Linkse denkfouten: allochtonen en andere exoten

De relatie tussen immigratie en allochtonen blijkt niet duidelijker dan uit de volgende voorbeelden, waarin dezelfde relatie wordt gebruikt in verband met natuurplagen. Men kan zich nauwelijks voorstellen dat de schrijvers ervan beseffen wat ze doen, want ze ondermijnen de zaak waar ze voor staan en de politieke correctheid in het algemeen wel op een bijzonder grondige wijze:
 

De Volkskrant, 27-08-2005, column door Marcel Hulspas

Stoer doen tegen allochtone dieren is een trend

Het ministerie van Landbouw lanceerde afgelopen week zijn nieuwe fortuynistische natuurbeleid. Dieren en planten die hier verdwaald zijn geraakt en die tot nog toe als onschuldige curiositeiten werden beschouwd, zijn voortaan staatsgevaarlijke indringers.
Neem waternavel, een onschuldig ogend groen dat de nepsloten van Vinexwijken vult. Dat Zuid-Amerikaanse waterplantje is bezig met 'een vrijwel onstuitbare opmars', waarschuwde minister Veerman. ...
    Het is een trend. Stoer doen tegen allochtonen scoort, ook in de natuur. ...

Red.:   De voor de hand liggende reactie:


Uit: De Volkskrant, 03-09-2005, ingezonden brief van Remko van Rosmalen (Arnhem)

Invasies

Hierbij wil ik reageren op het stuk van Marcel Hulspas (Kennis, 27 augustus). Zijn kritiek op het 'fortuynistische natuurbeleid' is kenmerkend voor iemand bij wie het compleet ontbreekt aan enige ecologische kennis. Ik hoor vaker reacties van mensen die vinden dat 'die buitenlandse soorten ook recht hebben om hier te zijn' en die geen verschil kunnen maken tussen mens en natuur.  ....
    Planten zoals Japanse duizendknoop of Amerikaanse vogelkers kunnen woekeren zonder ophouden door het ontbreken van natuurlijke vijanden. Op plaatsen waar deze soorten staan kan vaak geen andere soort meer groeien door het ontbreken van licht op de bodem.
    Zo kunnen ecologisch waardevolle plekken compleet worden vernietigd door 'exoten'.


Red.:   Daarbij wordt even het standaardvoorbeeld van de nijlbaars vergeten. Die exoot vrat de hele inheemse visbevolking in het Victoriameer op. Als er een rechtvaardige natuur was, had die originele visbevolking die nijlbaars er vanzelfsprekend op tijd uit kunnen gooien.
    Een paar jaar later:


Uit: De Volkskrant, 06-12-2008, van een correspondent

Uitheemse diersoorten zijn bedreiging voor Europese collega

Europa wordt bedreigd door aliens. Duizenden uitheemse soorten planten, vissen en dieren vernietigen de Europese ecosystemen. Dat leidt tot een schade van minstens 12 miljard euro per jaar.
    De Europese Commissie luidde vrijdag de noodklok over de invasie van vreemde soorten. Neem de Aziatische boktor die de Europese loofbomen opvreet. Of de Amerikaanse grijze eekhoorn die zijn rode Europese soortgenoot verdringt. Idem met Californische rivierkreeft die zijn Europese collega heeft weggejaagd.
    De Russische zebramossel gedijt zo goed in de wateren hier dat ze talloze afvoerpijpen van industrieën blokkeert.
    De komst van uitheemse species is vaak het gevolg van handel. ... De Commissie bepleit strengere regels ter bescherming van de Europese biodiversiteit en veiligheid.


Red.:   Hoe voorspelbaar ...
     Terug naar 2005:


Uit: De Volkskrant, 30-08-2005, van verslaggeefster Margreet Vermeulen

Reportage | Diertje zou vijf minuten lijden in onderwaterval; volgens rattenvangers duurt het dertig seconden
 
