Moord op vastgoedman mysterie

’t Hooft viel alleen op door zijn vele auto’s

Vermoorde vastgoedhandelaar zou hebben gezegd dat de afdeling Woningbeheer van de gemeente ‘van hem was’.

Victor ’t Hooft, de woensdagavond doodgeschoten Haagse vastgoedhandelaar, was een man van vaste gewoonten. ...
    Zijn naam dook in 2003 voor het eerst prominent in de krantenkolommen op, in verband met een Haagse affaire die het einde inluidde van wethouder Hilhorst. Op het jaarlijkse vastgoedcongres Mpim in Cannes in 2000 zou er een deal zijn geboren om panden over te nemen van Woningbeheer, een exploitatievehikel van de gemeente Den Haag.
    De Haagsche Courant onthulde dat de ambtelijke top van Woningbeheer aan de Côte d’Azur nogal wat huizen en bedrijfspanden aan ’t Hooft zou hebben beloofd, en nadien daadwerkelijk verkocht.
    Hoe ’t Hooft aan zo’n bevoorrechte positie kwam bij de gemeente, was niet helemaal helder, maar de intieme banden met de ambtelijke top speelden zeker een rol. De huidige topman van Vitatem zat toentertijd bij Woningbeheer, en deed ook privé zaken met ’t Hooft. Een algemeen directeur maakte op kosten van ’t Hooft reizen naar Cannes en Italië.
    In de Haagse vastgoedwereld liet ’t Hooft nadrukkelijk doorschemeren, zo menen insiders, dat Woningbeheer ‘van hem was’. Wie van plan was om deze relatie in de wielen te rijden, werd met zijn intimiderend ongenoegen geconfronteerd. ...

Red.:   Hier moet een onmiddellijk onderzoek volgen, en alle betrokken direct ontslagen.

Uit: De Volkskrant, 14-12-2007, van verslaggever Peter de Graaf

‘Zes jaarsalarissen zonder te werken is disproportioneel’

Interview Piet de Kroon | Van de gouden handdrukken die de provincie Noord-Brabant gaf, waren er 32 excessief.

Directeur Piet de Kroon van de Zuidelijke Rekenkamer is ‘best geschrokken’ van de uitkomsten van het onderzoek naar de ontslagregelingen bij de provincie Noord-Brabant. Hij heeft geconstateerd dat verschillende slecht presterende ambtenaren bij hun vertrek toch een flinke zak geld meekregen. ‘Het is toch gemeenschapsgeld’, zegt hij in een toelichting op het rapport Loon naar Werken.
    ‘In veel gevallen was het disfunctioneren duidelijk. Maar de provincie pakte niet door. De ambtenaar nam een advocaat, terwijl de provincie de zaak het liefst in der minne wilde schikken, zonder tussenkomst van de rechter. ...
    Volgens De Kroon was de provincie veel goedkoper uit geweest als ze sommige ontslagen wel voor de rechter had gebracht. Maar hij kan niet zeggen in welke mate de 32 buitensporige ontslagvergoedingen ‘disproportioneel’ waren. ‘Dat verschilt per dossier. Sommige regelingen waren echt excessief. Als de provincie in 1999 met een ambtenaar een vervroegde uittredingsregeling afspreekt voor 2005, en er meteen bij zegt: je hoeft niet meer te komen werken, we betalen je wel door. Dat zijn zes jaarsalarissen voor non-activiteit, dat is zeer disproportioneel.’
    Ander voorbeeld: ‘Bij een ambtenaar was sprake van zeer ernstig disfunctioneren, met ook nog een integriteitsprobleem. En dat wordt dan in der minne geschikt. Dat vind ik zeer disproportioneel. Dan was een rechtsgang beter geweest. Ik weet zeker dat de rechter een lager bedrag had opgelegd.’    ...

Red.:   Dit is volkomen van de gekke: de ene groep ambtenaren die de andere groep het hoofd  boven het hoofd houdt, natuurlijk onder het motto: het blijft onder soortgenoten. De niet-functionerenden moeten natuurlijk hetzelfde behandeld worden als een niet-functionerende schoonmaakster, en de ambtenaar met een integriteitprobleem hetzelfde als een postode die pakketjes achterover drukt: respectievelijk ontslag en ontslag plus een proces. En bovendien hadden de ambtenaren die op - deze manier hun baas, de overheid, hebben benadeeld zorgvuldig onderzocht moeten worden, en ook zonodig ontslagen.

Uit: De Volkskrant, 30-11-2007, van een verslaggever

Notarissen stil over witwassen

Aangifte tegen notaris die de verkoop van onroerend goed via een 2-jarige koper liet passeren.

