Probleem nummer 1 met rechters is dat er op dit moment geen enkele controle is op hun functioneren, terwijl dat wel dringend noodzakelijk is gebleken, aangezien ze uiteindelijk alle onder genoemde gevallen foute uitspraken hebben gedaan, waardoor onschuldigen vastzitten:

De Volkskrant, 12-06-2007, van verslaggever Menno van Dongen (volledig artikel hier )

De oorverdovende stilte rond de gerechtelijke dwalingen

De commissie die vermeende justitiële dwalingen onderzoekt, zwijgt vooralsnog. ‘Dit lijkt op tijdrekken.’

Tussentitel: ‘We hebben er bewust leken bijgehaald, en daarom duurt het langer'

De maatschappelijke opwinding was groot, in september 2005. De Tweede Kamer eiste onderzoek naar potentiële gerechtelijke dwalingen. Aanleiding was een vernietigend rapport van de commissie-Posthumus over de Schiedamse Parkmoord, waarvoor een onschuldige jarenlang in de cel zat. Minister Donner (Justitie) voorkwam ternauwernood dat een motie van wantrouwen werd aangenomen door een commissie in te stellen.
    Hooggespannen waren de verwachtingen: de commissie moest het vertrouwen in de rechtsstaat herstellen. In juni en juli vorig jaar startten deskundigen onderzoek naar drie vermeende dwalingen: een ontuchtaffaire in Enschede, de veroordeling van bejaardenverzorgster Ina Post voor doodslag en de zaak van de Haagse verpleegkundige Lucia de B., die zeven patiënten zou hebben vermoord.
    Sindsdien is weinig vernomen van de Commissie Evaluatie Afgesloten Strafzaken (beter bekend als ‘Posthumus II’). Critici vragen zich af of de groep deskundigen fungeert als bliksemafleider voor de maatschappelijke onrust.
    De kritiek komt van de rechtspsychologen Hans Crombag, Han Israëls, Peter van Koppen en Willem Albert Wagenaar. Ze twijfelen aan de onafhankelijkheid van de onderzoekers van Posthumus II, die onder leiding staan van een medewerker van het Openbaar Ministerie (OM).
    De hoogleraren betreuren dat advocaten en veroordeelden niet terecht kunnen bij de commissie – alleen wetenschappers en klokkenluiders binnen politie en justitie. Fouten van rechters komen tot teleurstelling van de critici niet in aanmerking voor onderzoek. Posthumus II richt zich op missers van politie en het OM, zoals het verzwijgen van informatie voor de rechter.
    De beperkingen zijn er omdat het rechtsysteem volgens justitie doorgaans voldoende kansen biedt om dwalingen te voorkomen. Als iemand is veroordeeld, kan hij dat aanvechten bij een gerechtshof en de Hoge Raad. ...

IRP:   Dat laatste is dus een keiharde leugen, want die vonnissen zijn allemaal tot stand gekomen, ondanks een Hoge Raad.
    Het gebrek aan verantwoording en kwlitietscontroel is gebrek nummer 1. Het feit dat ze dit ok niet willen, is probleemnummer 2. Eigenlijk volgt porbeelm 2 uit probleem 1, want wie niet goied functioneert, wil niet gecontrl;oeerd worden:

De Volkskrant, 08-09-2005, van verslaggever Menno van Dongen (volledig artikel hier )

'Nederlands rechtssysteem wekt dwalingen in de hand'

Om dwalingen zoals de Schiedamse parkmoord te voorkomen, moeten veel meer getuigen worden gehoord, zeggen hoogleraren strafrecht. Rechters zien dat niet zitten.

