Bronnen bij Multiculturalisme, cultuurverraad: sociologen

De wetenschap der sociologie speelt in principe een essentiële rol in alles rond immigratie en integratie - het is het wetenschap dat al dit soort dingen tot zijn directe vakgebied kan rekenen.

Een uitstekende gelegenheid om te excelleren, zou je dus denken. Want aandacht genoeg van de rest van de maatschappij.

Iedereen zal bekend zijn met de werkelijkheid: op een doodenkele uitzondering na vermijden sociologen dit onderwerp als de spreekwoordelijke hete aardappel. Een aantal doen er wel ruimschoots uitspraken over, maar die hebben precies dezelfde wetenschappelijke status als de wijsheden van opa Buiswater - puur particuliere meningen met een heel laag houdbaarheidsgehalte. Die desondanks door talloze lichtgelovigen als zoete koek geslikt worden, natuurlijk

In feite wordt er zo weinig zinnigs over immigratie en integratie gezegd, dat in de dertig jaar dat het verschijnsel bestaat, maar één publicatie is geweest die enige indruk heeft gemaakt, en dan hebben we het natuurlijk over het essay van Paul Scheffer. Zo bekend dat je niet eens de titel hoeft te noemen (Het multiculturele drama; NRC Handelsblad,  29-01-2000)  -  en zo berucht dat die titel nog steeds in staat is om heel multicultureel Nederland in de gordijnen te jagen. Trouwens, net als het grootste deel van sociologisch Nederland.

In het kader van een kritische studie van de menswetenschappen, is natuurlijk ook de sociologie langsgekomen. Daarbij is ook een aparte verzameling bijgehouden van sociologische ongelukjes betreffende alles aangaande allochtonen, oftewel: immigratie en integratie uitleg of detail . En een nog specialistischer verzameling aangaande de beruchte methodologische fout om mensen naar de mening over henzelf te vragen uitleg of detail . Naast dat we nu daarnaar verwijzen, willen we hier als tussenstap nog de extra opvallende gevallen behandelen.
 
De eerste betreft een onderzoek dat de multiculturalisten nogal een hart onder de riem stak, omdat er leek uit te komen dat Marokkanen weliswaar wat meer misdaden plegen dan de gemiddelde bevolking, maar dat die misdaden wel minder erg (gewelddadig) waren. Maar dat was schijn (NRC.nl, 25-09-2009, door Paul Andersson Toussaint, auteur van het boek 'Staatssecretaris of seriecrimineel; het smalle pad van de Marokkaan’):
  Onderzoekers Marokkaanse jeugddelinquenten goochelen met resultaten

In het rapport Marokkaanse jeugddelinquenten, een klasse apart? worden niet-sociaalwenselijke bevindingen wetenschappelijk weggemasseerd. Dat leidde tot opmerkelijke ‘conclusies’.

De onderzoekers en auteurs van het onderzoek, dat op 8 september 2009 in de Rode Hoed werd gepresenteerd, heten Gonneke Stevens, Violaine Veen en Wilma Vollebergh. Allen werkzaam bij de afdeling Algemene Sociale Wetenschappen van de Universiteit Utrecht. Zij vergeleken jonge Marokkaanse en Nederlandse verdachten met elkaar die in ‘preventieve hechtenis’ zaten in Justitiële Jeugdinrichtingen. Ook vergeleken ze deze uitkomsten met gegevens van eerdere studies onder Marokkaanse en Nederlandse jongeren in de ‘algemene’ bevolking. De controlegroep.
    De dames richtten zich in hun onderzoek onder meer op de zogeheten ‘delictprofielen’. Dat betekent in gewone mensentaal: Wat voor een misdaden hadden de jongens in deze verschillende groepen nou gepleegd? Ze kwamen met een paar opmerkelijke ‘conclusies’.
    Volgens hun onderzoek waren er ‘duidelijke etnische verschillen in delictprofielen’ te zien. 82,5 procent van de Marokkaanse jongens zat vast op verdenking van vermogensdelicten (zonder geweld), tegenover 49,4 procent van de Nederlandse jongens die weer hoger scoorden in de categorieën: geweldsdelicten, zedendelicten en brandstichting.
    Maar in hun eigen onderzoeksresultaten komen ook twee heel andere getallen voor, namelijk dat 45,3 procent van de Marokkaanse jongens een vermogensdelict ‘met geweld’ pleegde tegenover 22,7 procent van de Nederlandse jongens. Een score die dus vrijwel twee keer zo hoog was. Dit kennelijk onrustbarende feit wordt verderop in het rapport door gegoochel met de delictprofielen weg gemoffeld. Door vermogensdelicten met geweld domweg niet als geweld te definiëren. Sterker nog: in een volgende tabel blijkt ineens, dat Nederlandse verdachten zelfs veel gewelddadiger zijn dan de Marokkaanse: 28,6 procent geweldsdelinquenten tegenover 10,9 procent. Een kwestie van wetenschappelijk wegmasseren dus.   ...

Dat is bijzonder charmant van Paul Andersson Toussaint ... Om dit 'wetenschappelijk wegmasseren' te noemen. Het is natuurlijk doodgewoon wetenschappelijke fraude. Als je dit als natuurkundige zou doen, wordt je ontslagen.
    Bijna vanzelfsprekend begaan de onderzoekers ook nog die andere fout:
      Als een bepaalde etnische groep relatief jong onevenredig vaak (gewelddadige) misdaden pleegt, dan komt bij de lezer niet als eerste gedachte op dat deze groep dan wel meer dan gemiddeld geïntegreerd zal zijn in de Nederlandse samenleving.
    Toch kwamen de onderzoeksters ook op dit vlak met opvallende bevindingen. Volgens de auteurs waren de Marokkaanse verdachten juist meer dan gemiddeld geïntegreerd in Nederland. ‘Marokkaanse jongens in preventieve hechtenis zijn sterker georiënteerd op Nederlanders dan Marokkaanse jongens uit de algemene bevolking. Deze jongens zagen zichzelf veel meer als Nederlander en waren veel vaker geïntegreerd (in die zin dat zij zich sterk identificeerden met en op hun gemak voelden bij Nederlanders en Marokkanen). Hetzelfde geldt voor hun ouders.’
    Hoe meet je de mate van integratie? Sommige wetenschappers zeggen: kijk naar de deelname aan de belangrijke instituties in onze maatschappij. Gaan ze naar school, volgen ze een studie, lopen ze stage, hebben ze betaald werk? Dat zijn objectief vast te stellen feiten, maar daar lezen we niets over.
    Wat bedachten de onderzoeksters?
    Antwoord: We vragen het ze gewoon zelf. Dat wil zeggen: We laten ze kruisjes zetten in geprepareerde vragenlijsten.
    We gaan niet uit van ‘de notoire leugenachtigheid van verdachten met een Marokkaanse achtergrond’, zoals Bovenkerk het in zijn afscheidsrede formuleerde, maar we gaan ze gewoon vragen of ze veel contacten hebben met Nederlanders. Of ze Nederlanders begrijpen en omgekeerd of die Nederlanders hen begrijpen, of ze zich op hun gemak voelen bij Nederlanders, of ze trots zijn op de Nederlandse cultuur. Dat soort zaken.
    En als ze volgens deze ‘zelfrapportage’ op al die punten hoger scoren, dan de algemene Marokkaanse groep, zijn ze ook meer dan gemiddeld geïntegreerd.
    En verdomd, die hoge scores kwamen inderdaad uit dat onderzoek.    

Tja. je kan niet veel anders verwachten na het voorgaande.
    Maar daarmee was de koek nog niet op. Want wat bleek: de dames onderzoeksters maakten niet alleen deze fundamentele fout ... ze wisten dat ze hem maakten, en ze hebben hem welbewust gladgestreken:
  De wetenschapsdames zagen dit keer de bui wel hangen en schreven: ‘Deze methode is gevoelig voor sociaal wenselijke antwoordpatronen: respondenten neigen er mogelijk toe om die antwoorden te geven waarvan ze verwachten dat de interviewer ze horen wil.’ 
Maar dat was tegelijkertijd toch niet echt een probleem, betogen ze verderop: ‘Allereerst was er de beschikking over gegevens van justitie die er, net als de zelf- en ouderrapportages, op wezen dat Marokkaanse jongens in preventieve hechtenis gezien moeten worden als een bijzondere groep.’
    Een spijkerhard argument, lijkt mij. Justitie zegt: het is een bijzondere groep. Die moet wel goed geïntegreerd wezen.
    De onderzoeksters maten zelf ‘de neiging tot sociale wenselijkheid’ en daaruit bleek inderdaad ‘dat Marokkaanse jongens en hun ouders in hogere mate sociaal wenselijke antwoorden dan Nederlandse jongens en hun ouders.’
    Duidelijk, zou je zeggen. De onderzoeksresultaten zijn onbruikbaar. Nee, die waren wel degelijk goed: ‘Door in verschillende analyses voor deze sociale wenselijkheid te controleren, is in dit onderzoek rekening gehouden met sociale wenselijkheid en kunnen de verschillen tussen de twee groepen jongens in preventieve hechtenis daarmee niet door sociale wenselijkheid verklaard worden.’

In de carrière van de hoofdredacteur als student natuurkunde, moesten er ook proefjes gedaan worden. Waarvan de uitkomst meestal wel bekend was, maar helaas vaak niet degene die het proefje uitwees. Daarvoor hadden de studenten een speciale correctiefactor voorhanden, genaamd de "Kamerlingh Onnes"-factor - de groot van de factor was de gewenste uitkomst gedeeld door de werkelijke uitkomst, en je moet de werkelijke uitkomst, ter correctie, met de "Kamerlingh Onnes"-factor vermenigvuldigen.
    Leuk als grapje verteld door de assistenten, natuurlijk.
    Helaas hebben deze dames sociologisch-onderzoekers de "Kamerlingh Onnes"-factor tot daadwerkelijke wetenschap verheven.
    Je zou als natuurkundige niet alleen ontslagen worden, maar ook nog door de rest van de gemeenschap in de gracht worden gesmeten.
    Ook Paul Andersson Toussaint had hier nog wat opmerkingen over
  Dames en heren, dit is echt topwetenschap. Een klasse apart. En zo konden deze sensationele bevindingen toch wereldkundig gemaakt worden en kwamen ze landelijk in de publiciteit en haalden ze zelfs het Journaal.
    Tijdens de presentatie van het rapport in de Rode Hoed kwamen er meerdere kritische vragen uit de zaal, hoorde ik van een deelnemer. Zo ver ik kan nagaan, is er echter door geen enkele journalist (zelfs niet in deze krant) ook maar één kritische vraag over de aannames, methodes, cijfers en conclusies in dit rapport gesteld.

Maar natuurlijk stelden journalisten geen kritische vragen. Die uitkomsten kwamen veel te goed uit.
    Een strenge aanpak is wel gewenst als het om autochtonen of blanken gaat (de Volkskrant, 11-12-2008, van verslaggeefster Violet Laverman):
  ‘Neonazi’s krijgen weinig tegenwerking’

Aanhang is vertienvoudigd | Monitor: PVV is extreem-rechts
Het aantal neonazi’s is de laatste vier jaar vertienvoudigd. Dit staat in de woensdag verschenen Monitor Racisme en Extremisme van de Universiteit van Leiden en de Anne Frank Stichting.
    In 2004 werd de aanhang van neonazistische groeperingen nog geschat op veertig personen. Nu zouden ongeveer 400 neonazi’s actief zijn in Nederland. De inlichtingendienst AIVD kwam in het laatste jaarrapport tot hetzelfde aantal.
    Volgens Jaap van Donselaar, onderzoeker van de Monitor, heeft de groei van het rechts-extremisme twee oorzaken. ‘Het heeft de laatste jaren weinig tegenwerking van de overheid gekregen. De staat heeft zich vooral op de moslims gefocust en niet zozeer op het rechts-extremisme. Dat laatste kon daardoor bloeien. In het verleden is gebleken dat actieve bestrijding vanuit de overheid zeker een dempende werking heeft.’
    Een andere verklaring ligt volgens hem in het ‘doorradicaliseren’ van extreem-rechtse jongeren. ...
    Volgens het rapport is de PVV van Geert Wilders ook extreemrechts. ...

Natuurlijk zijn extreme moslims "misleide mensen die door ze te negeren vanzelf op het goede pad komen, en die ook totaal geen gevaar vormen voor wie dan ook".
    Of andersom: als je op deze wijze de houding en het gedrag van rechtse jongeren ziet als een gevaar, kan je het gedrag van allochtonen jongeren, die bussen bekogelen, betitelen als anti-staat-terrorisme. Nog los van wat er in de buurt gebeurt, want dat is regelrechte volksterreur. En ook deze vorm van terreur heeft zijn symbolen: hoofddoek, djellaba, baard en moskee. Maar die worden niet bestreden, maar juist bevorderd. Radicalisering: eigenlijk geen probleem
    Oftewel: deze onderzoekers van racisme zijn zelf volstrekt racistisch. En cultuurverraders.
    Een reden voor een ander stel cultuurverraders, PvdA-politici en in dit geval minister van Binnenlandse Zaken Guusje ter Horst, om een cultuurverraderlijk onderzoek bij deze heren onderzoekers te bestellen (de Volkskrant, 31-10-2009, van verslaggeefsters Janny Groen en Annieke Kranenberg):
  'Geert Wilders ondermijnt democratie'

PVV als gevaar voor de staatsveiligheid aangemerkt | Ministerie zou afzwakking van harde conclusies wensen

De PVV van Geert Wilders is een extreem-rechtse partij die islamofobie en systeemhaat tegen de overheid mobiliseert. Daarmee ondermijnt zij de sociale cohesie en de democratie in het land. Dat stellen drie wetenschappers in een aan de Tweede Kamer beloofd onderzoek over radicalisering, dat in opdracht van het ministerie van Binnenlandse Zaken is uitgevoerd .
    Het ministerie wil volgens bronnen dat deze conclusies worden afgezwakt wegens ‘politieke gevoeligheid’. De wetenschappers – radicaliseringsonderzoeker Hans Moors, hoogleraar (contra-)terrorisme Bob de Graaff en extreemrechtsdeskundige Jaap van Donselaar) houden echter voet bij stuk.   ...
    Diverse overheidsinstanties en departementen hebben ‘hun buik vol van Wilders’, zegt ook terrorismeonderzoeker Edwin Bakker van instituut Clingendael. ...

Voor dit onderzoek geldt natuurlijk ongeveer hetzelfde: passen de onderzoekers min of meer objectieve, wetenschappelijke,  normen toe, dan is de islam en haar aanhangers natuurlijk vele malen meer radicaal dan Geert Wilders, zie die zeer extreme uitlatingen in de koran en het geweld dat de aanhangers plegen. Door zich eenzijdig op Wilders te richten in plaats van hun normen objectief, dat wil zeggen, overal, toe te passen, plaatsen deze "onderzoekers", sociologen natuurlijk, zich buiten het wetenschappelijke discours.
    Een paar mmanden later komt het definitieve rapport naar buiten (de Volkskrant, 30-01-2010, van verslaggeefsters Janny Groen en Annieke Kranenberg
  'We konden niet om Wilders heen'

... De Graaf, Moors en Van Donselaar: wij knippen de PVV los van de Tweede Wereldoorlog.

Nauwelijks was het rapport Polarisatie en radicalisering in Nederland woensdagavond naar de Tweede Kamer gestuurd, of de haatmails stroomden binnen, zegt Hans Moors, een van de onderzoekers. In het rapport wordt de PVV bestempeld als ‘nieuw rechts radicaal’.
    Die term viel bij sympathisanten van Wilders totaal verkeerd. ‘Digitale knokploegen kwamen in beweging.’ ... Jaap van Donselaar, extreem-rechtsdeskundige. ‘Maar we hebben niets afgezwakt. De termen extreem-rechts en rechts-radicaal zijn volkomen uitwisselbaar.’
    Van Donselaar, die al jarenlang meewerkt aan de Monitor Racisme & Extremisme, legt uit dat in het kader van de monitor het gebruik van de term rechts-extremisme voor de hand ligt, zoals in een rapport over radicalisering het woord radicaal. Zelf gebruikt hij de termen voortdurend door elkaar. Van Donselaar: ‘Het nieuwe in de term ‘nieuw rechts-radicaal’ zit hem niet in de tijd, maar in de context van de extreem-rechtse traditie.’ Daarin past de PVV, die immers niet antisemitisch is, niet.   ...
    Zichtbaar geïrriteerd zijn de drie onderzoekers over de late publicatie van het rapport, dat de minister voor het kerstreces naar de Kamer zou sturen.... De Graaff, die het hoofdstuk polarisatie en radicalisering voor zijn rekening nam, vindt het jammer dat hij nu de reacties op de publicatie in de Volkskrant niet meer heeft kunnen meenemen. ‘Wat je zag is dat iedereen plotseling in termen van extreem-rechts ging praten’, zegt De Graaff. D66-fractievoorzitter Alexander Pechtold riep dat wat hij al drie jaar dacht – ‘Wilders is extreem-rechts’ – eindelijk wetenschappelijk was onderbouwd. Minister Eberhard van der Laan stelde dat een grote achterban van de PVV de rechtsstaat zou kunnen bedreigen. Herman van Veen vergeleek de PVV met de NSB en later zette ook Peter R. de Vries de partij in die hoek.

De kop zegt al genoeg: 'We konden niet om Wilders heen'. Dat ging niet om het niet-omheen-kunnen, want de heren onderzoekers konden wel om de islam heen. Kortom: het ging om Wilders, en niet om het niet-omheen-kunnen.
   De heren onderzoekers zijn hypocrieten en/of leugenaars en wetenschappelijke fraudeurs.
   Uit welk belang of voor welk doel ze het doen, is ook duidelijk: zij steunen de kringen die het rapport meteen hartelijk omarmen: de neoliberale kosmopolieten van D66, de PvdA, GroenLinks, en de rest van intellectuele en bestuurlijke elite.
    Een keuze die sociologen vrijwel unaniem maken.
 
Het volgende ligt op het terrein van de vrijheid van meningsuiting. Ook hier is de keuzen tussen die  van het "extremisme" van Geert Wilders en dat van de islam - en ook hier kiezen ze voor dat van de islam ("iedereen" is het er over eens dat de PVV van Wilders een one-issue partij is: anti-islam) (de Volkskrant, 16-01-2010, door Remco Meijer):
  'Je creëert martelaren van het vrije woord'

Of hij nu wordt veroordeeld of vrijgesproken, Wilders zal garen spinnen bij zijn vervolging, zeggen politicoloog Menno Hurenkamp en historicus James Kennedy. ‘Dat hij nu wordt vervolgd, komt mede doordat de conventionele politiek heeft gefaald hem in te perken.’

‘Een anti-democratisch verhaal’ en ‘een aardige staalkaart van modieus fascisme’. Zo omschrijft politicoloog Menno Hurenkamp (38) in zijn nieuwe boek De kleine pijn van de vooruitgang het gedachtengoed en de uitspraken van Geert Wilders.
    ‘Ik weet dat zo’n benoeming niks oplost en dat je zijn achterban, die bijeen gehouden wordt door gekwetst gevoel, er alleen maar meer mee kwetst. Maar bekijk je de academische literatuur, dan is er volgens de boekjes geen enkele belemmering om dat woord fascisme in de mond te nemen’, zegt Hurenkamp, verbonden aan de Universiteit van Amsterdam. Van het wegjagen van elites, via geen moslims in de regering, tot knieschoten voor oproerkraaiers, ‘het zijn klassieke foute verlangens naar bloedzuiverheid en soldateneer’.   ...

Kennelijk nooit iets over de koran gelezen, die Hurenkamp, en nooit naar het Journaal gekeken ...
    De kreet over dat" falen van de politiek om Wildes in te perken" is een aardige demonstratie van het leugenachtige karakter van de geciteerden: het verondersteld namelijk dat Wilders "uitbreiding" het gevolg is van iets anders dan de werkelijkheid van de integratieproblemen. Als je die integratieproblemen als werkelijkheid neemt, is er namelijk maar één manier om iets aan het inperken van Wilders te doen, en dat is het veranderen van het veel te tolerante integratie- en immigratiebeleid. En dat laatste is iets dat de politiek juist beslist níet wil.

