Uit: Volkskrant website, 04-12-2008, ANP/RTR

Eén op tien Amerikanen gebruikt voedselbonnen

Een recordaantal van meer dan 31,5 miljoen Amerikanen maakt gebruik van voedselbonnen. Dat is een op de tien Amerikanen. Dat bleek woensdag uit cijfers van het Amerikaanse ministerie van Landbouw (USDA).
    Volgens het ministerie is het aantal zo hoog, omdat veel slachtoffers van onder meer de orkanen Ike en Gustav bonnen nodig hadden. Volgens het Amerikaanse Food Research and Action Center is de economische recessie de belangrijkste oorzaak. Het aantal zal volgens de organisatie nog stijgen, omdat meer mensen werkloos raken en de economie zwak blijft.
    Het oude record stamt uit november 2005, toen bijna 30 miljoen Amerikanen voedselbonnen kregen. Door de orkanen Katrina, Rita en Wilma werden toen meer mensen afhankelijk van voedselbonnen.
    Voedselbanken kunnen de stijgende vraag naar voedsel nauwelijks aan. ‘De economisch zware tijd waarin ons land nu verkeert, heeft een enorme impact op de voedselhulp die door het hele land nodig is’, aldus een medewerker van Feeding America, een netwerk van voedselbanken. ...
    Een maand geleden maakte het ministerie van Landbouw bekend dat 11 procent van de Amerikaanse huishoudens nauwelijks genoeg te eten heeft. Een derde van hen slaat noodgedwongen af en toe een maaltijd over.

Uit: Dagblad De Pers, 05-01-2009, door Helene Schilders

VS | Steeds meer Amerikanen dakloos

Wonen in Tent City

De economische crisis trekt steeds meer mensen in de VS de armoede in. Opvangcentra voor daklozen zitten stampvol en zijn niet bij iedereen geliefd. Het alternatief? Een tentje opzetten in het hart van de grote stad.

Tussentitel: 'Daklozen zijn een teken dat we ons niet houden aan de Amerikaanse belofte.'

Verhuizer Virgil Gaddy (48) heeft de laatste maanden veel ellende gezien door de kredietcrisis. ‘Ik heb mensen van 70 jaar verhuisd die uit hun huis waren gezet’, zegt de boomlange Amerikaan. Twee weken geleden moest Gaddy zélf verkassen; hij verruilde zijn huurwoning buiten Seattle voor een tentenkamp in de stad. ‘Ik kon de benzine niet meer betalen om naar mijn werk te rijden.’
    Gaddy woont nu met zo’n honderd andere daklozen in Nickelsville, een verzameling tenten op het parkeerterrein van een kerk midden in het drukke universiteitsdistrict. Auto’s razen dag en nacht voorbij het troosteloze kamp.
   In datzelfde kamp zitten Terry en Tracey Ousley te koukleumen in hun tent. Ze verkiezen Tent City boven de reguliere daklozenopvang. ‘Hier kan ik tenminste bij mijn vrouw blijven’, zegt Terry en omhelst haar stevig. ‘In een opvangcentrum worden mannen en vrouwen van elkaar gescheiden.’

Lezen in de bijbel
De Ousleys komen uit Florida, waar Tracey het minimumloon verdiende in een crèche. Dat was niet genoeg om de 1.200 dollar huur voor hun appartement op te brengen. ‘In een achterbuurt nog wel’, verzucht Terry. Ze zochten hun heil in Seattle, waar de recessie later toesloeg dan in de rest van Amerika.
    Overdag solliciteert Terry. ’s Avonds kijken ze in de tent dvd’s op een draagbare speler (die ze opladen in de openbare bibliotheek) of lezen ze in de bijbel. ‘Ons geloof sleept ons er doorheen’, zegt Terry.
   Net als de bewoners van Nickelsville moeten veel Amerikanen uit financiële nood hun huis opgeven. In het rijkste land ter wereld zijn evenwel weinig menswaardige alternatieven voor dit leger nieuwe daklozen. Omdat de opvangcentra uitpuilen, zoeken sommigen hun toevlucht tot een tent. Er zijn geen officiële cijfers over het aantal kampen en inwoners, maar de nylon shanty towns verrijzen in tal van steden, waaronder Seattle, Reno, Portland, Los Angeles en Columbus.

