Bronnen bij Financiële wereld: kredietbeoordelaars

29 apr.2010

Een belangrijke rol in de financiële wereld spelen de kredietbeoordelaar: bedrijven die gespecialiseerd zijn in het inschatten van de risico's verbonden aan financiële producten, beginnende de natuurlijk met gewone leningen zoals hypotheken. Indien in bedrijfsvorm een instituut met een onvermijdelijke ingebouwde weeffout: de klant wil een gunstig oordeel, het kredietbeoordelingsbedrijf bedrijf wil zo veel mogelijk klanten.
   Dar dit fout zou gaan, is even voorspelbaar als opkomst van de zon. Desalniettemin leidde het fout-gaan tot zichtvare verrassing bij de deskundigen. Hoe groot die verassing moet zijn geweest, valt te leiden uit het feit dat voorheen geen van die deskundigen voor het gevaar gewaarschuwd heeft, terwijl het gevaar datgene was wat nu is gebeurd: een mondiale kredietcrisis ten gevolge van slechte kredieten - en de afkomst en aard van die kredieten is in deze volkomen onbelangrijk, dus het heeft geen zin om te praten over deze of gene andere factor.
    Onder een aantal voorbeelden van verraste deskundigen:


Uit: De Volkskrant, 16-07-2008, van verslaggever Frank van Alphen

‘Kredietbeoordelaars te gretig’

Interview Frank Partnoy | Kredietbeoordelaars hebben veel te gemakkelijk financiële constructies goedgekeurd


De kredietbeoordelaars hebben het gedaan. In het zwartepieten rond de kredietcrisis is het standpunt van Frank Partnoy, hoogleraar rechten aan de universiteit van San Diego, glashelder. Kredietbeoordelaars hebben veel te gemakkelijk het predicaat triple A voor de hoogste kredietwaardigheid geplakt op financiële constructies die helemaal niet veilig bleken te zijn.
    Sinds het uitbreken van de kredietcrisis zwelt de kritiek op kredietbeoordelaars aan. De Europese Commissie is een onderzoek begonnen naar hun rol en het Amerikaanse congres heeft hoorzittingen over deze bedrijven georganiseerd. Op deze bijeenkomsten kwam ook expert Partnoy opdraven om zijn visie te geven.
    ‘Zonder het stempel van de kredietbeoordelaars zijn de pakketten met riskante leningen onverkoopbaar’, zegt Partnoy. ‘De kredietbeoordelaars zijn te vergelijken met keurmeesters van Michelin die sterren uitdelen.’ Het grote verschil is dat niemand voorschrijft dat je in een sterrenrestaurant moet gaan eten.
    ‘Toezichthouders stellen een kredietbeoordeling verplicht. In de regelgeving wordt verwezen naar deze ratings. Hierdoor hebben commerciële kredietbeoordelaars een enorme macht gekregen.’
    Partnoy, die onder meer Infectious Greed (Besmettelijke hebzucht) schreef over de financiële sector, was onlangs in Amsterdam om een lezing te geven over kredietbeoordelaars, zoals de twee marktleiders Moody’s en Standard & Poor’s. De Amerikaanse hoogleraar kent de banksector ook van binnenuit. Hij was jaren jurist en zakenbankier bij onder meer Morgan Stanley.
    ‘We wilden destijds een obligatie verkopen die was uitgegeven door een energiecentrale in de Filipijnen’, zegt Partnoy. ‘De obligatie bracht 9,75 procent rente op. Probleem was dat het risico groot was dat de lening niet werd terugbetaald. We hebben deze bedrijfsobligatie in een pakket gestopt met 3 procent Amerikaanse staatsobligaties met triple A. Toen ging de verkoop geweldig.’
    De kopers letten alleen op de verleidelijke combinatie van de hoge rente en de hoge kredietbeoordeling. ‘Die producten noemden we crap cake. Je zag alleen het laagje glazuur op de cake.’
    De jaren voorafgaand aan de kredietcrisis schoten de winsten van de kredietbeoordelaars omhoog. Die meer dan gemiddelde winststijging van de kredietbureaus is volgens Partnoy verdacht. ‘De kredietbeoordelaars zitten in een comfortabele positie: banken kunnen niet zonder hun producten en er is geen serieuze concurrentie. Het is een door de toezichthouder ondersteunde oligopolie.’
    Dat er geld te verdienen viel aan het geven van kredietbeoordelingen ging niet ongemerkt voorbij aan beleggers. Zo vervijfvoudigde de waarde van het aandeel Moody’s in de periode 2001 tot 2006. Moody’s en Standard & Poor’s (onderdeel van McGraw-Hill), die samen de goed zijn voor 80 procent van de markt, verkochten steeds meer goedkeuringsstempels. Vooral de markt voor pakketten met hypotheken van twijfelachtig allooi explodeerde.
    Partnoy: ‘Banken hadden beter moeten opletten, maar in de praktijk kijken bankiers alleen naar de kredietwaardering. Zodra die goed is, gaan ze verkopen. Als de kredietbeoordeling minder belangrijk wordt, zullen banken gedwongen zijn meer verantwoordelijkheid te nemen.’   ...