De volgende socioloog is Dick Pels. Weliswaar is hij  kort geleden aangetreden als directeur van het wetschappelijk bureau van GroenLinks, de partij die met D66 in een felle strijd is gewikkeld wie het meest handig hun neoliberale kosmopolitisme kan verbergen, maar daarvoor was hij als socioloog verbonden aan diverse universiteiten en instellingen, waaronder de Universiteit van Amsterdam (de Volkskrant, 26-01-2010, door Dick Pels):
  De waarheid is nooit keihard en onwrikbaar

Geert Wilders en Mohammed B. hangen eenzelfde beeld van de islam aan, betoogt Dick Pels. Het is een waarheidsdenken dat niet past in de democratie.

Volgens Geert Wilders staat met hem ook de waarheid in het beklaagdenbankje. Het tegen hem gevoerde ‘proces van de eeuw’ gaat behalve over de vrijheid van meningsuiting ook om waarheidsvinding: ‘Zijn de uitspraken die ik heb gedaan en de vergelijkingen die ik heb getrokken zoals genoemd in de dagvaarding waar? Als iets waar is kan het toch niet strafbaar zijn?’
    Een knappe omkering. Maar de waarheid die hij zoekt bestaat niet: niet in de islam en zeker niet in de democratie. ...
    Frappant is dat Wilders Mohammed B. wil oproepen als getuige-deskundige om zijn waarheid te illustreren. De Open Brief die B. vastpinde op het ontzielde lichaam van Theo van Gogh bevat zo zijn eigen waarheidstheorie: ‘Geen discussies, geen demonstraties, geen optochten, geen petities, slechts de DOOD zal de Waarheid van de Leugen doen scheiden.’ Dit waarheidsfanatisme is de grootste vijand van de democratie. Het trekt de scherpst mogelijke scheidslijn tussen waar en onwaar en tussen goed en kwaad, en maakt geen enkel onderscheid tussen verbaal en fysiek geweld. Kritiek wordt ervaren als directe agressie: oog om oog, tand om tand.
    Maar in de democratie zijn waar en onwaar, goed en kwaad, afhankelijk van uiteenlopende perspectieven; die kunnen in de loop van de discussie veranderen. Wilders noch Mohammed B. toont zich enthousiaste aanhanger van deze theorie. Sterker nog: ze zijn het ten stelligste eens over de essentie van de islam, ze trekken er alleen tegengestelde conclusies uit. Beide vinden dat er geen gematigde, liberale moslims kunnen bestaan. Voor B. is de islam een heilige waarheid die te vuur en te zwaard tegen alle krenking moet worden verdedigd. Voor Wilders is de islam buiten alle twijfel een gewelddadige, kwaadaardige, fascistische ideologie. Discussie hierover is volstrekt overbodig, en die gaat hij dan ook stelselmatig uit de weg.
    Er is ook een belangrijk verschil. B. maakt geen onderscheid tussen ‘intellectueel terrorisme’ – de zonde waarvan hij Ayaan Hirsi Ali beschuldigde – en fysiek terrorisme, terwijl Wilders zich beperkt tot verbale terreur. ...
    Het is de trots van de democratie dat zij lijdt aan een ‘waarheidstekort’. Het democratisch debat vergt juist de voorlopige opschorting van allerlei zekerheden, en een minimale relativering van de eigen standpunten en opvattingen. De waarheid is nooit keihard en onwrikbaar.
    Waarheidsfanaten als Wilders en Mohammed B. hebben het daarom moeilijk met de democratie. B. valt er buiten, omdat hij zijn waarheid onmiddellijk vertaalt in moord en doodslag. Wilders’ woordgeweld valt er nog net binnen, maar is moeilijk uit te houden. In plaats van het geweld van de rechterlijke macht tegen hem in te zetten om hem de mond te snoeren, moet hij onafgebroken met het wapen van het woord, op het scherp van de snede, worden achtervolgd. Meningen zijn niet strafbaar. Dat Wilders geen kritiek toelaat en zich stelselmatig aan dit debat onttrekt, zegt democraten echter genoeg.

Het betoog van Pels in het kort: de islam heeft een absolute waarheid, Geert Wilders heeft een absolute waarheid. De absolute waarheid van Geert Wilders deugt net een ietsje meer omdat hij geen geweld predikt of gebruikt.
   Natuurlijk is dat "ietsje" dat Pels er van maakt een reuze groot gat. Wilders is weliswaar radicaal, maar een kind vergeleken bij Mohammed B. Wilders is meer iets als Tofik Dibi, of Mohammed Benzakour, of Fouad Sidali of de meiden van Halal uitleg of detail . Mens als Fawaz Jneid, Mohammed Enait, en nog talloze andere zitten daar weer tussen.
    De conclusie is volstrekt evident. Voor wie geen last heeft van blindheid of een ideologische afwijking. Zo niet voor multiculturalist Dick Pels. Als de islam en Wilders strijden om wie het meeste absolute waarheid heeft, en de islam wint afgetekend, wat is dan het advies van Dick Pels:
  Wilders beperkt zich tot verbale terreur… dit geweld als zodanig wordt benoemd en met matigende woorden wordt bestreden.

Kortom: Pels heeft net zelf geconstateerd dat in dit opzicht de islam erger is dan Wilders, en concludeert toch dat het Wilders is die moet worden bestreden.
    Daaruit zijn maar een beperkt aantal mogelijke conclusies te trekken:
 -  Dick Pels is zo stom als het achterend van een varken
 -  Dick Pels is een moslim
 -  Dick Pels is een cultuurverrader.
    Volg je de methode van Sherlock Holmes, elimineer het onmogelijke, dan houd je dan het laatste over.
    Maar we kunnen de eigennaam “Dick Pels” hier ook met een gerust hart vervangen door “multiculturalist in het algemeen". Dat “de multiculturalist” geen probleem heeft met het verraden van het begrip “waarheid”, is natuurlijk geen enkele verrassing - hij pleit er dagelijks voor in zijn tirades over de negatieve berichten over allochtonen/Marokkanen/moslims. Uit die hoek zijn al zoveel leugens afkomstig, dat de duivel tot schier in de eeuwigheid bezig is om al die zonden te vergelden.

Het volgende gaat over een speciale branche van de sociologie: de culturele antropologie - zeg maar: de culturen van de Derde Wereld - voor de analyse van wat er in het artikel gezegd wordt over de inburgeringrituelen zelf, zie hier uitleg of detail (de Volkskrant, 22-01-2010, door Sjaak van der Geest):
  Non-fictie | Inburgeringrituelen antropologisch bezien

Alsof je cultuur in een doosje kunt doen

De genodigden zitten er meestal wat schaapachtig bij, als ze door burgemeester of wethouder als burger worden ingewijd. Het Nederlandse inburgeringsritueel levert onoprechte feestjes op, betoogt antropoloog Oskar Verkaaik in Ritueel burgerschap.

Oskar Verkaaik is een antropoloog die twee jaar in Pakistan heeft gewoond. Thuiskomen na een lange tijd van onderdompeling in een andere cultuur leidt onvermijdelijk tot verbazing en vragen over de eigen samenleving. Verkaaik verbaast zich onder meer over hoe migranten (niet) in onze maatschappij worden opgenomen, over het verschijnsel van inburgeringsrituelen, en over de vraag wat die cultuur van ons precies is ...
    Antropologen beschouwen zichzelf als de experts op het gebied van cultuur en ritueel. Des te opmerkelijker is het dat zij de afgelopen jaren nagenoeg afwezig zijn geweest in de discussies over inburgering en ‘Nederlandse cultuur’. Mijn vermoeden is dat ze die discussies zo naïef vinden dat ze er liever niet aan deelnemen. Ze ergeren zich vooral aan het reïficerende, ‘verdinglijkende’ taalgebruik rond cultuur, alsof cultuur iets is dat je vast kunt pakken en in een (archief) doosje kunt doen, of kort samenvatten in een toespraak.
    Daar tegenover staat dat hun eigen ideeën over cultuur zo overgenuanceerd en divers – zo niet tegenstrijdig – zijn dat de gemiddelde politicus of ambtenaar er niet veel mee kan. Inmiddels hebben antropologen wel zo’n vierhonderd verschillende omschrijvingen (ik vermijd het woord ‘definitie’) van cultuur geproduceerd en is de meest gehoorde waarschijnlijk: ‘Cultuur bestaat niet.’   ...

Inderdaad ... Het meest gehoorde standpunt is "Cultuur bestaat niet".  Dat wil zeggen: tot het over andere culturen gaat, wat zonder bestaande cultuur zou er geen culturele antropologie zijn. En de reiskaterns en columns van buitenlandse correspondenten staan vol van de zeer duidelijke en expliciet omschreven culturele verschillen - dat wil zeggen: verschillen tussen de hen bekende Nederlandse cultuur en de cultuur van andere landen en streken. Dus dan is cultuur ineens een volkomen helder begrip.
     Nee, waar er staat: "Cultuur bestaat niet", bedoelt men altijd: "De Nederlandse cultuur bestaat niet". Maar andere culturen bestaan dus wel. En omdat "Cultuur bestaat niet" volgens Sjaak van der Geest de meest gehoorde uitspraak van antropologen over cultuur is, en dat klopt met wat valt waar te nemen, en "Cultuur bestaat niet" hetzelfde is als "De Nederlandse cultuur bestaat niet en de andere culturen wel", zijn de meest culturele antropologen dus cultuurverraders.
    Maar soms valt men uit de rol en blijkt er wel degelijk een Nederlandse cultuur te bestaan:
  Verkaaik verbaast zich onder meer over hoe migranten (niet) in onze maatschappij worden opgenomen ...
    Verkaaik ziet cultuur vooral als strijd of politie k, als het steeds veranderende resultaat van onenigheid tussen mensen, iets waar uitdrukkelijk geen overeenstemming over bestaat; en als een wapen waarmee men de tegenstander bestrijdt.   ...
    Ik vrees dat het kernprobleem van het inburgeringsritueel is dat het onwaarachtig is, een vertoning die niet spoort met wat de meeste nieuwe Nederlanders te wachten staat: geen samenleving waar ze volwaardig deel van zullen uitmaken. Het gaat hier niet zozeer om cultuur maar om sociale acceptatie en waardering voor wie ze zijn. ‘Cultuur’ is een schaamlap waaronder de pijnlijke werkelijkheid van afwijzing en achterdocht verborgen wordt. ...
    Toch gaat Verkaaik in zijn tweede deel uitvoerig in op wat die Nederlandse cultuur nu eigenlijk is waaraan de nieuwkomers zich moeten conformeren. Veel Nederlanders beroemen zich op het feit dat ze – in tegenstelling tot landen als Frankrijk en de VS – niet nationalistisch of chauvinistisch zijn, maar in die opvatting steekt nu juist de zelfgenoegzaamheid die Verkaaik aanduidt met ‘nieuw nationalisme’.
    Die zelfgenoegzaamheid wordt verder gevoed door de overtuiging dat we geseculariseerd en verlicht zijn, bevrijd van de knellende banden van religie en geborneerde moraal. Dat we verlichtingspioniers zijn blijkt bijvoorbeeld uit ons omgaan met drugsverslaafden, homoseksualiteit en euthanasie. Moslims vertegenwoordigen onze verleden tijd, de tijd dat we nog niet geëmancipeerd waren. We denken, aldus Verkaaik, ‘dat het vooral een kwestie van tijd en aanmoediging is voordat de moslims dezelfde burgerwaarden zullen omarmen als etnische Nederlanders in de afgelopen decennia hebben gedaan.’
     Verkaaik schetst waar dat nieuwe nationalisme vandaan komt en hoe het eruit ziet.

Daar hebben we dus wel degelijk een aantal eigenschappen, die tezamen vallen onder het begrip Nederlandse cultuur: we nemen migranten niet op, we bestrijden migranten met onze cultuur (waar en door wie is volkomen onduidelijk), we zullen migranten nooit accepteren, maar ze afwijzen en met achterdocht bekijken, we zijn zelfgenoegzaam, nationalistisch, vinden onszelf verlichtingspioniers, en zijn nogmaals nationalistisch, dus dubbel nationalistisch.
    Dat vindt Oskar Verkaik. Sjaak Van der Geest heeft ook een mening
  Verkaaik verbaast zich ... over de vraag wat die cultuur van ons precies is, die we nieuwe Nederlanders door de strot proberen te duwen.   ...
    Verkaaik schetst waar dat nieuwe nationalisme vandaan komt en hoe het eruit ziet. Hij benadrukt dat we ons bedreigd voelen in onze seculiere vrijheid door de gelovige nieuwkomers. Hij suggereert daarmee dat de inburgering en zijn rituelen vooral gespitst zijn op het verwelkomen van de nieuwkomers in onze seculiere maatschappij. Het ritueel zou hun bekering tot het secularisme moeten bevestigen of minstens bevorderen.
    Ik betwijfel of dat zo is. Is die suggestie niet in tegenspraak met zijn eerdere conclusie dat Nederlanders zelf in verlegenheid worden gebracht als ze over hun cultuur worden gevraagd? Het hele idee van verplicht inburgeren (dat overigens alleen geldt voor nieuwkomers van buiten de Europese Unie), met een onoprecht feestje na het slagen voor het examen, moet op de schop. Het heeft te weinig oog voor wat de nieuwkomers meebrengen, het miskent de wederzijdsheid van de ontmoeting. ‘Inburgeren’ duidt als term al op eenrichtingsverkeer. Het sluit ons op in een statisch cultuurbesef.
    Inburgering en zijn ritueel komt voort uit gebrek aan verbeeldingskracht, uit onvermogen de schoonheid en waarheid van het andere te zien.

Dit zijn de commentaren van Sjaak van der Geest in aansluiting opzijn bespreking van wat Oskar Verkaik zegt: we nemen migranten onze cultuur door de strot (waar en door wie is volkomen onduidelijk), we hebben geen oog voor wat de nieuwkomers meebrengen, we miskennen de wederzijdsheid, we hebben een statisch cultuurbesef, we hebben gebrek aan verbeeldingskracht, en we hebben niet het vermogen om de schoonheid en waarde van immigranten te zien.
    Om dit allemaal even kort samen te vatten: volgens de heren Verkaik en Van der Geest is Nederland een cultureel concentratiekamp, waar iedere daar toevallig verwalde nieuwkomer (wie wil daar vrijwillig heen?) wordt gemarteld en gedwongen wordt zijn volledige culturele persoonlijkheid in te leveren. Op straffe van ...
    Tja, dat ontbreekt ... kennelijk hebben de heren geen straffen gevonden die de immigranten in Nederland moeten ondergaan als ze niet aan al die immigrantencultuur onmiddellijk opgeven.
    Natuurlijk zou het leuk zijn om nog even door te gaan met het belachelijk maken van de heren, met opmerkingen over de verlichte culturele achtergronden van de immigranten waar ze het over hebben, komende uit Turks Anatolië uitleg of detail , de Marokkaanse Rif uitleg of detail , en Somalië uitleg of detail , maar dat is het intrappen van zeer open deuren. Maar deze achtergronden toch genoemd hebbende, is het volkomen duidelijk dat de heren met dit soort schrijverij redelijk dicht zitten bij een intellectuele positie die niet anders omschreven kan worden dan gestoord. Want het kan niet natuurlijk niet normaal zijn dat je lijdt aan een volkomen omkering van de feiten.
    En waar we het hier hebben over de heren, kunnen we dus meteen ook het overgrote deel van culturele antropologie invullen, want het wordt hier in het artikel eigenlijk al gezegd. Bovendien deed de laatste opmerking van Sjaak van der Geest vermoeden dat hier niet zo maar een journalist schreef, maar iemand met heel specifiek opvattingen. Dat bleek ook zo te zijn, want de nieuwe wereld van de internet-zoekactie leverde op dat hij (emeritus) hoogleraar culturele antropologie (aan de Universiteit van Amsterdam) is.
    Tijdens die speuractie kwam ook naar voren dat op diverse universiteiten de studierichting culturele antropologie inmiddels is opgeheven. Dat is volkomen begrijpelijk.

Politicologen vallen op deze website ook onder de grotere groep van de sociologie. Hier een representant (de Volkskrant, 16-02-2010, van verslaggeefsters Janny Groen en Annieke Kranenberg):
  Racistisch geweld 'wel een probleem'

Rob Witte: racisme wordt gebagatelliseerd | ‘Ome Piet is geen racist, hij was dronken, wordt er dan gezegd.’

Er is in Nederland een taboe ontstaan op de term racisme. Het idee dat voorheen ‘alles’ racistisch werd genoemd en dat dit vaak ten onrechte was, is gaan overheersen. Intussen is racistisch geweld wel degelijk een hardnekkig en structureel probleem in de Nederlandse samenleving.
  Dit stelt politicoloog Rob Witte in zijn maandag verschenen boek Al eeuwenlang een gastvrij volk, racistisch geweld en overheidsreacties in Nederland (1950-2009). Hoeveel van dit soort misdrijven er precies zijn geweest, is onbekend omdat de registratie gebrekkig is.
    De titel slaat terug op een uitspraak van Rita Verdonk tijdens de startbijeenkomst van Trots op Nederland in april 2008. De politica stelde dat Nederlanders het helemaal niet in zich hebben te discrimineren en dus ook niet racistisch gewelddadig te zijn: ‘Wij zijn al eeuwenlang een gastvrij volk.’
    ‘Dit dominante Nederlandse zelfbeeld klopt niet’, zegt Witte. Sinds de jaren vijftig zijn er verschillende ‘zondebokken’ in beeld geweest. Eerst waren er vechtpartijen met Nederlandse Indiërs en gastarbeiders uit Italië en Spanje. Later keerde het geweld zich tegen Surinamers en Turkse en Marokkaanse migranten. Eind jaren tachtig richtte de agressie zich tegen asielzoekers, met name Tamils. In de jaren negentig kwamen de moslims nadrukkelijk in beeld, werden moskeeën in brand gezet en beklad. Dit patroon heeft zich voortgezet in de 21ste eeuw.   ...
    Witte constateert dat in periodes waarin minderheden in de schijnwerpers staan – vanwege het gepolariseerde integratiedebat – zij ook vaker doelwit zijn van racistisch geweld. Met andere woorden: polarisatie leidt tot racistisch geweld. ... Tegenwoordig hoef je niet op te roepen tot geweld. Het gaat erom dat groepen worden buitengesloten. Die context is bepalend.’
   Tegelijkertijd ziet hij dat racistisch geweld wordt gebagatelliseerd, ook door de overheid. ‘Ome Piet is geen racist, hij was dronken, wordt er dan gezegd. Maar van alcohol wordt je niet spontaan kleurgericht.’ Ook de perceptie is veranderd. Werd het een paar jaar geleden nog als een teken van integratie beschouwd als een gekwetste moslim naar de rechter stapte, nu geldt dit als een beknotting van de vrijheid van meningsuiting.
    Het wordt hoog tijd, vindt Witte, dat de politiek racistisch geweld op de agenda zet. Ten eerste moet de politie dit structureel registeren. Verder moet het historisch bewustzijn worden vergroot. ‘Vaak staat een incident niet op zichzelf’, aldus Witte. ‘Maar we leiden aan collectieve amnesie.’

Tussenstuk:
Veronderstelde biologische inferioriteit

Racistisch geweld heeft niet alleen betrekking op ‘veronderstelde biologische inferioriteit’, aldus Rob Witte. Hij gebruikt de definitie: ‘Racistisch geweld is (de dreiging met) fysiek geweld, waarbij de slachtoffers niet worden ‘geselecteerd’ op basis van hun individuele capaciteiten en/of kwaliteiten maar als – reële dan wel veronderstelde – representanten van verbeelde minderheidsgemeenschappen met specifieke fysieke kenmerken en/of van een specifieke religieuze, nationale, etnische of culturele herkomst.’