Het Nederlandse rechtssysteem moet worden aangepast omdat het gerechtelijke dwalingen in de hand werkt. Strafzaken worden afgeraffeld, rechters zijn niet kritisch genoeg en ze motiveren hun uitspraken niet goed. Dat zeggen hoogleraren strafrecht en advocaten, naar aanleiding van enkele recente gerechtelijke dwalingen, zoals de Schiedamse parkmoord. ...
    Het Nederlandse strafrechtsysteem heeft zwakke plekken, zegt ook de Tilburgse hoogleraar strafrecht Theo de Roos. 'We hebben een super-efficiënt systeem dat hoge eisen stelt aan de rechter. Hij moet ervoor zorgen dat hij zich niet te veel laat leiden door het dossier en dat hij een kritische houding heeft tegenover het OM.' ...
    Volgens advocaat Cees Korvinus gaat efficiency in toenemende mate een rol spelen in de rechtszaal. 'Rechters worden afgerekend op het aantal zaken dat ze afhandelen. Daarom zijn ze steeds meer geneigd een zaak niet tot op de bodem uit te zoeken. Als ze eerlijk zijn, geven ze dat toe.' ...
    Er is nog een probleem. 'Veel rechters vinden te gemakkelijk dat iets bewezen is', zegt De Roos. Volgens collega-hoogleraar Tak komt dat doordat Nederlandse rechters hun vonnis niet uitvoerig hoeven te motiveren. 'Rechters mogen een selectie maken van het bewijs. Zij hoeven niet uit te leggen waarom ze allerlei dingen buiten beschouwing laten. Als je een lang, samenhangend verhaal moet schrijven -zoals in Duitsland- is de kans op fouten kleiner.'
    Huub Willems, vice-president van het Amsterdamse gerechtshof, erkent dat vonnissen in Nederland soms te summier zijn. 'De motivering moet af en toe wel beter. Maar langere vonnissen zijn niet per definitie beter.'
    Rechters zien niets in een nieuw rechtssysteem. 'Het gaat niet om het stelsel', meent Willems. 'Het gaat erom dat rechters hun werk goed doen. Er wordt veel van ze gevraagd, maar dat moeten ze kunnen.' ...

IRP:   En weer is dat laatste een onzinnig argument, want het aantal gebleken fouten laat zien dat het niet zo is.
    De oplossing die in het artikel genoemd wordt: meer getuigenverhoor tijdens het proces, zal ook niet helpen, want het gaat om het gebrekkige redeneertalent van rechters. En daaraan helpt meer gegevens niets.

De Volkskrant, 15-11-2007, van verslaggever Menno van Dongen (volledig artikel hier )

Vrijspraak komt vaker voor sinds Parkmoord

Tot 2004 ging 4 procent van de verdachten vrijuit tegen 7 procent in 2006.

Sinds de opschudding in september 2005 over de Schiedammer Parkmoord, waarvoor een onschuldige was veroordeeld, is het aantal vrijspraken flink toegenomen. Tot 2004 ging gemiddeld 4 procent van de verdachten vrijuit, vorig jaar was dat 7 procent (negenduizend van de ruim 134 duizend strafzaken). Dit blijkt uit een studie van de Raad voor de rechtspraak.
    De toename van het aantal vrijspraken is volgens kenners mede te verklaren door de Parkmoord.
    Deze dwaling heeft rechters een spiegel voorgehouden’, verklaart Annelies Röttgering, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Strafrechtadvocaten. ‘De schaduwkant van onze rechtspraak werd benadrukt: je kunt hier worden veroordeeld op basis van weinig bewijs’.
    In het onderzoek wordt ook kritisch geoordeeld over de kwaliteit van politiemensen. Tom Schalken, rechter en oud-hoogleraar strafrecht, is het daarmee eens....
    De toename van de vrijspraken roept de vraag op of in het verleden onschuldige verdachten zijn veroordeeld of dat rechters tegenwoordig meer daders laten lopen. Schalken sluit niet uit dat onschuldige mensen in de gevangenis zitten. ‘Maar ik denk dat het vaker gebeurt dat een dader wordt vrijgesproken. Ons rechtssysteem functioneert al met al behoorlijk’.