Uit: De Volkskrant, 23-10-2008, van een verslaggever

Kredietbeoordelaars gekraakt

Huis van Afgevaardigden VS: 'Reusachtig falen' | Kaartenhuis ineengestort

Kredietbeoordelaars onder elkaar, twee jaar voor de crisis: ‘Laten we hopen dat we allemaal rijk en gepensioneerd zijn als dit kaartenhuis ineenstort.’ De e-mail van een werknemer van kredietbeoordelaar Standard & Poor’s aan een collega, geschreven in 2006, dook woensdag op in de hoorzittingen van de commissie van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden die de kredietcrisis onderzoekt.
    Kredietbeoordelaars spelen een sleutelrol bij het ontstaan van de kredietcrisis. Zij gaven hoge waarderingen aan slechte leningen waardoor deze zonder problemen konden worden doorverkocht tussen banken onderling.
    Wanbetalers en waardeverlies van de huizen dwongen kredietbeoordelaars als Moody’s en Standard & Poor’s echter hun hoge waarderingen (‘AAA’) te herzien. Die afschrijvingen droegen bij aan de ondergang van zakenbanken Bear Stearns en Lehman Brothers.
    ‘Het verhaal van de kredietbeoordelaars is een geschiedenis van reusachtig falen’, zei commissievoorzitter Henry Waxman gisteren. De Democraat: ‘Het resultaat is dat ons hele financiële systeem aan de rand van de afgrond staat.’   ...


Uit: De Volkskrant,17-06-2008, van een verslaggever

EU wordt strenger voor kredietbeoordelaars

Eurocommissaris: het proces van kredietbeoordelaars is verrot van binnen.


De Europese Commissie gaat de duimschroeven voor kredietbeoordelaars aandraaien. De kredietbureaus, die de risico’s van financiële producten in kaart brengen, worden gezien als medeveroorzakers van de kredietcrisis die vorig jaar ontstond in de Verenigde Staten.
    Dit zei Charlie McCreevy, de Eurocommissaris voor marktwerking, maandag in Dublin in een toespraak. Al bij het uitbreken van de kredietcrises in de bankensector heeft de Europese Commissie (EC) gezegd de rol van de kredietbeoordelaars, zoals Standard & Poor’s (S&P) en Moody’s, te willen onderzoeken.
    McCreevy gelooft niet langer in zelfregulering. De eigen code van de kredietbureaus noemde hij tandeloos.
    De aandacht van de Commissie gaat vooral uit naar de mogelijke belangenconflicten bij kredietbeoordelaars. Banken die een product op de markt brengen, betalen een kredietbeoordelaar voor het geven van een beoordeling. Die is van belang bij de verkoop. Kredietbeoordelaars adviseren banken ook bij het ontwikkelen van complexe producten.
    Doordat kredietbeoordelaars zowel advies geven als producten beoordelen, ontstaat een belangenconflict. Een van de manieren dit conflict te vermijden, is het losknippen van de adviesafdeling.   ...