Dit hele boek kan je afdoen met het volgende citaat: 'In de jaren negentig kwamen de moslims nadrukkelijk in beeld, werden moskeeën in brand gezet ...' Ten eerste: dat  moskeeën was één of twee - waarschijnlijk al geen drie. Ten tweede: er is alleen wat brandbaar materiaal naar die moskeeën gegooid - geen enkel is in de brand gegaan. Ten derde:dit is allemaal gebeurd in de nasleep van de moord op Theo van Gogh - een puur racistische moord. Dat er niet meer  moskeen echt in de brand zijn gegaan is een waar wonder van tolerantie en gematigdheid. Het was de moslim Mohammed B. en de talloze medemoslims die hem in mindere of meerdere mate gesteund hebben die de echte racisten zijn.
    Maar het fundamentele probleem zit hier: wat is nu één van de ernstigste "incidenten" tussen bevolkingsgroepen de laatste jaren? Antwoord: de rellen in Culemborg, die hebben geleid tot de afsluiting van een woonwijken een de facto staat van beleg gedurende meerdere weken. En dit geen tussen twee op ras verschillende groepen. Alleen waren er geen blanken bij. Het waren Marokkanen en Molukkers. En dus werd er alom geroepen: "Het zijn geen rassenrellen, hoor!" terwijl deze rellen net zo goed of beter  voldoen aan de definitie van Witte als de voorvallen tegen moskeeën, die niet tegen de moslims op zich waren gericht, maar tegen hun gedrag middels Mohammed B. Een gedrag en een houding die bij moslims structureel is, zie de volgende voorbeelden: .
    Witte selecteert incidenten op ras dus betoont zich naast een cultuurverrader ook een een racist.
    Van een jaar later de openbare bevestiging van de etnische aard van het probleem (de Volkskrant, 27-12-2010, van verslaggeefster Charlotte Huisman):
  Reportage | Culemborg

Alle potentiële relschoppers zijn gewaarschuwd
...
Tussenstuk:
Veertig aanhoudingen en een noodverordening

In de wijk Terweijde in Culemborg moest in september 2009 de mobiele eenheid groepen Marokkanen en Molukkers uit elkaar houden. Tijdens de vorige jaarwisseling kwam het tot nog hevigere rellen. Auto's gingen in de brand, ruiten werden ingegooid. De politie verrichtte er sinds Oud en Nieuw ruim veertig aanhoudingen. Er was een noodverordening van kracht. Een 22-jarige Marokkaan is veroordeeld voor poging tot doodslag: hij reed tijdens de jaarwisseling in de Molukse Diepenbrockstraat op een voortuin in. Vier Molukkers werden veroordeeld voor hun aandeel in de rellen, waaronder de mishandeling van een Marokkaanse man.

En dit zijn de etnische achtergronden:
  Sinds september heeft het overlegorgaan met Ab Warnar een nieuwe voorzitter. Als gepensioneerd schoolhoofd is hij een bekende in Terweijde en zijn voorzitterschap wordt breed gedragen.   ...
    'Culemborg kent grotestadsproblemen, kijk bijvoorbeeld naar de brute overvallen die in de stad plaatsvinden. En in welke wijk leven nu 1.400 Marokkanen en 1.000 Molukkers op elkaars lip? De vlam is in de pan geslagen, er is te weinig respect voor elkaar.'   ...
    Er zijn, meent Warnar, nu eenmaal 'historische fouten' gemaakt bij Terweijde - te veel mensen van verschillende bevolkingsgroepen zijn op een kluitje geplaatst. Zaak is nu dat deze groepen hun 'territoriumdrift' kunnen loslaten. Warnar: 'Hij heeft hier niets te zoeken, is wat je geregeld van beide kanten hoort.'

Het racistische geweld heeft een kleurtje.

Ook onderzoekers die onderzoek voor de politie doen, zijn besmet (de Volkskrant,16-03-2010, van verslaggever Merijn Rengers):
  Ranglijst gemeenten criminele Marokkanen

KLPD-onderzoek: in Amsterdam 2.500 aanhoudingen | Gouda scoort relatief hoog.

Het Korps Landelijke Politiediensten (KLPD) heeft vorig jaar een ranglijst laten samenstellen van gemeenten die kampen met criminele Marokkanen. Aan de hand van de lijst wordt onder meer vastgesteld hoeveel extra geld gemeenten ontvangen om hun problemen met Marokkaanse criminelen en overlastgevers aan te pakken.
    Uit het KLPD-onderzoek blijkt dat in Amsterdam in 2007 het grootste aantal Marokkanen door de politie werd aangehouden. In de hoofdstad werden bijna 2.500 Nederlanders van Marokkaanse komaf opgepakt, bijna 17 procent van alle verdachten.
    Als rekening wordt gehouden met de inwonersaantallen heeft Gouda volgens de KLPD relatief het grootste aantal Marokkaanse verdachten. In de stad was in 2007 meer dan 30 procent van de mensen die een politiecel van binnen zag van Marokkaanse komaf.
    Andere gemeenten waar relatief veel Marokkaanse verdachten wonen, zijn Utrecht (bijna een kwart van alle verdachten in 2007) en Culemborg (22,6 procent van de verdachten is Marokkaans). Verder figureren vooral grote gemeenten in de top-10 van steden die kampen met overlast.
    Een dergelijke lijst was enkele jaren geleden nog ondenkbaar. Lange tijd tijd werd het als stigmatiserend gezien om de etniciteit van daders te registreren, laat staan om het percentage criminele Marokkanen de verdeling van geld over gemeenten te laten bepalen.
    Opvallend genoeg wordt op het politiebureau de etniciteit van verdachten en daders niet bijgehouden. De KLPD bepaalde de Marokkanenlijst door politiegegevens te koppelen aan de Gemeentelijke Basis Administratie (GBA), waarin de gegevens over de woon- en geboorteplaats van Nederlanders worden vastgelegd.   ...

Duidelijke cijfers. Maar natuurlijk wordt dit op de bekende manieren meteen vergoelijkt:
  De onderzoekers van de KLPD plaatsen een aantal kanttekeningen bij hun eigen studie. Volgens hen wordt het aantal aanhoudingen van Marokkanen mede bepaald door gerichte inspanningen van de politie in een gemeente. Als die extra let op Marokkaanse jongeren, of veel patrouilleert in een wijk waar veel Marokkanen wonen, stijgt het aantal Marokkaanse criminelen in de statistieken automatisch

Natuurlijk is het precies andersom: de politie patrouilleert extra in wijken waar veel criminaliteit is, en dat blijken dan de wijken van Marokkanen te zijn.
    Maar het kan erger:
  Een andere mogelijke vertekening kan optreden door het aantal Marokkaanse daders te vergelijken met het aantal daders van autochtone afkomst. Hoe braver de autochtonen in een bepaalde gemeente, des te zwarter steken de daders van andere etnische afkomst daarbij af.

Die is mooi... Marokkanen worden onterecht als crimineel gezien,omdat autochtonen te braaf zijn. Wie dat heeft opgeschreven heeft duidelijk een klap van de molen gehad. De multiculturele molen, natuurlijk.
   Maar ze hebben er nog eentje:
  Tenslotte wijzen de onderzoekers op het feit dat er onder Marokkanen relatief veel bendevorming is, zowel regionaal als internationaal.

Het excuus voor Marokkaanse criminaliteit is hun neiging tot maffioos gedrag. Tja ...

Het volgende sociologische talent (de Volkskrant, 11-06-2010, van verslaggever Sander Heijne):
  Interview |  Frank van Tubergen, hoogleraar sociologie

'Allochtoon heeft slechtere baan en slechter salaris'

Allochtonen solliciteren vaak op de verkeerde banen. Op de werkvloer hebben zij een grote acherstand op hun autochtone collega’s.

‘Allochtonen zijn vaker werkloos dan autochtonen. En allochtonen die werken, hebben gemiddeld slechtere banen en een lager inkomen dan autochtonen.’ Dat zegt de Utrechtse hoogleraar sociologie Frank van Tubergen (34) vandaag in zijn oratie over etnische ongelijkheid op de werkvloer.

Hoe groot is de achterstand van allochtonen?
‘Groot. Als we bijvoorbeeld de leeftijdsgroep van 25 tot 35 jaar oud als voorbeeld nemen, zien we dat 13 procent van de autochtonen niet werkt. Voor Turken, Marokkanen, Surinamers en Antillianen ligt dat tussen de 25 en 45 procent. Voor vluchtelingen liggen deze percentages nog hoger.

Waarom doen deze groepen het zo slecht?
‘De traditionele verklaring hiervoor is tweeledig. Deels komt het doordat migranten vaak een achterstand hebben op het gebied van taal en opleiding, waardoor ze minder aantrekkelijk zijn voor werkgevers. Daarnaast speelt discriminatie ook nog steeds een rol. Zelf heb ik in 2005 met een veldexperiment aangetoond dat Marokkaanse sollicitanten met exact dezelfde capaciteiten als Nederlandse sollicitanten, minder kans hebben om op gesprek te worden uitgenodigd voor zelfs maar een stageplaats. ...

Een aloude bewering vanuit multiculturalistische kring die wat betreft sollicitatie inmiddels weerlegt is door het praktijkonderzoek van uitzendbureau Manpower, een organisatie zonder ideologie, zie hier . Aangaande stageplaatsen zullen Marokkaanse leerlingen waarschijnlijk minder populair zijn, maar dat is vanwege hun veel slechtere houding ten opzicht van werk  en gezag - dat is geen discriminatie, maar selectie op capaciteiten.
  Uit onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau uit 2009 kwam dit ook naar voren.’

Waarvan ook al bewezen is dat het een leugen is - wat Van Tubergen ook zelf constateert
  Maar discriminatie en taalachterstand verklaren de ongelijkheid volgens u niet afdoende?
‘Nee. We zien bijvoorbeeld dat ook in Nederland geboren Turken en Marokkanen moeilijker aan werk komen. De achterstand komt niet overeen met de aantallen die we zouden kunnen verwachten op basis van de discriminatie waarmee allochtonen te maken krijgen bij sollicitaties en promoties.’

Klopt. Want er is geen (noemenswaardig grote) discriminatie van allochtonen bij sollicitatie en promotie, en wat ze daar aan achterstand oplopen is het gevolg van verschil in capaciteiten en andere zaken. Zoals:
  Waar ligt dit volgens u aan?
‘Mijn inschatting is dat de etnische ongelijkheid op de werkvloer ook samenhangt met de sociale netwerken waarin allochtonen zich begeven. Dat werkt direct op het moment dat je ergens gaat solliciteren. Bij gebrek aan goede informatie uit het sociale netwerk over de Nederlandse arbeidsmarkt, solliciteren allochtonen vaak op de verkeerde banen. Allochtonen kennen ook minder vaak iemand binnen een bedrijf die een goed woordje voor ze kan doen, of die ze kan helpen aan een betere baan. Maar ik denk dat de indirecte invloed uiteindelijk nog veel groter is.’
    ‘Allochtonen komen vaak uit laaggeschoolde gezinnen, gaan naar dezelfde scholen en wonen in dezelfde wijken. Mijn vermoeden is dat op het moment dat jongeren die op school zitten te veel vrienden hebben die niet verder leren, ze zelf ook minder geneigd zijn hogere opleidingen te volgen. Hetzelfde geldt voor crimineel gedrag. De verleiding om het slechte pad op te gaan wordt groter, naarmate je meer vrienden hebt die al op het slechte pad zijn.’

Het is niet moeilijk raden hoe het netwerk heeft gewerkt om Frank van Tubergen aan zijn positie als hoogleraar is gekomen: de multiculturalistische collega's hebben een andere multiculturalist gekozen. Kundigheden niet nodig behalve goed kunnen lullen, en het overpennen van andermans multiculturalistische leugens is geen bewaar maar een pre.

De volgende onderzoeker - eerst even datgene wat het onderzoek gaat beschrijven, sterk afgekort (de Volkskrant, 27-09-2010, door Janny Groen):
  Pijn en chagrijn in de Sterrenwijk

De buitenlanders hebben het gedaan, zeggen ze in de Utrechtse Sterrenwijk. En de overheid laat het afweten. ‘Als je aanklopt bij de sociale dienst met een hoofddoek op, krijg je de volgende dag een huis. Vers geschilderd, behangetje. Wij moeten alles zelf doen.’

Tussentitels: Breek me de bek niet open. Niets doen ze voor je. Luisteren ze naar ons? Mooi niet. De politie luistert ook niet   ...
Als er niets verandert, komt er burgeroorlog. Nederlanders tegen buitenlanders. We moeten voor onszelf opkomen

Vijf jaar geleden was het nog erger met de overlast van ‘buitenlandse hangjongeren’ in de Utrechtse Sterrenwijk, vertelt de moeder van twee kinderen.... ...
    Haar huis kijkt uit op het Equatorplein, dat twee jaar geleden door de gemeente grondig is opgeknapt. Nieuwe speeltoestellen zijn geplaatst en het plein is anders ingericht – met inspraak van de omwonenden, benadrukt de gemeente – om het verblijf van hangjongeren te ontmoedigen. Vroeger stonden er bankjes, waar de bewoners gezellig met elkaar keuvelden. ‘Buitenlandse jongeren’ stichtten daar brandjes en nu zijn de bankjes weggehaald.   ...
    De saamhorigheid is weg uit de buurt sinds er buitenlanders zijn komen wonen, vindt ook Mike (25). ’ ...
    ...Van de gemeente hoeven ze niets te verwachten. Die helpt alleen buitenlanders, zeggen Mike en de vrouw van de goudvissenvijver in koor. ‘Als je aanklopt bij de sociale dienst met een hoofddoek op, krijg je de volgende dag een huis. Vers geschilderd, behangetje. Wij moeten alles zelf doen.’ ...
    De vrouw van de goudvissenvijver kijkt uit naar Kerst, dan gaat ze haar gevel en tuin weer uitbundig versieren. Hoewel: ‘Kerst is ook niet meer wat het geweest is. Mensen die hier niet horen doen niet mee.’ Haar versierde kerstboom kan ze met goed fatsoen niet meer buiten laten staan. ‘De volgende dag zijn de ballen eruit geschoten.’ Door al die incidenten krijgt ze een steeds grotere hekel aan buitenlanders, zegt ze. ‘Deze week in (het televisieprogramma) Opsporing Verzocht waren het ook weer allemaal buitenlanders. Als er niets verandert, komt er burgeroorlog. De Nederlanders tegen de buitenlanders. Als de overheid niets doet, moeten we voor onszelf opkomen.’

Slechts op ervaring gebaseerde klachten. Hier is de onderzoeker (de Volkskrant, 27-09-2010, door Janny Groen):
  Interview | Hans Boutellier

Wantrouwen en wrok tegen staat regeren

Tussen de ‘verweesden’ in de volkswijken en de politiek, gaapt een gigantische kloof, constateren de onderzoekers met schrik.‘De allochtoon is een dankbaar object voor wrok. Als die niet zou bestaan, zouden ze hem hebben uitgevonden.’

Niet zozeer het stevige sentiment tegen buitenlanders dat zijn onderzoekers aantroffen in een aantal volkswijken verraste directeur Hans Boutellier van het Verwey-Jonkerinstituut, maar vooral de grondige afkeer van de overheid. ...
    Het in opdracht van Forum, Instituur voor Multiculturele Vraagstukken, verrichte onderzoek Een vreemde in eigen land, ... is bijzonder lastig geweest. Specifiek gezocht is naar autochtonen die moeite hebben met de multiculturele samenleving. De bewoners van de geselecteerde ‘gemengde wijken’ (Doornakkers in Eindhoven, Sterrenwijk in Utrecht, Blerick-Midden in Venlo en Buytenwegh-De Leyens in Zoetermeer) bleken echter moeilijk aan de praat te krijgen over hun onvrede. De onderzoekers stuitten op een muur van wantrouwen. Boutellier: ‘Zij behoorden, net als politici, beleidsmakers en journalisten, tot een andere wereld. ...
    Die andere wereld wordt bevolkt door mensen die bevoorrecht zijn, zowel qua inkomen als qua intellect, en die geen flauw benul hebben hoe ‘jan met de pet’ zijn dagelijks leven inricht en met welke problemen die te maken krijgt. Zo ervaren ze dat.   ...

Leugen1: het is niet dat ze dat zo ervaren - het is zo.
  De problemen worden vooral toegeschreven aan de komst van ‘buitenlanders’ in hun wijken.

Leugen 2: het is is niet een kwestie van toeschrijven, het is zo.
  Omdat de overheid niets begrijpt van hun situatie, wordt er niet naar hen geluisterd en dus niet ingegrepen. Erger nog, voor ‘de buitenlanders’ wordt wel alle mogelijke moeite gedaan. Die worden in hun ogen voorgetrokken.

Die worden niet in hun ogen voorgetrokken, die worden voorgetrokken.
  ‘Veel bronnen van tragiek spelen hier een rol’, zegt Boutellier. ... Daar komt nog de consumptiemaatschappij bij. Ze hebben niet de middelen daaraan deel te nemen. Nike-schoenen kunnen zij niet betalen, sommige nieuwkomers wel. De allochtoon is een dankbaar object voor wrok.

'Nieuwkomers' in dat soortwijken die wel Nike-schoenen kunnen betalen, hebben dat hoogstwaarschijnlijk van criminaliteit. Het is dus niet een kwestie van wrok, maar van terechte verontwaardiging.
  Als die niet zou bestaan, zouden ze hem hebben uitgevonden.’

Smerige "Anil Ramdas"-achtige stemmingmakerij uitleg of detail .

Volgende twee exemplaren, aangegeven door een van de weinige aanhangers van de niet-ideologische sociologie: Meindert Fennema (de Volkskrant, 11-10-2010, door Meindert Fennema):
  Zo makkelijk is links niet van Bosma af

Meindert Fennema is hoogleraar politieke theorie van etnische verhoudingen aan de UvA. De PVV gaat aantonen dat Nieuw Links de oude idealen van de PvdA onder Drees, die teruggaan op de geschriften van Jacques de Kadt, verkwanseld heeft.

Tussentitel: Ongelooflijk was de afwijzing van Ayaan, toen zij van haar geloof afviel, door de generatie van ’68

Het boek van Martin Bosma, De Schijn-Elite van de Valse Munters, heeft wél veel interviews opgeleverd met de auteur, maar weinig kritische beschouwingen. ...
     Nu lijkt de stelling van Bosma nogal ongelooflijk. Maar nog ongelooflijker was de radicale afwijzing van Ayaan Hirsi Ali toen zij openlijk van haar geloof afviel. Niet alleen door radicale moslims, maar ook door de soixant-huitards die van Hirsi Ali niets moesten hebben. Een aantal van Bleich’s politieke generatiegenoten, aangevuurd door feministen en Internationale Socialisten, heeft geprobeerd te verhinderen dat Hirsi Ali in 2005 aan de UvA het academisch jaar zou openen. Zij stelden een manifest op dat door de halve afdeling antropologie en linkse feministes werd ondertekend.
    Hun argument? Ayaan Hirsi Ali vertegenwoordigde de moslima’s niet! Ja, dan mag het CvB je natuurlijk geen podium geven. Professor Annelies Moors zei over de mensen die Hirsi Ali wél steunden en die zij ‘aanbidders‘ noemde, dat het nu eenmaal een oude bekende fantasie was: ‘blanke mannen die zwarte vrouwen in bescherming nemen tegen hun eigen zwarte mannen’. Haar collega Frances Gouda legde hun anti-Ayaan actie nog eens in ‘wetenschappelijke taal’ uit: ‘Een derde bron van twijfel onder feministische en/of postkoloniaal ingestelde wetenschappers over de anti-islamretoriek van Ayaan Hirsi Ali is de manier waarop zij de westerse geschiedenis verheerlijkt als het prototype van democratische ontwikkeling, kritisch denken, vrijheid van meningsuiting en mensenrechten.’ Daarom wilde Gouda niet dat Hirsi Ali het academisch jaar zou openen.   ...

Annelies Moors is hoogleraar sociologie en antropologie aan de UvA uitleg of detail - dat laatste zegt eigenlijk al genoeg   - haar onderzoek over boerkadragende vrouwen uitleg of detail is dan ook op de bekende manier gegaan: door de boerkadraagsters zelf te vragen wat ze ervan vinden: uitleg of detail - de bekende frauduleuze manier uitleg of detail .
    In de discussie over het niet-uitnodigen van Ayaaan Hirsi Ali uitleg of detail komen we nog een socioloog van de UvA tegen die zich cultuurverraderlijk betoont: Abraham de Swaan (nu met emeritaat). De andere genoemde, Frances Gouda, timmert minder aan de weg - maar het bovenstaande citaat laat niets aan twijfel over: Gouda betwijfelt de waarde van de westerse cultuur boven die van de Papoea's .
    Ook Annelies Moors kan het niet laten, geconfronteerd op papier met zo gemakkelijk ingenomen multiculturele stellingnames, om te proberen zichzelf vrij te pleiten (de Volkskrant, 11-10-2010, ingezonden brief van Annelies Moors, hoogleraar Universitiet van Amsterdam):
  Geen barricades voor Ayaan

Mijn collega Meindert Fennema vindt het nodig om mij te betrekken in zijn kritiek (Opinie & Debat, 12 oktober) op de boekbespreking die Anet Bleich in de Volkskrant schreef over Martin Bosma’s boek De Schijn-élite van de valsemunters.
    Op onnavolgbare wijze verbindt hij zijn kritiek op Bleich met een verwijzing naar de kritiek die ik (met anderen) in 2005 heb geuit op de uitnodiging van Ayaan Hirsi Ali door het college van bestuur van de Universiteit van Amsterdam.   ...

