Bronnen bij Financiële wereld: high frequency trading

2 okt.2011

Klik om stil te zettenHet plaatje geleend van Peter Hoopman aangaande de hoeveelheid en snelheid van de globale financiële transacties zou in de tijd van origine, 2007, misschien als enigszins overdreven gezien kunnen worden  - door sommigen. In 2011 heeft de werkelijkheid de voorstelling inmiddels achterhaald:
 

Uit: De Volkskrant, 29-09-2011, van verslaggeefster Yvonne Hofs

Barroso oppert bankentaks

Vanaf 2014 wil de Europese Unie 0,1 procent belasting heffen op alle handel in obligaties en aandelen tussen financiële instellingen. ...
    Uiteraard zijn ook de banken niet van het voorstel gecharmeerd. De belasting zou bijvoorbeeld funest zijn voor high frequency trading (HFT), waarbij computers in microseconden enorme hoeveelheden transacties uitvoeren. HFT is sterk in opmars op de financiële markten. Ongeveer 40 procent van alle transacties worden nu al geheel automatisch door computers gedaan.   ...


Red.:   Het is zelfs zo danig uit de hand gelopen, dat datacenters die dit soort internetverkeer afhandelen, de glasvezelkabels van de verschillende financiële instelling speciaal moeten aanpassen, dat wil zeggen: ze precies even lang maken, omdat zelfs de vertraging in die kabels een essentiële factor is geworden. Voeg hier aan toe dat de signaalsnelheid in die kabels ongeveer 200 duizend kilometer per seconde is (de snelheid van het licht in die glasvezelkabels), en er ontstaat een helder beeld van hoe volstrekt overspannen dit systeem is. Een trend waarvan ieder mens met voldoende gezond verstand weet wat de oplossing van die implosie is: de snelheid terugbrengen naar nul - het stoppen van het systeem.
    Hier wat later binnenkomen nadere informatie:


Uit: De Volkskrant, 06-04-2012, van verslaggever Gerard Reijn

Investering van 230 miljoen euro voor 5,2 milliseconden tijdwinst

Er komt een snellere kabelverbinding tussen Amerika en Europa. De Amerikaanse kabelmaatschappij Hibernia Atlantic steekt 230 miljoen euro in het leggen van een kabel die 5,2 milliseconden tijdwinst oplevert voor de gebruikers: een select groepje financiële ondernemingen die de kabel financieren.
    Een milliseconde is de financiers kennelijk 45 miljoen euro waard. Het gaat dan ook niet om zoiets dufs als een telefoon- of internetkabel, maar een kabel voor financiële data tussen de financiële harten van New York en Londen. 'Die 5 milliseconden tijdswinst kunnen miljoenen waard zijn bij elke transactie die onze klanten maken', zegt Hibernia's bestuurder Joseph Hilt tegen persbureau Bloomberg. Wie die klanten zijn, houdt hij strikt geheim.    ...
    Hibernia is niet de eerste die een kabel aanlegt voor een paar milliseconden winst. In 2010 werd al een kabel aangelegd van New York naar Chicago, 1.350 kilometer ondergronds, voor een tijdsbesparing van 3 milliseconden. Ook bij deze kabel is nooit bekendgemaakt wie hem gebruiken.


Red.:    Bedenk dat dit op geen enkele manier met echte economische activiteit te maken heeft. Dit is puur het rondpompen van geld, en zoals, we in het hoofdartikel gezien hebben, is geld tegenwoordig niets anders dan bits. Dit is dus extra snelheid in het rondpompen van bits.
    Met dit als gevolg:


Uit: Kijk, nr. 8-2012, door Boris van Zonneveld

Flash, weer 200 miljoen verdiend

Aandelen op de beurs worden niet meer alleen verhandeld door gehaaide gasten met vijf telefoons tegelijk. Ingenieuze systemen op basis van algoritmes doen het meeste werk. Dat heeft zakelijke voordelen, maar kan ook het begrip computercrash een geheel nieuwe lading geven.


