Programma-aankondiging: Zembla, Nederland 2, 07-10-2007, 21:50 uur.

Dubbel voor de deur

Zembla onderzocht de bereidheid van burgers om mee te praten over de toekomst van hun eigen wijk. Plaats van handeling: de Bloemenbuurt van verslaggever Kees Schaap in Hilversum

Tussentitel: 'Oh, ze luisteren wel. Naar de miljonairs van de villawijken'

'Kees, jij bent zo ongelofelijk naïef!' zei mijn buurtgenoot Yvonne, en ze lachte luid. Maar wat ik haar zojuist had voorgesteld was zo gek toch niet? Ik wilde in mijn eigen wijk een buurtgroep of een buurtvereniging oprichten, zodat we met zijn allen een vuist konden maken naar de gemeente. Zodat we mee kunnen praten over zaken die ons aangaan. Om daar mijn buurtbewoners voor warm te maken had ik een oproep geschreven, en samen met mijn twee zoontjes had ik die in alle brievenbussen gedaan. Er kwam geen enkele reactie op. Ik was verbijsterd, maar Yvonne niet: 'Dit is Amsterdam niet.
Dit is Hilversum. De gemeente doet hier precies wat ze wil en wij hebben echt niks in te brengen.'
    Als je 25 jaar in Amsterdam hebt gewoond heb je een nog al spectaculair beeld van democratie: studentenprotesten, boze buurtbewoners, demonstraties, krakersrellen en taxiblokkades. Als je daarna - om meer tijd aan je gezin te kunnen besteden --.: naar het slaperige Hilversum verhuist is dat wel even wennen. 'Hilversummers houden niet van rumoer. Hilversummers houden van rust en van "gewoon" doen,' zegt mijn bejaarde buurman altijd.
    Vier jaar geleden vond ik met mijn vrouwen twee kinderen ons droomhuisje in de Bloemenbuurt. Het is een wijk met lieflijke oude huisjes die honderd jaar geleden gebouwd werd voor winkeliers en ambachtslieden. Wij zijn 'starters' op de woningmarkt en in Hilversum trekken starters naar de Bloemenbuurt. Dat betekent: heel veel kinderen in de wijk die vrijwel allemaal twee hard werkende ouders hebben, en meestal ook twee auto's. Al die ouders willen hun auto's gratis voor de deur kunnen parkeren, waardoor brandweerwagens en ambulances er 's nachts niet meer door kunnen.
    Die ouders willen ook dat hun kinderen veilig kunnen spelen in de wijk, maar de gemeente heeft besloten dat er een sociaal pension komt recht tegenover de enige kinderspeelplaats die onze wijk heeft. Dat betekent dat mijn zoontjes van 5 en van 10 jaar geconfronteerd worden met verslaafden, alcoholisten en psychotische daklozen. Er is namelijk maar één plek in de wijk waar bankjes staan waarop zij hun biertje en hun blowtje kunnen nuttigen en dat is op het speelpleintje waar mijn kinderen spelen.
    Hoe is het mogelijk dat buurtbewoners geen zin hebben om zich te organiseren terwijl ze met dit soort problemen geconfronteerd worden? Zijn ze lui? Hebben ze het te druk? Of geloven ze, net als Yvonne, niet dat het zin heeft?
    'De gemeente is onze grootste vijand,' gromt buurtbewoner Louis. Hij kan het weten. Tien jaar lang heeft hij alle democratische strijdmiddelen uit de kast gehaaldinde ijdele hoop dat het gemeentebestuur zou luisteren naar haar burgers. 'Oh ze luisteren wel. Naar de miljonairs van de villawijken. Maar niet naar ons.' Hij grijnst verbitterd.
    Op zoek naar de oorzaken van de kloof tussen de burger en de politiek in mijn eigen buurt, stuitte ik op wantrouwen en verbittering. Bestuurders die wel willen luisteren naar de burger, maar ook vaak niet weten hoe ze het moeten aanpakken. En ik heb professor Twan Tak naar de wijk gehaald, om die als een 'rijdende professor' buurtbewoners de weg te laten wijzen in de labyrinthen van de democratie.
    En al filmend probeer ik mijn buurtgenoten zo gek te krijgen om toch mee te doen aan het buurtplatform. Want als je niet mee wilt beslissen, beslissen anderen over jou.
    Dat lijkt een onmogelijke opgave, totdat op een avond de brandweer daadwerkelijk uitrukt en vast komt te zitten in de wijk, omdat grote aantallen dubbel geparkeerde áuto's de doorgang blokkeren.
    'Baas in eigen buurt' is geen gewone Zembla. Hij gaat over mijzelf en de wijk waar ik woon. Maar het had ook over een andere wijk kunnen gaan, in Alkmaar, Apeldoorn of Appingedam. Of misschien wel over de wijk waarin u woont.

