Bronnen bij Denkmethoden: evolutie

Een aardig voorbeeld van een toepassing van de methode der evolutie (de Volkskrant, 12-03-2011, column door Bas Haring):
  En ik maar denken aan complexe camera's en computers

Mijn zusje was jarig en zou een klein cadeau van me krijgen. Mijn zusje houdt van frutsels: hebbedingetjes uit cadeauwinkels. In zo'n winkel kreeg ik een korte demonstratie van iets nieuws. Iets waar ik zeker naar moest kijken, aldus de verkoopster.
    Ze zette een soort van wagentje in vliegtuigvorm op tafel dat prompt begon te rijden. Best wel hard en het dreigde over de rand van de tafel te scheuren. Net op tijd draaide het vliegtuig-karretje een slag - vanzelf - om vervolgens langs de rand door te rijden. Bij de hoek aangekomen draaide het weer en zo bleef het karretje langs de rand van de tafel en viel het er niet vanaf.
    Wat grappig. Hoe zouden ze dit maken? Vroeg ik me af. Ik heb ooit wel eens een robotje gebouwd - van Lego - en peinzend bouwde ik in mijn hoofd een robot die niet van tafel zou rijden. De robot zou een camera moeten hebben. Om de rand van de tafel te kunnen 'zien'. ...

Enzovoort ... Hoe een mens zoiets zou maken.
    Met ontwerp en design, enzovoort.
    Maar het is dudielijk een klein en goedkoop dus heel simpel ding.
    Dat werkt zoals de natuur zoeist zou maken:
  ...    Maar wat helemaal verbazingwekkend was: er zat geen computer in. Geen camera, zelfs geen motor en geen batterij. De robot was een opwindwagentje. Een opwindwagentje dat zo slim in elkaar zat dat-ie niet de tafel viel. Rara, hoe kan dat?
    Het blijkt verdomde simpel te zijn. Onder de voorkant van het ding zit een klein plastic palletje dat tegen het oppervlak van de tafel drukt. Bij de rand van de tafel is er niks meer om op te drukken en floept het palletje een stukje naar beneden. Feitelijk is het palletje een soort tafelranddetector, maar dan een heel goedkope. Het naar beneden floepen van het palletje zorgt ervoor dat één van de twee achterste wielen die het wagentje voortstuwen naar achteren begint te draaien in plaats van naar voren. Het wagentje draait een kwartslag. De tafelranddetector floept weer naar boven en de wagen vervolgt zijn weg. Netjes langs de rand van de tafel.    ...

De les:
  ...    Wat vreselijk simpel. En wat confronterend voor mij. Ik zat direct te denken aan camera's, computers en ingewikkelde machinerie terwijl het veel simpeler en veel slimmer kon. Zo zal het vaker gaan, bedacht ik me. Dat dingen in werkelijkheid heel simpel in elkaar zitten, terwijl ze complex overkomen. Misschien is het met de meeste beesten zelfs wel zo, en met ons. Dat we ingewikkeld lijken, maar eigenlijk simpel zijn. ...

Nu is de mens als geheel een ingewikkeld ding. Maar zoiets kan dus alleen ontstaan uit een samenpel van simpele dingen. Door na het eerste simpele ding andere simpele dingen proberen toe te voegen, en wat werkt, werkt.
    Waarna er ruimte is voor een volgend simpel ding.


Naar Denkfouten , of site home .

13 mrt.2011