Op straat
Aan de (progressieve) westkust staan grote, georganiseerde kampen, zegt Michael Stoops, directeur van de National Coalition for the Homeless. ‘Verder vind je in het hele land kleine groepjes daklozen die in een tent gaan wonen.’ Geen wonder, zo blijkt uit onderzoek van de US Conference of Mayors; in 19 van 25 grote en middelgrote steden, waaronder Seattle, Dallas en Boston, steeg de dakloosheid tussen oktober 2007 en oktober 2008 gemiddeld met 12 procent. San Francisco zag de scherpste stijging: 50 procent. Een rapport dat de National Coalition for the Homeless in april uitbracht stelt dat ruim 40 procent van alle daklozen, elke nacht zo’n 352.000 mensen, op straat leeft.
    Vooral gezinnen en alleenstaande moeders zijn het slachtoffer. Dakloze gezinnen vermijden de tentenkampen omdat ouders het risico lopen dat de kinderbescherming hun kinderen afneemt. Ze verblijven bij familie, in goedkope motels, in opvangcentra of in het toenemende aantal autokampen. Alleenstaanden en stellen bevolken de ‘tentendorpen’.

Gewoon een baan
Behalve Nickelsville zijn er nog twee tentenkampen in Seattle en omgeving. Deze zitten sinds een paar maanden tjokvol – de snel gestegen levenskosten in Amerika waren voor veel inwoners de bekende druppel. In Tent City 4 in Kirkland, een welvarende voorstad van Seattle, heeft menig inwoner een baan. Zoals de man die woningleases voor goedbetaalde Microsoft-werknemers regelt. En de boekhouder die zijn werk op een laptop in zijn tent doet.
    Karisa Vaughn (35) studeert animatie en grafische kunst. Ze verkocht ramen tijdens de ronkende huizenmarkt voordat ze werkloos raakte en de huur niet meer kon opbrengen. ‘Ik hou 300 dollar per maand over om van te leven’, zegt Vaughn, dik ingepakt tegen de sneeuw die al dagen valt. ‘Toch wil ik studeren, want ik wil een betere baan.’
    Tent City 4 verhuist om de paar maanden naar een nieuwe locatie, vaak bij een kerk die plaats biedt. Het kamp is een dorp op zich. In de sneeuw staan een in elkaar getimmerd douchehok, mobiele toiletten, een wasmachine en een droger. Er is een keukentent met opgestapelde kratten vol gedoneerd eten. In de open huiskamer-tent, waar een televisie en boeken staan, drapeert Vaughn gedoneerde lampjes over een iel berkje.
    De tentbewoners hebben veel aandacht gekregen door de 11-jarige Brenden Foster uit Lynnwood in de staat Washington. Zijn laatste wens, voordat hij eind november aan leukemie stierf, was het voeden van de tentbewoners. ‘De overheid zorgt niet voor ons, maar de mensen wel. Zo zou het in Amerika moeten zijn’, beweert Jocelynn Owen. De voormalig Boeing-ingenieur is sinds een auto-ongeluk schoonmaakster en kan geen ‘veilige woning’ betalen.   ...

Red.:   Voedselbonnen en tentenkampen ...  waarmee associeer je normaliter zoiets? Antwoord: oorlog!
    En in Amerika woedt natuurlijk ook een oorlog - een sociale oorlog. De oorlog van de top tegen de rest van de maatschappij. Niet eens zo verwonderlijk, want het is een oer-Amerikaans motto: "Winner takes all".
    Dat is een motto dat de financiële wereld ten volle heeft uitgespeeld: eerst hebben ze met financiële malversaties de rest van de burgers uitgezogen, en nadat het piramidespel is ingestort, verhalen ze hun eigen schade op de regering, dat wil zeggen: ze bedriegen de overige burgers voor de tweede keer. Samen met degenen die het land besturen. Wat vroeger het militair-industriële complex was als gevaar voor de Amerikaanse samenleving (woorden van president Eisenhower), blijkt nu het financieel-politieke complex te zijn .
    De gebeurtenissen rond de kredietcrisis hebben geleid tot een merkwaardige omkering van waarden: een Russische commentator die het uiteenvallen van de Verenigde Staten voorspelt - en wie overdadig sceptisch is, moet bedenken dat de omgekeerde voorspelling ook is uitgekomen.

Naar Anglicisme home , Angl. vs Rijnland overzicht , of site home .