Tussentitel: 'Het gevaar bestaat natuurlijk dat iedereen dezelfde algoritmes gaat gebruiken'

New York, 6 mei 2010, 14.45 uur. Zonder enige aanleiding daalt de Dow-Jonesindex binnen enkele minuten 10 procent in waarde. Het is de grootste daling in een dag in de geschiedenis van de Amerikaanse beurs. Maar terwijl handelaren zich het hoofd breken over wat hier gaande is, heeft de beurs 20 minuten later alweer op miraculeuze wijze het oude niveau bereikt.
    Het onderzoek naar deze schokkende minuten nam vijf maanden in beslag. Wat bleek: vanwege een fout in zijn computersysteem had een groot handelshuis per ongeluk in een klap voor 4 miljard dollar aan effecten verkocht. Dit zorgde voor een sneeuwbaleffect: handelssystemen van andere handelshuizen - zogenoemde high frequency traders - gingen tegen de lagere koers in grote volumes effecten kopen, maar verkochten ze daarna ook weer. Zelfs aandelen van multinationals gingen tijdelijk keihard onderuit. "Wie koopt en verkoopt hier?" vroeg menigeen zich af. Deze 'Flash Crash' wierp licht op de verborgen wereld achter de wereldwijde beurzen. De meeste aandelen worden namelijk allang niet meer verhandeld door gehaaide jongens die via vijf telefoons tegelijk aan- en verkooporders doorgeven, zoals het stereotiepe beeld nog altijd wil. Maar liefst 60 procent van alle verhandelde aandelen komt voor rekening van ingenieuze computersystemen. Tot 6 mei 2010 zagen insiders dit als het nieuwe walhalla voor wie snel geld wilde verdienen, maar de Flash Crash maakte duidelijk dat er ook schaduwkanten aan zitten. De high frequency traders kwamen onder vuur te liggen.   ...
    In principe gaat het daarbij om beleggers die met computermodellen heel kort posities in de markt innemen, van enkele seconden tot enkele minuten. Dat gebeurt met voorgeprogrammeerde algoritmes. Een algoritme is een serie regels: als dit gebeurt doe je dat, als dat gebeurt doe je dit, enzovoort. Je kunt ze ook zelflerend maken. De algoritmes analyseren continu de inkomende marktdata en zoeken naar imperfecties. Aandelen van bedrijven zijn vaak op verschillende beurzen genoteerd. Zo wordt het aandeel ING bijvoorbeeld in New York en Amsterdam verhandeld. Als ze tijdelijk verschillend staan, kun je met een computermodel proberen om aan het verschil te verdienen door het aandeel op de ene beurs te kopen en op de andere beurs te verkopen. Dat moet je heel snel doen. Nauw verwant hieraan is flash trading. Op sommige beurzen, zoals de Amerikaanse Nasdaq, is het mogelijk om tegen betaling het orderboek, met de aan- en verkooporders van alle grote partijen, een fractie van een seconde eerder in te zien dan de rest van de wereld. Als je daar een computer op loslaat, kun je er een algoritme op schrijven dat net iets eerder gaat handelen dan de rest. Om het orderboek eerder in te kunnen zien, moet je letterlijk heel dicht bij de beurs zitten: want hoe langer de lijn, hoe meer vertraging. Alle beursdata worden doorgegeven via glasvezelkabels. In een microseconde gaat de informatie door 300 meter kabel. Dat maakt dat de maximale afstand tot de beurs ongeveer 50 kilometer mag zijn. Dan heb je twee seconden voorsprong op beleggers die ergens op het platteland zitten. In die korte tijd moet het geld worden verdiend."    ...


Red.:    Hetgeen volkomen sluitend de stelling van het begin onderschrijft: dit bewijst de gekkigheid van het hele gedoe, en dit financiële systeem moet onmiddellijk gesloten worden. Geen private banken, geen geldhandel anders dan onder controle van de uitgever: de staat.
    Een kleinschalig voorbeeld van het probleem;


Uit: De Volkskrant, 07-08-0212, van een verslaggeefster

Aandeelhouders Knight Capital bloeden voor redding na storing

Het Amerikaanse effectenhuis Knight Capital, dat vorige week dreigde ten onder te gaan aan een computerstoring, is voorlopig gered.   ...
    De computerfout bij Knight leidde vorige week tot wanorde op de Amerikaanse beurzen. De computers die op basis van algoritmen automatisch in aandelen handelen, sloegen op hol. Zij begonnen ongecontroleerd te kopen en verkopen. Omdat een dergelijke fout ook de automatische strategieën van andere effectenhandelaren kan beïnvloeden, werd de handel in een groot aantal fondsen stilgelegd. Het ontwarren van alle transacties kost Knight Capital 350 miljoen euro, waardoor het bedrijf kopje onder dreigde te gaan.


Red.:    Van de hele flitshandel dreigt de maatschappij ten onder te gaan.
    Een bijbehorend verschijnsel:


Uit: De Volkskrant, 12-02-2013, rubriek De Kwestie, door Peter de Waard

Moet tovenaar Draghi naar Rome?