IRP:   Die laatste zin staat er natuurlijk alleen maar voor de troost - de cijfers zijn keihard: minimaal drie procent van de vonnissen van voor de grote blunders hebben een zeer dubieus karakter. En dit is nog betrekkelijk kort na de waterscheiding - er komt waarschijnlijk nog meer aan.
 

Uit: De Volkskrant, 09-06-2007, door Hans van Maanen (volledig artikel hier )

Essay | veroordeling Vereniging tegen de Kwakzalverij berust op Van Dale en een oud proefschrift

Wie zalft er dan wél kwak?

Deze week tikte de rechter in Amsterdam de Vereniging tegen de Kwalzalverij op de vingers voor de aanpak van een orthomanueel therapeut. Columnist Hans van Maanen vindt die uitspraak zelf ook haast kwakzalverij.

Tussentitel: Het propageren van aspirine tegen depressie mag, alles mag. Behalve
                  iemand een kwakzalver noemen

Ik mag graag mopperen op de journalistiek die weinig benul heeft van wetenschap, maar het is een berg van kennis vergeleken met hetgeen de rechtelijke macht afgelopen week aan onkunde ten toon spreidde. De uitspraak in hoger beroep van orthomanueel geneeskundige Maria Sickesz tegen de Vereniging tegen de Kwakzalverij grenst aan, ik zou haast zeggen, kwakzalverij. Uit niets blijkt dat de raadsheren, Van Hartingsveldt, Huijzer en Van Oosten-van Smaalen, enig begrip hebben van de manier waarop het er in de wetenschap aan toegaat.
    Het arrest, zo heeft inmiddels in de meeste kranten gestaan, pakt nadelig uit voor de Vereniging tegen de Kwakzalverij — zo nadelig dat de club in zijn voortbestaan wordt bedreigd.
    Ik heb een paar jaar geleden het jubileumboek voor de vereniging verzorgd, dus opheffing zou mij nogal aan het hart gaan. Maar belangrijker is nu de inhoudelijke kant van de zaak. Medisch inspecteur-generaal Van der Wal signaleerde onlangs in het tijdschrift van de Vereniging tegen de Kwakzalverij dat het Openbaar Ministerie ‘matig geëquipeerd is voor het afhandelen van klachten uit de medische sector’. Bij de rechtelijke macht valt ook nog veel goeds te doen. ...

IRP:   het probleem met de rechterlijk is echter niet beperkt tot ondeskundigheid. Ook regelrechte corruptie blijkt mogelijk:
 

Uit: De Volkskrant, 05-11-2007, door Ferry Haan (volledig artikel hier )

Strijd tegen Schiphol met drie ton aan advertenties

Dertien paginagrote advertenties tegen Schiphol in de Volkskrant hebben Jan Poot, directeur van Chipshol, tot nu toe 300 duizend euro gekost. Hij vindt het geen verspilling van geld. ‘Procederen is veel duurder dan adverteren’, zegt hij in het boek Grondoorlog, dat vrijdag is verschenen. Het gaat over Poots conflict met luchthaven Schiphol.
    In het boek zijn de dertien krantenadvertenties gebundeld, waarin de projectontwikkelaar Schiphol beschuldigt van machinaties waardoor wordt voorkomen dat hij kan bouwen op grond rond de luchthaven. Over de kwestie loopt een flink aantal rechtzaken, waarvan Poot er al veel heeft gewonnen. Zo werd Schiphol al veroordeeld tot het betalen van 19 miljoen euro aan schadevergoeding aan Chipshol.
    De toorn van Poot betreft vooral het ineens vervangen van drie van de vier rechters die met zijn zaak bezig waren. Volgens Poot reikt de invloed van Schiphol zo ver dat de rechtbank van Haarlem daar gevoelig voor bleek. Hij heeft gepoogd de drie nieuwe rechters te wraken en wil dat de vertrokken rechters onder ede worden verhoord over de motieven voor hun vervanging. Die kans krijgt hij echter niet. ...

