Uit: De Volkskrant, 08-07-2008, van correspondente Joan Veldkamp

‘Wat ik wil? Een ploeg en een os’

In Japan vergadert de G8 over de voedselcrisis. De Zambiaanse boerin Mwanje vertelt over haar bestaan in Afrika.

Haar opvallende, kleurrijke hoofddoek en gouden oorringen steken fel af bij haar donkere huid en ogen. Onwennig maar ook geamuseerd kijkt de Zambiaanse boerin Joyce Mwanje om zich heen. Ze is een prachtige verschijning tussen de mannen en vrouwen in pakken die heen en weer rennen op jacht naar nieuws.
    Een maand geleden werd Mwanje nog opgeslokt door de zorg voor haar zeven kinderen en het boerenbedrijf dat ze samen met haar man runt. ...

Red.:   Einde verhaal. Mwanje kan misschien geholpen worden, maar haar zeven kinderen niet. Als Mwanje al nauwelijks kan leven van het land, kunnen zeven kinderen dat nog veel minder.
En dit is de algemene regel in Afrika. In de streken van Rwanda schijnt het geboortecijfer rond de acht te liggen.

Uit: Dagblad De Pers, 08-10-2007, door Marcel van Engelen

De Swazi vallen met bosjes

... Swaziland is namelijk ook nog eens een van de armste landen van Afrika. Bovendien hebben droogte en hoge temperaturen dit seizoen gezorgd voor mislukte oogsten. Volgens het Wereldvoedselprogramma hebben meer dan 400.000 mensen voedselhulp nodig.
Het midden van het land, zo'n twee uur rijden van hoofdstad Mbabane, is hard getroffen. De grond is droog en gebarsten. In het dorp Nceka liggen stenen huisjes verspreid over het heuvelachtige grasland. De meeste hebben één of twee kamers, die gedeeld worden door grote gezinnen. De 44-jarige Vus'mandla Dlamini heeft met één vrouw en drie kinderen een relatief klein gezin. Geld om nog een vrouw te nemen, niet ongewoon in Swaziland, heeft hij niet. ...

Red.:   Drie kinderen is een klein gezin. Kijk, dan is een droge periode al snel een proleem. Te veel mensen bij te weinig hulpbronnen ...
    Veel van de noodzakelijke hulp is het gevolg van oorlogen in de derde wereld, met name Afrika. Zoals eigenlijk al volgt uit gezond verstand, en observaties wat er gebeurt in de wereld, is er nu een verband aangetoond tussen bevolkingsstijgingen en oorlog - eigenlijk het aloude: "te veel ratten in een kooitje" principe. Het onderstaande is geformuleerd is algemene termen, maar slaat natuurlijk voornamelijk op ontwikkelingslanden, en weer voornamelijk Afrika:

 
Uit: De Volkskrant, 05-12-2007, van verslaggever Rob Vreeken

‘Minder oorlog dankzij kleine gezinnen’

Interview Claudia Kennedy | Condooms om oorlog te voorkomen: een voorbeeld van ‘zachte macht’, bepleit door Amerika’s hoogste vrouwelijke militair.

Driesterrengeneraal b.d. Claudia Kennedy wappert opgetogen met een A4’tje. Het papier bevat citaten uit een toespraak die Robert Gates vorige week hield in Kansas. De Amerikaanse minister van Defensie hield daar een warm pleidooi voor ‘soft power’, de verzamelnaam voor alle niet-militaire instrumenten van buitenlands beleid.
    Dat wil zeggen diplomatie, inlichtingen, ontwikkelingshulp, het winnen van ‘hearts and minds’. ...
    In het Haagse Vredespaleis begeleidt zij de presentatie van het rapport The Shape of Things to Come, waarin Population Action International verstandig bevolkingsbeleid (geboortebeperking, emancipatie van vrouwen) aanprijst om stabiliteit en veiligheid te bevorderen.
    Dat is precies waar Kennedy belandde, toen zij in de jaren negentig op het Pentagon nadacht over een nieuwe militaire strategie voor de VS na de Koude Oorlog. Het antwoord was: vrouwen. Zij zijn de sleutel tot stabiele samenlevingen. Andere trefwoorden in haar betoog vormen een keten van oorzaak en gevolg: onderwijs, voorbehoedmiddelen, kleinere gezinnen, gezonde kinderen, meer onderwijs, economische veerkracht.   ...
    Of het hele Pentagon om is? Mm, dat is een ander verhaal. Maar inderdaad, Robert Gates zit er nu. En volgend jaar verkiezingen. ‘Ik ben voor Hillary’, zegt de generaal. ‘Zij begrijpt de verstrekkende betekenis van de keuze van vrouwen voor twee of drie kinderen in plaats van negen.’