Dat 'op navolgbare wijze' hebben we al uitgelegd - al vele malen eerder is door de redactie in discussies geconstateerd dat, net als religie, ook idealismen als multiculturalisme leiden tot een verzwakking, soms aanzienlijke, van de rationele en dus ook cognitieve capaciteiten.
  Ik heb mij toen vooral geërgerd aan het argument dat het college van bestuur gebruikte om juist deze politica het academisch jaar te laten openen, namelijk dat zij ‘wereldwijde erkenning geniet met haar strijd tegen de onderdrukking van moslimvrouwen’. Wij vonden het nogal ironisch dat het college van bestuur plotseling het jaren zeventig feministische discours overnam nu het om moslimvrouwen ging. Over deze stellingname van het college van bestuur ging onze kritiek.

Niveau: "Ik was te laat omdat de brug open stond, mijn band lek was,  ..." enzovoort. Mevrouw Moors schijnt niet te beseffen dat het gaat om deugdelijke argumenten die nodig zijn voor iets drastisch als een actie tegen een persoon in dergelijke omstandigheden. En dat dit absoluut geen deugdelijke argumenten zijn. In werkelijkheid was de drijfveer het natuurlijk de kritiek van Hirsi Ali op de islam - want dat was de discussie rond haar in die tijd.
  Dat weet collega Fennema overigens heel goed, want hij heeft kort daarna zelf een debat voorgezeten waar dat uitvoerig ter sprake is gekomen.
    Toch blijft Fennema herhalen dat wij Hirsi Ali niet aan het woord wilden laten.

Fennema kan dat herhalen, omdat het feitelijk gebeurd is.
   Hebben wij soms de UvA gebarricadeerd zodat Hirsi Ali er niet in kon?

Zwart-wit argument, of een vorm van "hellend vlak" : "Edelachtbare, ik heb het slachtoffer niet vermoord, dus het feit dat is hem bewusteloos heb geslagen moet u maar door de vingers zien".
   Dat was toch meer het specialisme van Fennema’s generatie, niet de mijne.

"Tu quoque", of "jij-bak" .
  En waarom noemt hij eigenlijk geen mannelijke ondertekenaars van het protest?

Nog een bewijs van de verminderde rationele en cognitieve capaciteiten: het ging er natuurlijk dat het juist vrouwen waren die zich tegeneen vrouwenbevrijdster, Hirsi Ali, keerden. Maar alweer: het ging er natuurlijk om dat deze vrouwenbevrijdster het over moslim-vrouwen had.

De aanleiding voor de volgende coming out is de ophef rond het gebeuren in Duitsland, waar bondskanselier Angela Merkel de multiculturele samenleving voor mislukt heeft verklaard (de Volkskrant, 23-10-2010, door Wim Willems):
  God noch genen bepalen onze toekomst

Wim Willems | Prof. dr. Wim Willems is hoogleraar sociale geschiedenis aan de Universiteit Leiden. Hij zegt dat de recente stroom aan ongefundeerde ideeën over bevolkingspolitiek hem tegenstaan.

Tussentitels: Duitsers pleegden genetische zelfvernietiging in twee wereldoorlogen
Ook Palestijnen en Israëli's zijn meer broeder en zuster dan ze beseffen

In de krant van 16 oktober stond een lovende recensie van Hans Wansink over het controversiële boek van Thilo Sarrazin Deutschland schafft sich ab. Sarrazin heeft zelfs zijn bondskanselier al zo ver in het nauw gedreven dat mevrouw Merkel vorig weekend de arbeidsmigratie in Duitsland een fiasco noemde. Multiculti’s moeten terug in hun hok.   ...
    In relatie tot Sarrazin moeten we ons daarbij bedenken dat hij vindt dat vooral laagopgeleide migranten – met name uit landen waar de islam de dominante godsdienst is – zorgen voor een daling van het intelligentiepeil van de bevolking. Door al die domme nieuwkomers zou de Duitse samenleving dommer worden.   ...
    ... Vorige week vrijdag werd aan de Universiteit Leiden de bundel Migration History in World History gepresenteerd. Wat het boek zo bijzonder maakt, is dat de drie redacteuren aan wetenschappers uit verschillende disciplines (historici, linguïsten, archeologen en genetici) hebben gevraagd hun licht te laten schijnen over het verschijnsel migratie sinds de oertijd.
    Verder gaat de aandacht niet alleen uit naar Europa en de Verenigde Staten, maar zijn ook China, Zuidoost-Azië, Oceanië en het Afrikaanse continent in de vergelijking opgenomen. Hierdoor klapt het verleden als het ware voor onze ogen open. Wat hebben al die academici met hun uiteenlopende vakkennis te melden over het samenleven van mensen door de eeuwen heen? Om het terug te brengen tot twee inzichten: 1) mensen zijn altijd al in beweging geweest, dus migratie behoort tot de menselijke conditie, 2) de meeste mensen zijn bastaarden en eigenlijk bestaan er nauwelijks gesloten gemeenschappen.   ...

Een gelijkstelling tussen oude en nieuwe immigraties is natuurlijk volstrekt ongeldig. Het in dit verband essentiële verschil: vroeger betrof voornamelijk de meest ondermende mensen in eigen cultuur. In het geval van de moslimimmigranten in Europa betreft het de meest inactieve en achtergebleven mensen uit eigen cultuur, want uit in eigen land sterk achtergebleven gebieden als Anatolië en de Rif.
  Wanneer je maar lang genoeg teruggaat in de tijd, zie je allerlei genetische overeenkomsten tussen mensen. Ook Palestijnen en Israëli’s zijn meer broeder en zuster dan ze zelf beseffen.

Inderdaad ... Alle twee semitische Midden-Oosten-woestijnvolken. Van wier cultuur we in het westen,en overal elders, het best verschoond kunnen blijven, met hun religieuze en genetische superioriteitsideeën.
  Dat mag dan zo zijn, hun geschiedenis verschilt wel degelijk en ook hun maatschappelijke omstandigheden. Hoe verwant mensen genetisch ook mogen zijn, hun lot wordt toch ook in sterke mate bepaald door de samenleving(en) waarin zij opgroeien. Schep een samenleving met gelijke kansen en mensen zullen daar uiteindelijk van profiteren, hoewel er enige generaties overheen kunnen gaan.

Daar is tot toe aangaande de moslims niets van geleken. Ze zijn in Europa nog harder hun ideologie in gedoken, zoals de uitbundige hoeveelheid hoofddoeken laat zien.
  De uitzonderlijke sociale stijging die er de afgelopen zestig jaar in veel samenlevingen is geweest, valt niet te verklaren uit genetische evolutie.

Maar wordt verklaard door het vervangen van ideologie en religie door meer redelijke vormen van denken.
  God noch de genen bepalen onze kansen om een zinvolle toekomst voor onszelf en ons nageslacht te scheppen.

Onwaarheid. Dat wordt dus wel bepaald door God - wie in God gelooft, als groep, gaat steeds verder achterblijven.

De heren sociologen van de Racismemonitor mogen all hun wijsheden en theorieën gaan uitleggen in de Volkskrant. Het is bijzonder amusant (de Volkskrant, 15-12-2010, door Janny Groen):
  Interview | Extremisme-onderzoekers Jaap van Donselaar en Peter Rodrigues

'Grote worsteling met islam'
 
In de negende Racismemonitor zijn voor het eerst ook vormen van islamitisch extremisme opgenomen. 'Dat werd tijd.'

De angst voor terrorisme was groot vorig jaar en kreeg veel aandacht van de politie, terwijl in Nederland nauwelijks iets is gebeurd. 'De politie is vrij frequent uitgerukt voor lege koffers, laptoptassen, poederbrieven, vuilniszakken en plastic tasjes', zegt extremisme-onderzoeker Jaap van Donselaar van de Universiteit Leiden. Meestal bleek het vals alarm.  
    'Het meest bizarre voorval was een zwart balletje dat werd aangezien voor een handgranaat. Bij nader onderzoek bleek die bal van rubber en onderdeel te zijn van een fietstoeter.' ...

Gunst. Pas als de politie had moeten uitrukken voor het oprapen van tientallen verscheurde ledematen, was dat gerechtvaardigd geweest volgens de manetjes. Want anders stigmatiseer je de moslims zo ...
  Van Donselaar voert samen met Peter Rodrigues, onderzoeker bij de Anne Frank Stichting, de redactie over de negende Monitor Racisme & Extremisme die vandaag verschijnt. Voor het eerst zijn ook vormen van islamitisch extremisme opgenomen. Dat werd tijd, vinden Van Donselaar en Rodrigues, want het radicaal-islamitisch gedachtengoed wordt gezien als de grootste terroristische dreiging van het laatste decennium.

Goh, ... 'wordt gezien'... Zijn er dan ook andere terroristische dreigingen die door sommigen gezien worden als grotere dreigingen? De terroristische dreiging van de PVV en rechts daarvan, bijvoorbeeld? Want die hebben de mannetjes altijd als enige bestudeerd.
   Maar de mannetjes voel toch wel enige nattigheid:   
  Rodrigues waarschuwt voor al te gemakkelijke etnische profilering. 'Religieuze en etnische profielen spelen mee in de inschatting van risico's. 

Goh, hoe zou dat nu komen...? Misschien doordat vrijwel alle (grote) terroristische aanslagen gepleegd worden door moslims ...?
    Tja. En dan krijg je dit:
  Verdwenen identiteitspapieren op naam van Turkse of Marokkaanse Nederlanders zijn al snel verdacht.

Een volkome praktische conclusie - net als gebleken is in het geval van de Somaliërs die vier keer zo vaak hun papsoort verliezen als Nederlanders. En daarmee aan mensensmokkel en andere criminaliteit doen uitleg of detail .
    Wat ook wel weer gesnapt wordt door de mannetjes:
  De achtergrond van mensen kan mee spelen, maar mag nooit leidend zijn.

Om de dooie dood dus wel. Niet uit hoofde van principe, maar wel uit hoofde van de praktijk.
  In de praktijk gebeurt dat wel. Mensen die op straat met handhaving bezig zijn, hebben handvatten nodig.

Precies. En dat is niet altijd raak, net als in de rest van de wereld:
   Die arresteren bijvoorbeeld een man met een islamitisch uiterlijk die op school werkt aan een waterleiding, omdat niet meteen duidelijk is dat hij de conciërge is.

Pech gehad. Betere tien, of honderd, conciërges te veel gearresteerd dan één terrorist te weinig. Heeft de conciërge daar problemen mee, dan weet hij de deur wel te vinden. Er is niemand die hem vast houdt.
  Van Donselaar: 'Er wordt enorm geworsteld. Mogen Iraanse studenten hier kernfysica gaan studeren? Moet een Marokkaanse scholier met belangstelling voor terrorisme en scheikunde in zijn pakket, nader tegen het licht worden gehouden?

Nog een belangrijke kwestie:
  Het zoeken naar evenwicht is een rode draad in de monitor en komt ook terug in het hoofdstuk 'Discriminatieverboden en uitingsvrijheid'. Actueel met het strafproces tegen PVV-leider Geert Wilders en het groeiende verzet tegen het Europese Hof voor de Rechten van de Mens.
    Verbazingwekkend vindt Rodrigues dat de vervolging van een politicus 'zo zeer een publiek debat is geworden'. Hij verwijst naar de veroordeling in januari 2009 van Jan Teijn, de leider van de opgeheven extreem-rechtse partij Nationale Alliantie, wegens racistische uitingen op een internetforum.
    'Dat beheerde hij toen hij politiek actief was in de deelraad Feijenoord. Die zaak is geruisloos gepasseerd. ...

Goh, wat eigenaardig. Naar een mannetje in Feyenoord kraait natuurlijk geen haan.  
    Overigens:de mannetjes liegen hier weer, want Wilders heeft geen racistische uitlatingen gedaan. Hij heeft zich sterk gekeerd tegen straattuig met een gemeenschappelijke afkomst en religieus fascisme.
    Natuurlijk blijven de mannetjes bij hun ideologische censuur:
  Nu hoor je steeds luider dat de wetsartikelen over groepsdiscriminatie en haatzaaien niet nodig zijn. Ze hinderen het publieke debat. Je kunt die mening zijn toegedaan. Met de tijd kunnen inzichten veranderen. Als je dat vindt, moet je kijken hoe je de wetgeving kunt aanpassen. Je komt er dan niet omheen dat die verboden voortvloeien uit internationale verdragen, waaraan Nederland zich heeft gecommitteerd.'

Tja, simpel: opzeggen die racistische verdragen. Vrijheid.
  Van Donselaar: 'Ik denk wel eens dat mensen die zo heftig pleiten voor verruiming van de uitingsvrijheid helemaal niet aan de bestrijding van antisemitisme denken. Je kunt vinden dat je ook over het jodendom en de Holocaust alles moet kunnen zeggen, zolang je niet aanzet tot geweld. Maar in deze discussie wordt nogal eens met dubbele maat gemeten. Het is een gevoelig thema: de hiërarchie van het lijden. Je moet nooit het een gebruiken om het andere te relativeren. Het is allebei erg.'

Nee hoor, geen enkel probleem mee. Ook over de joodse holocaust moet je alles kunnen zeggen. De feiten blijven toch de feiten. Net als dit feit:
  Hij zegt dat in de reacties op Bolkestein ook de uitstroom van Joden uit Zweden wordt genoemd. 'Die zou worden veroorzaakt door jonge moslims. Dat is een hele klein groep binnen de gemeenschap, zowel in Zweden als in Nederland. Ook in deze problematiek is het zaak te zoeken naar nuances en een goed evenwicht. Je wilt geen antisemitisme, maar ook geen islamofobie. Door het een te bestrijden, moet je niet het andere veroorzaken.'

Juist. En door het niet-bestrijden van de islam , kiezen de mannetjes voor het daaraan inherente antisemitisme.
    Ze hebben trouwens ook weer iets nieuws verzonnen:
  Tussenstuk:
Nieuwe term voor de PVV: 'nieuw extreem-rechts'

In de Extremisme en Racisme Monitor 2008 werd de PVV voor het eerst openlijk gekwalificeerd als 'extreem-rechts'. Het rapport Polarisatie en radicalisering, dat in januari 2010 uitkwam, bestempelde de partij als 'nieuw rechts radicaal'. De nieuwe monitor gebruikt de term 'nieuw extreem-rechts'.

Wat zou je dan zeggen van een nieuwe term voor de islam: "Nieuw religieus fascisme"?

Een andere socioloog die een voortdurende stroom multiculturalistische onzin uitscheidt in de media is Jean Tillie - dat Meindert Fennema zijn naam aan dit artikel vervindt is verbazingwekkend (de Volkskrant, 14-01-2011, door Meindert Fennema en Jean Tillie):
  Eigen organisaties goed voor Turkse integratie

Meindert Fennema | Jean Tillie | Meindert Fennema is hoogleraar politieke theorie van etnische verhoudingen en Jean Tillie is hoogleraar politicologie aan de UvA. Zij menen dat een hoge organisatiegraad gunstig is voor de integratie van etnische groepen.

In een sympathiek artikel roept Zihni Ozdil de Turkse Nederlanders op zich meer als Nederlanders te gedragen en minder als Turk (Opinie & Debat, 12 januari). Wij stemmen in een aantal opzichten in met zijn betoog. Vooral de neiging zich als slachtoffer te definiëren en autochtone Nederlanders als veroorzaker van al het leed dat hen overkomt, is weinig productief.
    Maar Ozdil doet ook enkele beweringen die in strijd zijn met de uitkomsten van ons onderzoek naar politieke participatie van allochtonen. Het is waar dat Turken politiek minder participeren dan autochtonen. Maar het is niet waar dat Marokkanen het in dit opzicht beter doen. De sterkere etnische organisatie van de Turken was verantwoordelijk voor het feit dat Nederlandse Turken vaker naar de stembus gingen en meer vertrouwen hadden in de (lokale) politiek dan andere etnische groepen. Dat vonden wij vanaf het moment dat wij de etnische organisatiegraad van Turken, Marokkanen, Surinamers en Antillianen onderzocht hebben, dus vanaf 1994, maar het is in 2010 nog steeds zo.
   Het IMES-onderzoek bij de gemeenteraadsverkiezingen in maart 2010 leverde het volgende beeld op: de opkomst onder Turken ging ten opzichte van de vorige gemeenteraadsverkiezingen van 51 naar 46 procent, onder Marokkanen van 37 naar 39 procent en onder Surinamers/Antillianen bleef de opkomst laag: 26 procent. Vergeleken met de totale opkomst in Amsterdam (51,3 procent) is de opkomst van Turken niet laag, maar die van Marokkanen, Surinamers en Antillianen wel. 
   Voor de politieke integratie is een sterke etnische organisatie niet slecht. ...

Een conclusie van de soort: "De zon gaat op tegelijk als de bloemetjes opengaan, dus de bloemetjes zorgen ervoor dat ze zon opkomt". In dit geval: de Turken gaan vaker stemmen dan Marokkanen niet omdat ze mee willen doen met de de Nederlanders, maar omdat ze stemmen op Turken die een eigen Turkse agenda hebben uitleg of detail . Er is geen integrerend motief, maar een segregerend.
   Maar het ging Tillie vermoedelijk om de volgende, dus even bespottelijke vervolgconclusies:
  Dat geldt waarschijnlijk ook voor andere vormen van integratie. Turken doen minder aan straatcriminaliteit en doen het op school beter dan Marokkanen, met wie zij het vaakst worden vergeleken.

Turken plegen meer georganiseerde criminaliteit, in lijn met hun hogere organisatiegraad - drugshandel en dergelijke. Voor de werkelijkheid over de staat van integratie, zie hier uitleg of detail .

Weer een socioloog die zijn voorkeuren verkoopt voor feiten (de Volkskrant, 22-03-2011, van verslaggever Peter Giesen):
  'Immigratie zal komende jaren niet halveren'

Demograaf Joop de Beer van het Nederlands Interdisciplinair Instituut voor Demografie (NIDI) heeft goed nieuws en slecht nieuws voor de PVV. Het goede nieuws: een halvering van de immigratie van niet-westerse allochtonen is theoretisch mogelijk. Het is eerder gebeurd, tussen 2001 en 2005. Het slechte nieuws: het is onwaarschijnlijk dat zo'n halvering de komende jaren zal plaatsvinden.   ...

Dat laatste is nergens op de baseren:
  Een kabinet staat niet helemaal machteloos. Tussen 2001 en 2005 daalde de immigratie van niet-westerse allochtonen van 67 duizend naar 36 duizend (om vervolgens overigens weer te stijgen naar 56 duizend in 2009). Voor een deel was dat een gevolg van beleid. In 2001 werd de Vreemdelingenwet veel strenger voor asielzoekers.
    ... In 2001 trouwde 53 procent van de Turken van de tweede generatie met een partner die uit Turkije kwam, in 2009 was dat gedaald tot 17 procent. Bij de Marokkanen daalde het percentage van 43 naar 9.

Met soortgelijk beleid is dus eventuele toekomstige nieuwe of andere migratie net zo makkelijk te terug te dringen. Dus is de voorspelling dat de migratie niet zal dalen geen feit. Het is dus een mening. En omdat de feiten voor de onderzoeker zichtbaar zijn, dus vermoedelijk ideologie. Migratiefundamentalisme.

Volgende is een duo dat zich professioneel en door de overheid gefinancierd gespecialiseerd heeft in het verkopen van de immigratieleugens. Recensent Hans Wansink van hun laatste product begint met een klein overzicht van de immigratiegeschiedenis en waarom de allochtone immigratie fundamenteel daarvan afwijkt. Dat weten alle verstandige mensen allang, dus dat slaan we grotendeels over. Daarna komt de bespreking (de Volkskrant, 30-04-2011, boekrecensie door Hans Wansink):
  Dweilen met de kraan dicht

De historici Leo en Jan Lucassen willen 'integratiepessimisten' als Scheffer, Bolkestein en Wilders de mond snoeren met 'een nuchtere balans van vijfhonderd jaar immigratie'. Gaat dat lukken?

