Uitzetting en Hoge Raad	DE ANDERE KANT - NÍET IN DE KRANT

Heb je gasten die je beledigen, eisen gaan stellen, op je zak gaan leven, je spullen inpikken, en tenslotte je molesteren en vermoorden, dan zet je die gasten lang voordat het laatst aan de orde komt je huis uit.

Nederlandse heeft zulke gasten. Die noemen we "allochtonen", "allochtone immigranten" of immigranten" of nog eufemistische termen als "medelander", maar deze gaste lopen , gezamenlijk en als groep, het hele al genomen rijtje af van de diverse vormen van overlast. Tot aan echte moorden aan toe.

Want neem nu eens het zeldzame geval dat een Nederlander een allochtoon vermoord. De laatste keer dat het gebeurt is ergens ten tijd van Kerwin Duinmeijer, en dat is nog steeds een teken van de ergste vormen van racisme.

De hoeveelheid blanke Nederlanders die inmiddels neergemaaid of de keel afgesneden is door "de allochtone medemens" vult inmiddels een klein dorp.

En dan hebben het dus niet over de zaken als het beledigen van iedereen als onrein met hoofddoeken, baarden en moskeen het bezetten van onze wijken, het plunderen van onze voorzieningen, het kapotfrauderen van school, diploma en lokale democratie, en talloze andere zaken die niet bedreven worden door alle allochtonen, maar door aanzienlijke deelgroepen. En neem je de deelgroepen van alle verschijnselen, enkele tientallen, tezamen, dan zal je moeten gaan zoeken naar de allochtoon die niet in één van die begrippen valt.

Kortom: de hele groep van all0ochtonjen valt dusdanig universeel onder de categorie "overlastige gast", dat op het niveau van sociologische groepen onverkort geldt wat voor de overhaastige particuliere gast geldt: die moet je eruit zetten. Anders komt je uiteindelijk bij de laatste categorie uit het rijtje: moord.

Nu wordt de optie van het uitzetten van deze grote groep overlastige gasten nauwelijks tot niet genoemd. Dat is deels vanwege de verstikkende politiek-correcte censuur op alles dat wijst op de systematische gevaren van de aanwezigheid van deze griep. En waar in enkele individuele gevallen het onderwerp uitzetting wel te sprake komt, volgt er altijd het traditionele pandoer van "internationale verdragen".

Altijd al onzin, natuurlijk, dat laatste. Want als het waar is, zeg je die verdragen gewoon op.

Maar dat opzeggen is nu echt niet meer nodig. Dat is beslist door de hele Nederlandse rechtsgang, inclusief de Hoge Raad.

De Nederlandse rechtsgang kreeg namelijk een geval voorgelegd dat uitsluitend en alleen ging over de internationale verdragen. En slaande op de meest internationale verdagen die er zijn, namelijk de verdragen die de gang van zaken rond de Verenigde Naties regelen. En met name die hoogst belangrijke gevallen waarin de Verenigde Naties gezegd wordt op te treden namens de hele internationale gemeenschap. En in dit geval nog urgenter, namelijk slaan de op de situatie dat de Verneigde naties namens de hele internationale gemeenschap, onder internationale verdragen, over is gegaan tot het uitoefenen van oorlogsgeweld.

We hebben het natuurlijk over de oorlog in Joegoslavië of tegen Servië. Een oorlog waarbij vele nationaliteiten actief betrokken waren, waaronder Nederland. Dit allemaal vallende onder internationale verdragen. Welke verdagen dus, vanzelfsprekende, inhouden dat alle erbij betrokken partijen, op dat moment vallen onder jurisdictie en verantwoording van de Verneigde Naties. natuurlijk.

Dus niet volgens de Nederlandse rechtsgang. Volgens de Nederlandse rechtsgang heeft, als er iets mis gaat bij de uitvoering van een taak uitgevoerd onder het mandaat van de verenigde naties, ineens het land dat de betrokkenen bij die fout onder mandaat van de Verenigde Naties heeft gesteld, de juridische schuld aan die gang van zaken.

Nu is het proces van die vergdagen,m het ondermandaat stellen,m enzovoort volkomen helder weer te geven in een paar regels. De Nederlandse rechtsgang had meer moeite met het beargumenteren waarom nationale landen wél verantwoordelijk zouden zijn. Die argumentatie beslaat, volgens de berichtgeving, circa 150 pagina's. Begrijpelijk: als je iets dat zo recht is krom wilt praten, heb je ene ruime bocht nodig.

Bij de bekendmaking van het laatste stukje in die bocht, het vonnis van de Hoge Raad, werd en een vorm van een samenvatting gegeven in termen als "Er blijft bij bepaalde daden zoiets als een eigen verantwoording".

Oftewel: als de daden maar genoeg afwijken van wat oorspronkelijk de bedoeling was, gaan werkelijke daden voor internationale verdragen.

Dus hoeven we ons als Nederland ook  niet meer te houden aan internationale verdragen omtrent de aanwezigheid van allochtonen. Hun daden zijn dusdanig, nog veel meer dan in het geval Srebrenica waar de Nederlanders niets actief hebben gedaan aan het slechte lot van de slachtoffers, dat de eigen verantwoordelijkheid, van de zich als geheel zich misdragen allochtonen ruimschoots belangrijker is dan de internationale verdragen.

En dat geldt vanaf nu onbeperkt tot in de toekomst.

Nederland kan dus op elk gewenst moment besluiten de Bosnische Serviërs van het Nederlandse Srebrenica, de bezetters van onze wijken en de fraudeurs en uitbuiters en ondermijners van onze maatschappij, uit te zetten.