Red.:   De uitzending laat zien dat de werkelijkheid een stuk erger is. het wordt ook duidelijk waarom er in één buurt drie sociale pensions zijn: de overige wijken van Hilversum zijn welgestelder, en hebben mensen als voormalige wethouders binnen de grenzen. De manier waarop de laatste is doorgedrukt laat alle bekende trucs zien: halve tot geen waarscgwungen aan bewoners, en een stiekem publicatie van de bestemmingsplan wijzigingen. jke reinste rattenwerk. En over die ambtenaren wordt dan later in een ander kwestie gezegd dat ze erg hun best zullen doen. Pure fraude en corruptie, natuurlijk, van die ambtenaren - zij het niet volgens de wet.

De Volkskrant, 29-09-2007, van verslaggever Peter de Graaf
 
Topambtenaar Brabant kreeg al eerder gouden handdruk

Vrouw vertrok in 1998 bij de gemeente Arnhem met een afvloeiingsregeling, en trad datzelfde jaar in Brabant in dienst.

Een topambtenaar van de provincie Noord-Brabant, die in 2002 met een gouden handdruk is vertrokken, blijkt in 1998 bij haar vorige werkgever, de gemeente Arnhem, ook al te zijn weggegaan met een afvloeiingsregeling. Daarover heeft ze tegen het provinciebestuur nooit wat gezegd. ‘We zijn onaangenaam verrast door deze eerdere vertrekregeling bij de gemeente Arnhem’, aldus een verklaring van het Brabantse provinciebestuur.
    Noord-Brabant laat juristen uitzoeken of de voormalige provinciedirecteur laakbaar heeft gehandeld en of zij hierop nog kan worden aangesproken. Ook wordt onderzocht of er geld kan worden teruggeëist. Volgens een provinciewoordvoerder is uit onderzoek gebleken dat de vrouw de wachtgeldregeling in Arnhem ‘heeft afgekocht, waardoor ze het hele bedrag in één keer op haar rekening kreeg’.
    Een woordvoerder van de gemeente Arnhem bevestigt de afvloeiingsregeling met de toenmalige directeur milieu en openbare werken in 1998. ‘Er was discussie over haar functioneren. Met haar is een regeling getroffen.’
    De vrouw trad in hetzelfde jaar in dienst bij de provincie Noord-Brabant. In 2002 werd de vrouw wegens slecht functioneren op non-actief gesteld. Ze kreeg tot eind 2005 55 procent van haar salaris doorbetaald. Na 2005 kon de ex-topambtenaar, die inmiddels naar Frankrijk is vertrokken, gebruik maken van de vutregeling.
 

Van managementcultuur:

Uit: De Volkskrant, 24-11-2006, door Arnold Heertje, emeritus hoogleraar economie en lid van de PvdA

Vertrapten door de bureaucratie verenigt u

De PvdA moet haar verlies wijten aan de managers in die partij, die de zorg en het onderwijs vernielen en het natuurbehoud dwarsbomen, meent Arnold Heertje.