Tussenstuk:
Een jonge bevolking is vruchtbare grond voor binnenlands conflict

Is Nigeria gedoemd ergens in de komende, pakweg, twintig jaar ten prooi te vallen aan burgeroorlog? Het staat er niet in, maar het zou een gevolgtrekking kunnen zijn van het rapport The Shape of Things to Come. De centrale stelling: hoe jonger de bevolking, hoe groter de kans op een binnenlands gewapend conflict.
    Het is geen causaal verband van 1 op 1. Sommige ‘jonge’ samenlevingen zijn vredig; sommige burgeroorlogen hebben aanwijsbaar een andere oorzaak. Maar het verband met demografie wordt in het rapport van Population Action International overtuigend aangetoond. De meeste conflicten vinden plaats in landen met een zeer jonge bevolkingsopbouw.
    Daarom is Nigeria zorgwekkend. Het hoort tot een groep landen met een hoge vruchtbaarheid en hoge bevolkingsgroei, net als Afghanistan, Pakistan, Irak, Palestina, Somalië en Soedan. Allemaal conflictgebieden.
    De onderzoekers onderkennen vier categorieën landen: zeer jong, jeugdig, transitioneel, volwassen. Voor de ‘jonge’ landen (zeker 60 procent van de bevolking jonger dan 30) geldt: arm, hoge bevolkingsgroei, voor het merendeel in zwart Afrika. De categorie ‘volwassen’ omvat de rijke landen plus de vroegere Sovjet-Unie. Oorlog blijft hun grotendeels bespaard. ...
    Een land dat tijdens de (eenmalige) bonus verstandig beleid voert, kan zich razendsnel ontwikkelen. Het economisch succes van de Aziatische ‘Tijgers’ is deels te verklaren uit demografische factoren.

Red.:   Ach, ach, het is toch zo simpel. Maar ja, die kerken, hè. Die hebben zo veel invloed, net name in Afrika. En die mannen in met name West-Afrika: ze zijn niet te beteugelen. Kinderen verwekken, en weg zijn ze.
    Het item van het laatste jaar in Afrika is Somalische kaperij. Natuurlijk is het de schuld van anderen:

Uit: De Volkskrant, 16-05-2009.

Heel Somalië kaapt – vanwege de honger

Wij wilden slechts hulp vragen, maar toen gooiden zij opeens brandend spul in onze boot, zeggen enkele piraten. ‘We hebben geschoten om hen te laten stoppen met het gooien van vuur.’
    Kogelinslagen in de Samanyolo wijzen op een fel gevecht op zee. Een kritiek moment volgde toen het bootje langszij kwam en de man voorop een granaatwerper op de brug richtte. Toen vuurde de Turkse kapitein een zogeheten lijnwerper af vanaf de brug, en schoot matroos Deniz Ivdik raak met een lichtkogel. ...
    Vier Somaliërs sprongen in paniek in zee. ...
    De Samanyalo vaart onder Antilliaanse vlag, en daarom staan Osman (1978), Farah (1985), Jama (1965), Abdi (1977) en Sayid (1970) maandag terecht in Rotterdam. Tijdens het proces kunnen hun advocaten naar voren brengen dat niet duidelijk is wie de agressie is begonnen, dat de Nederlandse Staat wellicht niet ontvankelijk is, of dat de Somaliërs niet veel anders konden om hun armoedige bestaan te verbeteren.
    ‘Er is geen vis meer’, stelt Farah in het strafdossier. ‘Vroeger verdiende ik mijn geld met vissen, maar nu is de zee leeg en kan ik niets verdienen.’ Medepiraat Jama: ‘Ik ben nomade. Ik woon in een hutje op het platteland.’
    Van zijn zestien kinderen zijn er elf gestorven. Osman: ‘Ik weet dat het strafbaar is, maar als je honger hebt, geen werk en geen eten, en er al heel lang oorlog is in je land, dan loop je het risico foute dingen te doen.’   ...