Uit: De Volkskrant, 27-04-2010, column door Paul Krugman (The New York Times)

Weg met de kredietbeoordelaars

Tussentitel: Banken gingen naar het bureau dat de hoogste ratings gaf

Applaus voor de Permanente Onderzoekscommissie van de Senaat. ... De afgelopen dagen heeft de senaatscommissie schandalige e-mails van Wall Street naar buiten gebracht. ...
    ... Het slechte nieuws is dat de verkeerde e-mails voor die krantenkoppen hebben gezorgd. Dat werknemers van Goldman Sachs opscheppen over het vele geld dat zij verdienden door te gokken op een ineenstorting van de huizenmarkt, is verfoeilijk, maar nog geen misdaad.
    Nee, de e-mails waar u op moet letten zijn van werknemers van kredietbeoordelaars. Zij zetten AAA-beoordelingen op honderden miljarden dollars aan twijfelachtige activa, die allemaal giftig blijken te zijn. Ik overdrijf niet: van alle met het AAA-stempel uitgeruste obligaties van gebundelde subprime-hypotheken uit 2006 is 93 procent hergewaardeerd naar de classificatie waardeloos – 93 procent!
    Deze e-mails onthullen een ernstig corrupt systeem. Een systeem dat met de voorgestelde financiële hervormingen niet te herstellen is.
    De kredietbeoordelaars zijn ooit begonnen als marktonderzoekers. Ze verkochten hun beoordelingen van bedrijfsschulden aan mensen die overwogen die schulden te kopen. Uiteindelijk hebben ze een heel andere vorm gekregen. Kredietbeoordelaars zijn bedrijven geworden die worden ingehuurd door mensen die schulden verkopen, om die schulden een stempel van goedkeuring te geven.
    Deze stempels zijn een centrale rol gaan spelen in ons hele financiële systeem, met name voor institutionele beleggers zoals pensioenfondsen, die alleen maar obligaties kopen als ze dat felbegeerde AAA-etiket maar hadden.
    Aan de oppervlakte leek het een waardig en fatsoenlijk systeem. Maar het veroorzaakte enorme belangenconflicten. Wie schuldobligaties uitgaf, kon kiezen uit verschillende kredietbureaus. Dus ze gingen naar het bureau dat naar alle waarschijnlijkheid het gunstigste oordeel gaf. En als de kredietbeoordelaar te diep keek, dreigde de financiële instelling op te stappen.
    De onderzoekscommissie van de senaat richt zich op de twee grootste kredietbeoordelaars: Moody’s en Standard & Poor’s. Wat de commissie aantrof heeft onze ergste vermoedens bevestigd. In een e-mail legt een werknemer van S & P uit dat een vergadering nodig is om ‘het aanpassen van criteria te bespreken’ voor de beoordeling van gebundelde hypotheekobligaties ‘vanwege de constante dreiging klanten kwijt te raken’.
    In een ander bericht gaat het over het ‘masseren’ van de aantallen subprime en alt-A-hypotheken om marktaandeel te behouden.
    Wat doen we om herhaling hiervan te voorkomen? Het zou makkelijker moeten worden kredietbeoordelaars voor de rechter te slepen als ze willens en wetens falen. Maar dat is niet genoeg, gezien het geld dat op het spel staat.
    Wat werkelijk moet gebeuren is een einde maken aan wat fundamenteel corrupt is: dat de degene die de obligaties uitgeeft, betaalt voor de beoordeling ervan. In plaats daarvan kun je denken aan een systeem waarbij een beurswaakhond bepaalt welke kredietbeoordelaar wat moet beoordelen.