...   De sociaal-democratie wordt thans niet meer vertegenwoordigd door de PvdA. De beweging is niet langer een partij van en voor arbeiders en evenmin voor de zwakken in de samenleving. De PvdA is verworden tot een partij van en voor beheerders: de Partij van de Beheerders.
    De beheerders maken in Nederland de dienst uit. Zij zijn de risicomijdende managers van woningcorporaties, energiebedrijven, zorginstellingen en het hoger beroepsonderwijs. Ze opereren vooral in de semipublieke sector en vallen op door hun hoge salarissen, bonussen en gouden handdrukken. Gouden handdrukken die hoger zijn naarmate de wanprestatie groter is, met het argument dat de betrokkene elders niet meer aan de slag kan.
    Deze klasse van de beheerders draagt zorg voor een verstikkende bureaucratie, waarin de menselijke maat volledig teloor is gegaan. De bureaucratie staat in dienst van een eenzijdig efficiëntie- en rendementsdenken, en van de beheerders aan de top. Woningcorporaties verzaken de woningbouw voor sociaal zwakken en hebben geen oog voor de leefomgeving van de bewoners. Zorginstellingen verzanden in procedures, opgedrongen door managers die artsen, specialisten en verplegend personeel tegen zich in het harnas jagen. In het hoger beroepsonderwijs neemt de managementlaag de helft van het budget in beslag, is de band met de werkvloer van docenten en studenten volledig verbroken, tieren intimidatie en machtsmisbruik welig en komen zelfs de studenten in opstand tegen het ontbreken van vakinhoudelijk onderwijs.
    Valse cijfers, valse vakken en valse studenten hebben van deze onderwijsinstellingen broedplaatsen van demotivatie, desinteresse en intellectuele vervuiling gemaakt. Niet het ontwikkelen van de vermogens van studenten en het bevorderen van dynamisch en innovatief onderwijs staat voorop, maar de financiële kengetallen ten behoeve van de beheerders.
    De klasse van de beheerders is de vrucht van de mars door de instituties, die in de jaren zeventig is begonnen. De meeste beheerders zijn lid of sympathisant van de PvdA. Hoewel de noodzakelijke maatschappelijke vernieuwing juist de aanpak van de bureaucratie vergt, is de politieke leiding van de PvdA met handen en voeten gebonden door de machtspositie van de beheerders en hun getal. Het is geen toeval dat het succes van de SP te maken heeft met het aan de orde stellen van de dehumanisering in de zorg en dat de beste inhoudelijke analyse van de toestand in het onderwijs wordt geleverd door Fenna Vergeer van de SP.
    Er is nog een tweede terrein waarop de PvdA is losgezongen van de belangen van de gewone burgers. Ik doel op de leefbaarheid, die wordt bedreigd door het verwaarlozen van natuurbehoud, open ruimte, milieu en cultuur. Actiegroepen, stichtingen en burgers, die in opstand komen tegen bestemmingsplannen, infrastructurele projecten en het verkwanselen van de ruimte, stuiten voortdurend op wethouders en gedeputeerden van de PvdA. Zij staan model voor het smeden van coalities met projectontwikkelaars en binnenskamers handelen. ...
    Het is niet langer de klasse van ondernemers of kapitalisten die tegenover de gewone man staat, maar de klasse van beheerders. De anonieme burger staat machteloos tegenover het bureaucratische geweld. Alleen bij verkiezingen kan de onvrede, die meer is dan een emotionele impuls, worden geuit. En dat is dan ook gebeurd. ...
    De PvdA kan alleen overleven als een structurele heroriëntatie wordt ingezet .... Het gaat nu om de lange mars naar de harten van de burgers, wier bestaan wordt verschraald en verdord door de beheerders aan de top, gespeend van elk moreel besef en ten onrechte aangezien voor bondgenoten.
    Vertrapten door de bureaucratie, verenigt u.

Naar Houding top I , Economische klassenstrijd  , Sociologie lijst  , Sociologie overzicht  , of site home .