...    Een verzakelijking van het immigratiedebat is ... alleen al om economische redenen zeer gewenst. Uitgangspunt zou de eeuwenoude praktijk moeten zijn, waarin immigratie zowel voor de migrant als voor het land van aankomst profijtelijk was. Dat was, grosso modo, het geval tussen 1500 en 1970. ... Zo ontstond een nieuwe onderklasse van ongeschoolde en slecht geïntegreerde allochtonen - overwegend moslims. .. Het was de publicist Paul Scheffer die in NRC Handelsblad van 29 januari 2000 de multiculturele consensus aan de kaak stelde. Hij betoogde dat het recept van integratie met behoud van identiteit op een fiasco was uitgelopen: 'waaraan ontlenen we het vertrouwen dat, ondanks de zichtbare problemen, alles wel op zijn pootjes terecht zal komen?'
    Zijn artikel 'Het multiculturele drama' kwam hard aan bij 'al die apologeten van de diversiteit', die volgens Scheffer 'niet geïnteresseerd zijn in wat zich in de grote steden van Nederland afspeelt'. Die apologeten waren vooral te vinden onder migratiewetenschappers en beleidsmakers. Zij hanteerden een ijzeren wet die ze aan de migratiegeschiedenis ontleenden: nieuwkomers zijn binnen twee tot drie generaties volledig geïntegreerd in het nieuwe vaderland. Het was een hard gelag voor de migratieprofessionals toen die wet allerminst van ijzer bleek en de mislukte integratie van moslims de politieke agenda zodanig ging domineren, dat we nu met dat immigratietrauma zitten.
    Het opmaken van een 'nuchtere balans', zoals de gebroeders Leo (1959) en Jan Lucassen (1947), beiden hooggeleerde specialisten in migratiegeschiedenis, pretenderen in hun deze week verschenen Winnaars en verliezers, is een eerste vereiste om van dat trauma af te komen. Een zinvol debat moet, zo stellen zij terecht, gebaseerd zijn op feiten. Lucassen & Lucassen rekenen voor dat er zo'n 120.000 mensen per jaar Nederland binnenkomen, maar dat er minimaal 80.000 emigreren, soms zelf meer dan 120.000. Van die immigranten komt meer dan de helft uit Europa. Wat uit de VS, Oceanië, China, Japan, Indonesië en India komt is hoogopgeleid, student of adoptiekind. Ook de vluchtelingen uit Irak en Iran zijn hooggeschoold. Het migratiesaldo van de 'probleemgroep', de Turken, Marokkanen, Antillianen en Somaliërs, bedroeg volgens de gebroeders Lucassen de laatste tien jaar gemiddeld 3.900. Hoezo massa-immigratie?    ...

"Balletje balletje" met cijfers. Het gaat er niet om de details van hoe en wanneer ze zijn binnengekomen - het gaat erom dat er nu alleen al een kleine miljoen sociaal achterstandige moslims zijn. En nog een ruime groep achterstandigen van diverse andere pluimage daarnaast. Maar de ideoloog mag natuurlijk liegen ... Voor het goede doel. Wansink geef ze dit punt, maar dat is veel te goedgeefs
  Een tweede welkome relativering biedt hun overzicht van de Nederlandse migratiegeschiedenis tussen 1500 en 1970, het terrein waarop beiden als onderzoekers naam hebben gemaakt. Ook toen leidden migratiebewegingen tot sociale en religieuze spanningen, tot aanvaringen en uitsluiting. Maar de nieuwkomers konden wél voor zichzelf zorgen. Ze moesten ook wel, want ze konden geen aanspraak maken op sociale uitkeringen.
    Helaas vliegen de Lucassens uit de bocht wanneer het gaat over de afgelopen 40 jaar. Ze beloven dat ze - als migratieprofessionals - de hand in eigen boezem zullen steken. Maar de erkenning van hun ongelijk is marginaal en wordt overschaduwd door een kruistocht tegen wat zij de 'integratiepessimisten' noemen. Uiteenlopende figuren als Bolkestein, Scheffer en Wilders zouden lijden aan een 'apocalyptisch visioen van steeds meer moslims in Europa, die proberen hun eigen intolerante waarden en normen op te leggen en zo een 'Eurabia' tot stand te brengen'. In plaats van nuchtere scheidsrechters ontpoppen de gebroeders Lucassen zich als spelers in het debat, waarbij vooral Scheffer de gebeten hond is. De bewijsvoering ontbreekt en verzuimd wordt te vermelden dat - en waarom - Leo Lucassen boos is weggelopen uit de promotiecommissie van Scheffer, die eerder dit jaar op een geactualiseerde Engelstalige versie van Het land van aankomst promoveerde bij Paul Frissen in Tilburg.
    Lucassen & Lucassen vervallen in de oude denkfout van de reductie van de integratieproblematiek tot materiële omstandigheden (iets wat postmarxisten en neoliberalen gemeen hebben). Dat leidt tot het niet serieus nemen van mensen die leven met Allah: de islam zou een particuliere overtuiging zijn, die je vanzelf inruilt voor iets beters, zodra je volwassen wordt. Moslimmeisjes hebben bij de Lucassens slechts last van wat minder 'bewegingsvrijheid'. Het pijnlijke gevecht dat elke moslimvrouw moet leveren om haar leven in eigen hand te kunnen nemen wordt miskend.
    Meningen dus, in weerwil van de feiten, die erop wijzen dat het dweilen blijft met de integratie, ook al is de migratiekraan dichtgedraaid. De beste graadmeter voor integratie is het gemengde huwelijk. Waarom trouwen moslims bijna nooit met niet-moslims? Zou dat iets te maken kunnen hebben met dwingende voorschriften uit de Koran? Hoe zou het komen dat het Nederlandse onderwijspeil is gedaald? Zou dat iets te maken kunnen hebben met de sterk veranderde samenstelling van het leerlingenbestand? ...

Oei oei, meneer Wansink, daarmee begeeft u zich op glad ijs. Misschien bent u wel een racist ... Een racist die gelijk heeft uitleg of detail , maar dat telt niet, de waarheid uitleg of detail , als het om zulke belangrijke dingen gaat.
  Zolang op zulke vragen geen overtuigend antwoord wordt gegeven en zolang het integratiedebat een stellingenoorlog blijft, duurt het immigratietrauma voort. ...

Tja ...

Een grootschalig onderzoek van onderwijssocioloog Jaap Dronkers heeft een poosje terug de etnische achtergrond van verschillen in schoolprestaties aangetoond. Tijd voor de ideologen om terug te slaan. De bron is het Sociaal Cultureel Planbureau, het bureau dat geleid wordt door immigrantennakomeling Paul Schnabel, die verklaard heeft dat de Nederlandse identiteit niet bestaat, en altijd een steunpilaar voor het multiculturalisme is geweest uitleg of detail (de Volkskrant, 29-06-2011, van verslaggever Robin Gerrits):

  Gemixte klas wel goed

Tussentitel: Prestatieverschillen in klas liggen niet aan etnische afkomst

Veelkleurige klassen verminderen de prestaties op school niet. Anders dan de Maastrichtse hoogleraar Jaap Dronkers vorig jaar in een spraakmakende oratie stelde, doen leerlingen het niet slechter in klassen met grote etnische diversiteit.  ...
    Dronkers betoogde bij zijn aanstelling in Maastricht op basis van toetsgegevens van 15-jarigen uit allerlei westerse landen dat kinderen lijden onder etnische diversiteit in de klas: de prestaties zijn minder dan die van kinderen in meer homogene klassen. Op basis hiervan concludeerde hij dat het ook voor het basisonderwijs wel eens beter kon zijn niet te veel geforceerd te mengen. Met dat 'populaire idee' wilde hij afrekenen. 'Voor scholen geldt niet: hoe gemengder, hoe beter.'    ...

Onderzoek gebaseerd op een grote hoeveelheid cijfers - uit diverse landen. Wie iets anders wil betogen, moet eerste deze cijfers en analyse weerleggen.
    De motivatie om dat te doen is deze:
  Dit was een steen in de vijver van het tot dan toe gevoerde antisegregatiebeleid in het onderwijs, erop gericht scholen in elk geval niet 'zwarter' of 'witter' te maken dan de buurt waarin ze stonden.

Dus tijd voor de tegenaanval:
  SCP-wetenschapper Herweijer veegt nu op basis van ... de vloer aan met Dronkers' conclusies.

Ideologisch taalgebruik van de verslaggever. Bij de onderzoeker zal het waarschijnlijk ook het geval zijn.
  SCP-wetenschapper Herweijer ... op basis van Nederlandse data over basis- én voortgezet onderwijs ...

Wat alleen op wetenschappelijke basis kan, door aan te geven waarom de Nederlandse cijfers afwijken van de internationale. De eerste aanwijzing:
  Weliswaar doen de basisscholieren uit gemengde klassen het in hun taalvakken een tikkeltje slechter dan in homogene klassen, maar dat kan niet uit de etnische diversiteit worden verklaard. Eerder hebben die volgens het SCP te maken met de gemiddelde sociaal-economische achtergrond en opleiding van de ouders in de klas.

Iedereen weet dat de gemiddelde sociaal-economische achtergrond en opleiding van de ouders sterk gekoppeld is aan etniciteit. De stelling dat het taalverschil niet uit etnicitiet volgt is dus niet onderbouwd door deze tekst, en je mag, je gezonde verstand gebruikende en kijkende naar de taalachterstand van allochtone kinderen, algemeen bekend als zijnde gemiddelde anderhalf en meer jaar, stellen dat de onderzoeker hier de zaak al systematisch oplicht.
  Op het voortgezet onderwijs vond Herweijer helemaal geen prestatieverschillen meer die het gevolg zijn van de etnische samenstelling van een school.
    'De gemeten verschillen hebben eerder te maken met het schooltype vmbo, havo of vwo, dan met de mate van etnische spreiding.'

Wat een goeie grap. Inderdaad: die verschillen hebben te maken met schooltype: de zwak presterende allochtonen zitten voor het overgrote deel op vmbo, en de veel beter presterende Nederlandse kinderen vormen een ruime meerderheid op havo en vooral vwo.
    SCP-onderzoeker Herweijer is dus een doodgewone fraudeur die etnisch bepaalde verschillen vertaald in andere woorden. Verslaggever Gerrits die het allemaal ook kan zien en er toch zo enthousiast over doet, is een propagandist. En dat allemaal met deze reden en dit doel:
  'Lokale projecten zoals die in Deventer en Nijmegen lopen, om bevolkingsgroepen meer over de scholen te spreiden, kunnen in elk geval geen kwaad', concludeert Herweijer.
    'Ze leiden niet tot slechtere prestaties. En er zijn ook andere, maatschappelijke, redenen om een spreidingsbeleid te voeren.'

Oftewel: het multiculturalistische ideaal. Wij moeten accepteren dat immigranten ons apen, honden varkens noemen en onrein vinden.

Het rechtse kabinet van 2011 heeft afscheid genomen van het multiculturele ideaal, en minister Verhagen heeft dat nog eens duidelijk geformuleerd. Zij het in termen van "angst voor" allochtone immigranten in plaats van het juistere "afkeer van hun gedrag". De cultureel antropologen stikken natuurlijk in hun maaltijd (de Volkskrant, 01-07-2011, ingezonden brief van Rivke Jaffe, Maarten Onneweer & Annemarie Samuels, Instituut Culturele Antropologie en Ontwikkelingssociologie, Universiteit Leiden):
  Angst voor de Ander

Het feit dat vicepremier Verhagen (in zijn toespraak van 28 juni, O&D) angst voor 'buitenlanders' begrijpelijk en terecht vindt, baart ons ernstige zorgen. Juist een rooms-katholieke CDA'er zou moeten begrijpen hoe belangrijk het is om een dergelijke angst voor de Ander te overwinnen.   ...

Zoals gezegd: het is een kwestie van afkeer van gedrag. Leugen één, dus.
  Is ons collectief geheugen zo kort dat we zijn vergeten hoe lang rooms-katholieken als een vreemde, bedreigende, ja haast buitenlandse groep werden gezien? Nauwelijks een halve eeuw geleden werd er binnen het verzuilde Nederland nog volop gewaarschuwd voor 'het roomse gevaar'. De katholieken uit het zuiden van het land - met hun paapse gewoontes, hun grote gezinnen en hun vermeende loyaliteit aan Rome - veroorzaakten destijds ook veel onbehagen. Toch rouwen weinig Nederlanders om het einde van de verzuiling.

Aan die verzuiling is geen einde gekomen door vermenging. Er is een eind aan gekomen omdat aan beide kanten de kerken zijn leeggelopen. Antropologisch onbenul, dus.
  Het CDA is in 1980 ontstaan uit voormalige aartsvijanden KVP, CHU en ARP. Tegenwoordig verenigt het CDA relatief probleemloos protestantse en rooms-katholieke leden.

Nog een leugen: de richtingenstrijd altijd onderhuids aanwezig, en bij problemen heftig.
    En antropologisch onbenul nummer twee: het aanroepen van de verschillen tussen katholieken en protestanten berust op een gelijkstelling. Neem nu het verschil tussen katholieken en protestant als dat tussen 5 en 6 - ze hadden namelijk natuurlijk veel meer gemeen dan dat ze verschilden. Op dezelfde schaal is het verschil tussen, zeg, protestanten en moslims dat tussen 5 en 25. De gelijkstelling van het verschil tussen protestant en katholiek met dat tussen protestant en moslim is ernstig onbenul.

Weer een jonge sociologe die zich in het verderf stoort (de Volkskrant, 04-07-2011, door Lidy Nicolassen):
  Interview | Sociologe Doutje Lettinga

'Sluierverbod is paternalistisch'

Het voorstel van minister Donner om de islamitische sluier te verbieden, is een breuk met de nationale traditie.

'Hoofddoek en gezichtssluier zijn hoe langer hoe meer gepolitiseerd. In Frankrijk gebeurde dat eerder dan in Nederland, daar ging het heel snel over de verhouding tussen kerk en staat en wat religieuze vrijheid en integratie precies betekenen. In Nederland ontstaat dat debat nu pas, nu het over de boerka gaat. Die wordt als symbool aangegrepen om over de natie te kunnen spreken: wie hoort erbij en wie niet.' Dat zegt de sociologe Doutje Lettinga (30). Zij promoveert vandaag aan de Vrije Universiteit Amsterdam op een reconstructie van het politieke debat over sluiering in Nederland, Frankrijk en Duitsland sinds de jaren tachtig.

Wat is de breuk met de Nederlandse traditie?
'Wij hebben een traditie van religieuze vrijheid, gelijke behandeling en erkenning van religieuze groeperingen. Je moet zwaarwegende argumenten opvoeren om die vrijheid te beperken. ...

Zwaarwegende argumenten genoeg. Overlast, criminaliteit, onbeschoftheid, dominantie, cultureel imperialisme, geweld, enzovoort.
  Natuurlijk, ook aan religieuze vrijheid zijn grenzen. En hier, bij de boerka, wordt zo'n grens getrokken. Alleen wordt dat niet zo genoemd. Wellicht omdat verschillende juridische experts zoals de Raad van State al hebben aangegeven dat een volledig verbod op gezichtssluiers die rechten disproportioneel inperkt.

De tegenkrachten van de beschaving en voor het religieuze obscurantisme zijn ijzersterk en diep geworteld in de maatschappij. Vandaar ook dat de jonge Lettinga deze verhandeling heeft geschreven. Was ze opgevoed in een redelijk rationele maatschappij, zou zo'n verhaal als dit nooit in haar zijn opgekomen:
  Het zijn ook altijd de vrouwen die zich moeten verstoppen in allesverhullende kledij.
'Zeker, vrouwen sluieren, mannen niet. Veel vrouwen kiezen daarvoor, blijkt uit onderzoek, veelal bekeerde vrouwen. Ze zien daarin een religieuze vervolmaking, ze willen zich voegen naar de man-vrouwverhouding in hun geloof. Dat botst met onze ideeën van emancipatie, maar een verbod ontkent het zelfbeschikkingsrecht van deze vrouwen en bevordert evenmin de emancipatie van vrouwen die onder druk staan zich te sluieren en zich ondergeschikt te maken. Ik denk dat dit debat over gezichtsluiers de discussie over hoofddoekjes doet oplaaien.'

De vooruitgang, hè ...
    Oh ja, nog eentje: de tussentitel:
  Boerkaverbod trekt sociale grens, wie er wel of niet bijhoort

De riposte:
  Boerka-dragen trekt sociale grens, wie er wel of niet bijhoort

En die kop ... :
  'Sluierverbod is paternalistisch'

... is dus in werkelijkheid:
  Sluiergebod is paternalistisch

Slechts twee letters verschil, maar meer dan een wereld.

Specialisten in multiprietpraat in de krant zijn natuurlijk de laatsten van wie je het sociologische onderzoek vertrouwt. En terecht (de Volkskrant, 17-08-2011, column door Evelien Tonkens, bijzonder hoogleraar actief burgerschap):
  Een vreemde in Marokko

Tussentitel: Integratienota lijkt slechts bedoeld om Henk en Ingrid een goed gevoel te geven

'Niet afkomst maar toekomst telt.' Geen steun meer aan organisaties die zich op bijvoorbeeld Hindoestaanse ouderen of Marokkaans-Nederlandse vrouwen richten, besloot de regering aan het begin van de zomer. Want zulke organisaties sluiten mensen op in groepen en benadrukken de scheidslijnen daartussen. Dat staat 'haaks op het streven naar gezamenlijk burgerschap'. ...
    Ons onderzoek naar zulke organisaties geeft echter een heel ander beeld. Een Turks-Nederlandse organisatie, twintig jaar geleden opgericht voor mensen uit dezelfde streek in Turkije, organiseert politieke debatavonden tijdens verkiezingscampagnes om de achterban beter geïnformeerd tot stemmen te bewegen. ...
    Een vergelijkbare stichting voor mensen uit een streek in Marokko helpt met invullen van formulieren, verleent rechtsbijstand ...
    Een organisatie voor Turks-Nederlandse vrouwen helpt bij 'brieven lezen, tolken en dingen regelen'. ...

De multiculti-prietpraat, deel 1: "Ze zijn hartstikke geïntegreerd".Zo meteen wat nadere analyse ervan.
    Der Zweite im Bunde:
  De mensen die deze organisaties draaiende houden, voelen zich zeer met Nederland verbonden, juist door hun activiteiten. 'Ik ben een echte Nederlander. Ik heb het paspoort. Ik leef hier, en ik heb gewoond in Marokko. Dat was maar achttien jaar of zo, maar hier veel meer. Ik voel me betrokken', zegt een van hen. 'Ik ben meer Nederlander dan een Nederlander kan zijn. Ik werk, ik verdien mijn geld, ik heb gestudeerd, ik doe wat een Nederlander kan doen, en ik probeer mijn buurt ook op te knappen. Te helpen, ouderen, jongeren, mensen met een taalgebrek, mensen die hulp nodig hebben. Ik ben een Turk en daar ben ik ook trots op. Maar ik ben dertig jaar in Nederland, ik ben er trots op, ben blij dat ik hier woon', vertelt een ander. En een derde: 'Ik woon hier al veertig jaar, ik ben een vreemde in Marokko.'    .

De multiculti-prietpraat, deel 2. "We zijn hartstikke geïntegreerd"
    Nu de werkelijkheid:
  We vonden in ons onderzoek ook wel organisaties die meer naar binnen gekeerd zijn. Niet uit overtuiging echter, maar doordat aansluiting bij anderen mislukte.

Voorinstelling, of eenzijdigheid. Voor die andere organisaties kan net zo goed gesteld worden dat ze, bijvoorbeeld, niet Nederlands leren uit overtuiging, maar om makkelijker een uitkering en andere vormen van geldelijke steun te krijgen.
  Mislukte relaties van vrijwilligersorganisaties met de buitenwereld hangen vaak samen met een gebrek aan 'sociale reflexiviteit', ontdekte de Amerikaanse socioloog Lichterman al eerder: een gebrek aan vermogen om kritisch naar jezelf te kijken en om te begrijpen hoe je (goedbedoelde) gedrag op anderen overkomt. Organisaties waarin dat vermogen slecht ontwikkeld is, geven bij problemen de buitenwereld de schuld en corrigeren elkaar niet. Ze raken steeds meer overtuigd van hun eigen gelijk en keren zich gezamenlijk van de boze buitenwereld af.