Red.:   Grappig is dat: het is de schuld van honger, armoede, geen eten, sprinkhanen, de buitenlanders en van alles en nog wat. Dat je je zestien kinderen niet kan voeden ...
    Bedenk is hoe de zaken staan een halve generatie later, als ieder van die zestien kinderen ook weer zestien kinderen heeft gekregen - waar er eerst twee waren, zijn er dan 16x16 is 256.
    Nog eentje:

Uit: De Volkskrant, 04-08-2009, door Nelleke Trappenburg

Microkrediet in Senegal | Visser

Waar: Dakar, Senegal. Wie: El Hadj Becaye Saur

De 87-jarlge moslim El Hadj Becaye Saur staat aan het hoofd van een grote familie en runt een vissersbedrijf. Hij bezit drie vissersboten.
    Door een microkredietlening van omgerekend 760 euro heeft hij buitenboordmotoren kunnen kopen voor zijn drie boten. Hierdoor kunnen hij en zijn zonen verder gelegen visgebieden bereiken en zwaardere ladingen meenemen. Met een tweede lening van 304 euro kon hij hoognodige reparaties laten doen aan zijn boten.
    Het bedrijf levert genoeg op om de familie te onderhouden.
    El Hadj Becaye Saur heeft twee vrouwen en zeventien kinderen. ...

Red.:   En zijn zonen ... enzovoort.  Tot de visjes op zijn ... Dankzij het mikrokrediet.
   Een uittreksel uit onderzoek:
   

Uit: De Volkskrant, 31-12-2009, van verslaggever Rob Vreeken

Tien turbulente jaren | Het decennium van de mondialisering en de machtsverschuiving

Tastend op weg naar de toekomst

Wat voor tijdperk is het eerste decennium van de 21ste eeuw eigenlijk geweest? Hoe kan het worden getypeerd? Drie vooraanstaande auteurs/denkers maken de eerste balans op: de Hongaar György Konrad, de Fransman Dominique Moïsi en de Indiër Aravind Adiga. voorafgegaan door een amuse van enkele saillante fluctuaties sinds de eeuwwisseling.

Rangen en standen

Red.:   De complete resultaten en wat statistische analyse laten natuurlijk keihard het verband zien: hoe meer kinderen, hoe armer. En niet andersom! Wie te veel kinderen heeft, kan ze niet goed opvoeden, en zorgen voor school en opleiding.
    De Volkskrant heeft de "oplossing": meer kinderen laten leven:

Uit: De Volkskrant, 13-11-2010, hoofdredactioneel commentaar

Hulp blijft nodig

Medische ontwikkelingsprojecten blijken succesvol in Afrika

Het millenniumdoel om honger en armoede vóór 2015 wereldwijd terug te dringen, is bij lange na niet in zicht. Toch neemt de scepsis omtrent het nut van ontwikkelingshulp toe. ...
    Een artikel in de Volkskrant toonde deze week nog aan hoe uitzichtloos het leven is voor inwoners in het door ziekte geplaagde Oeganda. Ook blijkt dat projecten waarbij ontwikkelingsorganisaties nauw samenwerken met industrie en lokale zorgverleners wel degelijk succesvol zijn. En broodnodig. Nog steeds gaat de verspreiding van aids, malaria en tuberculose door. Een resistente vorm van tuberculose treft inmiddels jaarlijks een half miljoen mensen en laat ook westerse landen niet meer onberoerd.
    Het besef dat gezondheid en welvaart hand in hand gaan, dringt langzaam door tot de wereld van de wetenschap. Om tropische ziekten wereldwijd uit te bannen is internationale samenwerking nodig. In Afrika is onvoldoende knowhow of geld aanwezig om zelf medicijnen of vaccins te ontwikkelen. ...

Red.:   Een "succesvol" beleid. Want het aantal hongerenden neemt gestaag toe:

 
Uit: De Volkskrant, 06-07-2011, van correspondent Kees Broere

Weer droogte en honger bij nomaden van Afrika

Door droogte, het gewapend conflict in Somalië, gestegen voedselprijzen en kortzichtigheid dreigt opnieuw hongersnood in de Hoorn van Afrika.

Tussentitel: Dit is de ergste voedselcrisis van de 21ste eeuw | Jane Coking - Woordvoerder Oxfam

Door droogte in de Hoorn van Afrika dreigt een voedseltekort voor mogelijk twaalf miljoen mensen. Dat stellen diverse internationale hulporganisaties. De getroffenen zijn voornamelijk nomaden met vee in delen van Noord-Kenia, Ethiopie, Djibouti en Somalië. Volgens sommige berichten is al meer dan de helft van hun vee overleden.
    'Dit is de ergste voedselcrisis van de 21ste eeuw', aldus Jane Cocking van het Britse Oxfam. 'We maken ons serieuze zorgen over de grote aantallen levens die binnenkort verloren kunnen gaan.'   ...