Red.:   Dat laatste is een halve oplossing. Waarvan er nu nog veel meer komen:


Uit: De Volkskrant, 10-04-2010, door Robert Giebels

Gesjoemel van creatieve rekenaars

Ze waren schuldig aan de kredietcrisis, maar zijn er als glorieuze winnaars uitgekomen. En ze blijven belangrijk: kredietbeoordelaars.

'Trouwens, die deal is belachelijk', chat de ene medewerker van Standard & Poor's (S&P) met de andere. 'Ik weet het', antwoordt zij 23 tellen later. 'We zouden er geen waardering op moeten plakken', schrijft de man terug. 'Maar we waarderen elk product', reageert zijn collega binnen 8 seconden. 'Al bestond het uit koeien, dan nog zouden we het waarderen.' Het is bijna vier uur in de ochtend van 5 april 2007 en de kredietcrisis moet nog losbarsten. De twee medewerkers van 'S&P chatten nietsvermoedend over hun werk bij de grootste kredietbeoordelaar van de wereld;
    Een jaar later duikt hun conversatie op in een Amerikaans parlementair onderzoek naar de oorzaken van de crisis. Samen met een ander klassiek geworden e-mail van hun collega over de werkwijze van kredietbeoordelaars. 'Laten we hopen dat we allemaal rijk en met pensioen zijn als dit kaartenhuis instort. :o)'
    De mailtjes moeten de kernconclusie schragen van de onderzoekscommissie van het Huis van Afgevaardigden: de kredietbeoordelaars zijn medeschuldig aan de financiële crisis, misschien zijn ze wet hoofdschuldig. Ze hebben er, op jacht naar snelle honoraria, met de pet naar gegooid. De complete financiële wereld vertrouwde hun waarderingen blind, maar de kredietbureaus plakten in het wilde weg etiketten van goedkeuring op de meest waanzinnige financiële producten. En op Lehman Brothers, de bank die in september 2008 failliet ging en daarmee de kredietcrisis inluidde.
    'Het verhaal van de kredietbeoordelaars is het verhaal van een kolossale mislukking', zoals onderzoeker Henry Waxman het in oktober 2008 zei. Drie 'rating agencies' hebben 95 procent van de markt. Standard & Poor's, Moody's, en Fitch.
    ... Desondanks drukten ze onder druk van hun aandeelhouders het gaspedaal in. In een nietsontziende competitie tussen vooral Moody's en Standard & Poor's zetten die goedkeuringsstempels op 64 duizend financiële producten van twaalf financiële instellingen. Die betaalden de kredietbeoordelaars grifvoor hun waarderingen. 'Werkelijk stuitend', vond eurocommissaris Neelie Kroes dat.
    Volgens de beurzentoezichthouder en het parlement in de VS betaalden klanten meer naarmate de waardering hoger was. De kredietbeoordelaars ontkennen dat. Maar ze geven wel toe dat het geven van de hoogste rating - AAA - klanten stimuleert terug te komen. ...


Red.:   Een herhaling van wat al twee jaar geleden is opgeschreven en algemeen bekend is. Nieuw maar ook nauwelijks verassend: er gebeurt niets mee:

  Maar nu, ruim twee jaar later, is er iets vreemds aan de hand. Het hele financiële leven, van de Griekse staatsfinanciën tot Nederlanders met een gegarandeerde hypotheek, draait weer om de waarderingen van de kredietbeoordelaars. Alsof er geen kredietcrisis is geweest. Sterker: ze worden zo mogelijk nog blinder vertrouwd dan daarvoor.

Natuurlijk gaat zoiets gepaard met de nodige schijnmaatregelen - window dressing zoals de Amerikanen dat noemen:

  'Talloze veranderingen hebben we sinds 2008 doorgevoerd', laat de baas van Fitch, Paul Taylor, per e-mail weten. Er is meer openheid over hoe we beoordelen en hoe we met belangenconflicten omgaan.' Zo weten de mensen die de rapportcijfers uitdelen niet of en hoe veel geld hun bedrijf daarvoor krijgt.
    'Ze hebben schuld beleden', zegt hoogleraar financiële geografie Ewald Engelen, 'en ze hebben een muur tussen hun adviesafdeling en hun waarderingsafdeling gezet. De markt heeft dat kennelijk voldoende gevonden.'

