Bronnen bij Amerika: consumentisme

12 okt.2008

Je kan bijna stellen: Amerika ís consumeren - één van de redenen dat Amerika zo populair is, want consumeren wil iedereen wel. Althans bijna iedereen - verstandige mensen weten beter. Maar de wereld kent weinig verstandige mensen, met name in Amerika:
 

Uit: De Volkskrant, 08-10-2008, door Jeremy Rifkin, economisch adviseur van diverse EU-instellingen en voorzitter van The Foundation on Economic Trends in Washington, DC

De gehele beschaving loopt gevaar

...   De kredietcrisis die nu ook Europa treft, vindt haar oorsprong in het Amerika van de vroege jaren negentig. Een decennium lang bleven de lonen gelijk, of ze daalden. Amerikanen lieten de recessie van 1989-1991 achter zich door massaal aan het consumeren te slaan – op de pof. Gemakkelijk te verkrijgen creditcards zorgden ervoor dat de consumenten ver boven hun stand konden leven.
    Dankzij de Amerikaanse creditcardcultuur kreeg de wereldeconomie de afgelopen zeventien jaar een enorme impuls. Dat ging wel ten koste van de spaarrekeningen van Amerikaanse gezinnen. Gemiddeld spaarde gezinnen in 1991 ongeveer 8 procent van hun inkomen. Sinds 2006 geven zij echter meer uit dan zij binnenkrijgen. Dat bewijst dat pogingen om tot economische ontwikkeling te komen, hebben gefaald.
    Hoewel gezinnen in het rood stonden, kregen ze een hypotheek, tegen erg lage rente, of zelfs zonder rente. Miljoenen Amerikanen waagden het erop en kochten een huis zonder dat ze zich dat konden veroorloven. Sterker, uit geldgebrek gingen ze hun huizen ook nog eens als pinautomaten gebruiken, door hun hypotheken over te sluiten. Nu is de huizenbel die dit gedrag veroorzaakte gespat, waardoor voor miljoenen gezinnen en banken een faillissement dreigt.


Red.:   Tja.
    En dat moet ergens van betaald worden:


Uit: De Volkskrant, 27-11-2008, van verslaggever Stieven Ramdharie

'Amerika is verslaafd aan schulden en lijdt aan begrotingskanker'

Interview David Walker | Hij heeft zelf geen schulden, maar de meeste Amerikanen zwelgen erin. Onverteerbaar.


In een land dat de staatsschuld in acht jaar George W. Bush zag verdubbelen, van 5.600 miljard dollar tot 11.500 miljard, is David Walker (57) een bijzonder man. Het oud-hoofd van de Amerikaanse rekenkamer, de GAO, heeft geen hypotheekschuld. Of welke andere lening dan ook. Zijn creditcardschuld betaalt hij keurig aan het einde van de maand af.
    Uniek in een land dat dit begrotingsjaar 244 miljard dollar rente betaalt over de staatsschuld en 455 miljard dollar moet lenen om de begroting kloppend te krijgen. Om te zwijgen over de 700 miljard dollar van het reddingsplan dat voor 80 procent in het buitenland geleend moet worden.
    ‘Amerika is verslaafd aan schulden’, zegt Walker die in zijn tien jaar bij de GAO de Amerikanen bewust poogde te maken van de ‘fiscale kanker’ waaraan ze lijden en die zijn strijd voortzet in de documentaire I.O.U.S.A. ‘Je ziet nu zelfs dat klanten hun creditcard gebruiken om een luxe kopje koffie te kopen. Verontrustend. Dat is een heel duur kopje, want veel Amerikanen lossen hun creditcardschulden niet af.’   ...
    ‘87 miljard dollar?’, gokt een tiener. Een man van in de 40 durft niet eens een getal te noemen. Walker: ‘We moeten de huidige crisis gebruiken om de bevolking wakker te schudden en de harde waarheid te vertellen. De gemiddelde Amerikaan doet geen enkele moeite om te willen weten hoe erg ons schuldenprobleem is. De politici vertellen het ze ook niet. Of ze roepen dat het allemaal niet zo erg is. Terwijl we nu hard richting een begrotingstekort van 1.000 miljard gaan.’   ...
    Toen minister van Financiën Paul O’Neill protesteerde tegen een nieuwe forse belastingverlaging, had hij zijn doodvonnis getekend en kon hij in 2002 vertrekken. Somber vertelt O’Neill in I.O.U.S.A. hoe hij van vicepresident Cheney hoorde dat begrotingstekorten helemaal niet erg waren.   ...
    De oplossing? Harder werken, de uitgaven terugdringen, hogere belastinginkomsten en de begrotingstekorten terugdringen. Walker: ‘Maar een belastingregime zoals in Europa, zullen de Amerikanen nooit steunen. Dat past niet in onze cultuur. De gemiddelde Amerikaan wil wel iets hogere belastingen betalen, in ruil voor een hogere economische zekerheid.’



Naar Amerika, cultuur  , Anglicisme ...  , Anglicistisch beleid  , Rijnlandmodel overzicht  , of site home  .