Tussentitel: Mario Draghi is de mondiale maestro van de verbale interventie

Italiaans is een bloemrijke taal die zich prachtig leent voor opera en theater. ... In dat opzicht is Mario Draghi een merkwaardige uitzondering. De president van de Europese Centrale Bank oogt als een grijzende nerd die elke maand na het rentebesluit met een pieperige stem een lijst Engelstalige clichés afraffelt: 'good progress', 'economic recovery', 'sustainable growth' en 'robust markets'.
    ... met zijn onbewogen gezicht is Draghi een genie achter de pokertafel. Zijn woorden sorteren telkens het maximale effect.
    Vorig jaar praatte hij met een enkele zin ('We zullen alles doen om de euro te redden') de hoge rentetarieven van Spanje en Italië omlaag, waardoor de euro voorlopig werd gered. En vorige week voorkwam hij de escalatie van een valuta-oorlog met een enkel woord: 'prijsstabiliteit.' Hij liet de Draghiologen - de analisten op de valutadesks van de banken die zijn blikken, pauzes, haperingen en klemtonen moeten wikken en wegen op mogelijke koerseffecten - in totale verwarring achter. Er was geen aanknopingspunt in de speech en toch pakten valutahandelaren na het uitspreken van dit woord meteen de telefoon om hun euro-yen positie af te wikkelen.
    Net als in juli vorig jaar stond Draghi onder grote druk. In de afgelopen weken heeft vooral de centrale-bankpresident van Japan het vuurtje van de valuta-oorlog weer opgepord. Hij is massaal gaan interveniëren door het opkopen van vreemde valuta en het verkopen van de eigen munt. Op deze wijze moet Japan concurrerender worden en moeten bedrijven als Sony en Canon wat lucht krijgen. Inmiddels is de koers van de Japanse yen al met 30 procent teruggebracht. Maar dit ondermijnt de concurrentiekracht van de landen in het zuiden van Europa op de wereldmarkt. Daarom drong de Franse president Hollande vorige week aan op een reactie van de ECB.
    Maar Draghi deed net of zijn neus bloedde. Hij zei dat de huidige eurokoers van 1,35 dollar en 126 yen wel mooi is. Hij hintte niet op een toekomstige renteverlaging, die de euro minder gewild zou kunnen maken, noch op een renteverhoging die de munt gewilder zou maken. Hij meldde alleen 'dat de ECB zal waken over de prijsstabiliteit' - een taak die de ECB gewoon heeft. Maar het woord werkte als een magische formule op de valutamarkten. In vijf minuten was de euro met anderhalve dollarcent gedaald en binnen vier dagen met een stuiver.    ...


Red.:   En door dit alles verandert er geen enkele stuiver of cent in de werkelijke economie. Dit is niets anders dan massahysterie. Net als dat hft een vorm van massahysterie is, maar dan technisch geïmplementeerd. Natuurlijk zijn beide vormen bewijs van de totale krankzinnigheid van het hele financiële systeem.
    Naast de gewone vormen van fraude is er natuurlijk ook de flitsfraude:


Uit: De Volkskrant, 27-09-2013, van verslaggever Peter de Waard

In duizendsten van een seconde sloegen handelaren hun slag

Tussentitel: In 2 seconden is voor 2 miljard dollar aan aandelen verhandeld

Flitshandelaren hebben vorige week woensdag mogelijk met voorkennis een grote slag geslagen in duizendsten van seconden. .
    ... werd vorige week woensdag op de beurs van Wall Street voor 17 miljoen dollar (12,6 miljoen euro) aan aandelen verhandeld.
    Nooit werd in de geschiedenis van de beurs in eenduizendste van een seconde zo veel gehandeld. Alleen was dat toevallig de laatste milliseconde voordat de centrale banken van de VS bekendmaakten de zogenoemde monetaire steunverlening niet af te bouwen. In de laatste tiende van een seconde voor dat moment bedroeg de omzet al 400 miljoen dollar. En in de laatste 2 seconden was het 2 miljard dollar.
    In diezelfde 2 seconden werden op de financiële termijnmarkt van Chicago derivaten met een onderliggende waarde van 10 miljard gekocht en verkocht. 8 milliseconden voordat het besluit van de Fed wereldkundig werd, konden nog voor 800 miljoen dollar orders worden doorgegeven van de beurs van New York. Omdat het 7 milliseconden duurde voordat het bericht in Chicago was, konden die orders nog net worden afgehandeld.    ...
    De ultrasnelle beurshandel met computerprogramma's, flitshandel of high frequency trading genoemd, heeft al eerder tot geruchten geleid over mogelijk misbruik van voorkennis, een criminele handeling. ...
    Inmiddels is een onderzoek aangekondigd naar wat er in die laatste 2 seconden is gebeurd voordat het besluit van de Fed openbaar werd.