IRP:   De kwestie Chipshol stinkt op allerlei niveaus, waarbij de voornaamste methode die van vertraging is, en het leidt nauwelijks twijfel dat dit de bedoeling is achter het vervangen van rechters zonder opgaaf van reden.
    Een vervolg van deze zaak - waarschijnlijk ingegeven door het feit dat één van de trokken rechters inmiddels ontslagen moest worden wegens ongeoorloofd handelen in deze zaak:

Uit: De Volkskrant, 02-06-2010, door Menno van Dongen

Chipshol: rechters voor de rechter

Tussentitel: Ik heb nog nooit een rechter meegemaakt die zich zo onbeschoft gedroeg

Het wordt een unieke vertoning: vijf (ex-)rechters die zelf onder ede getuigen in de rechtszaal. Gebiedsontwikkelaar Chipshol mag hen horen in een onderzoek naar belangenverstrengeling door voormalig rechter Hans Westenberg. Hij moet zich dit najaar als eerste verantwoorden, zo bleek afgelopen vrijdag tijdens een zitting.
    Chipshol procedeert al jaren tegen Schiphol, de provincie Noord-Holland en de gemeente Haarlemmermeer, onder meer over een achteraf ten onrechte opgelegd bouwverbod. Volgens oprichter Jan Poot (85) hebben zijn tegenstanders op slinkse wijze voorkomen dat hij grond bij de luchthaven kon ontwikkelen. Poot kocht in de jaren tachtig 600 hectare, waarmee hij grootse plannen had. Daarvan is weinig terechtgekomen, onder meer omdat hij juridische procedures verloor.
    Volgens zijn zoon, Chipsholdirecteur Peter Poot (55), duldden Schiphol en de overheid geen machtige gebiedsontwikkelaar in de omgeving. Hij vermoedt dat er sprake is van ‘machinaties’. Achter de schermen zou zijn geregeld dat zaken werden behandeld door een rechter die Chipshol slecht gezind was: Westenberg.   ...
    De rechtbank heeft de verhoren toegestaan, omdat ‘op voorhand niet kan worden uitgesloten dat een vordering jegens de staat kans van slagen heeft’. Poot krijgt de kans om bewijs te vergaren voor zijn beschuldiging.
    Centraal staat de vraag waarom veel juridische conflicten van Chipshol zijn beoordeeld door Hans Westenberg, de voormalige vicepresident van de rechtbank Den Haag. ‘Wij zijn enorm gedupeerd door deze man, die steeds weer opdook’, zegt Peter Poot.
    Westenberg is omstreden. In augustus 2009 werd hij op 64-jarige leeftijd met vervroegd pensioen gestuurd. Aanleiding was een vonnis van het hof in Den Haag, dat bewezen achtte dat hij heeft gebeld met advocaten van Chipshol terwijl hij hun zaak behandelde. Dat was pijnlijk voor Westenberg, want dat had hij onder ede ontkend. Het is voor rechters verboden achter de schermen contact te hebben met raadslieden. Ze mogen niet de schijn wekken partijdig te zijn.
    Waarschijnlijk was dit nooit aan het licht gekomen als Westenberg in 2004 geen rechtszaak had aangespannen tegen een journalist en een advocaat. De rechter was woedend over een boek van Micha Kat, waarin een Chipsholadvocaat beschuldigingen uitte.
   Het gewraakte telefoongesprek met de raadsman, Hugo Smit, dateert van 1994. Smit werd tot zijn stomme verbazing op kantoor gebeld door Westenberg, die boos werd toen bleek dat hij vergeefs aandrong op een schikking. Westenberg liet merken dat Chipshol geen sterke zaak had en hij noemde de argumenten van de tegenpartij ‘heel plausibel’.   ...
    De ene negatieve beslissing van Westenberg volgde op de andere. In 1996 besloot hij als kortgedingrechter dat de familie Poot de zeggenschap kwijtraakte over een groot deel van de grond. Chipshol moest alle juridische procedures intrekken en Poot kreeg een spreekverbod, op straffe van dwangsommen die opliepen tot 300 miljoen gulden.
