Toelichting bij Fourier analyseFourier-analyse is zo'n onderwerp waarbij je, bij nauwkeurige behandeling, de halve wetenschap en wiskunde tegenkomt. Net zoals je bij de nauwkeurige anlayse van de betekenis van een woord, de halve wereld tegenkomt.Met als eerste noot dat dat alleen geldt voor woorden die iets aanwijzen in de werkelijkheid, en niet die van de soort "de", "het", en "een". Q.e.d. Bij de Fourier-anlayse ligt de eerste stap in het "Waarom?": waarom zou je zo'n soort analyse ergens op loslaten?. Waarop je dient aan te duiden over welk soort analyset je het hebt oftewel waarop die analyse wordt toegepast. Dat laatste is bij Fourier simpel, want hij was wiskundige, en welk deel van de wiskunde is even bekend: dat is alles aangaande functies. Waarop je dus dient uit te leggen wat een functie is. Dat is elders => al uitgebreider gedaan, en hier volstaat: dat is een recept voor hoe één ding afhangt van een ander. "Als de zon gaat schijnen, gaan de bloemetjes open" kan je noteren als een functie. Nu is hoe de dingen van elkaar afhangen in de praktijk (als je geen wiskundige bent) uitsluitend iets van de werkelijkheid, en als je in de werkelijkheid iets wilt zeggen over die zon en de boemetjes, moet je dat dus gaan observeren, en als je naar een functie toewilt, noteren. Oftewel: waar je mee eindigt is een grafiek: horizontaal zet je de stand van de zon, wat je ook kan noteren als de tijd, en vertikaal noteer je de stand van de blaadjes van de bloemetjes. En al na een paar dagen bemerk dat daar een aanzienlijke regelmaat in zit. Die regelmaat is interessant, als die bloemetjes horen bij plantjes waar je iets mee wilt, zeg bijvoorbeeld iets van oogsten, dus van wordt die regelmaat van belang, en de onregelmaat die er bij hoort dus ook. Wie weet kan je uit die onregelmaat iets anders leren, zoals bijvoorbeeld hoe dat stand van de blaadjes ook afhangt van de hoeveelheid wolken. Regelmaat is van het uiterste belang in he bestaan van de mens, en van elke soort, net als de manieren waarop van die regelmaat wordt afgeweken. Met regelmaat kan je de toekomst voorspellen, en met de onregelmaat daarin de mate warin die voospelling zeker is. Weer en oogsten. Er is weinig fundamenteler in het bestaan. En een stapje hoger: regelmaat is van het uiterste belang bij ieder bestuderen van de natuur. dat wil zeggen: regelmaat in vernadering ... Iets dat altijd hetzelfde blijft, is niet zo van acuut belang. Dat is waar de natuurkunde één van haar basisprincipes heeft: het enige wat je kan meten, zijn relatieve verschijnselen. "Absoluut" bestaat zo weinig in de natuurkunde dat je het rustig "bestaat niet" kan noemen. Dat wil zeggen; natuurkunde bestudeert verandering, met een sterke voorkeur voor regelmatige verandering. En dat nadat de natuurkunde hun observaties keurig hebben genoteerd, dat wil zeggen: nadat ze grafieken op tafel hebben liggen. En bij het vinden van regelmaat in die grafieken, komt de wiskunde om de hoek kijken: je neemt aan dat in die grafieken ook wiskundige regelmaat zit. En daar heb je meneer Fourier:
Duidelijk van goede doen, zoals toen bijna alle wetenschappelijke activiteit en dergelijke alleen voor lieden van goede doen was. Newton, Darwin, Huygens: van zeer goede doen (P.S. die Huygens (Christiaan) staat daar niet bij uit Nederlandse ijdeltuiterij ... Hij hoort in dat rijtje thuis, hoewel de Nederlanders dat pas ontdekt hebben begin jaren 1990). Naar Methodes, begrippen 
, of site home
 ·.
|
