PC club: de VPRO

Naast de individuele gevallen zijn er ook hele instituties voor wie het politiek correcte denken een belangrijk deel van hun bestaan uitmaakt. De VPRO is een van die instituten, de NOS en NPS zijn andere. De laatste twee hebben deels het excuus dat ze bepaalde taken van overheidswege, dat wil zeggen bepaalde politieke partijen, opgelegd krijgen. De VPRO doet het uit overtuiging. Onder een voorbeeld van het soort voorstelling waar dit toe leidt, en de analyse ervan door een objectieve waarnemer (VARA TV Magazine, 24-04-2005, door Rob van Scheers):
  Pas op de plaats

Tussentitel: Er wordt links en rechts van alles geroepen. We hollen door een donker bos.

Nederland is verward. Hoog tijd voor het grote beschavingsoffensief van Anil Ramdas & de VPRO.

Met De grote avond van de beschaving proberen VPRO en het Amsterdamse debatcentrum De Balie in commissie het verwarde Nederland' naar eigen zeggen weer op de rails te zetten. Co-samensteller Anil Ramdas (directeur van De Balie, columnist voor NRC Handelsblad) legt uit.

Nou, dat komt geen moment te vroeg: het redden van de beschaving!
Anil Ramdas: 'Direct na de moord op Theo van Gogh vroegen wij ons bij De Balie af: hoe kunnen we hierop nog zinvol reageren? Er wordt links en rechts van alles geroepen, maar mijn indruk is dat we hollen door een donker bos. Het is nu eens tijd voor een pas op de plaats. We hebben in De Balie al een flink aantal bijeenkomsten aan de actuele stand van Nederland gewijd, maar daarmee kom je nog niet bij iedereen in de huiskamer. Door zo'n samenwerking met de VPRO heb je natuurlijk in één klap een veel groter bereik.'

Even ter plaatsbepaling: beschaving - wat was dat ook alweer?
'Het delen met velen waarvan je weinig hebt, en niet alleen economische zaken. Respect hoort erbij. En samenwerking. Dat is een noodzaak. Zonder samenwerking zou Nederland niet eens hebben bestaan, want dan was het allang onder de zeespiegel verdwenen. In het kort: beschaving is buitengewoon kostbaar, en vooral ook buitengewoon kwetsbaar.'

Speelt de televisie als totaal ook een rol in het gesignaleerde verval?
'Ik vind dat de televisie het ontzettend laat afweten. De verzamelde nieuwsrubrieken rapporteren op hoge toon over alle commotie, maar enige reflectie is ver te zoeken. Wat betekent zo'n brandstichting in Uden nog, als het volgende tv-onderwerp alweer over een stel andere rotjochies in Amsterdam-West gaat, al dan niet in Londsdale-kleding? De waan van de dag regeert, maar zonder enige verdieping is dat hollen van incident naar incident tamelijk zinloos. ik word daar thuis op de bank heel erg korzelig van, hoor.'   ..

Het hele integratieprobleem bestaat uit een brandstichting bij een moskee in Uden, en overlast veroorzaakt door Lonsdale-jongeren.
    En de allochtonen zijn hiervan natuurlijk het weerloze en schuldloze slachtoffers (de Volkskrant, 26-04-2005, rubriek Televisie door Wim de Jong):
  Gemakzucht

