Uit: De Volkskrant, 15-07-2011, van verslaggever Sander Heijne

De Vereniging van Effectenbezitters wil dat de Autoriteit Financiële Markten stelling neemt tegen CFD’s, virtuele aandelen waarbij zowel de winst als het verlies enorm kan zijn.

De Vereniging van Effectenbezitters (VEB) wil dat de Autoriteit Financiële Markten (AFM) een waarschuwing afgeeft voor de handel in zogeheten Contracts For Difference (CFD's). De effectenbezitters vrezen dat particuliere beleggers de risico's van dit beleggingsproduct niet goed genoeg begrijpen. 'Je kunt beter wedden bij de paardenrennen.'
    Beleggen in CFD's is hot. Met posters in bushokjes, televisiespotjes en advertenties op internet proberen voornamelijk buitenlandse banken Nederlanders te verleiden in CFD's te investeren. Het oogt aantrekkelijk: door het hefboomeffect van een belegging in CFD's kan een belegger zijn inleg met een beetje geluk al in een dag ruimschoots verdubbelen.
    'Maar dan moet een belegger zich wel realiseren dat die hefboom twee kanten op werkt', zegt Jasper Jansen van de VEB. 'Je kunt net zo snel je volledige inleg verliezen. En erger. Omdat een belegging in een CFD voor het grootste gedeelte met geleend geld wordt gefinancierd, kun je zelfs met een restschuld blijven zitten.'    ...


Tussenstuk:
Enorme winsten en verliezen mogelijk

Een CFB is een virtuele belegging met een hefboom. Het werkt zo: in plaats van rechtstreeks aandelen te kopen, sluit een belegger een contract af met de aanbieder van CFB's, meestal een bank. Voor iedere euro die de belegger inlegt, leent hij een aantal euro's die in de virtuele aandelen worden geïnvesteerd.
    De hefboom kan de belegger extreme rendementen opleveren. Afhankelijk van de aanbieder kan de hefboom oplopen tot wel vijfhonderd keer de inleg. De bank kan dat bieden, want bij koersdalingen loopt zij geen risico's: de aandelen worden niet daadwerkelijk aangekocht maar zijn virtueel. Zowel de winst als het verlies dat een koersschommeling de belegger kan opleveren, is enorm. Stel dat een belegger 1.000 euro inlegt om voor 500 duizend euro aandelen te kopen. Dan is een koersdaling van 0,2 procent genoeg om de volledige inleg te verspelen. Tegelijkertijd ziet hij zijn inleg bij een lichte stijging van de koers al verdubbeld.
    In feite is een CFB-belegging slechts een weddenschap tussen de belegger en de bank over hoe een koers zich gaat ontwikkelen. Het verlies voor de belegger is dus de winst voor de bank en vice versa.
    Daarnaast verdient de bank aan de marges die worden gerekend voor de in- en verkoop van de virtuele aandelen en de rente die beleggers voor hun hefboom moeten betalen.

Red.:   Banken hebben dit financiële "product" dus in het leven geroepen om meer winst te maken - ten koste van beleggers die "pech" hebben. ter illustratie van het risico voor die beleggers, gaf het artikel er een rekenvoorbeeld bij:

Een eufemistische voorstelling van zaken. De risico's worden pas echt duidelijk door wat meer extreme schommelingen te nemen:

En voor schommelingen ergens tussen de 10 en 100 procent, winst-verliescijfers die daar ergens tussen liggen. De hefboom houdt niet op bij nul opbrengst, maar schommelt net zo hard naar beneden als naar boven.
    Dat wil zeggen: voor een particulier. Als banken en grote financiële instellingen het doen, dan grijpt uiteindelijk de regering in, omdat: "De bank is te groot om failliet te mogen gaan. Want anders gaat het hele financiële systeem onderuit'. En of dat nu waar is of niet, in ieder geval waar is dat deze vorm van organiseren van de financiële wereld dus een "casino zonder nieten" is. En machinerie om geld van de gewone burgers over te hevelen naar de top en de rijken.
    Een paar praktische voorbeelden op wat kleinere schaal:
 

Uit: De Volkskrant, 11-09-2008, door Evert Nieuwenhuis

Superbelegger verdient 1,7 miljard - op één dag

Aan een goede crisis kun je gouden bergen verdienen. ...
    ... Superbelegger Bill Gross wist met zijn fonds Pimco op één luttele dag 1,7 miljard dollar (1,2 miljard euro) binnen te halen. Dat was op de dag dat Henry Paulson - de minister van Financiën - bekendmaakte de hypotheekbanken Fannie Mae en Freddie Mac onder curatele te stellen. ...
    Gross had een gouden maar geen geniaal idee. Iedereen had het kunnen bedenken. Het afgelopen jaar verruilde Pimco zijn bedrijfsobligaties en Amerikaanse staatsobligaties voor schuldbekentenissen van Fannie en Fredie. Hij ging er vanuit dat de regering de banken zou steunen als ze dreigen om te vallen. Vervolgens gooide Pimco - 's werelds grootste obligatiefonds - zijn volle gewicht in de strijd. Het fonds kocht zich een ongeluk aan de obligaties van Fannie en Freddie.
    Op de ochtend dat Paulson de de facto nationalisatie van Fannie en Freddie bekendmaakte, bestond zijn portefeuille voor 69 procent uit schulden van de in ontij geraakte hypotheekbanken. ...
    ... Nadat bekend werd dat de hypotheekgiganten min of meer in handen komen van de Amerikaanse staat, stegen de prijzen van de waardepapieren die Pimco zo fervent had gekocht. Diezelfde dag nam de waarde van Pimco toe met 'slechts' 1,3 procent. Maar dat is evengoed 1,7 miljard dollar. ...