Red.:   Maar dit is witte-boordenmisdaad, dus het zal nooit komen tot de noodzakelijke gevangenisstraffen. Doe krijg je alleen als je het het als arme doet ...
    Een volgend bericht met een hoog "Gunst ..." gehalte:


Uit: De Volkskrant, 03-04-2014, door Yvonne Hofs

Robot corrumpeert beurshandel

'Flitshandelaren' op de beurs lezen stiekem de koop- en verkooporders van andere handelaren vóórdat deze worden uitgevoerd. Zo steken zij andere handelaren de loef af.


Tussentitels: De Amerikaanse beurzen zijn doorgestoken kaart - Auteur Michael Lewis in Flash Boys
Het systeem heeft beleggers in de steek gelaten - Klokkenluider Brad Katsuyama


Particuliere beleggers, maar ook professionele handelaren op de Amerikaanse beurzen worden jaarlijks voor tientallen miljarden dollars getild door robothandelaren die dankzij hun ultrasnelle netwerkverbindingen op grote schaal met voorkennis handelen.
    Dat is de portee van een boek dat op Wall Street als een bom is ingeslagen. Financieel journalist Michael Lewis beschrijft in het maandag verschenen Flash Boys hoe de robotisering van de financiële markten de beurshandel corrumpeert. Lewis onthult dat die beurshandel tegenwoordig voor een groot deel uit geïnstitutionaliseerde handel met voorkennis bestaat. High frequency traders (HFT's, flitshandelaren) hebben zo'n groot voordeel dat de winstkansen van andere beleggers er significant door dalen.    ...
    HFT-bedrijven investeren astronomische sommen in zeer krachtige computers, slimme software en vooral in het versnellen van hun dataverkeer. Daarmee krijgen zij eerder toegang tot beursgevoelige informatie dan hun concurrenten. Een paar milliseconden voorsprong zijn op de beurs goud waard.    ...
    Het explosieve element in Lewis' boek is de onthulling dat flitshandelaren de koop- en verkooporders van andere handelaren stiekem 'lezen' vóórdat deze worden uitgevoerd en dat zij die geheime kennis misbruiken om andere handelaren de loef af te steken.
    Beurshandelaren zien op hun computerschermen de koop- en verkoopprijzen van de effecten waarin zij in opdracht van hun klanten in handelen. Stel: een handelaar wil tienduizend Apple-aandelen kopen voor 542,15 dollar, de prijs van dat moment. Zodra hij op de koopknop drukt, gaat er een signaal naar de effectenbeurzen waar Apple-aandelen verkrijgbaar zijn. Dit signaal reist door glasvezelkabel naar de plaats waar de computers van die effectenbeurzen staan. Dat duurt een paar honderd microseconden. De geografisch dichtstbijzijnde effectenbeurs ontvangst de kooporder het eerst. Bij de beurs tientallen kilometers verderop komt de order een paar honderd microseconden later binnen.
    Flash Boys onthult nu dat HFT-firma's 'Beurs Eén' constant bespioneren om orders te 'zien' zodra die daar binnenkomen. Daarna kunnen zij twee dingen doen. De eerste optie is vooruit racen en de gevraagde effecten kopen op Beurs Twee voordat het signaal van de Apple-koper daar aankomt. Zij kopen de aandelen dan voor de geadverteerde prijs van 542,15 dollar. Als de order van de Apple-koper luttele microseconden later arriveert, is de verkoopprijs op Beurs Twee gestegen naar 542,17 dollar. Die prijs stijgt namelijk automatisch met de vraag mee. De kooporder van de flitshandelaar, die als eerste arriveert, drijft de prijs dus op voordat de Apple-koper kan toeslaan. De Apple-koper moet dan, als hij de aandelen toch wil hebben, 2 cent meer betalen per aandeel dan hij zonder de interventie van de flitshandelaar had gedaan. Die 2 cent winst kan de flitshandelaar direct in zijn zak steken.    ...


Red.:   En er zijn nog meer trucs. "Gunst ..."


Naar Financiële wereld , Economie, lijst , Economie, overzicht , of site home .