Een onjuiste voorstelling van zaken. Organisaties hebben geen slecht ontwikkeld kritisch vermogen - mensen hebben een slecht ontwikkeld kritisch vermogen. Allochtone immigranten in allochtone organisaties raken steeds meer overtuigd van hun eigen gelijk en keren zich gezamenlijk van de boze buitenwereld af.
  Allochtone zelforganisaties helpen hun achterban te integreren en zich net zo Nederlands te gaan voelen als hun leiders.

Een aperte leugen. Allochtonen-organisaties worden geleid door de mensen op deze website beschreven als "allochtone wordvoerders", en die vertonen alle tekenen van "Meer overtuigd van hun eigen gelijk en keren zich gezamenlijk van de boze buitenwereld af" uitleg of detail. Kijk maar naar dit gelijktijdige voorbeeld (De Pers.nl, 16-08-2011):
  Inburgering niet verplicht voor Turken

Nederland kan Turkse immigranten met een verblijfsvergunning niet verplichten een inburgeringscursus te volgen. Dat heeft de Centrale Raad van Beroep in Utrecht dinsdag bepaald.

De rechtbanken in Rotterdam en Roermond oordeelden vorig jaar in drie zaken dat het opleggen van de inburgeringsplicht aan Turken in ons land in strijd is met een overeenkomst tussen Turkije en de Europese Unie. ...
...
Tussenstukken:
Turken zijn blij

Turken in Nederland zijn blij dat Turkse immigranten met een verblijfsvergunning niet langer verplicht zijn een inburgeringscursus te volgen.

Discriminerende regeling
,,Het maakt een einde aan een discriminerende regeling in Nederland'', zei directeur Ahmet Azdural van het Inspraakorgaan Turken in Nederland dinsdag. ,,Het was een vijandig stelsel, in strijd met internationale verdragen.''

Turken en hun organisaties willen helemaal niet inburgeren. Een uistekende reden om te beginnen met een onderzoek naar mogelijkheden om dit soort mensen het Nederlanderschap te ontnemen en ze uiteindelijk uit te zetten.
    Tonkens heeft ook nog een commentaar op de integratienota:
  Je zou bijna denken dat de integratienota niet bedoeld is voor integratie maar slechts beoogt om Henk en Ingrid een goed gevoel te geven, ten koste van hard integrerende Nederlanders.

Het is volkomen duidelijk dat dit stuk van Tonkens en haar onderzoek niet bedoeld is voor integratie, maar slechts beoogd om Tonkens en haar multiculticlub een goed gevoel te geven, ten koste van hardwerkende Nederlanders.

De volgende die zijn wetenschappelijke reputatie definitief te grabbel gooit: terrorisme-onderzoekster Beatrice de Graaf - nogal eens te zien in de media. Hier maakt ze gebruikt van hulpjes voor de kern van haar betoog: "Het is niet de islam" (Leids universiteitsblad i>Mare, 22-09-2011, door Harmke Berghuis):
  Opgeblazen door uitzichtloosheid

Niet de islam maar wanhoop drijft vrouwelijke zelfmoordterroristen

De Zwarte Weduwen in Tsjetsjenië plegen hun aanslagen niet zozeer uit religieuze motieven, aldus twee studenten. ‘Als ze zich opblies, kreeg haar familie 1000 euro en was haar eer gered.’

Nog voor Annette Scholten (17) en Sofja Goldstein (17) zich hadden ingeschreven als rechtenstudenten in Leiden, wisten ze al dat we werden geciteerd in een wetenschappelijk werk. Samen maakten ze een profielwerkstuk over de zogeheten Zwarte Weduwen uit Tsjetsjenië, vrouwelijke zelfmoordterroristen. Scholten: ‘Het zijn vrouwen die in de oorlog hun echtgenoot hebben verloren en geen vooruitzicht meer hebben op een zelfstandig leven.’   ...
    Hun werkstuk gaat over drie Tsjetsjeense rebellen. Roza Nagayeva was betrokken bij de gijzeling van een school in Beslan in 2004, haar zus Amnat blies zich op in een vliegtuig. Zarema Muzhakhoyeva zag op het laatste moment af van een aanslag in een hoofdstraat in Moskou en werd opgepakt. De aanslagen spelen zich af tegen de achtergrond van jihadistisch verzet tegen de Russische regering.
    ‘De drie onderzochte vrouwen waren maatschappelijk geïsoleerd, gescheiden van hun man’, vertelt Goldstein. ‘Of, zoals bij Zarema, de man was vermoord. Zarema mocht haar kind niet meer zien.’ Deze uitgesloten positie droeg bij aan de radicalisering van de vrouwen. ‘Ze zochten een groep om bij te horen.’   ...

Pardon ... ? Het is natuurlijk andersom: ze hadden zich aangesloten bij een extremistische organisatie annex terroristische groep, en werden daarom maatschappelijk geïsoleerd, sneuvelde de mede-extremist, en werd het kind haar afgenomen. En voor wie zich afvraagt hoe deze redactie dat zo stellig weet: Op dezelfde manier las de "onderzoekers " dat zo stellig weten: gewoon opschrijven wat je meent hoe het zit. De versie van de redactie klinkt veel waarschijnlijker.
  De twee onderzochten welke fasen de vrouwen doorliepen voor ze de aanslagen pleegden. Informatie hierover kwam uit verschillende internationale kranten die over de aanslagen schreven.

Pardon ...? Wat er in de krant staat is waar? We dachten het niet. De krnaten staan vol met eenzijdigheid en propaganda.
  Interviews van journalisten en onderzoekers met familieleden van de daders leidden tot een redelijk nauwkeurig beeld. ‘Bovendien leefde Zarema nog en is zij door journalisten geïnterviewd.’

Pardon...?  De mening van de terrorist zelf? Die is net zo betrouwbaar als de Kretenzer die zegt dat alle Kretenzers liegen.
  De islam, de heersende religie in Tsjetsjenië en de basis van het verzet tegen de Russen, speelde bij de drie vrouwen een veel kleinere rol dan verwacht. Scholten: ‘Het blijkt meer een rechtvaardiging achteraf te zijn. Het ideologische motief van de jihad uitvoeren, daar konden wij maar moeilijk iets over vinden. Uit interviews blijkt ook dat familieleden daarvan niks hebben gemerkt.

Maar natuurlijk: iedere moslim zal ontkennen dat de islam de inspiratiebron is voor geweld en terrorisme. Als je er zo direct naar vraagt. Maar vraag eens wat ze allemaal geoorloofd vinden om het geloof te verdedigen tegen de atheïsten ... En doe het met een verborgen bandrecorder. Dan krijg je heel andere antwoorden.
    En dan aan het begin van de laatste alinea:
  Toch zijn er nog veel hiaten. ‘We weten bijvoorbeeld niet hoe Roza en Amnat gerekruteerd zijn,’ zegt Goldstein.

Tjonge.
   Om te besluiten met:
  ‘Allerlei factoren, zoals armoede en het uitgestoten worden door de familie, hebben ertoe bijgedragen dat de vrouwen hun aanslag uitvoerden. Het is een nogal schrijnende conclusie, maar de radicalisering van de drie Zwarte Weduwen was vooral een actie uit wanhoop, door de uitzichtloosheid van hun bestaan.’

Laten we het eens meer getalsmatig bekijken: iets als driekwart van India, bijna heel Bangladesh, het grootse deel van Afrika, en nog talloze andere gebieden bukken onder het juk van een uitzichtloos bestaan. En schrijnende armoede. En alles dat daarbij hoort. Toch zie je daar geen terroristische aanslagen van de soort bedreven door de Zwarte Weduwen. Een zeer kleine correlatie, dus.
    Ga je uit van de andere kant: aanslagen zoals bedreven door de Zwarte Weduwen, en zoekt wat daar bij komt aan achtergrond, dan vindt je juist wel een sterke correlatie: met moslims. Ja, er zijn ook Basken en Tamils, maar die plegen aanslagen in Spanje en India. De wereldwijde en anti-westerse aanslag is de aanslag van de moslim.
    Maar natuurlijk is dat soort getalsmatig onderzoek van het type data mining uitleg of detail niet besteed aan Beatrice de Graaf en haar protegés - dat zou wel eens onwelgevallige uitkomsten kunnen opleveren. Die schrijven liever sprookjes aan de hand van ideologietjes. Die natuurlijk met applaus ontvangen worden door de multiculturalistische meute:
      Het leverde ze de KNAW Onderwijsprijs op, een prijs die jaarlijks wordt uitgereikt aan de beste vwo-profielwerkstukken. Ook wonnen ze de Jan Kijne onderzoeksprijs van het Pre University College Leiden waar ze het profielwerkstuk schreven. En hun begeleider, de Leidse terrorisme-expert Beatrice de Graaf gaat er nu dus uit citeren.

We hebben Beatrice de Graaf voor deze prestatie maar toegevoegd aan de lijst cultuurverraders.

Twee studenten blijken het foute al vroeg aangeleerd te hebben gekregen (de Volkskrant, 02-11-2011, van verslaggever Jonathan Witteman):
  Driekwart uitzendbureaus schuldig aan discriminatie

Een meerderheid van de Nederlandse uitzendbureaus maakt zich schuldig aan discriminatie. Ruim driekwart willigt verzoeken van werkgevers in om geen Turken, Marokkanen of Surinamers te leveren voor een vacature. Dat blijkt uit het afstudeeronderzoek van de sociologen Evelien Loeters en Anne Backer (Vrije Universiteit) naar discriminatie in de uitzendbranche.   ...

Een discriminerend en racistisch onderzoek. Een wetenschappelijk onderzoek naar discriminatie had soortgelijke verzoeken gedaan aan niet-blanke uitzendbureaus, al dan niet in Nederland.
    Overigens is het ernstig de vraag of je wel kan stellen dat de uitzendbureaus disrimineren:
  Loeters en Backer deden zich voor als eigenaren van een fictief callcenterbedrijf en belden 187 uitzendbureaus met de vraag of zij extra werknemers konden leveren voor een grote opdracht. Tijdens elk telefoongesprek zeiden ze: 'Ik vind het een beetje vervelend om te vragen, maar ik wil liever geen Marokkanen/Turken/Surinamers, ook al spreken zij prima Nederlands, dat wil ik niet'.
    In 76,8 procent van de gevallen honoreerden uitzendbureaus het verzoek.

Het verzoek tot selectie kwam dus niet van het uitzendbureau, maar van de opdrachtgevers. Het is ernstig de vraag of het juist is om uitzendbureaus de taak van onbezoldigd opspoorder of uitvoerder van anti-discriminatiewetgeving te geven.
  Daarmee schenden zij de Algemene wet gelijke behandeling, die discriminatie verbiedt.

En de volgende vraag is of selectie op dit soort mensen discriminatie is, want er bestaan zeer reële en meetbare verschillen tussen deze groepen en de rest van de bevolking. Zo wil een groot deel ervan het recht om religieuze symbolen te dragen. Een uitstekende reden om ze niet te willen, en iets dat bij wet geregeld zou moet worden.
   iets dat de onderzoekers zlef ook uitstend beseffen:
  Als onderbouwing voor hun verzoeken gebruikten Loeters en Backer voor elke bevolkingsgroep een stereotyperende formulering. Bij Marokkanen: 'Hij was gewoon onbetrouwbaar. En dat hoor ik ook veel van andere mensen. In de krant staat toch ook nooit iets positiefs. ' En bij Surinamers: 'Hij kwam altijd te laat en had een te laag werktempo. En dat hoor ik ook om mij heen. Mensen zeggen wel eens voor de grap 'Surinamers zijn lui'. Nou, daar zit echt wel waarheid in hoor. Ik wil dus geen Surinamers.'

Er zit is al die argumenten veel waarheid, alle verbiedt de politieke-correctheid dat te zeggen. Maar politieke-correctheid is absoluut geen enkele grond voor welke wet of regel dan ook.

Een geval uit het buitenland (de Volkskrant, 23-01-2012, van correspondent Patrick van IJzendoorn):
  Londense rellen weg uit statistiek

De schade lag rond de één miljard pond, vijf mensen lieten het leven en de politie arresteerde 4.000 relschoppers, maar volgens de officiële statistiek hebben de Londense zomerrellen niet plaatsgevonden. In de helft van de getroffen buurten zijn de misdaadcijfers zelfs gunstiger dan in dezelfde periode een jaar eerder.
    Uit de cijfers van het ministerie van Binnenlandse Zaken blijkt dat de Londense deelgemeente Haringey, waar de rellen begonnen en een halve straat afbrandde, in augustus te kampen had met drie gevalletjes 'verstoring van de openbare orde'. In het nabijgelegen Hackney, een andere brandhaard, werd de openbare orde één keer verstoord. De statistici hebben het aantal relschoppers, zo'n 15 duizend, niet meegeteld in hun berekeningen. Als honderd plunderaars een elektronicawinkel leeghaalden, geldt dat in de cijfers als één inbraak.
    Volgens de onderzoekers hadden de grootste onlusten in decennia maar een beperkte invloed op de cijfers over 2011 in zijn geheel. Zodoende kan de minister van Binnenlandse Zaken de volksvertegenwoordiging trots mededelen dat het aantal misdaden afgelopen jaar is gedaald met 4 procent. Enkele maanden geleden waren de zomerrellen ook al weggepoetst van Britse misdaadplattegronden, waarop burgers kunnen zien hoe (on)veilig hun buurt is. Op St Ann's Square in Manchester, waar vrijwel alle winkels waren leeggeroofd, rapporteerde de politie 21 misdaden, het laagste aantal in vier maanden.  ...

Keiharde leugens dus. Geen enkel cijfer van sociologen of sociologische instituten is te vertrouwen, zodra het ook maar enigszins afwijkt van de dagelijkse praktijk die je waarnemer en slachtoffer van de multiculturele samenleving meemaakt. Op een doodenkele uitzondering na zijn al die sociologen en instituten behept met het multiculturalisme en kosmopolitisme.
 
Een nieuw rapport van het Sociaal en Cultureel Planbureau onder leiding van Paul "Er is geen Nederlandse identiteit" Schnabel uitleg of detail (de Volkskrant, 09-02-2012, van verslaggeefster Janny Groen):
  Migranten zijn in veel opzichten beter gaan presteren, constateert het Sociaal Cultureel Planbureau. Toch komen ze maar moeilijk aan het werk.

Hoge werkloosheid bij jonge allochtonen problematisch

Allochtonen die in een ongeveer vergelijkbare positie verkeren als autochtonen doen het toch slechter op de arbeidsmarkt en worden veel vaker verdacht van een misdrijf.
    Dit stelt het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) in zijn Jaarrapport Integratie 2011, dat woensdag is aangeboden aan minister Gerd Leers van Immigratie en Asiel. Het SCP noemt de hoge werkloosheid onder vooral allochtone jongeren problematisch.
    Algemene achterstandskenmerken verklaren volgens het SCP de verschillen onvoldoende. Discriminatie speelt mee, ...  

De boodschap. Die zo belangrijk wordt geacht door de Volkskrant, dat hij nog een keer herhaald wordt:
  Het SCP hanteert het principe van evenredigheid. Maar ook als de uitgangspositie zoveel mogelijk gelijk wordt gemaakt (zelfde opleidingsniveau, leeftijd, gelijksoortig ouderlijk milieu), de gelijkheid toch ver te zoeken is. Dit geldt vooral bij werkloosheid
    Op de arbeidsmarkt spelen 'in- en uitsluitingsmechanismen' een rol. Werknemers discrimineren, soms indirect. ...

'Werknemers discrimineren'. Dat is dus de regel - geen verdere kwalificaties, dus de uitspraak zegt dat het geldt voor alle werkgevers (dit is de regel gehanteerd bij de veroordeling van negatieve uitspraken over allochtonen, dus die geldt ook hier). ' ... soms indirect', en dat is dus de uitzondering op de regel- er is dus óf discriminatie, óf indirecte discriminatie. En waarom: omdat als het SCP denkt dat alle omstandigheden gelijk zijn, dat allochtonen dan toch nog meer zonder werk zitten.
    Natuurlijk is het idee van het SCP dat zij kan bepalen wanneer de situaties tussen een groep autochtonen en een groep allochtonen precies gelijk is, een volkomen waanidee. Sowieso gaat Paul Schnabel er vanuit dat Nederlanders geen identiteit hebben uitleg of detail , en dat kan allen maar betekenen dat allochtonen ook geen identioteit hebben. En van twee groepen die beide geen identiteit hebben, kan je niet bepalen of ze gelijk of ongelijk zijn. En kan je er dus helemaal geen uitspraken over doen.
    En stel dat we deze uitspraak van Paul Schnabel laten vallen, en er van uitgaan dat je wel de identiteit van groepen kan bepalen. Dan is het dus zo dat Paul Schnabel regelrechte onzin kan verkopen. En is er geen enkele garantie dat bovenstaande rapport geen regelrecht onzin is.
    Maar laten we als volgende aannemen dat Paul Schnabel onzin verkocht toen hij zei dat er geen Nederlandse identiteit bestaat, maar de uitspraken in dit rapport wel serieus genomen kunnen worden. Dan nog is het volstrekte onzin om te stellen dat hij kan bepalen wanneer groepen Nederlanders en allochtonen sociologisch vergelijkbaar zijn. Want, met name daar waar het over moslims gaat, allochtonen hebben een voor Paul Schnabel  volkomen ondetecteerbaar verschil met de autochtone Nederlanders. Alle moslims zijn namelijk moslims. En moslims als groep zijn moslims, volgers van de islam. En de islam is een godsdienst die redelijk denken moeilijk tot onmogelijk maakt . En mensen die niet goed redelijk kunnen denken, presteren slecht in een maatschappij waar redelijk kunnen denken een voorwaarde is om succes te hebben. Hoe kan je goed leren op school over hoe de wereld werkt, als je thuis als 15 jaar hebt geleerd dat de wereld bestuurd wordt door Allah, en dat daar geen mens of natuur aan te pas komt ...
    Dit enorme en kwalitatieve verschil is ondetecteerbaar voor Paul Schabel en zijn SCP, omdat Paul Schnabel en het SCP uitgaan van de gelijkwaardigheid van culturen. Of je nu gelooft in redelijk denken, de wil van Allah, winti, of tovernarij, volgens de opvattingen van Paul Schnabel, en zijn vrienden, en zijn organisatie, is het allemaal gelijk. Dus moeten verschillen in het succes op de arbeidsmarkt van hen die geloven in redelijk denken, de wil van Allah, winti, of tovenarij wel het gevolg zijn van discriminatie.
    En de Volkskrant gaat daar vol overtuiging in mee mee, want ook de Volkskrant behoort tot de vriendenclub van Paul Schnabel.
    Net als de volgende joker:
  Minister Leers noemde het rapport desalniettemin bemoedigend. Het wijst volgens hem uit dat de meeste migranten best willen integreren. Maar, zei hij, 'we horen hun verhalen te weinig'. Die kunnen stimulerend werken. Hij benadrukte dat de Nederlandse samenleving zich open moet stellen voor migranten die willen meedoen en zich houden aan de Nederlandse waarden en normen.

Oftewel: het is de schuld van de Nederlandse samenleving. Want, zoals Leers al eerder stelde: allochtonen zijn een verrijking voor onze cultuur.
    Schnabel had nog een argument voor zijn discriminatie-beschuldiging: allochtonen presteren steeds beter op school
  Gunstig is volgens het SCP dat het opleidingsniveau onder allochtonen sneller stijgt dan onder autochtone Nederlanders

En vertoonde er het volgende lichtbeeld bij:

Een zeer merkwaardige grafiek, waarin, bijvoorbeeld, 70 procent van de autochtonen een HBO-diploma heeft, en 80 procent een WO. Je moet dus wel aannemen dat dit niet het percentage met een diploma is, zoals de grafiek stelt, maat het slagingspercentage. Maar het slagingspercentage zegt natuurlijk absoluut niets over het presteren op school van de twee groepen. Het aantal autochtonen op WO-onderwijs kan wel duizend zijn, en het aantal allochtonen een miljoen (of andersom ...). En dan zegt een klein verschil in slagingspercentages absoluut niets, natuurlijk.
    Conclusie: Paul Schnabel en zijn SCP-instituut zijn grotere oplichter dan de inmiddels beruchte sociaal-psycholoog Diederik Stapel. En daar waas Schnabel cum suis ongetwijfeld blijven zitten op hun sociologisch verheven posities, willen we hier een pleidooi houden voor eerherstel van Stapel. Hoe hypocriet is het om Stapel te veroordelen, als er hele instituten zijn die ergere en maatschappelijk ingrijpender vormen van bedrog bedrijven. Het bedrog dat bekend staan als multiculturalisme.
    Tenslotte: Schnabel had nog een goede truc om ervoor te zorgen dat er geen al te kritische blik op zijn rapport zou worden geworpen. Hij heeft namelijk toegegeven dat allochtonen nog steeds zwaar oververtegenwoordigd zijn in de criminaliteitscijfers. Een wagenwijd open deur, natuurlijk. Maar tot voor kort werd zelfs dat ontkend - door zijn soort mensen.

