een handjevol autochtone ouders is het een moeizame exercitie, ervaart Karin Padmos van de Rotterdamse Imeldaschool. Haar initiatief verloopt moeizaam. Met veel inspanningen kreeg ze een groepje ouders zo ver de zwarte basisschool te mengen met hun kinderen. Al spoedig haakte een aantal ouders af omdat ze de school te zwart vonden, en nu zijn ze nog maar met zijn tweeën. Na lang wikken en wegen heeft Padmos besloten haar tienjarige dochter op de zwarte school te houden, omdat ze er gewend is, de school dichtbij huis is en de klassen klein zijn. Haar dochter is een tijd gepest, maar na een sociale vaardigheidstraining en ingrijpen van de school, zijn de pesterijen gestopt.
    Dat het mengen van de school niet lijkt te lukken, komt volgens Padmos door de dominantie van één groep, vooral Marokkanen. Dat schrikt andere groepen af, denkt ze. ‘Er wordt voornamelijk Arabisch gesproken op het schoolplein. Het voelt niet prettig om met twee Nederlandse moeders tussen Marokkaanse ouders te staan die je niet groeten en die je niet kunt verstaan. Je voelt je buitengesloten. ...

Naar Discriminatie , Allochtonen lijst  , Allochtonen overzicht  , of site home .