Wat een vervelende, aanmatigende flauwekul was dat, die Grote Avond van de Beschaving op de VPRO. Een hyper-correct feestje vanuit het hoofdstedelijke cultuurcentrum De Balie. Exclusief gemaakt door en vóór de Amsterdamse elite, die daarmee wat verantwoord melodrama door het straatrumoer wenste te mengen. Het Tokkie-onbehagen, de agressie in het openbare leven en de angst voor het 'Marokkaanse gevaar' moedig onder ogen gezien op een voorspeelavond van de operettevereniging Oud-Zuid. Zoiets.
    Feestje in de verkeerde buurt dus. Journalisten en documentairemakers bleken bij de totstandkoming van de thema-uitzending weer categorisch vermeden. En naar eigentijds Hilversums gebruik kregen we in ruil daarvoor een goedkope studiovariant van de werkelijkheid. Inclusief de gemakzucht die daarbij hoort. Met zondagavond een keur van beschaafde dames en heren die in vaak onbegrijpelijke bewoordingen een beroep deden op het fatsoen van 'de anderen'. Plus nog wat theatrale elementen om het hoe dan ook aantrekkelijke, dure thema-televisie te laten lijken. Of beter: 'nationale' tv, om nog maar eens een dwingende Hilversumse ambitie te noemen.
    De VPRO vluchtte zondag weer eens nadrukkelijk in de vorm. Nepperige 'live'-beelden en 'candid'-cameragehannes om de drie uur durende uitzending nog wat meer te laten zijn dan alleen maar een idee van de vergadertafel. Khaldoun Elmecky die het geheel op kinderlijk opgewonden wijze aan elkaar praatte. Job Cohen plichtmatig in gesprek met goedwillende multiculti-jongeren. ...
    Het ergst van de marathon-uitzending was het blijvende gevoel dat je belazerd werd waar je bij zat. Een indruk die na middernacht werd bevestigd, toen duidelijk werd dat het fake-gehalte inderdaad hoog was. De Grote Avond van de Beschaving bleek toch eerst en vooral een nieuw VPRO-kunstje om de afstand van de elite tot de werkelijkheid nog even in stand te kunnen houden. ...

De elitaire weerzinwekkendheid ten voeten uit.

En als de werkleijkheid hen dreigt worden opgedrongen ...(de Volkskrant, 19-05-2005, door Jean-Pierre Geelen):
  VPRO wil beelden Buikhuisen niet afstaan

Opmerkelijke uitzending van de prille rubriek Profiel, volgende week woensdag op Nederland 1: aan het woord komt criminoloog prof. Wouter Buikhuisen. Voor het eerst sinds columnist Piet Grijs alias Hugo Brandt Corstius 25 jaar geleden in Vrij Nederland diens wetenschappelijke doodvonnis tekende vanwege zijn onderzoek naar uiterlijke kenmerken van criminelen, doet de prof, die door alle opschudding de wetenschap op doktersadvies moest verlaten, zijn verhaal op televisie.
    Opmerkelijk is ook dat de VPRO weigerde beelden af te staan ... . Cherry Duyns, die Buikhuisen in 1978 samen met Roelof Kiers op tv 'nogal losjes van toon' interviewde, stak hoogstpersoonlijk een stokje voor het verzoek van Profiel om fragmenten te mogen herhalen. Hoe dat nu? Duyns zal toch niet bang zijn te worden ingedeeld bij de demoniseerders van Buikhuisen? Duyns: 'Over dat interview is destijds veel te doen geweest, er waren woedende reacties van kijkers. Men dacht dat wij Buikhuisen voor de gek hielden, maar dat was niet zo. Onze toon was hooguit wat relativerend, en de werking daarvan hebben Roelof en ik destijds kennelijk onderschat. In de journalistiek kun je met zulke fragmenten doen wat je wilt. Ik heb geen zin om mee te werken aan een profiel waarvan ik de inhoud niet ken. De maker heeft ook niet aangeboden vooraf inzage te geven.'
    Heeft Duyns ooit nog excuses aan Buikhuisen aangeboden voor het bewuste interview? Duyns: 'Dat weet ik eerlijk gezegd niet meer zo goed. Excuses waarvoor eigenlijk? Wel heb ik ooit nog contact opgenomen om eens terug te blikken op de hele affaire-Buikhuisen en het interview. Daar heeft hij nooit op gereageerd.'

Citaat uit Duyns uitspraken: 'In de journalistiek kun je met zulke fragmenten doen wat je wilt.' Zo de waard is, vertrouwt hij zijn gasten, luidt het spreekwoord dat hierop van toepassing is.
    Dus zowel inhoudelijk als moreel fout, en bij het uitkomen van die fouten ook nog een groot gebrek aan integriteit. Dit is de VPRO, in al haar verlichtheid die ze zo gaarne wenst uit te stralen.


Naar PC club , of site home ·.