Wat pas op begint te vallen als het weer fout gaat:

  De problemen waar de euro nu mee kampt, begonnen bij een afwaardering van Griekenland door de kredietbeoordelaars. Aan zo'n downgrading van in dit geval Fitch (in ratingtaal: van A naar BBB+) twijfelt niemand. Hoe ingewikkelder iets is, hoe moeilijker de beoordeling ervan en hoe dankbaarder de financiële wereld als een partij zijn vinger opsteekt en de waardering op zich neemt. Kredietbeoordelaars vinden dat Griekenland onvoldoende doet om de staatsfinanciën op orde te brengen en dan is het zo. Beroep is niet mogelijk, het stempel is de universele waarheid.
    En dat terwijl de kredietbureaus, zo stelt de Leuvense hoogleraar internationale economie Paul de Grauwe, met Griekenland precies dezelfde fout hebben gemaakt als met Amerikaanse hypotheken. Het rapportcijfer voor de Grieken werd pas verlaagd toen bleek dat ze hadden gesjoemeld met hun financiële overheidsstatistieken. De 'downgrade' was net zo verlaat als drie jaar eerder, toen ook de hardnekkigste kluizenaar begreep dat die verpakte hypotheken van straatarme, werkloze Amerikanen misschien toch niet het AAA-stempel verdienden. Pas toen waardeerden de kredietbeoordelaars ze af naar 'junk'.

Waarna blijkt dat men zelf ook weet dat men niet wezenlijks heeft veranderd:

  Pas toen waardeerden de kredietbeoordelaars ze af naar 'junk'. Dat deden ze na woedende telefoontjes van bijvoorbeeld een gehaaide belegger van Fortis Investments. Zij zette Moody's in vuur en vlam met haar tirade: 'Als je van tevoren geen idee hebt wat het verlies kan worden, wat heb ik dan aan jullie waarderingen?' De reactie in interne mailtjes van Moody's kan maar op een manier worden samengevat: 'O o, betrapt.'

En dan zit men weer met de handen in het haar:

  Mensen met een hypotheek met een Nationale Hypotheek Garantie (NHG) moeten meer rente gaan betalen als Fitch zijn overweging doorzet zijn AAA te verlagen naar A. Overal duiken de ratings op en alleen al de aankondiging dat een etiket misschien gaat veranderen, zorgt voor een automatische gedragsverandering. Maar wat nu als de kredietbeoordelaars ernaast zitten? 'Dan zou het reputatiemechanisme moeten gaan werken', denkt Ewald Engelen. 'Na een keer falen zou het gedaan moeten zijn. Maar ja, die ene keer is al geweest en de grote drie zitten steviger dan ooit in het zadel.'
    'Niets of niemand zat er tijdens de crisis meer naast dan Moody's en S&P', stelt Engelens collega Frank Partnoy, hoogleraar rechten aan de universiteit van San Diego. Hij sprak in 2007 al van de paradox van de kredietbeoordelaars. 'Ze hebben enorme marktinvloed, maar talloze studies wijzen uit dat hun rapportcijfers nauwelijks informatiewaarde hebben.'
    Partnoy en Engelen zijn eensgezind over de verklaring van de paradox. Over hoe het kan dat de kredietbeoordelaars zo hardnekkig belangrijk blijven: de noodzaak van hun rapportcijfers is in de wet verankerd. Toezichthouders stellen een kredietbeoordelingverplicht. 'Wettelijk regels verwijzen naar die ratings', stelt Partnoy.
    'Bijvoorbeeld bij het verpakken van leningen', zegt Engelen, 'stelt de wetgever verplicht dat er twee erkende rating agencies een waardering afgeven.' In Europa, dus ook bij De Nederlandsche Bank, hebben slechts vier kredietbeoordelaars die erkenning.

