, is er het misverstand dat Amerika streeft naar rechtvaardigheid. Ook hier is
het waar dat men soms er wel voor is, namelijk als Amerikaanse belangen ermee
gediend zijn. Zodra dat echter niet het geval is, is men er even hard tegen.
Bijvoorbeeld als het motief van wraak in het spel is:Uit: De Volkskrant, 21-08-2009, van correspondent Gert-Jan van Teeffelen Woede om vrijlaten dader van 'Lockerbie' Het Witte Huis en de Britse oppositie betreuren de vrijlating op humanitaire gronden van de ex-geheim agent, die in 1988 een vliegtuig opblies. Tussentitel: Nog steeds zijn er vooral in Europa twijfels of Al-Megrahi de dader is Het nieuws dat hij mogelijk amnestie zou krijgen van de Schotse autoriteiten lekte vorige week al uit, en veroorzaakte met name in de Verenigde Staten boze reacties. Maar toen Adbelbaset Al-Megrahi (57) donderdagmiddag daadwerkelijk een vliegtuigtrap beklom in Glasgow, werd de woede officieel. Het Witte Huis liet weten ‘ten diepste te betreuren’ dat de Libiër is vrijgelaten, die verantwoordelijk wordt gehouden voor de vliegramp bij Lockerbie. Op 21 december 1988 stortte Pan Am vlucht 103 neer na een explosie. Hierbij kwamen 270 mensen om het leven, merendeels Amerikanen. ... Ex-geheim agent Al-Megrahi, die gisteravond landde in Libië, heeft 8 jaar van zijn levenslange straf uitgezeten. Hij werd in 2001 veroordeeld door Schotse rechters in het Nederlandse Kamp Zeist. Tot op de dag van vandaag zijn er, met name in Europa, twijfels of Al-Megrahi wel de dader was van de bloedigste aanslag die ooit op Britse bodem is gepleegd. De man die gisteren met een stok, een pet en bedekt gezicht naar het vliegtuig strompelde, heeft zelf altijd zijn onschuld volgehouden. Er rezen steeds meer vraagtekens over de deugdelijkheid van zijn veroordeling. Een Schotse herzieningscommissie oordeelde in 2007, na drie jaar onderzoek, dat er zes redenen waren om aan te nemen dat er een rechterlijke dwaling in het spel was. Al-Megrahi kreeg daarom opnieuw het recht in hoger beroep te gaan, een zaak die vanwege zijn vrijlating niet meer zal dienen. Zijn veroordeling steunde zwaar op de getuigenis van Tony Gauci, een winkelier die Al-Megrahi op Malta de kleding zou hebben verkocht waarin de bom was verstopt. Gauci wees de Libiër tussen diverse anderen aan tijdens een identificatiesessie. Later bleek dat hij de foto van Al-Megrahi kort daarvoor in een artikel had gezien. Volgens de advocaten van de veroordeelde heeft Gauci miljoenen dollars ontvangen voor zijn getuigenis. ... Red.: Drie twee relevante feiten zijn dit: er is geen enkel materieel bewijs dat Al-Megrahi met de aanslag vervindt, er is slechts één enkele getuige die Al-Megrahi met de aanslag verbindt, en die getuige baseert zich op een gezichtsherkenning vele jaren na de ontmoeting die de basis is van het bewijs  (Wikipedia).Dit is allemaal al volstrekt voldoende voor een "gebrek aan bewijs"-argument. Ten eerste volgens de in talloze rechtssystemen erkende regel: één getuige is geen getuige,ten tweede volgens het wetenschappelijk bewezen argument dat menselijke getuigenissen sowieso als betrekkelijk onbetrouwbaar zijn,en dat met het verstrekken van de tijd dit tot vrijwel volkomen onbetrouwbaar toeneemt. En die vele jaren is voor dat laatste voldoende. Komt nog bij dat de ontmoeting één was in de winkel van de getuige, en het is al bijna ondenkbaar dat een winkelier een willekeurige klant een week later nog zou herkennen, laat staan een aantal jaren - zoals onderzoeker Willem Wagenaar heeft aangetoond
(Wikipedia).Kortom: op juridische gronden is deze veroordeling volstrekt ondenkbaar. Er was maar één grond: een politieke. Onder druk van de Amerikanen. Het proces was één grote leugen. Een bron ter bevestiging: Uit: De Volkskrant, 28-04-2009, tv-recensie door Jean-Pierre Geelen Verdacht ... Nu het proces rond de vliegtuigaanslag in 1988 (270 doden) heropend wordt... Met de bewijsvoering tegen de Libiër die nu levenslang vastzit, is 'mogelijk geknoeid', aldus een onderzoekscommissie na vier jaar. Gideon Levy ondenam in VPRO's Tegenlicht 'een zoektocht naar de waarheid'. Als een ware Kuifje ging hij erop af, en het lukte hem in maar liefst vijf jaar tijd vele hoofdpersonen uit het onderzoek en proces te spreken te krijgen. Sterk was ook dat hij allen plechtig liet beloven de waarheid te spreken. De vraag was alleen: wie deed dat ook? Bij wijze van opwarmertje ging Netwerk met Levy vorige week mee naar Schotland, waar hij zijn film vertoonde aan parlementariërs, journalisten en nabestaanden. Hij kwam volgens Netwerk met 'opmerkelijke conclusies'. En: 'Er wordt gelogen. Voor de camera. Glashard.' ... Aan de gerezen twijfels wist Levy een nieuwe toe te voegen, aan de hand van het belangrijkste bewijs in de zaak: een deeltje van een tijdschakelaar ter grootte van een vingertop, die ooit aan Libië geleverd zou zijn. De daders zouden dus wel Libiërs moeten zijn. Iraniers mochten onder geen beding verdacht worden, vanwege oliebelangen, aldus gelovigen in samenzweringen. Levy's kernvraag was: werd dat printplaatje onderzocht in de Verenigde Staten of in Engeland? Niet heel relevant, maar FBI-agenten en Schotse onderzoekers spraken elkaar tegen, en dat simpele feit zou de grond onder het enige bewijs weghalen. Gelukkig waren er meer mensen die elkaar tegenspraken of verschillende herinneringen hadden, zodat het beeld van verdachte manipulaties snel geschetst was. ... Naar Amerika lijst  , Politiek lijst
,
Politiek & Media overzicht
, of site home
. |