Bronnen bij Islam, cultuurbeelden: onderwerping

Een van de bekendste leugens over de islam is dat de naam "vrede" betekent. Voor wie de beelden van de massa's knielende moslims niet genoeg bewijs zijn, hoor het dan from the horse's mouth: (Leids universiteitsblad Mare, 18-09-2008, door Liz Brower):
  Slaven van Allah moeten trots zijn

‘Islam is submission.’ Dit is niet een quote van Ayaan Hirsi Ali, maar van Mahmoud Atiyya, de spreker tijdens het iftar van de islamitische studentenvereniging Sabr en het islamitische theologie dispuut El-Hilal. Met ‘submission’ bedoelt hij dat een moslim zich moeten onderwerpen aan Allah. ‘Moslims moeten trots zijn om een slaaf te zijn aan Allah’.
   Iemand die zich onderwerpt aan de islamitische God, doet dat aan niets of niemand anders. ‘Allah is de grootste’. Mahmoud studeert aan de Al-Azhar universiteit in Caïro en lijkt het gros van de Koran uit zijn hoofd te kennen. Zonder op zijn blaadje te kijken spuit hij quotes uit de Koran en vertaalt ze in Engels.
    Khadija en Wahiba zitten samen aan een tafeltje. Ze zijn hier voor de eerste keer, meegenomen door twee vriendinnen die in de keuken staan. Beiden zijn actief bezig met hun geloof. Wahiba: ‘Ik bid vijf keer per dag.’ Tijdens de Ramadan doen ze nog eens extra moeite. ‘Vrouwen hoeven niet naar de moskee, maar tijdens de Ramadan ga ik wel’, zegt Khadija. Ze zijn trots op hun geloof. ‘Ik ben blij om erin te zijn geboren. We hebben een soort voorsprong’, vind Wahiba.   ...

Moslims zijn onderworpenen die 'een soort voorsprong' hebben - onderworpenen die zich meer voelen. Hierin zitten geweld en andere rampen ingebouwd.

Hoe ingebakken dit zit, blijkt uit onderstaande column. Het gaat om de oorspronkelijke bewering van de zeer geëmancipeerde schrijfster Naema Tahir, die erin te lezen is (de Volkskrant, 29-10-2008, column door Evelien Tonkens):
  Beste Naema,

Met mijn libido gaat het uitstekend, dank je. Op zich geen vermelding in de krant waard. Maar omdat jij meent dat mijn libido volledig gedoofd is, voel ik me genoodzaakt er een verklaring over af te geven. Jij schrijft dat ‘in een samenleving waarin de ongelijkheid tussen man en vrouw, machtige en machteloze, steeds meer verdwijnt, ook het libido verdwijnt.’ (Forum, 24 oktober). Daar heb ik nou helemaal geen last van, hoewel ik al meer dan een kwart eeuw in relatie verkeer waarin de machtsbalans gelijk is. Een heteroverhouding, maar het had ook een homoseksuele verhouding kunnen zijn – het verschil is volgens mij onbeduidend. Met je uitspraak over het verschrompelde libido zeg je impliciet ook dat homoseksuelen geen langdurige seksuele relaties kunnen onderhouden. Daarvoor zijn ze te gelijk. Het noodzakelijke Verschil ontbreekt daar.
    De noodzaak van Verschil vind ik mal maar nog vrij onschuldig. Maar dat je het gelijk stelt met een machtsverschil, vind ik levensgevaarlijk. Daarmee zet je volgens mij aan tot geweld. Dat klinkt hard en ik weet dat je dat niet bedoelt. Maar je doet het volgens mij wel. Je vertelt jongens hiermee dat ze moeten heersen over meisjes want anders gaat het mis met de seks. Je vertelt meisjes dat ze moeten accepteren dat jongens over hen heersen want anders is het snel gedaan met de relatie. Dus geef je jongens de opdracht om te bepalen wat meisjes doen en laten, hoe ze zich kleden, hoe ze met vriendinnen en vrienden omgaan en hoe ze hun vrije tijd besteden. Meisjes vertel je dat ze dat moeten slikken. Want dat is toch machtsongelijkheid, dat de één iets te zeggen heeft over de ander, wat de ander omgekeerd niet te zeggen heeft over de één? Misschien bedoel je dat niet, maar wat is machtsongelijkheid anders Machtsongelijkheid vind je natuurlijk. Iets om niet alleen te accepteren maar zelfs te ‘vieren’: het ‘bevordert het libido’. Ik probeer me daar iets gezelligs bij voor te stellen maar ik zie alleen geweld. Op zijn best zie ik een sadomasochistische verhouding, waarbij ik als machteloze letterlijk en figuurlijk onderlig. ...
    Blijkbaar denk jij bij machtsongelijkheid niet aan geweld, maar aan iets erotisch en spannends. Je vertelt jongens dat ze moeten heersen over meisjes want anders gaat het mis met de seks  Bij ongelijkheid kan ik me daar met enige moeite nog iets bij voorstellen: je kunt het leuk vinden dat de een jurk draagt en de ander een pak. Maar machtsongelijkheid gaat over wie bepaalt en wie bepaald wordt. Wie het voor het zeggen heeft. Die ongelijkheid aanprijzen als erotisch is volgens mij een recept voor geweld.
    Maar waarom? Het gemakkelijke antwoord is dat het uit onderzoek blijkt. Huiselijk geweld – mishandeling, aanranding, verkrachting - komt vaker voor in relaties waarin beide partners traditionele opvattingen hebben over de taken en rollen van mannen en vrouwen. Het komt ook vaker voor in relaties waarin de ene partner economisch afhankelijk is van de ander en financiële machtsongelijkheid dus is ingebouwd.
    Het moeilijker antwoord is dat machtsongelijkheid de kern is van seksueel geweld. ...

De koptekst van de webversie van de column vat het nog eens gemakkelijk samen:
  Naema Tahir zet mannen aan tot geweld

Naema Tahir betoogt dat machtsongelijkheid noodzakelijk is in een seksuele relatie. Daarmee zet ze mannen aan tot geweld.

En om tot dit resultaat te komen is geen enkele tussenstap nodig - het volgt direct uit het gezegde. En, zoals gezegd, Naema Tahir is een zeer geëmancipeerde moslima. Een niet te weerleggen bewijs van hoe diep dit soort machtsverhoudingen en het bijbehorende geweld in de moslimziel zitten ingebakken.


Naar Islam, cultuurbeelden , of site home ·.

19 sep.2008