Bronnen bij Journalistieke fouten
Een enkel voorbeeld uit eigen kring, en daarom meteen eigenlijk al afdoende, van
de houding van journalisten ten opzichte van kritiek op hun eigen functioneren:
Uit: de Volkskrant,
31-12-2004, door Jean-Pierre Geelen
Het licht gaat uit op de redactie van dit allerlaatste mediakatern, dat in
1996 begon als Stroom en later werd omgedoopt in Media. Adieu, ijdele
presentatoren, blunderende hoofdredacteuren en beledigde professoren. Het was
ons een genoegen.
De journalistiek is het mooiste vak op aarde, maar vrienden maak je er niet mee.
Al helemaal niet in het bijzondere specialisme van de mediajournalistiek,
journalistiek over journalistiek en journalisten - een haast onmogelijke missie.
Geen kritischer publiek dan de bewoners van de mediawereld, die je als
mediajournalist geacht wordt kritisch te volgen. Mediamensen kunnen wel tegen
een stootje, dachten we. Fout: er is geen andere mensensoort met zulke lange
tenen. Vooral zij die geen podium onbenut laten om jan en alleman te attaqueren,
reageren als door een wesp gestoken wanneer hen in de publiciteit ook maar een
strobreed in de weg wordt gelegd.
Red.: Het artikel bevat groot aantal juiste observaties, met de volgende
aantekeningen: een bepaalde kritische aanpak van mediafiguren is verantwoord als
die figuren dat zelf ook doen; anders bestaat die rechtvaardiging niet, en is de
criticus zelf fout. En ten tweede: deze aanpak moet aan alle einden van het
politieke spectrum worden toegepast, anders is het een vorm van politiek
activisme, en ook fout. Men mag dus Fortuyn aanhangers aanpakken, onder de
voorwaarde dat Fortuyn bestrijders die zich aan hetzelfde euvel schuldig maken
als de aanhangers, ook onder de kritische loep worden genomen.
Naar Journalistieke fouten
 , Media lijst
 , Politiek & media overzicht
, of site
home
.
|