    Peter Poot noemt het een bizar vonnis. ‘Door deze uitspraak, nota bene in een kort geding, zijn we totaal uitgeschakeld.’ Een hogere rechter vernietigde het besluit van Westenberg vier jaar later, maar toen was de grond al verkocht, onder meer aan concurrent Schipol Real Estate.   ...
    Jan Poot legt zich er niet bij neer. Hij heeft aangifte gedaan tegen Westenberg wegens meineed en valsheid in geschrifte. ...
    Aanleiding is een anonieme brief waarin staat dat twee tegenstanders van Chipshol bevriend waren met de toenmalige Haagse rechter Pieter Kalbfleisch. Omdat Kalbfleisch de rechtszaak niet zelf kon behandelen, vroeg hij zijn vriend en collega Westenberg dat te doen, beweert de auteur. ‘Zo kon er ook nog invloed worden uitgeoefend.’
    Kalbfleisch, nu directeur van de Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMA), moet dit najaar onder ede getuigen. Dat geldt ook voor Ernst Numann, lid van de Hoge Raad, en Bert van Delden, oud-voorzitter van de Raad voor de rechtspraak. Ze zullen waarschijnlijk ontkennen dat sprake is van belangenverstrengeling.
    Poot wil tijdens de verhoren onder meer de ‘echte reden’ achterhalen waarom de Raad voor de rechtspraak de procedure heeft gefinancierd die Westenberg had aangespannen. Officieel was dat nodig omdat verdachtmakingen over de ‘bellende rechter’ het aanzien van de rechtspraak zouden schaden. Maar daar gelooft de gebiedsontwikkelaar ‘geen snars van’. Al jaren voordat de raad besloot zijn advocatenkosten te betalen, naar verluidt 150 duizend euro, heeft Smit een boze brief gestuurd over Westenberg.
    Professor Slagter uitte onlangs in het Nederlands Juristenblad harde kritiek op de Raad voor de rechtspraak. Door ‘lichtvaardig’ te besluiten een ‘liegende rechter’ financieel te steunen, heeft deze organisatie volgens hem ‘zelf het vertrouwen in de rechtspraak geschaad’.
    Peter Poot is steeds achterdochtiger geworden. Zijn wantrouwen werd gevoed door nóg een opmerkelijke gebeurtenis. In 2006, vlak voor het slotpleidooi in een schadevergoedingszaak tegen Schiphol, werden de drie rechters vervangen die deze zaak al jaren behandelden. ‘Die rechters hadden in 2005 vastgesteld dat Schiphol alle schade moest vergoeden. Ze moesten alleen nog zeggen hoeveel het zou worden. De nieuwe rechters stelden een absurd laag bedrag vast.’    ...
    Poot vermoedt dat van hogerhand is ingegrepen omdat Schiphol bijna 100 miljoen euro schade dreigde te moeten betalen. ‘In dit soort zaken sta je als burger op voorhand met 2-0 achter. Nu speelde dat minder, want voorzitter Nol Monster behandelde onze zaken al heel lang. Hij had met eigen ogen gezien wat eerst de provincie Noord-Holland en daarna Schiphol had geflikt. Hij had eerder in ons voordeel beslist. Kort voor zijn vertrek zei hij: als het waar is wat Chipshol aanvoert, dan zijn de rapen gaar.’
     Vier advocaten van het kantoor dat Schiphol bijstaat, werkten als rechter-plaatsvervanger in Haarlem. Ze moeten zich verplicht verschonen als ze zaken behandelen van kantoorgenoten maar dat neemt niet weg dat dergelijke contacten het nog moeilijker maken om zaken te winnen, denkt Poot. De kans is groot dat de gebiedsontwikkelaar toestemming krijgt om zes Haarlemse (ex-)rechters onder ede te horen over de vervanging. Dan moeten in totaal elf magistraten zich verantwoorden, wat dit nog meer tot een unieke zaak maakt.    ...