De lange doodstrijd van de muskusrat

...     Vierhonderdduizend muskusratten worden jaarlijks in Nederland gevangen door vierhonderd rattenvangers. De diertjes maken holen en gangen waardoor dijken kunnen inzakken. Europa wil de typisch Nederlandse vangstmethode met verdrinkingsvallen verbieden. De verdrinkingsdood geldt als onnodig wreed en zou te lang duren: ruim vijf minuten.
    De Montfoortse rattenvanger Van Vlaanderen is het daarmee oneens. Hij pakt een val: een vierkante kooi met in de hoeken ruimte voor appels om de muskusratten te lokken. De deurtjes gaan alleen naar binnen toe open. Een rat die binnen zit, kan onmogelijk naar buiten en verdrinkt.
    ‘Dat hele proces duurt vijf minuten’, geeft Van Vlaanderen toe. ‘Maar eerst eet de rat van de appel. Dan snuffelt hij wat in de rondte. Op zijn dooie gemak, want een muskusrat kan minutenlang onder water blijven. Pas als hij actief naar een uitgang gaat zoeken en die niet kan vinden, raakt ie in paniek. Hij gaat heftig tekeer en sterft. Ik schat de doodstrijd op dertig seconden.’ ... De muskusrat, oftewel waterkonijn, is een exoot. Een Tjechische prins nam in 1905 drie koppels mee naar zijn landgoed bij Praag, na een jachtpartij in Alaska.  ... ‘Een klem is misschien diervriendelijker, maar daarmee vang je geen grote aantallen.’
    Dat laatste wordt bestreden door dierenechtenorganisaties. Volgens hen worden de gevaren van de muskusrat schromelijk overdreven. ...


Red.:   Het vangen van vierhonderdduizend ratten natuurlijk een volkomen afdoende bewijs voor het gevaar van een gangen-in-dijken-gravend dier. De hele discussie is dus een volkomen dwaze vorm van politieke correctheid, ongetwijfeld geïnspireerd door dat soort zaken als het "beschermen van het zwakke van buiten", het zielige-negertjes syndroom. Ook hier kan men zich niet aan de indruk onttrekken dat de analogie met allochtonen op zijn minst onbewust een rol speelt.
    Na vele jaren heftige strijd is zelfs op dit terrein het multiculturalisme op de terugtocht:


Uit: De Volkskrant, 27-05-2010, van verslaggever Raoul du Pré

Grenzen gaan dicht tegen brulkikkers

In een uiterste poging de Amerikaanse brulkikker uit Nederland te weren, gaan Belgische en Nederlandse natuurbeschermers vanaf volgende week over tot verscherpte grensbewaking. Teams van vrijwilligers zullen met regelmaat patrouilleren bij de grens en ‘passende maatregelen nemen’ indien zij een brulkikker ontdekken. De dieren zijn de grens al tot op minder dan twee kilometer genaderd.
    Onderzoekers van de universiteit van Gent en de Nederlandse natuurorganisatie Stichting Ravon beginnen eind deze week met de scholing van brulkikker-waarnemers die in de Brabantse grensstreek bij Breda, Reusel en Bergeijk naar de dieren gaan uitkijken. Aan de Belgische zijde van de grens hebben zich daar enkele populaties gevestigd. ...
    Doorgaans juichen natuurliefhebbers de aanloop van nieuwe soorten toe, maar dat geldt zeker niet in het geval van de brulkikker. Die werd in de jaren zeventig en tachtig door tuincentra vanuit Amerika naar Europa geïmporteerd en door veel mensen aangeschaft als fascinerende aanwinst voor de vijver. De invoer werd echter verboden toen bleek dat het dier het ecologische evenwicht totaal verstoort, grote hoeveelheden inheemse waterdieren opeet en ook de gezondheid van andere amfibieën in gevaar brengt.
    Mieke Hoogewijs van de provincie Antwerpen spreekt van een soort die ‘grote invloed’ heeft op de inheemse natuur. ‘Hij blijkt bovendien drager te kunnen zijn van een schimmel die chytridiomycose (chytrid) kan veroorzaken. Chytrid vormt naast vervuiling en het verlies van leefgebied een grote bedreiging voor amfibieën. De ziekte heeft wereldwijd al tot het uitsterven van enkele amfibieënsoorten geleid. En die hebben het al zo zwaar: ze zijn al de meest bedreigde diergroep ter wereld.’    ...


Red.:   De gelijkenis qua effecten met hun menselijke evenknie is treffend. Tot in alle details, want de verlichte meest is ook de meest bedreigde mensgroep ter wereld.


Naar Linkse denkfouten, immigratie , Politiek lijst , Politiek & Media overzicht  , of site home .