 De universiteit van Tilburg, katholiek dus religieus, begint zich te ontwikkelen tot een broeinest van pro-islamisme - raddraaier Riemen zit er ook al (de Volkskrant, 02-03-2012, door Toine Heijmans):
  'PVV-denken wordt gemeengoed'

Als derde wetenschapper van de universiteit van Tilburg keert Jan Jaap de Ruiter zich tegen de PVV, na analyse van het werk van PVV-huisideoloog Martin Bosma.

'Het denken van de PVV begint gemeengoed te worden. Wat we niet lijken te zien en te merken, is dat we in ons denken al meer 'gePVViseerd' zijn dan we beseffen.'   ...

Wat De Ruiter wil zeggen is dat de met ammoniakgas gevulde ballon van het multiculturalisme steeds meer doorgeprikt begint te worden.
  Vandaag verschijnt De ideologie van de PVV, geschreven door arabist Jan Jaap de Ruiter van de universiteit in Tilburg - de wetenschapper die eerder in het nieuws kwam omdat hij een student een 10 had gegeven voor een scriptie waarin de partij als fascistisch werd gekwalificeerd. Dat doet De Ruiter zelf niet, maar uit de 110 pagina's stijgt desondanks een toenemende woede op over het 'uitsluitingsmechanisme' dat de partij gebruikt.

Tja, dat gebeurt wel meer als bij mensen hun waanideeën doorgeprikt worden.
  Jan Jaap de Ruiter is na Rob Riemen ('De PVV is fascistisch') en hoogleraar Jan Blommaert ('Riemen heeft gelijk wanneer hij Wilders een fascist noemt') de derde Tilburgse wetenschapper die in verzet komt tegen de PVV, student Henk Bovekerk (die de 10 kreeg) niet meegerekend.

Tja ...
  Is er sprake van een verzetshaard in Tilburg? Een anti-PVV cel?
'Dat woord cel lijkt me nou niet...'

Een wetenschappelijke actiegroep dan?
'Nee, nee, het is allemaal toevallig zo gelopen. Het motto van mijn universiteit is understanding society. Dat was ook serieus de aanleiding dit boekje te schrijven. Er gebeurt van alles in de Nederlandse politiek, dat is ongekend. Dus bemoei ik me met dat debat. Als iedereen daar anti-cellen in wil zien dan doen ze dat maar - ik zie het als mijn werk. Of vind je me nu cynisch?'
    Nee hoor. Maar het kan toch geen toeval zijn, drie Tilburgse wetenschappers contra de PVV?
'Helaas is de realiteit vaak veel saaier dan je denkt. Ik ben geen bestrijder van die partij. Ik ben een wetenschapper, geen politicus; ik schrijf een analyse en ik zie wel wie er zijn voordeel mee doet.

Dit is nu een mooi voorbeeld van geparfumeerd liegen - wijzen naar een stoel met vier poten, en dan uitvoerig gaan redeneren dat die vierde poot een zinsbegoocheling is. En dat dan verkopen als wetenschap.
  Maar ik ben best geschrokken hoe Bosma feiten naar zijn hand zet, verdraait. Hoe hij selectief cijfers over immigratie gebruikt, terwijl in dezelfde bronnen ook heel andere cijfers staan. Dat moet toch gehoord worden.'

Gunst, Bosma heeft kennelijk de methodiek van de sociologen overgenomen. Het moest niet mogen ...
  Het boekje van De Ruiter is een antwoord op het boek De schijn-élite van de valse munters van Martin Bosma, het PVV-Tweede-Kamerlid dat algemeen wordt beschreven als huisideoloog van de partij. 'Als wetenschapper was ik nieuwsgierig naar wat Bosma feitelijk te melden heeft, want veel schriftelijks komt er niet uit de PVV. Ik wilde analyseren: wat wordt hier nu eigenlijk gezegd?'
   De Ruiters analyse, kort gezegd: er deugt niets van. Bosma graait willekeurig in de geschiedenis om zijn gelijk te bewijzen

Ah, nog zo'n sociologen-truc. En van historici: wijzen op die gevallen van immigratie die wel goed zijn afgelopen, en niets zeggen over daar waar het mis gaat, met burgeroorlog, enzo uitleg of detail .
  Bosma graait willekeurig in de geschiedenis om zijn gelijk te bewijzen en staat, zegt De Ruiter, 'een maatschappij van uitsluiting voor'. 'Hij wil een samenleving zonder moslims; christelijk en monocultureel.

Meerdere leugens tegelijkertijd. Ten eerste staat Bosma geen uitsluiting voor, maar bestrijdt hij de insluiting van de islam. Een totaal andere zaak. De islam was er dertig geleden hier niet, en er is geen enkele reden om de islam nu wel te willen hebben, want de islam veroorzaakt overal waar ze binnenkomt rotzooi.
    Leugen nummer twee: een maatschappij zonder islam is niet monocultureel. De multiculturalisten zeggen zelf dat er geen duidelijke Nederlandse cultuur bestaat, en dat hij uit veel deelculturen is opgebouwd. Nederland is dus, volgens hun opvattingen, al multicultureel. Het enige dat Bosma wil, is niet de cultuur van de islam erbij. Die cultuur van uithuwelijken, eerwraak, vrouwenonderdrukking enzovoort.
    En natuurlijk:
  U concludeert dat een politiek van uitsluiting uiteindelijk leidt tot het concentratiekamp.
'Daarvoor gebruik ik een citaat van Primo Levi (de Italiaanse schrijver die Is dit een mens schreef, over zijn ervaringen in Auschwitz, red.). Hij zegt: uitsluiting sluimert in elk mens, maar als het institutionaliseert leidt het uiteindelijk tot het Lager. Daar moet dus wel een hele weg voor worden bewandeld, dat begrijp ik ook wel. Maar Levi brengt het scherp onder woorden.'

Uitstekend argument - voor Bosma. Want het toppunt van uitsluiting is natuurlijk de islam (als je het judaïsme even niet meeneemt) uitleg of detail .
    En verderop nog een potje gewoon liegen:
  Rob Riemen schreef het voorwoord van uw boek, en in de eerste zin al valt het woord fascisme.
'De vraag of de PVV fascistisch is, vind ik in het politieke debat improductief.'

Waarom kreeg uw student dan een 10 toen hij de PVV fascistisch noemde?
'Dat was een intern verhaal. Hij heeft een academisch stuk geschreven. Had hem een 9,5 gegeven, mailde collega-arabist Hans Janssen me. Dat had een hoop gedoe gescheeld.'

Iemand een 10 geven is een statement.
'Dat bestrijd ik. Het was een academische exercitie. Hij had het briljant onder woorden gebracht, hij heeft alleen maar negens en tienen op zijn lijst, en het was een bachelor- scriptie, geen promotie of zo.

Natuurlijk is dat geen statement ... Noch het daarna versturen van een persbericht natuurlijk, om iedereen op het niet-statement te wijzen ...
    En tenslotte de eeneiige tweelingbroer van de leugen:
  Nadat bekend werd dat u de student een 10 had gegeven twitterde Geert Wilders: 'Op de K U in T zijn ze helemaal Stapel.'
'Ik voel me werkelijk niet aangesproken. Dat is gemakkelijk scoren.'

Iemand een fascist noemen, dat is ook makkelijk scoren. Een contradictie, dus
  Wat zou u terug willen twitteren, in 140 tekens?
'Dan kom ik toch tot een cliché-achtige tweet als: 'de waarheid bestaat niet uit zwart-wit, maar uit grijstinten'.

Iemands standpunten doortrekken naar de holocaust is de ultieme vorm van zwart-witdenken. Nog een contradictie dus.
    Conclusie: ook Jan Jaap de Ruiter is rijp voor de psychiater. Zijn familie zou hem moeten waarschuwen, voor hem het lot van Anil Ramdas treft: zelfmoord wegens overdadige zelfhaat uitleg of detail .
    Er kwam nog iemand zout in de wonde wrijven (de Volkskrant, 03-03-2012, ingezonden brief van Pjotr Postma, Utrecht):
  Grijstinten

Jan Jaap de Ruiter eindigt zijn interview (Binnenland, 2 maart) met de stelling dat de waarheid uit grijstinten bestaat en huldigt op deze manier de nuance die naar zijn mening verdwenen is uit het debat.
    Hoe rijmt deze stellingname met het geven van een 10 voor een scriptie, wat op zijn minst erg vreemd is aan een universiteit?
    Zeker gezien het onderwerp van de scriptie (de vermeende fascistische trekjes van de PVV) levert De Ruiter op deze manier een vrij ongenuanceerde bijdrage aan het huidige debat inzake de PVV en haar rol in de maatschappij. Hij wilt zichzelf dus klaarblijkelijk bestrijden.

Je zal maar hoogleraar zijn en zo te kakken worden gezet ...

Een socioloog doet mee aan de nieuwe hobby (Joop.nl, 08-05-2013, door Merijn Oudenampsen - Socioloog):
  Wat is islamofobie?

Op welk punt eindigt legitieme islamkritiek en waar begint de islamofobie?

Islamofobie. Het is een veel voorkomende aandoening. Maar wat betekent het eigenlijk? Op welk punt eindigt legitieme islamkritiek en waar begint de islamofobie?

Ik was onlangs verwikkeld in een online discussie met Sjaak van der Velden, historicus en voormalig redacteur van Spanning, het blad van het wetenschappelijk bureau van de SP. Het ging ongeveer zo: Sjaak van der Velden deed wat boude beweringen, ik stelde dat hij een nare vorm van islamofobie onder de leden had. ...

Waarop natuurlijk de bekende onzin volgt:
  ... Sjaak van der Velden ... Zo stelt hij dat het in het Westen heel fijn vertoeven is omdat we hier een eeuwenlange strijd om de vrijheid van godsdienst achter de rug hebben. Dat is een groot goed. Daarop volgt de klacht dat mensen accepteren dat de oproep tot gebed van de muezzin tot honderden meters in de omtrek is te horen. Hoort dat niet bij de godsdienstvrijheid, vraag ik me dan af? ...

Nee. Het behoort tot de nog steeds bestaande dominantie van godsdienst dat die de openbare orde mag verstoren. Nu nog alleen op zondagmorgen, maar evengoed. Die gebedsoproep van de islam is vijf keer per dag. En die islam is een gore godsdienst die zich keert tegen alle westerse waarden. Een "nazi"-godsdienst. Dus ...
  Of is het enkel omdat de islam in Sjaak zijn woorden 'een vreemde gewoonte' is, dat hij een verschil maakt tussen moskee en kerk?

... ook dit is een leugen.
    Maar die Oudenmapsen is kennelijk een bekeerling:
  'Linkse mensen gunnen de imams ook hun vrijheid om te pleiten voor sharia en jihad', zo vervolgt Sjaak zijn klaaglied. Ter verduidelijking jihad betekent voor de meeste moslims religieuze toewijding

Alleen moslims beweren dat "islam" "vrede" betekent  en "jihad" "toewijding". Ieder ander weet dat "islam" "onderwerping" betekenend en "jihad" "heilige oorlog".
  In werkelijkheid is Sjaak een tegenstander van godsdienstvrijheid en wil hij paal en perk stellen aan de vrije expressie van godsdienstige overtuigingen.

Maar natuurlijk, dat wil iedere verstandig mens, democraat en liefhebber van vrijheid en beschaving.
 
  De ironie wil dat het idee dat moslims per definitie achterlijke opvattingen hebben, zelf een reactionaire opvatting is.

Tja, het idee van het willen afschaffen van een inquisitie was vast ook heel reactionair.
  Hier komt dan eindelijk de islamofobie in beeld. De islam is waarschijnlijk de meest complexe religie ter wereld.

Een sterk argument. Zo waren er in de nazi-beweging de SA, de SS, de Landwehr, Organisation Todt, WA, Hitler Jugend, enzovoort. Dus je mag niet over nazi's oordelen. Als groep.
  Het punt is echter dat radicale islamcritici, zoals bijvoorbeeld Geert Wilders en Hirsi Ali, deze verscheidenheid proberen te verhullen en structureel de meest fundamentalistische, radicale en conservatieve interpretatie als de enige ware vorm van de islam opvoeren.

Echt hoor. Een socioloog die opschrijft dat omdat een groep niet volstrekt homogeen van samenstelling is, je niet mag oordelen over die groep. Omdat er ook Japanners zijn die langer zijn dan sommige Nederlanders, mag je niet zeggen dat Nederlanders langer zijn dan Japanners.
    Waarop volgt de grote klapper:
  Dat is dan ook waar islamkritiek eindigt en islamofobie begint. Hele bevolkingsgroepen worden zo als achterlijk, radicaal of gevaarlijk aan de kant gezet. Een dergelijke discriminatoire denkwijze is reactionair.

Nee, er zijn echt geen verschillen tussen groepen. Absoluut niet. Wel verschillen zien tussen groepen is 'discriminatoir'.
    Waarna Oudenampsen ook nog blijkt mee te doen aan die nevenhobby van intellectuele ideologen: het zelfportret:
  Volgens zijn eigen logica zou Sjaak van der Velden het met ons eens moeten zijn, dat Sjaak van der Velden moet worden aangesproken op zijn reactionaire opvattingen.

Deze meneer Oudenampsen doet kennelijk aan sociologie bij een universiteit. Waar men dus kennelijk niets geleerd heeft van de affaire Diederik Stapel, en zijn politiek-correcte onderzoeken.

Leo Lucassen is ook nog steeds actief (Universiteit Leiden, Nieuws, (22 februari 2013/MvG) ):
  De kramp van het wij-zij denken

‘Een losse flodder, gewoon symboolpolitiek’, zei professor Leo Lucassen over het plan van minister Lodewijk Asscher voor een participatiecontract voor migranten. ‘Dat gaat natuurlijk niet gebeuren’. De Leidse specialist migratiegeschiedenis ging in het NTR-programma De Halve Maan in gesprek over de Integratiebrief van Asscher.
    Lucassen: ‘Het signaal van minister Asscher is dat er een groot verschil is tussen Nederlanders en immigranten, en dat het een taak van de overheid is om die afstand kleiner te maken. ...’ Lucassen merkt op dat de brief van Asscher 'zie je wel, er zijn problemen’ ademt. Hij is het niet eens met de analyse noch met de oplossing.  ...
    Er zijn inderdaad verschillen in normen en waarden maar zo’n contract is niet de oplossing, volgens Lucassen. ...

Contradictie. Maar ja, je bent socioloog of niet ...

In deze verzameling is al een aantal keren het Sociaal en Cultureel Planbureau tegengekomen, het instituut dat jarenlang geleid werd door oud-testamentische immigrantennakomeling Paul Schnabel, en dat vrijwel consequent immigranten-vriendelijke uitkomsten van sociologische onderzoeken weet te produceren. Hier het definitieve bewijs dat dit het resultaat is van regelrechte fraude, af te leiden uit twee opeenvolgende publicaties. Eerst een artikel dat ten tijde van verschijnen een hoeveelheid stof deed opwaaien uitleg of detail (de Volkskrant, 11-03-2014, van verslaggever Gijs Herderscheê):
  Crisis treft allochtonen het hardst

De crisis treft allochtonen onevenredig zwaar. Ook met gelijke kwalificaties voor een baan zijn allochtonen veel vaker werkloos. Van de niet-westerse kinderen leeft een kwart in een armoedehuishouden.

...    De werkloosheid onder allochtonen is traditioneel veel hoger dan onder autochtonen. Door de crisis is het werkloosheidspercentage onder nieuwkomers nu drie zo hoog als onder autochtonen, 16 procent tegen 5 procent. Onder niet-westerse jongeren van 15 tot 24 jaar is 28 procent werkloos tegenover 10 procent onder autochtone leeftijdsgenoten. Bij Marokkaanse jongeren is het werkloosheidspercentage zelfs 37 procent.
    Ook bij gelijke kwalificaties, zoals diploma's, zijn migranten vaker werkloos dan autochtonen. Dit wijst er volgens het SCP op dat er meer ruimte is voor al dan niet bewuste vooroordelen en discriminatie.    ...

Met de al eerder geuite beschuldiging dat in Nederland sprake is van systematische discriminatie. Terwijl er natuurlijk vele redenen zijn naast diploma's die allochtonen minder geschikt maken in talloze banen.
    De zaak werd opgeblazen tot een kleine hetze, en de allochtonen zijn er meer dan ooit van overtuigd dat het zo is.
    Maar bij de eerste publicatie werd een saillant detail verstrekt:
  Het rapport kwam voortijdig op straat te liggen dankzij de PVV. Die partij is verontrust omdat een traditionele paragraaf over criminaliteit onder nieuwkomers ontbreekt. Daarom pleit de PVV meteen voor opheffing van het SCP.

Dat is dus feit nummer één.
    Nu feit nummer twee, ook dit keer uit een onderzoek dat rumoer veroorzaakte (de Volkskrant, 29-04-2014, door Nina Schuyffel
  De neofundamentalist is jong en almaar strenger in de leer

Meer dan ouderen zijn jonge christenen strenger in de leer, stelt het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) in een rapport. 'De hemel, leven na de dood, maar vooral duivel en hel hebben een opmars gemaakt onder de jeugd.' Het onderzoek spreekt over 'neofundamentalisten'. Twee jongeren vertellen over hun geloofsbeleving.

De rest van het artikel bestond dus uit interviews met twee van de neofundamentalisten, waaruit onmiddellijk door degenen die bleven denken viel af te leiden dat hier sprake was van een zeer gematigde vorm van fundamentalisme. Iets met gewoon letterlijk in Jezus geloven, en meer niet.
    Ter illustratie van wat het SCP nu eigenlijk qua persinformatie naar buiten bracht, hier de versie van de website van Elsevier
(Elsevier.nl, 28-04-2014, door Servaas van der Laan
  Planbureau: jonge christenen zijn 'neofundamentalisten'

Jonge christenen zijn steeds conservatiever. Bijna de helft van de christenjongeren noemt het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) zelfs 'neofundamentalist'.

Het planbureau deed de afgelopen jaren onderzoek naar religie en spiritualiteit in Nederland.
    Uit het onderzoek komt naar voren dat de groep jonge kerkgangers tussen de 17 en 30 jaar steeds kleiner en steeds conservatiever wordt, schrijft dagblad Trouw.
    Bijna de helft van de christenjongeren vindt dat alle voorschriften van de kerk strikt moeten worden nageleefd. Twintig jaar geleden vond één op de vijfde jongere christenen dat.    ...

Ook hieruit is al af te leiden waar het fundamentele in het fundamentalisme zit: deze jongeren zijn gewoon nog steeds gelovig op de ouderwetse manier. Niet minder en niet meer.
    Waarop bij iedereen die wakker is en enig gezond verstand heeft opkomt waarom dat percentage dat zo denkt zo sterk gestegen is: iedereen die niet zo fundamenteel gelovig is, heeft in de tussentijd de kerk verlaten. De ontkerstening, weet u nog wel ...
    En als je uit een populatie bestaande uit veel gematigden en weinig fundamentelen, zoals het natuurlijkerwijs meestal is, het overgrote deel van de gematigden weghaalt, hou je automatisch een hoger percentage meer fundamentelen over. Terwijl hun absolute aantal gelijk kan zijn gebleven en vermoedelijk zelfs ook is gedaald, hoewel niet zo sterk als van de gematigden.
    Dat is allemaal geen probleem, als je het maar op de wetenschappelijke manier presenteert: een grafiek met daarin de totale aantallen gelovigen, de gematigden en de fundamentelen, of de percentages gelovigen op de totale bevolking, en dan natuurlijk ook het percentage gematigden op de totale bevolking en het percentage fundamentelen op de totale bevolking. Het SCP kwam inderdaad met een grafiek - staande bij het eerste artikel:

Dus niet een grafiek van percentages ten opzichte van de totale bevolking, zoals wetenschappelijk gezien zou moeten, maar van het percentage fundamentelen ten opzichte van het totale aantal christenen. En uit deze grafiek kan je dus de conclusie trekken dat er sprake is van de opkomst van christelijk neofundamentalisme. Zoals de koppen van de twee artikelen ook suggereren.
    Maar het is dus een leugen, die koppen. En die leugen is gebaseerd op de fout die het SCP maakt. Een fout die zo raar van opzet is, dat hij alleen doelbewust kan zijn gemaakt. Met als doel die koppen in de twee artikelen. En de andere heftige publicaties erover - die we niet zelf na hoeven te lopen want de Volkskrant heeft dat in haar onbenul al gedaan, in haar vaste rubriek Lopend Vuur (de Volkskrant, 03-05-2014, door Pieter Smit):
  Lopend Vuur

Hoe nieuws zich verspreidt: neofundamentalisme

Het nieuws: Bijna de helft van de christelijke jongeren is 'neofundamentalist'. Wat opvalt: De 'heftige' term neofundamentalist wordt gretig overgenomen, ook al dekt het niet de lading.