IRP:   Naar aanleiding van de kwestie rond de geplande vrijlating van vrouwenmoordenaar Koos H. bleek er dat er op de Haagse gerechtshof vak nog meer van dit soort kwesties speelden
    Een oudere kwestie is het geregeld voorkomen van rechters met belangenverstrengeling. Vele rechters vervullen deze functie naast andere werkzaamheden, waaronder betrekking bij advocatenkantoren. Het is meerder malen voorgekomen dat rechters zaken hebben behandeld waar het eigen kantoor bij betrokken was - een onduldbare vorm van belangenverstrengeling. Er is door een aantal mensen ooit onderzoek gedaan naar deze vorm van corruptie, die door het verzamelde rechterdom sterk zijn tegengewerkt - meer detail volgt later.

Uit: De Volkskrant, 16-10-2007, van verslaggevers (volledig artikel hier )

Geen taakstraf na geweld of zedenmisdrijf

Plegers van geweldsmisdrijven of zedendelicten moeten geen taakstraf, maar celstraf krijgen, vindt de Kamer | Nu geven rechters soms nog wel taakstraf.

Tussentitel: Raad voor de Rechtspraak onderzoekt ‘Zembla-gevallen’

De Tweede Kamer wil wettelijk vastleggen dat plegers van gewelds- en zedendelicten niet in aanmerking komen voor een taakstraf. Een initiatiefvoorstel hiertoe van VVD-Kamerlid Teeven kan rekenen op steun van CDA en PvdA.
    Teeven wil dat vergrijpen waarop meer dan zes jaar celstraf staat, nooit met een taakstraf worden afgedaan. Ook bij recidive zou deze lichte vorm van strafafhandeling verboden moeten worden. Daarnaast moeten mensen die hun taakstraf niet vervullen, automatisch – zonder tussenkomst van de rechter – naar de gevangenis worden gestuurd.
    De VVD’er reageert daarmee op een uitzending van het tv-programma Zembla dit weekeinde. Daaruit blijkt dat rechters ook bij zwaardere gewelds- en zedendelicten soms een taakstraf opleggen. Volgens een richtlijn van het Openbaar Ministerie (OM) is dat niet toegestaan, maar rechters hebben de vrijheid van die richtlijn af te wijken. ...
    Teeven wil de rechterlijke vrijheid inperken en de afspraken van het OM over taakstraffen in een wet vastleggen. Hij krijgt daarin bijval van CDA en PvdA. ‘Een heel reëel voorstel van de VVD’, stelt CDA-Kamerlid Van Haersma Buma. Wolfsen (PvdA): ‘Op hoofdlijn gaan we hier zeker mee akkoord.’   ...
    De Raad voor de Rechtspraak zal zelf de ‘Zembla-gevallen’ onderzoeken, zo laat de Raad weten. Volgens voorzitter Van Delden is het te makkelijk om te concluderen dat rechters te vaak een taakstraf opleggen. ‘Bij het bepalen van de straf speelt niet alleen het element van vergelding een rol, maar ook de vraag of de samenleving uiteindelijk beter af is als iemand een onvoorwaardelijke vrijheidsstraf moet ondergaan’, aldus Van Delden. Hij benadrukt de ruimte die rechters hebben om een andere straf op te leggen dan de officier van justitie eist.