Red.:   Waarna het nog enige tijd doorgaat met het overbekende jammeren.
    Daarna komt het rijtje "oorzaken":

En dan tenslotte op tweederde van het artikel, komt de waarheid boven tafel:

Dit is natuurlijk oorzaak nummer één, twee drie en vier. Want als je in goede tijden het aantal mensen en vee laat oplopen tot het maximaal haalbare is de ramp bij het aanbreken van de slechte tijden even voorspelbaar als het opkomen van de zon.
    En nog zo'n artikel, nu van de vaste Afrika-correspondent:

Uit: De Volkskrant, 15-09-2011, van verslaggever Wim Bossema

De hongergebieden in de Hoorn van Afrika breiden zich uit, het debat over de oorzaken laait op

Komt honger wel door de droogte?

De hongersnood in de Hoorn van Afrika gaat zijn tweede fase in. De VN breidden afgelopen week het officiële noodgebied uit. De internationale belangstelling is weggeëbd. En die was al niet bijster groot, ook niet toen de noodklokken voor het eerst luidden begin juli. Is het weer zover, was de vermoeide reactie. Hebben de Afrikanen het niet aan zichzelf te wijten? De blame game is sindsdien in volle gang onder politici, hulpverleners en journalisten: wat is nu eigenlijk de doorslaggevende oorzaak? Hieronder staan zes mogelijkheden die in het debat naar voren komen. En voor het goede humeur: twee hoopvolle tekenen.

De top zes boosdoeners

1. Droogte
Het is toch echt de ergste droogte in zestig jaar in de Hoorn van Afrika, stellen de Verenigde Naties. ...

Red.:   Dus niet de ergste droogte sinds 61 jaar.

Van heel eindig belang in deze. Bestuurders verbouwen geen voedsel.

Je reijnste flauwekul. Ze moeten lokaal in hun eigen behoeften voorzien.

Inderdaad een Echte Oorzaak.

Een andere naam voor de voorgaande Echte Oorzaak.

Een herhaling van nepoorzaak nummer 2.
    En er volgde nog wat prietpraat. Nu de de echt opmerkelijke zaken. Wat zijn Echte Algemene Oorzaak nummer 1 en Echte Specifieke Oorzaak nummer 1. Die opmerkelijk zijn in hun volledige ontbreken in dit zich als analyse voordoende stuk. Echte Oorzaak nummer 1 natuurlijk zijnde die van overbevolking. Die dus verergerd wordt door de Westerse hulp. En Echte Oorzaak nummer die verzwegen wordt is de veeteelt. Want, zoals iedere voedseltechnoloog weet: veeteelt geeft veel minder voedsel per hectare dan landbouw. Maar veeteelt hoort in de Hoorn van Afrika tot de lokale cultuur, en mag uit dien hoofde niet over gepraat worden.
    Wat de specialist al dan niet bewust ontgaat, geldt niet voor iedereen:

De Volkskrant, 16-09-2011, ingezonden brief van Hans van Noord, Utrecht

Boosdoeners

Ik mis in het artikel over de honger in de Hoorn van Afrika (Buitenland, 5 september) met de top zes boosdoeners nog een belangrijke: de toename van de bevolking in de regio. Hoe meer mensen, des te groter de kans op een hongersnood.


Red.:   Tja ...
    Eindelijk ook eens een meer formele bron:

Uit: De Volkskrant, 07-10-2011.

Ander commentaar
...
Neue Zürcher Zeitung

'Wie over Hispaniola vliegt, ziet in het oosten een rijke tropische vegetatie en in het westen een doods landschap. De grens tussen de Dominicaanse Republiek en HAÏTI is zeer zichtbaar. Ondanks de miljarden hulp na de aardbeving blijft Haïti waarschijnlijk een armenhuis. Twee oorzaken krijgen te weinig aandacht: de erosie en de overbevolking. De laatste eeuw is het bomenbestand gedaald van 60 naar 2 procent. En Haïti is met 350 mensen per km2 twee keer zo dichtbevolkt als het buurland.'    ...

Red.:   Tja ...


Naar Ontwikkelingshulp  , Ontwikkelingshulp, lijst , Algemeen overzicht , of site home .