Maandag 28 april - Trouw

Nieuwe term: neofundamentalist

Jonge christenen hebben steeds vaker (zeer) behoudende opvattingen, schrijft journalist Gerrit-Jan KleinJan in Trouw naar aanleiding van een onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP). ...

Trouw is zo mogelijk nog politiek-correcter dan de Volkskrant, en loopt nog hijgender achter de zielige moslims en andere allochtonen aan. De christelijke "andere wang", weet u wel ...
  'Het instituut munt zelfs een nieuwe term voor de orthodoxe christenjongere', schrijft hij. 'De neofundamentalist.' En in de kop: Bijna helft jonge christenen is 'neofundamentalist'. ...
    Emiel Hakkenes, chef religie en filosofie van Trouw, legt uit dat is gefocust op de meest in het oog springende metafoor. 'Dat is een legitieme journalistieke benadering: je licht eruit wat het meest opvalt. Bovendien is de tekst aan SCP-onderzoeker Joep de Hart voorgelegd en hij kon zich daarin vinden.'

Kotorm: een politiek-correcte één-twee. In andere contexten heet dat een "samenzwering", maar niet eentje met een plan maar met gezamenlijke belangen. Hier dus de politieke-correctheid richting moslims en allochtonen.
  Maandag 28 april - Elsevier.nl - Volkskrant.nl, radio 1

'Heftig woord is juist wel spannend'

Redacteur Servaas van der Laan schrijft die ochtend op Elsevier.nl: 'Planbureau: jonge christenen zijn 'neofundamentalisten'. Hij heeft het artikel gebaseerd op Trouw. 'Onze redacteur kennis en geest is vervolgens in het rapport gedoken.' In zijn commentaar staat: 'Het SCP spreekt zelfs van een hang naar 'neofundamentalisme'. Maar ook dat het begrip onterecht associaties oproept met onverdraagzaamheid en militant optreden. Van der Laan: 'Het Trouw-verhaal wordt behoorlijk genuanceerd.'

Oftewel, zegt Elsevier, minder politiek-correct: dat begrip wekt associaties op met onverdraagzaamheid en militant optreden.
    Juist ja.
    Dus wat kan je verwachten:
  Maandag 28 april - Pauw & Witteman

'Het woord waar iedereen op aansloeg'

Die avond schuiven bij Pauw & Witteman vijf gelovige jongeren aan. Pauw: 'Jullie zijn ook neofundi's ...

Want bij Pauw & Witteman bereikt het "moslims zijn gewone mensen als u en ik maar nog een beetje liever en beter en dat geldt voor alle allochtonen" één van zijn hoogtepunten (zie wat dat betreft ook De Wereld Draait Door, ook VARA, en Joop.nl, ook VARA). Overigens is ook het farizeërschapsdeel van het ideologische "Ik ben goed en jullie zijn fout"-denken aldaar sterk vertegenwoordigd:
  Pauw: 'Jullie zijn ook neofundi's, althans, zo noemen we jullie even voor het gemak omdat het SCP jullie zo heeft genoemd. Ehhh Hendrik, wat betekent god voor jou?' En: 'Die term neofundamentalisten, nogmaals, is niet van ons, wij citeren hem eventjes uit het rapport.'

"Zeg, Jansen, wat vindt je er nu van om nazi te zijn, althans, zo noemen we jullie even voor het gemak omdat het SCP jullie zo heeft genoemd."
    En dan komt er weer zo'n onbenul:
  Herman Meijer, eindredacteur van Pauw & Witteman, vindt het geoorloofd dat het woord centraal stond, ook omdat de term in het rapport staat. 'Trouw had het goed gebracht; dit was het woord dat de hele dag werd gebruikt, waar iedereen op aansloeg', zegt hij. 'Het heeft een dynamiek van: na de moslimfundamentalisten kijken hoe het ervoor staat met de christenenfundamentalisten. Je wilt wel een beetje een leuk gesprek voeren, ook al dekt het begrip niet helemaal de lading.'

Een regelrechte bekentenis. Die Meijer is ongetwijfeld de kwade genius achter het grote "Nederlanders haten en allochtonen knuffelen" bij Pauw & Witteman.
    En in het Volkskrant-overzicht stond nog een tweede bekentenis:
  Dinsdag 29 april - Trouw

'Ziedaar je follow up'

Elders in de krant wordt de term neofundamentalist veelvuldig gebruikt door verslaggeefster Marije van Beek. Ze interviewt antropoloog Miranda Klaver. De eerste zin luidt: 'Bijna de helft van de jonge christenen is neofundamentalist.' En: 'Miranda Klaver kent de neofundamentalist al langer. Zij doet aan de VU onderzoek naar jonge Evangelische gelovigen.' Maar Klaver blijkt ze helemaal niet te kennen: 'Ik heb bezwaar tegen de term 'neofundamentalist'. Het gaat gewoon over orthodoxe gelovigen.'

Precies. En het Sociaal- en Cultureel Planbureau heeft deze terminologie dus volkomen foutief eraan geplakt.
    Is dat een ongeluk? Op zichzelf staand zou het kunnen. Maar er zijn dus binnen dit beperkte tijdsbereik dus al twee zaken die op systematiek wijzen: het weglaten val allochtone negatieve kenmerken in het eerste behandelde rapport, het benadrukken van autochtone slechte kenmerken in dat rapport, het verwringen van de cijfers in dat eerst rapport, en het manipuleren van de cijfers in het tweede rapport. Allemaal hebbende deze ene overeenkomst: allochtonen beter afschilderen en autochtonen slechter.
    Dat dit planmatig is, bewust of onbewust doet er hier niet toe, is volkomen duidelijk en wordt ten overvloede bevestigd door eerdere rapporten en uitspraken. Dit instituut, het Sociaal- en Cultureel Planbureau in wetenschappelijk frauduleus en maatschappelijk manipulatief. Dit instituut moet onmiddellijk volledig schoongemaakt of opgeheven worden.

De moslims hebben weer eens een aanslag gepleegd, en dat is in strijd met het credo van de sociologen: "Immigratie is goed - moslims zijn immigrnaten - dus moslims zijn goed". Dus meteen maar de schuld van de aanslag verlegt naar degenen die tegen moslim-immigratie zijn, in de vorm van de Duitse beweging Pegida. Twee stuks sociologen doen het woord (Joop.nl, 13-01-2015, door Gregor Walz - Socioloog uitleg of detail ):
  Nederlandse media weinig kritisch over Pegida

...    Sinds vorige week probeert Pegida de aanslag in Parijs te misbruiken om nog meer mensen op de been te krijgen. ...

Dit zinnetje, de kern van het verhaal, staat in de laatste alinea. Wat er voor staat, is een sterk voorbeeld van nazipropaganda:
  Pegida ... demonstranten maken daarbij bewust gebruik van nazi-terminologie (Lügenpresse) en staan niet open voor enige vorm van gesprek. De hooligans en neo-nazi's die in Dresden meelopen hebben zich niet alleen 'aangesloten' bij de beweging, zoals in de Volkskrant wordt gesuggereerd. Zij vormen de letterlijke voorlopers en de vaste kern. Nog voordat Pegida bestond, gingen hooligans en nazi's gezamenlijk de straat op onder de naam HoGeSa (Hooligans tegen Salafisten). De naam van Pegida refereert weliswaar aan Europa, maar het begrip 'Avondland' is een strijdterm die geenszins als neutraal gezien kan worden. ...

Precies de manier waarop de nazi's destijds demonstranten tegen hun beweging zwart maakten. Om ze vervolgens eerst persoonlijk te vervolgen met terreur, net zoals de moslims nu doen, om toen ze eenmaal groot genoeg waren, de macht te grijpen en de tegenstand systematisch te vermoorden - zoals de moslims nu doen in het Midden-Oosten en dat hopen te gaan doen in Europa. Dat is namelijk de kern van de islam: de vestiging van kalifaat en sharia.
    En net als de nazi's van destijds, doen de nazi's van nu een beroep op hun "rechten":
  Een eerlijk, open en democratisch debat houdt ook in dat de deelnemers zich fel mogen uitspreken tegen een beweging als Pegida. Dat de racistische aspecten daarvan benoemd worden, is een teken van alertheid, niet van taboeïsering.

Hier doen de racisten en fascisten van de anti-Pegidabeweging dus hetzelfde als de nazi's in de jaren dertig: de tegenstander beschuldigen van wat zij zelf doen.
    Binnen afzienbare tijd zijn dus bijvoorbeeld vervolgen te verwachten van de moordaanslag op Hans Janmaat, de moord op Theo van Gogh, en de moord op Charlie Hebdo. En daar tussenin allerlei meer willekeurig lijkend geweld zoals dat van de aanslagen in New York, Madrid en Londen, om de maatschappij te destabiliseren.
    Het niveau van deze socioloog is niet erg hoog, want hij bedrijft zijn islamofiele reli-fascistische activiteiten op een niveau dat veel te gemakkelijk is door te prikken. Het is dan ook niet waarschijnlijk dat hij ook als socioloog aan de academia werkzaam is. De volgende is dat wel, en is zelfs met name bezig in één van de velden die bedoeld zijn om professioneel de zaak van de islam en andere vormen van immigratie te ondersteunen (de Volkskrant, 14-01-2015, door Leo Lucassen, Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis):
  Prik stropoppen-retoriek door, pak problemen aan

Duitsland kan met Pegida beter de Ien Dales-aanpak dan de Bolkesteinroute kiezen.

Wat moeten Duitse politici doen om de opkomst van een Wilders-achtige partij te voorkomen nu duizenden mensen in alle delen van Duitsland de straat op gaan achter de banier van de Patriotische Europäer gegen die Islamisierung des Abendlandes (Pegida)? Dat is de hoofdvraag die Sander van Walsum centraal stelt in zijn interessante artikel over de Pegida-beweging afgelopen zaterdag in de Vonk-bijlage van de Volkskrant.    ...

Helder: Pegida is een probleem. Is dan ook de islam een probleem? Even alle passages met "islam" erin eruit gelicht:
  ... de banier van de Patriotische Europäer gegen die Islamisierung des Abendlandes (Pegida) ...
   ... de islam-critici wegzetten ...
    ... rede in Luzern in 1990 de islamitische kat de bel had aangebonden  ...
    bang was voor de 'islamisering van onze cultuur' (net als Pegida nu) en de islam als een achterlijke cultuur bestempelde ...
    ... de anti-immigratie- en anti-islamretoriek ...

Goed, dat zijn alle referenties naar de "de islam", op de laatste na. In geen van deze referenties gaat het over de inhoud van de islam. Dit in tegenstelling tot de citaten die over Pegida gaan, waarin de inhoud van Pegida onderzocht moet worden.
    Dus nu nog even dat laatste citaat met de term "islam". Dat staat in de slotconclusie:
  Als Duitsland in de Pegida-discussie iets zou kunnen leren van Nederland, dan zou ik eerder de Dales- dan de Bolkesteinroute willen aanbevelen. Geen eindeloos gepalaver over de bedreigde Leitkultur en het daarvan fundamenteel afwijkende karakter van de islam, maar in gesprek gaan met Pegida en hen dwingen concreet te maken waar ze bang voor zijn en wat er fout is in de Duitse samenleving als er niet wordt ingegrepen.

Het staat er bijna letterlijk: er is niets mis met de islam, maar er is wel iets mis met Pegida.
    Goed, dat is de ideologische stelingname van Lucassen. Dezelfde als die van Walz, maar met minder scheldwoorden.
    Maar Walz kan nog wat van Lucassen leren, en dat is de "Balletje, balletje"- truc. U weet wel, dat spelletje met drie bekertjes onder één waarvan het balletje verdwijnt waarna de zigeuner of andere nomade de bekertjes een paar keer verwisselt en u mag raden onder welk bekertje het balletje nu zit. Hier is het "Balletje, balletje" van Lucassen:
  De fout die de gevestigde partijen ... hebben gemaakt, lijkt mij niet dat ze de problemen niet durfden te benoemen ...
    ...VVD, CDA en vooral de PvdA hadden er destijds beter aan gedaan de stropoppen-retoriek van Fortuyn, ... nuchter de problemen in kaart te brengen ...
    ... Op andere punten zal er wellicht wel consensus zijn en kan worden gedebatteerd over de wijze hoe concrete problemen aan te pakken. ...         

'De problemen'. Ook wel, een keertje, ietwat gespecificeerd tot de 'integratie-problemen'. Vraag: WELKE problemen?
    Zo doe je dat dus, beste Walz: je veegt alles wat er fout gaat door islamitische en aanverwante cultuur onder een gezamenlijke abstract noemertje, bijvoorbeeld dat van 'de problemen', en daarna heb je het er niet meer over en ga je verder met datgene waar je het wel over wilt hebben: de foute ideeën van een beweging als Pegida, die fout is omdat zij het over de gevolgen van de foute ideeën van de islam willen hebben - 'de problemen'. Het "Balletje, balletje" van de intellectuele migratiefundamentalisten en nomadistem dat een weerslag is van het fysieke nonadisme van de "Balletje, balletje"-spelers die het gewerkt-hebbende residente publiek het geld uit de zakken troggelt. Gore parasieten, beide soorten goochelaars.
    Die fysieke "Balletje, balletje"-spelers verdienen een traditionele behandeling: de polsen breken (werken doen ze toch niet dus dat argument geldt niet). De intellectuele "Balletje, balletje"-spelers zijn zo handig dat het erg lang duurt voor ze uiteindelijk aangepakt worden. Maar dat is dan ook meestal middels valbijlen of lantarenpalen.

Eindelijk. Een vakgenoot die durft tegen te sputteren. Eerst een samenvatting (de Volkskrant, 25-06-2016, door Steije Hofhuis, werkt als cultuurhistoricus aan de Universiteit Utrecht):
  Zo rooskleurig was het vroeger niet

De geschiedenis leert ons dat het met immigratie wel goed komt? Juist niet, zegt Steije Hofhuis. We voeren een experiment uit zonder weerga.

...    We moeten oppassen voor een verregaand gefotoshopt, of zelfs imaginair beeld van het migratieverleden. Dat wordt vaak opgeroepen om omvangrijke immigratie en een multicultureel georiënteerde integratiepolitiek te legitimeren. Maar het klopt niet. Die combinatie is historisch gezien niet doodnormaal, de geschiedenis toont ons dat we in werkelijkheid bezig zijn met een nog niet eerder vertoond sociaal experiment.    ...

Oftwel: er wordt systematisch en keihard en systematisch gelogen, met de multiculturele ideologie ideologie als achtergrond.
    Door:
   ... Geert Mak pleit er bijvoorbeeld voor dat we vluchtelingen én arbeidsmigranten de kans bieden hier een nieuw bestaan op te bouwen. ... De dichter Ilja Leonard Pfeiffer trekt een vergelijkbare historische les ...
    Onze eigen Gouden Eeuw komt ook altijd weer terug. Vooral de Leidse hoogleraar geschiedenis Leo Lucassen haalt de periode graag aan. ...

Midden in de roos. Allemaal hoofddaders staande voor hoofddadergroepen: historici/sociologen, media, en Joden.
    Hun hoofdargument:
  Waar de geruststellende opiniemakers graag over beginnen, is de aard van de migratie zelf. Immigratie is nu eenmaal van alle tijden, zeggen ze. ...

Het antwoord:
   In de wereldgeschiedenis wemelt het juist van de effectief begrensde migratiestromen. Doorgaans hadden mensen helemaal niet de mogelijkheid zich te vestigen op een plek naar keuze, laat staan dat het 'doodnormaal' was. De Europese steden werden met al hun unieke vrijheden ooit achter stevige muren groot. Om demografisch op peil te blijven, hadden ze immigranten nodig, maar vreemdelingen die als ongewenst werden ervaren, hielden ze buiten die muren.
    Zelfs in het klassieke immigratieland Amerika waren de grenzen lang niet altijd open. Vanaf de vroege jaren twintig tot midden jaren zestig hanteerde het land een strikt quotasysteem waarmee impopulaire immigratie aan banden werd gelegd. Wat de geschiedenis dus leert, is juist dat massale migratie wel valt te stoppen.

Met hierbij: vroeger was reizen heel veel moeilijker, en Amerika alleen bereikbaar per zeeschip, waar iedereen bij uitstapppen streng gecontroleerd werd, op ziektes. Wat iedereen ook wist.
    De conclusie:
   We hebben ze afgelopen jaar veel gehoord. Mensen die kritiek hebben op immigratie, die boos of bang worden omdat in hun ogen te veel vluchtelingen naar Nederland komen, die zich zorgen maken over te grote culturele verschillen. Sommigen overdrijven de gevaren, of wakkeren zelfs angst aan. Maar je hebt ook kalmerende, bedachtzame stemmen, die zeggen dat een brede historische blik laat zien dat we met een heel gewoon fenomeen te maken hebben, dat migratiestromen onvermijdelijk zijn. Ze horen erbij, en ja, ze leveren spanningen op, maar als we een beetje geduld hebben, komt het allemaal op zijn pootjes terecht. Als er al iets is dat we moeten vrezen, zijn het toch eerder die paniekerige stemmingmakers.
    Hoe verleidelijk die geruststellingen ook klinken, ze zijn onterecht. Ze berusten op interpretaties van het verleden die sterk ideologisch vervormd zijn. Onze aanpak van migratie en integratie is vanuit historisch perspectief juist zonder precedent. En dat maakt de uitkomst volkomen ongewis. Wie naar de geschiedenis kijkt, heeft eerder reden om wel ongerust te zijn.

Waarin wat gecorrigeerd moet worden:
   Ze hebben ze afgelopen jaar weinig gelegheid geha dhun stem te laten horen. Mensen die kritiek hebben op immigratie, die boos of bang worden omdat in hun ogen te veel vluchtelingen naar Nederland komen, die zich zorgen maken over te grote culturele verschillen. Maar je hebt ook kalmerende, bedachtzame stemmen, die zeggen dat een brede historische blik laat zien dat we met een heel gewoon fenomeen te maken hebben, dat migratiestromen onvermijdelijk zijn. Ze horen erbij, en ja, ze leveren spanningen op, maar als we een beetje geduld hebben, komt het allemaal op zijn pootjes terecht. Als er al iets is dat we moeten vrezen, zijn het toch eerder die paniekerige stemmingmakers. Die leiden tot segregatie, etnische wrijvingen, maatschappelijke onrust, burgeroorlog, fascisme, nazisme en het afvoeren van immigranten naar concentratiekampen.
    Hoe verleidelijk die geruststellingen ook klinken, ze zijn onterecht. Ze berusten op interpretaties van het verleden die sterk ideologisch vervormd zijn. Onze aanpak van migratie en integratie is vanuit historisch perspectief juist zonder precedent. En dat maakt de uitkomst volkomen ongewis. Wie naar de geschiedenis kijkt, heeft eerder reden om wel ongerust te zijn.

Het artikel was veel langer, met meer voorbeelden ter ondersteuning van de genoemde feiten omtrent (im)migratie. Dit zijn de fundamentele zaken waarover gelogen wordt. Plus nog eentje dat niet genoemd wordt in het artikel: de mate waarin de betreffende culturen verschillen. En in niveau verschillen. Dat mag je niet noemen. Het is de essentie van het gebeuren en de discussie.
    En de particuliere conclusie hier: Leo Lucassen is een gore leugenaar en wetenschappelijke fraudeur veel erger dan Diederik Stapel.


Naar Cultuur, multiculturalisme, cultuurverraad , Cultuur, multiculturalisme , of site home .

3 okt.2009