IRP:   De gevallen die Zembla liet waren veelal van plegers van ernstig geweld, die na zo'n taakstrafje weer vrij konden loslopen in de omgeving van degenen die ze geterroriseerd hadden.
    Het blijkt dus dat de rechters de vrijheid die ze hebben misbruiken voor allerlei misplaatste overwegingen omtrent de "goedheid" en corrigeerbaarheid van daders van geweldpleging, dar waar er alleen aanwijzingen zijn van het tegendeel: daders van ernstige geweldpleging en zedenmisdrijven zijn maar door één ding te verbeteren: langdurige gedwongen behandeling.
    Dat ook rechters moeilijk te verbeteren zijn, en toe lijken te zijn aan gedwongen behandeling aan hun kwaal, blijkt uit het volgende bericht - let op de datum:

Uit: De Volkskrant, 09-07-1999, van een verslaggever (volledig artikel hier )

Korthals: geen taakstraf meer na zedenmisdrijf

Minister Korthals van Justitie wil dat plegers van gewelds- en zedenmisdrijven niet langer worden bestraft met een taakstraf. Hij vindt dat maatschappelijk niet aanvaardbaar. Korthals wil zijn wens evenwel niet wettelijk regelen, zodat de rechter vrij blijft om taakstraffen voor dat soort misdrijven op te leggen.

Korthals heeft donderdag het Openbaar Ministerie gevraagd om richtlijnen op te stellen voor officieren van justitie. Die moeten volgens Korthals in de rechtszaal bij geweldsplegers en verkrachters celstraffen eisen. In die richtlijn kunnen wel uitzonderingen worden gemaakt voor personen die voor het eerst in aanraking zijn gekomen met justitie. Voor hen zou een taakstraf eventueel wel passend zijn.
    Momenteel ligt een nieuwe wet op de taakstraffen bij de Tweede Kamer. Daarin wordt de mogelijkheid verruimt om taakstraffen toe te passen. Ook kan de rechter nu zelfstandig een taakstraf opleggen, ook als dat niet door de officier van justitie of de advocaat is bepleit. Daarom wil Korthals een officiële richtlijn hebben, waarin veroordeelden voor verkrachtingen en geweld van taakstraffen worden uitgesloten.  ...

Uit: De Volkskrant, 05-10-2007, door Frank van Alphen (volledig artikel hier )

Accent | Betaalde reisjes

Rechter mag niet vliegen op kosten van advocaat

Huub Willems (62), de voorzitter van de Ondernemingskamer, mag niet meer op kosten van anderen spreken op congressen. Dit concludeert Nico Schipper, de president van het Amsterdamse gerechtshof, naar aanleiding van een onderzoek naar een eerdere reis van Willems.
    Die reis naar New York viel precies in de periode dat alle ogen waren gericht op Willems. De rechter zou uitspraak doen in de zaak van de Vereniging van Effectenbezitters (VEB) tegen ABN Amro over de verkoop van de dochter LaSalle.
   Willems vloog zaterdag 28 mei na het horen van beide partijen naar New York. Daar overnachtte hij in het Waldorf Astoria-hotel en sprak hij op een congres over aandeelhoudersactivisme. Woensdag keerde hij terug uit de VS en donderdag 3 mei deed hij zijn opzienbarende uitspraak in de ABN Amro-zaak: de bank moest de flitsverkoop van LaSalle terugdraaien.
    Dat reisje naar New York was bekend. Niet dat de kosten (circa 2.500 euro) waren betaald door NautaDutilh, het advocatenkantoor dat ABN Amro ter zijde stond. Deze onthulling in De Telegraaf leidde donderdag tot geruststellende woorden, maar ook tot het verbod.   ...

IRP:   Deze rechter, en een heel prominente rechter, is dus niet op de hoogte van een van de meest basale vereisten van zijn beroep: dat hij niet alleen zichtbaar onpartijdig moet zijn, maar ook de schijn van partijdigheid ten alle tijde moet vermijden

Naar Juristen, rechters , Juristen, lijst , Sociologie overzicht  , of site home .