Ijna het artikel staat ook een lijstje met voorstellen om iets aan het probleem te doen:

  Alternatieven voor de almacht van de kredietbeoordelaar

Nadat de kredietcrisis had aangetoond hoe afhankelijk de financiële wereld is van kredietbeoordelaars, zijn er voorstellen gedaan hoe hun macht gebroken kan worden. Een greep.
  Oprichting Europese kredietbeoordelaar. Initiatief van vooral Duitsland en Frankrijk om Angelsaksische dominantie te doorbreken. Bondskanselier Merkel vindt dat bij een robuuste muntunie - van de euro - een eigen kredietbeoordelaar hoort.
  Het Europarlement stelde eind 2008 een gedragscode voor kredietbeoordelaars voor. Ze moesten flink aan banden worden gelegd.
  Eerste voorstel van oud-eurocommissaris McCreevy (Interne Markt); klanten van kredietbeoordelaars betalen niet langer voor een waardering, maar de gebruikers ervan, de' beleggers.
  De uiteindelijke EU-wet die in april 2009 werd aangenomen, onderwerpt kredietbeoordelaars in de EU aan wettelijke regels. Er komt een vergunningplicht. controle door de nationale toezichthouders en elk kredietbureau moet minimaal drie onafhankelijke bestuurders hebben.
  Analoog aan de EU-wet sprak de G20 ook in april 2009 af dat kredietbeoordelaars veel kritischer zullen worden gevolgd. Het toezicht erop moet nationaal zijn, waarbij wel het streven is internationaal samen te werken om van elkaar te leren.
  Kredietbeoordelaars onder direct toezicht plaatsen. is een voorstel dat van tijd tot tijd opduikt bij toppen zoals van de G20. Uitgewerkt worden zulke plannen niet.
  Hetzelfde geldt voor het voorstel om als tegenwicht tegen de beursgenoteerde kredietbeoordelaars zoals Moody's een of meer staatskredietbeoordelaars op te richten.

Op een half na allemaal nog meer vormen van window dressing - oplossingen die het fundamentele probleem:de belangentegenstelling, niet aanpakken.
    Die halve oplossing is natuurlijk de laatste: de staatskredietbeoordelaar. Waarbij het tegelijkertijd handhaven van beursgenoteerde varianten een volstrekt onzinnige toevoeging is, zoals al uitvoerig gedemonstreerd tijdens de noodzakelijke staatshulp aan de banken: staatsteun aan een beperkt aantal banken kweekt oneerlijke concurrentie.
    Het handhaven van beursgenoteerde varianten staat er natuurlijk om maar één enkele reden: uit afkeer voor de enige werkende oplossing: de staatsoplossing. Tevens de reden dat al die overige onzinoplossingen er staan. En de reden dat het zicht op een oplossing zeer duister is.
    Een ontwikkeling die de definitieve doodssteek voor het kredietbeoordelingbedrijf zou moeten zijn:


Uit: De Volkskrant, 22-08-2011, van verslaggever Peter de Waard

Oud-vicepresident van kredietbeoordelaar klapt uit de school

'Moody's dwingt analisten hoge waardering te geven'

Kredietbeoordelaar Moody's zou zijn eigen analisten onder druk zetten om aan bepaalde producten en instellingen een hogere kredietwaardering te geven.
    Dit beweert een voormalig medewerker van het Amerikaanse ratingbureau. Moody's en de concurrenten Standard & Poor's en Fitch liggen sinds de kredietcrisis onder vuur. Soms zouden ze te hoge en soms te lage waarderingen geven over de kredietwaardigheid van bedrijven, landen en producten. Daardoor zouden ze medeverantwoordelijk zijn voor de kredietcrisis en de eurocrisis.   ...


