Bronnen bij Amerikaanse model, waarom het werkt: vrijwilligheid
| 4 jan.2008 |
Er zijn twee sociologische redenen waarom het Amerikaanse model, ondanks zijn zo
zichtbare nadelen, toch werkt: de eerste is dat het land vrijwel volledig
bestaat uit recente (historische gezien) immigranten, die meestal al een sterke toeneiging hebben tot "het idee van Amerika"
. De tweede is dat ze meewerken aan die nadelen:
De Volkskrant, 01-08-2007, door Jan Tromp
Stadsoase onder druk
Starrett City is een mooie woonwijk voor de minder bedeelden in het zuiden van
Brooklyn. Maar de toekomst is onzeker nu New York een begeerd woonoord wordt
voor de rijken.
Tussentitel: 'New York verliest veel huizen van de werkende klasse aan de
rijkeren.'
Het ligt erbij als een uitgestrekt sanatorium, een groene oase van rust voor de
arme zielen die het jachtige leven van New York even te veel is geworden en die
zijn uitgeweken naar Starrett City, in het zuidelijke puntje van de wijk
Brooklyn. Je bent er om op adem te komen. Er zijn er die menen dat je van hier
het ruisen van de Atlantische Oceaan kunt horen. ....
... de werkelijkheid is dat Starrett City het grootste
complex is van gesubsidieerde huisvesting van de Verenigde Staten, zij die er
wonen, bijna vijftienduizend mensen in bijna zesduizend appartementen, vallen
onder sociologen in de categorie van de lagere middenklasse; op het kleine
contingent na van oorspronkelijk Oost-Europese Joden, zijn ze zwart, 90 procent
van hen kan niet buiten huursubsidie.
Starrett City was vanaf het begin, in de vroege jaren
zeventig, een bijzonder fenomeen. Met zijn 46 gebouwen, als in een lustoord op
afstand van elkaar geplaatst, was het stadsdeel groot. Het was intiem tegelijk.
Starrett City kent zijn eigen winkels, zijn eigen scholen, zijn eigen kerken en
niet in de laatste plaats zijn eigen veiligheidsdienst. ...
Starrett City wordt bedreigd. Sinds begin dit jaar dreigt het
volkshuisvestingsproject verkocht te worden aan een ontwikkelaar. ‘Aan een
zwendelaar’, zegt Debra. Het complex is ook nu in private handen, maar dat zijn
beleggers, geen ontwikkelaars.
De projectontwikkelaar heeft 1,3 miljard geboden voor het
zaakje. Als je weet dat Debra nog geen 350 dollar betaalt voor haar appartement
en de gemiddelde maandhuur in de wijk ruim onder de duizend ligt, kun je
begrijpen dat menig bewoner zich afvraagt: hoe veilig ben ik hier nog? En
wanneer word ik er uitgewerkt? ...
De slag om Starrett City is nog niet beslist. De politiek in
New York heeft voorlopig een streep gehaald door de verkoop, met als argument
dat de belangen van de duizenden huurders niet verzekerd lijken. Maar de
projectontwikkelaar heeft de strijd nog lang niet opgegeven en niemand kan
verbaasd staan als hij uiteindelijk wint. ‘Money talks’, verzucht
bewoonster Debra vanaf het bankje in haar tuinstad – geld beslist.
Het valt op dat het verzet op veel steun mag rekenen en
tegelijk tandeloos is. Amerika kent amper een traditie van sociaal verzet tegen
de macht van het kapitaal. De actiegroepen doen een beroep op de redelijkheid;
ultimata zijn in geen velden of wegen te bekennen. Overwegend vertrouwen ze op
de overheid; ze rekenen op hun stadsbestuur, ook wel omdat ze niet weten tot wie
ze zich anders moeten richten. ...
Red.: Er is Amerika totaal geen verzet tegen de macht van het
kapitaal. Dat is de reden dat Amerika werkt. Het overgrote deel der bevolking
bestaat uit schapen, die zich vrijwillig naar de slachtbank laten leiden - iets
waar ze, net als de kreeft die gekookt wordt, intrappen, omdat het relatief
langzaam gaat. Maar op die slachtbank komen ze.
Naar Anglicisme inleiding
,
Angl. vs Rijnland overzicht
, of site
home
.
|