Bronnen bij Sociologische begrippen: moraal

Uit: ideologie_denkafwijkingen_bronnen

Volgens mensen als Volkskrant-columnist, politicoloog, en rabiaat multiculturalist Pieter Hilhorst, ook auteur van de volgende column (de Volkskrant, 17-05-2011, column door Pieter Hilhorst, politicoloog):
  Als het morele kompas kapot is

Tussentitel: Niemand weet zeker wat de gevolgen zijn van een Grieks faillissement

De meeste morele intuïties zijn kinderlijk eenvoudig. Voor wat, hoort wat, bijvoorbeeld. Of het principe dat mensen voor hun eigen daden verantwoordelijk zijn. Maken ze er een potje van, dan moeten ze op de blaren zitten. Doen ze voortreffelijk werk dan verdienen ze een beloning. ...
    ... Neem de Europese schuldencrisis. De Grieken hebben zich misdragen. Ze hebben te veel geld uitgegeven. Ze hebben geknoeid met de boekhouding.
    ... Bij de huidige verplichtingen is economisch herstel onmogelijk. Links- of rechtsom moeten daarom schulden worden kwijtgescholden. Dat betekent dat of de banken of de Europese landen flinke verliezen moeten slikken. Het betekent ook dat een land dat zich heeft misdragen niet wordt gestraft, maar juist nieuwe kansen krijgt. Terwijl landen die zich gedragen de rekening gepresenteerd krijgen.
    Dat staat haaks op onze alledaagse morele intuïties. Dus is de keus: zedenpreken ten koste van de welvaart, of kiezen voor de welvaart ten koste van onze alledaagse morele intuïties. In dat geval kies ik voor het laatste.

Dus in dit geval kiest de heer Hilhorst tegen het morele kompas. Terwijl hij in het geval van de allochtone immigranten voor 100 procent kiest vóór het morele kompas.
    Een directe tegenspraak. Tenzij je een stapje omhoog gaat, en kijkt naar de gemeenschappelijke factoren in de zaken. En dat is simpel: in beide gevallen gaat het om zaken waarin geld van de hard-werkende Noordwest-Europese burgers verdwijnt in de zakken van meer zuidelijk gelegen paradijsvogels. Nou nemen we aan dat die geografische noord-zuidfactor op zich niet zo'n rol speelt. Maar ze komt overeen met etnische verschillen. Het kleurtje wordt naar het zuiden toe steeds donkerder.
    Dan zijn er twee twee mogelijke conclusies: je constateert dat de heer Hilhorst er ideologisch zeer tegengestelde houdingen op na houdt, en vermoedt dat hier sprake is een een stille vorm van schizofrenie. Of je neemt aan dat de heer Hilhorst ideologisch consistent is, maar dan moet je serieus in aanmerking nemen dat hij een pro-gekleurde en anti-blank denkende racist is.
    Beide gevallen lijken onwaarschijnlijk, maar redelijke andere verklaringen lijken niet voorhanden. Een situatie die onvermijdelijk verbonden lijkt te zijn met het onderhouden van ideologie. Van welke soort dan ook.


Naar Sociologische krachten , of site home .

.2013