Red.:   Wat voor een belangrijk deel het gevolg van het in de inleiding genoemde basale: er bestaat geen betaald onafhankelijk advies. Met als achterliggender nog fundamentelere probleem: er bestaat geen onafhankelijk advies als er eigenbelangen in het spel zijn. En dat geldt per definitie voor een bedrijf dat afhankelijk is van het bestaan van een financiële markt:
 

  William J. Harrington, een voormalig vicepresident en analist van Moody's, is in een brief van tachtig kantjes aan de Amerikaanse toezichthouder SEC uit de school geklapt over de interne gang van zaken bij het kredietbureau.   ...
    Harrington bekritiseert in de brief de belangentegenstellingen binnen het bedrijf. 'Moody's wordt betaald door de instellingen over wier kredietwaardigheid een objectief oordeel moet worden geveld', aldus Harrington, die van 1999 tot vorig jaar voor Moody's werkte op de afdeling derivaten.

En een bedrijf heeft een aantal aanvullende eigenschappen die het geven van onafhankelijk advies aal helemaal onmogelijk maken:
 

  Volgens Harrington zijn medewerkers van hogerhand gelast hogere waarderingen te geven aan sommige kredieten of kredietinstellingen. Systematisch werden naar zijn zeggen twijfels van analisten met de mantel der liefde bedekt, zodat de klanten niet af zouden haken en de winsten in tact bleven.   ...
    Hij spreekt van een cultuur van intimidatie en vernedering binnen Moody's. Analisten worden gedwongen in te stemmen met de eisen van de klant die betaalt en moeten ook volgens het schema van die klant werken. 'Het doel van het management is van analisten plichtsgetrouwe jaknikkers te maken die in de kredietcomités het bedrijfsdoel voorop zetten: het maximaliseren van de winst. Herhaaldelijk heeft Moody's interne waarschuwingen genegeerd dat werknemers die verantwoordelijk waren voor de waardering van hypotheekobligaties waardeloze meningen naar buiten brachten.'    ...
    Harrington beweert dat Moody's de objectiviteit van de comités ondergraaft door mensen met een tegengesteld geluid te kleineren. 'Leden van het comité die hun persoonlijke bezwaren houden over een besluit kunnen tot de orde worden geroepen. Hierdoor zijn de waarderingen van Moody's die naar buiten worden gebracht vaak in strijd met de meningen die er binnen het bedrijf zijn.'    ...
    Harrington beweert dat Moody's in 2009 en 2010 disciplinaire maatregelen tegen hem wilde nemen om te voorkomen dat hij een transactie tussen de zakenbank Merrill Lynch en de verzekeraar AIG in gevaar zou brengen. Tot die tijd had hij tijdens functioneringsgesprekken juist complimenten gekregen voor zijn vakkundigheid op het gebied van ingewikkelde transacties en zijn analytische kwaliteiten.
    Wel werd hem steeds te kennen gegeven dat hij het werk voor bankiers en bedrijven die schuldpapier plaatsen, beter wat gemakkelijker zou kunnen maken.

Met natuurlijk de bekende bijkomende verschijnselen:
 

  Harrington beschuldigt ook met name genoemde topmensen bij Moody's van het plegen van meineed tijdens hoorzittingen over het functioneren van de ratingbureaus.

Zoals die van het glasharde liegen.
    Een teken van hun volstrekt ongewenst almacht:


Uit: De Volkskrant, 29-11-2011, column door Bert Wagendorp

Ratings

Niets is meer zeker: in België krijgen ze toch een nieuwe regering. Ik ging ervan uit dat we bij onze zuiderburen getuige waren van een interessant politiek experiment: de eeuwigdurende formatie. ...
     Maar, zoals de laatste tijd wel vaker, gooide de kredietbeoordelaar Standard & Poor's roet in het eten. Op vrijdag verlaagde het bureau de rating van België van AA+ naar AA met negatief vooruitzicht. ...
    In de Vlaamse krant De Morgen stond gisteren een interview met Marko Mrsnik. Hij is België-specialist van Standard & Poor's. Vijf tot zeven 'senior-analisten' beslisten volgens hem over het lot van België. Daar ben je dus aan overgeleverd, als volk en natie. Mogelijk, zei Mrsnik, zouden de analisten de hand over het hart strijken, nu er dan toch een regering was. Misschien ging de 'outlook' van negatief naar stabiel. ...


