Bronnen bij Volkskrant economie redactie: Gijs Herderscheê

Voorbeelden van bijdragen aan het economiebeleid van de Volkskrant zoals uitgedragen door Gijs Herderscheê (De Volkskrant, 06-09-2005, van verslaggever Gijs Herderscheê):
  ‘Burgers keren zich af van het collectief’

Tussentitel: 'De rol van de vakbeweging is uitgespeeld'

Door de sociale onzekerheid waarmee heel Europa lijkt te kampen, kiezen mensen voor hun eigen belang. ‘Daarom wordt fraude verdedigd met de stelling dat de regels onrechtvaardig zijn.’

Sociale onzekerheid is de Europese ziekte. Er heerst onzekerheid op alle terreinen. Van omgangsvormen op straat en op het werk, via de carrièrekansen van kinderen, tot de Europese Unie aan toe. Van de weeromstuit verkiest de bevolking steeds meer het eigen belang boven solidariteit en keren mensen zich af.
    Pierre Rosanvallon schetst een somber beeld van de Europese politiek. Oplossingen draagt hij niet aan. Maar die beginnen in zijn optiek bij de analyse. Rosanvallon (48) is hoogleraar eigentijdse politieke geschiedenis aan het Collège de France in Parijs. Hij houdt kantoor om de hoek van het Pantheon, waarin Frankrijk zijn illustere geesten bijzet.   ...
    Binding is het centrale thema in Rosanvallons werk. Daarbij speelt sociale zekerheid volgens hem een centrale rol. En omdat de sociale zekerheid in alle Europese landen ter discussie staat, tornt dat aan de samenhang.
    Overal in Europa, zegt Rosanvallon, is de sociale zekerheid opgebouwd tijdens de trente glorieuses – de eerste dertig jaar na de Tweede Wereldoorlog. ...
    ‘De dertig gloriejaren waren de jaren met vier, vijf procent economische groei per jaar. Maar sinds die periode zijn de omstandigheden in alle West-Europese landen drastisch veranderd. De economische groei ligt nu in het algemeen zo rond de twee procent.’
    Kijk nu naar de gezondheidszorg, oppert Rosanvallon, die de zorg het hart van de verzorgingsstaat noemt. In de glorieuze jaren waren de kosten zo’n 4 procent van het nationaal inkomen. Dat is nu opgelopen tot 9 à 14 procent per land. ...
    De financiën dwingen burgers tot het maken van keuzes. ‘Dan gaat het om de grens tussen gezondheid en welzijn. Voor gezondheid moet een publieke voorziening blijven, voor meer comfort of welzijn kunnen burgers kiezen voor verzekeringen.’
    Bij andere sociale regelingen is de verbouwing al begonnen, maar nog niet voltooid. De uniforme werkloosheidsuitkering uit de jaren negentig in de meeste West-Europese landen een geïndividualiseerde regelgeving geworden. Maar dat gaat Rosanvallon nog niet ver genoeg. ‘Bij sociale problemen ging het vroeger om algemene zaken, langdurige werkloosheid was daar een categorie van. Nu zijn langdurig werklozen mensen in een vergelijkbare situatie, maar met individuele problemen. Daar is geen eenduidig verzekeringstechnisch antwoord op. Het gaat er niet om of we nog solidair zijn, maar of we die mensen in staat stellen hun individuele problemen zelf, of met “onze” hulp aan te pakken.’
    Onduidelijkheid over de verbouwing van de sociale zekerheid, over noodzaak en perspectief, werkt onzekerheid verder in de hand. Die wordt nog vergroot doordat oude antwoorden niet meer volstaan. Tijdens de dertig glorieuze jaren waarin de welvaartsstaat werd opgebouwd, speelde de vakbeweging een cruciale rol. Die is volgens Rosanvallon uitgespeeld.
    ‘De vakbeweging zit aan het eind van zijn levenscyclus. Vroeger kon die volstaan met een visie die voor collectiviteiten gold.’ Dalende ledentallen maar vooral het afnemend aantal stakingen, ziet Rosanvallon als teken van verzwakking. ‘Toch staat bij enquêtes het grootste deel van de ondervraagden achter de algemene standpunten van de vakbeweging. Maar men verwacht individuele steun, en die vindt men daar niet.’   ...

Op de dag van het verschijnen van dit artikel, is ook het jaarlijkse rapport van het Sociaal Cultureel Planbureau verschenen, waarin voor de zoveelste keer naar buiten komt dat de burgers voor tweederde een solidaire, sociale, maatschappij willen, en tegen de regering zijn die dit af wil breken. De Volkskrant heeft, kennelijk ter compensatie, een voor hier obscure Franse intellectueel opgedoken, die dit soort dingen graag anders ziet. Ongetwijfeld behoort deze Franse intellectueel tot die eenderde die, zowel in Nederland als Frankrijk, graag de solidariteit, zoals bijvoorbeeld die bereikt middels vakbonden, ziet verdwijnen, ten gunste van hun eigen materiële vooruitgang. De Volkskrant economie redactie bevindt zich, met dit soort keuze van berichtgeving, ook in dit kamp.


Naar Volkskrant, economie , Media lijst , Anglicisme home , of site home .