Bronnen bij Erfrecht: de bezwaren
|
11 jan.2007 |
Eerst een bron die de kwestie voor het eerst sinds lange tijd weer aan de orde
stelt, en daarop volgend de voorspelbare reactie met bezwaren:
Uit: De Volkskrant, 04-01-2007, door Paul de Beer, econoom aan de Universiteit
van Amsterdam, en Jola Jakson, filosoof aan de Universiteit van Amsterdam
Verhoog de belasting op erfenissen!
De beoogde coalitie van CDA, PvdA en CU moet de kosten van de vergrijzing
opvangen door een sterke verhoging van de successierechten, vinden Paul de Beer
en Jola Jakson. Dat zou ook bijdragen aan een rechtvaardiger samenleving.
Tussentitel: Erfenissen vergroten de maatschappelijke ongelijkheid van
generatie op
generatie
... Een uitweg uit dit meningsverschil kan een stuk
gemakkelijker worden als men zich realiseert dat de oudste generatie jaarlijks
al een omvangrijk bedrag overdraagt aan jongere generaties in de vorm van
nalatenschappen. Om welk bedrag het precies gaat, is helaas niet bekend, doordat
het CBS al twintig jaar geen informatie meer verzamelt over nalatenschappen. Op
basis van cijfers over het vermogen van de bevolking naar leeftijd kan echter
worden geschat dat het jaarlijks om meer dan tien miljard euro gaat. Voor bijna
de helft bestaat dit bedrag uit de waarde van woningen, die de afgelopen
decennia fors is gestegen. Als het gemiddelde vermogen waarover ouderen
beschikken gelijk zou blijven, zou het bedrag aan nalatenschappen de komende 35
jaar verdubbelen tot zo’n 19 miljard euro. ...
Deze erfenissen worden echter niet evenredig verdeeld over de
bevolking. De belasting die over nalatenschappen wordt geheven
(successierechten) bedraagt momenteel slechts 1,7 miljard euro, slechts 16
procent van het totale bedrag aan erfenissen. De overige 84 procent komt terecht
bij de erfgenamen – veelal de kinderen – en wordt daarmee zeer scheef over de
bevolking verdeeld. Een erfenis ontvangen is als een lot uit de loterij. Maar
dan wel een loterij waarvan de prijzen heel oneerlijk worden verdeeld. Degenen
die de grootste erfenissen ontvangen, hebben het vaak toch al niet slecht
getroffen, doordat zij van huis uit meer hebben meegekregen dan anderen: een
jeugd in materiële welstand, een zorgzame opvoeding, een goede school en vaak
ook een sociaal netwerk dat een steun in de rug was bij hun carrière. Als zij
het rond hun vijftigste ‘gemaakt’ hebben, valt hen dan ook nog een riante
erfenis in de schoot. Vervolgens profiteren ook hun kinderen daar weer van.
Erfenissen vergroten zo de maatschappelijke ongelijkheid, niet slechts op één
moment, maar vooral van generatie op generatie.
De moderne samenleving wordt vaak een meritocratie genoemd,
waarin mensen hun maatschappelijke positie niet toegewezen krijgen op grond van
hun maatschappelijke afkomst, maar zelf moeten verdienen met hun eigen
prestaties. In een meritocratische samenleving zou iedereen gelijke startkansen
moeten hebben. Natuurlijk weten we dat dit voorlopig een schoon ideaal is: de
sociale positie van de ouders bepaalt nog steeds in hoge mate de kans op
maatschappelijk succes van de kinderen. Voor een deel is dit onvermijdelijk,
omdat we hoog opgeleide en goed verdienende ouders niet kunnen en ook niet
willen verbieden om hun kinderen het beste mee te geven. Maar het valt veel
minder te rechtvaardigen als deze kinderen op latere leeftijd ook nog eens
profiteren van het onverdiende voordeel van een omvangrijke erfenis. Een omvang
die mede te danken is aan een al evenmin ‘verdiende’ stijging van de
huizenprijzen. ...
De Volkskrant, 05-01-2007, ingezonden brief van Paul Jansen (Scherpenzeel)
Erfenis
Geen idee onder welke steen Paul de Beer en Jola Jakson hebben liggen slapen,
maar hun voorstel de successierechten sterk te verhogen (Forum, 4 januari) is te
zot voor woorden.
Mijn ouders zijn begin november en half december overleden.
Zij zijn opgegroeid tijdens de crisisjaren van de vorige eeuw, zij hebben
dwangarbeid in de oorlog overleefd en hebben keihard gewerkt om Nederland op te
bouwen.
Dat ze naast de opvoeding van drie zoons geld konden sparen
en een huis konden kopen, mag een wonder heten. Over dit inkomen was uiteraard
al inkomstenbelasting betaald, over het spaargeld betaalden ze ook belasting en
ook het eigen huisbezit werd belast. Omdat ze verstandig met hun inkomen zijn
omgegaan, zich het nodige hebben ontzegd, vinden deze twee auteurs dat ik als
zoon het niet zou ‘voelen’ als er nogmaals belasting zou moeten worden betaald.
Mijn ouders hebben deze onredelijkheid bij leven wel degelijk
gevoeld. Je kunt voor hetzelfde misdrijf niet tweemaal bestraft worden, maar
tweemaal belasting betalen voor een ‘rechtvaardiger samenleving’ is een gotspe.
Red.: Misverstand nummer een is dit: er zijn veel meer mensen
met drie kinderen, wier ouders evenveel hebben geleden in de oorlog, die ook
drie zoons hebben opgevoed, maar die door de gangbare maatschappelijke verdeling
(de een werkt hard en krijgt weinig, een ander werkt minder hard en krijgt
veel), niet hebben kunnen sparen, en geen huis hebben kunnen kopen. De kinderen
van die laatste mensen hebben evenveel recht op een erfenis als die van meneer
Jansen uit Scherpenzeel, want ze onderscheiden zich verder in niets van elkaar
wat relevant is met betrekking tot de kwestie van het uitdelen van cadeautjes.
Misverstand nummer twee is dat belasting een vorm van straf is op
al bestaande verdiensten. Belasting is een heffing achteraf op niet eerder
verrekende kosten (onderwijs, veiligheid, infrastructuur, zorg e.d.).
Uit:
De Volkskrant, 02-10-2008, van correspondent Gert-Jan van Teeffelen
Cameron wil een ‘sociale Thatcher’ zijn
'Nieuwe' Britse conservatieven zijn vaag over regeerplannen ...
... Het tekent de nieuwe Tories, die bezweren dat ze ‘echt’ zijn veranderd sinds
het keiharde markt-denken van ex-premier Margaret Thatcher. ...
... Want hoewel de Conservatieven ver voor liggen in de
peilingen, is het tot dusver nogal duister waarin ze eigenlijk verschillen van
de regeringspartij.
... de Londense hoogleraar politicologie Patrick Dunleavy
voorafgaand aan het congres. ‘... Het enige Toryplan dat mij te binnen schiet,
is het afschaffen van de belasting op erfenissen.’
Red.: Typisch voor de partij van de bezitters zonder
prestaties - de reactionaire partij.
Naar Erfrecht
, Rijnlandmodel, lijst
, Rijnlandmodel overzicht
, of site home
.
|