Red.:   Het is allemaal volstrekt verbijsterend...
    En nog meer na dit:


Uit: De Volkskrant, 09-01-2012, van verslaggever Erik Bloem

Kredietbeoordelaars in opspraak na val MF Global

De kredietbeoordelaars Standard & Poor's en Moody's liggen onder vuur na de geruchtmakende val van het Amerikaanse handelshuis MF Global. De bestuurders van de twee kantoren moeten voor een parlementaire onderzoekscommissie verschijnen.
    Het chique concern MF Global werd berucht om zijn riskante belegging in Zuid-Europees staatspapier en verduisterde bijna een miljard aan klantentegoeden. De bureaus zagen de risico's pas laat. Daarom heeft de Congrescommissie de twee beoordelaars tussen Kerst en Oud en Nieuw gevraagd naar hun rol.   ...
    Volgens de Amerikaanse zakenkrant The Wall Street Journal wil de onderzoekscommissie van het Congres vooral weten of de beoordelaars signalen misten over de riskante belegging van 6,3 miljard door MF Global in Europese staatsobligaties.
    De bureaus merkten MF Global lang aan als een veilige haven voor investeerders. Toen eind oktober bleek dat het geld voornamelijk was belegd in obligaties van zwakke eurolanden als Italië, Spanje en Ierland, luidden de beoordelaars de noodklok. ...
 

Red.:   Oftewel: De kredietbeoordelaars falen volkomen. Pas als het te laat is, en iedereen hert al weet, zien zij het ook. En de reden is voor de hand liggend:

  Maar de lijst van vragen is langer. Het Congres wil verslagen inzien van gesprekken tussen het handelshuis en de kredietbureaus. Ook moeten de namen van de analisten boven tafel. MF Global zou onwettig geld van klanten gebruikt hebben om een bankroet af te wenden. De vraag is nu of de bureaus daarvan wisten.

Ze hebben zich voor hun gunstige adviezen laten betalen

  Standard & Poor's moet toelichten hoe het reageerde op het vertrek van het hoofd risicobeheer van MF Global. Deze werd ontslagen nadat hij zijn zorgen had geuit over het Europese staatspapier.

En moedwillig de signalen van problemen genegeerd. Het zijn gewoon criminele organisaties.
    Een briefschrijver benadrukt, onbedoeld misschien, nog eens de misselijkheid van het systeem:


De Volkskrant
, 17-01-2012, ingezonden brief van Fred de Koning, Breukelen, hoogleraar accounting information systems

Verkeerde zuinigheid

De Nederlandse regering heeft Standard & Poor's nooit willen betalen voor de credit rating van de staatsschuld. Dat werd als een teken van sterkte gezien. Maar het zou verkeerde zuinigheid kunnen zijn.
    Standard & Poor's geeft Nederland nu een 'negative outlook', wat kan betekenen dat de rating de komende jaren verlaagd gaat worden. Een iets hogere rente kost veel meer dan die paar ton, die voor een aangevraagde rating moet worden betaald. Aan de andere kant: als de rente iets stijgt, hoeven de pensioenen minder gekort te worden. Misschien zijn de gepensioneerden Standard & Poor's nog eens dankbaar!


Red.:   Betalen, anders krijg je een slecht oordeel! Of, met een licht Italiaans accent, en nadruk op het "cannot": "Standard & Poors make you an offer you cannot refuse ..."


Naar Financiële wereld , Economie, lijst , Economie, overzicht , of site home .