Red.:    Nog een idee over hoe er schept wordt uit de stromen:

Uit: De Volkskrant, 22-12-2010, van correspondent Gert-Jan van Teeffelen

Het debat woedt intussen al jaren in Groot-Brittannië: wat te doen met de bankiers? Ze vertikken het leningen te verstrekken aan bedrijven en consumenten, en betalen zichzelf tegelijkertijd weer miljarden aan bonussen uit.
    Terwijl gewone Britten de buikriem aanhalen, daalt immers binnenkort weer een geldregen van zo'n 8 miljard euro neer op tienduizenden City-bankiers. Tegelijkertijd ontving de sector de laatste twee jaar genereuze steun van belastingbetalers.
    ...Dinsdag voerden de betrokken ministers, George Osborne (Financiën) en Vince Cable (Economische Zaken) overleg met de top van de banken, in een poging hen te bewegen tot terughoudendheid. ...
    ... ondanks alle gespierde uitspraken is de grootste partij uit de coalitie ervoor beducht de kip met de gouden eieren te slachten. Want dat is de Londense City. Officieel wil de regering de Britse economie minder afhankelijk maken van banken, maar de realiteit is dat eerder de omgekeerde ontwikkeling gaande is.
    In totaal werken 1,3 miljoen mensen in de Britse financiële sector, van wie de meerderheid in Londen. Uit vorige week gepubliceerde cijfers blijkt dat zij, samen met hun werkgevers, afgelopen jaar samen 64 miljard euro aan belastingen betaalden.
    Dat is 11,2 procent van de totale opbrengsten voor de schatkist. Bedacht moet worden dat het bedrag nog relatief laag is uitgevallen, aangezien het een mager jaar betrof vanwege de recessie.
    Wat betreft de winstbelasting is de sector nu zelfs profijtelijker dan de Britse olie- en gasvoorraden in Noordzee, en met afstand de grootste bron van inkomsten ...

Red.:   Omdat de belastingen in een Angelsaksisch land als Engeland laag zijn, betekent dit dat  de daadwerkelijke winst (waarover die 64 miljard belasting is betaald) in de enkele honderden miljarden moet liggen.
   Overigens: dat bedrag is mede verdiend aan de financiële transacties die hele landen als Ierland en Griekenland honderden miljarden armer hebben gemaakt, en waarna die landen gesteund worden vanuit de Noord-Europese landen met ongeveer diezelfde honderden miljarden. De honderden miljarden van Londen komen dus voor een flink deel uit de zakken van de werkenden in Noord-Europa. En voor de rest uit zakken van overige werkenden.
    Met die hefboom worden de smerigste spelletjes ter wereld gepeeld:


Uit: De Volkskrant, 04-09-2012, rubriek De Kwestie, door Peter de Waard

Kan de dorpspastoor wel pokeren?

Mario Draghi is de president van de Europese Centrale Bank (ECB) in Frankfurt en Ben Bernanke is voorzitter van de Federal Reserve (Fed) in Washington. Zij bevinden zich in de volgende ronde van een pokerspel met de financiële markten. De inzet is inmiddels vertienvoudigd.
    Zolang wordt vermoed dat ze full house in handen hebben zullen de speculanten met een straat terugdeinzen. Maar als wordt gedacht dat ze slechts een paar hebben, zullen ze de kaarten open op tafel moeten leggen.
    Het lot van het financiële systeem is gebaseerd op pure bluf. Sinds speculanten met derivaten enorme posities kunnen innemen, hebben centrale bankiers hun bedoelingen al achter grimassen verscholen. Wim Duisenberg en Alan Greenspan waren er zo goed in dat analisten uit de kleinste wenkbrauwfrons of kortste 'uh' conclusies trokken over de hoogte van de rente. Duisenbergologie of Greenspanologie werd dat toen gekscherend genoemd.
    Alleen staat er nu zo veel meer op het spel. Draghi en Bernanke moeten iedereen laten geloven dat ze de bankbiljettenpers eindeloos zullen laten draaien om de euro en dollar overeind te houden. Zolang wordt geloofd dat ze het zullen doen, hoeven ze het niet te doen. Markten zullen dan zo veel vertrouwen houden in het staatspapier van probleemlanden als Italië en Spanje dat fatale bankruns uitblijven.    ...


Red.:   Oftewel: het is een strijd tussen de ene en de andere vorm van hefboom. Wat natuurlijk het gevolg is van het feit dat het particulieren toegestaan wordt te "hefbomen", dat wil zeggen: zelf geld te drukken. Geld in bits, of derivaten, maar dat is allemaal hetzelfde: het is geld maken uit niets.

Naar Financiële wereld , Economie, lijst , Economie, overzicht , of site home .