Zeven notariskantoren hebben bij herhaling de antiwitwaswetgeving overtreden. De notarissen verzwegen dat hun klanten meer dan vijftienduizend euro contant betaalden of dat ze betrokken waren bij een verdachte carrouselverkoop van onroerend goed. Dat blijkt uit onderzoek van het Bureau Financieel Toezicht (BFT), dat de financiële integriteit van het notariaat in de gaten houdt.
    Notarissen moeten, net als andere financiële dienstverleners, verdachte transacties melden bij de Financial Intelligence Unit. Dat is een meldpunt van het ministerie van Justitie. Bij de zeven omstreden kantoren is 192 keer ten onrechte niets gemeld, laat het BFT weten. ...
    In één geval is woensdag aangifte gedaan, aldus Winkel. Het gaat om een niet-gemelde ‘abc’-transactie waarbij de tussenpersoon een 2-jarige bleek.

Red.:   Het notariaat bestaat bij gratie van betrouwbaarheid - onmiddellijke uitzetting uit het ambt had moeten voelen

Uit: De Volkskrant, 16-04-2008, door Ferry Haan

Oud-AFM-bestuurder ontloopt vervolging

Voormalig bestuurder Anne Willem Kist van de Autoriteit Financiële Markten (AFM) heeft vorig jaar iets doms gedaan. Terwijl hij als toezichthouder tot in detail inzicht had in het overnameproces van ABN Amro, had hij als belegger aandelen in Fortis, een van drie partijen die de Nederlandse bank uiteindelijk overnamen.
    Nog dommer was dat Kist persoonlijk betrokken was bij aandelenverkoop. De bestuurder vermoedde na afloop nattigheid. 'Hij trok zelf aan de bel', verklaarde AFM-topman Hans Hoogervorst dinsdag tijdens de persconferentie over het AFM-jaarverslag.
    Na een publicatie in Het Financieele Dagblad, dat meldde dat Kist aandelen ABN Amro had verkocht, besloot de AFM te reageren. ...
    De pijn voor Kist hield hiermee niet op. De AFM onderzocht de transactie van de eigen bestuurder 'zonder aanzien des persoons'. De conclusie was dat Kist inderdaad de interne beleggingsregels had overtreden. Omdat de integriteit van de AFM geen twijfel verdraagt, heeft de toezichthouder het interne onderzoek ook nog eens voorgelegd aan het Openbaar Ministerie. Dat concludeerde dat 'voorwetenschap geen enkele rol heeft gespeeld bij de totstandkoming van de gewraakte transactie'. Volgens het OM zou een aangifte in dit geval 'niet tot enige vorm van vervolging leiden'.
    Ook de AFM besloot geen maatregelen te nemen richting Kist, die wel voorgoed zijn baan kwijt is als AFM-bestuurder. ...

Red.:   Er volgen nog een aantal "goede redenen" om Kist niet te vervolgen. Allemaal zaken die bij misdrijven of overtredingen op lager niveaus inderdaad als verzachtende omstandigheden kunnen dienen: bij een proces en/of veroordeling. De reden dat die vervolging nu niet plaats vindt is simpel: men vervolgt zeer ongaarne mensen uit eigen kring.

Uit: De Volkskrant, 22-11-2007, van verslaggeefster Janny Groen

‘Ambtenaren beïnvloedden onderzoek Catshuis-dode’

Ambtenaren zouden hebben geweten van gebruik thinner.

Een meerderheid van de Tweede Kamer eist opheldering over de rol van de overheid bij een brand in het Catshuis in mei 2004. Ambtenaren zouden op de hoogte zijn geweest van het gebruik van het verboden thinner bij renovatiewerkzaamheden.
    Bij de brand drie jaar geleden kwam een schilder om het leven, toen het oplosmiddel thinner vlam vatte. De schilder werd als enige schuldige aangewezen. Hij zou op eigen houtje hebben besloten het verboden middel te gebruiken. RTL Nieuws meldde woensdagavond dat een klokkenluider bij de notaris een voor de overheid belastende verklaring heeft afgelegd.
    De verklaring komt erop neer dat de top van de Rijksgebouwendienst en van het ministerie van Algemene Zaken hebben geïntervenieerd in het onderzoek en hebben voorkomen dat de overheid zich moest verantwoorden voor de rechter. Volgens de klokkenluider waren diverse ambtenaren er van op de hoogte dat het verboden thinner werd gebruikt.

Red.:   Andere informatie, van onder andere de weduwe van het slachtoffer, wijst erop dat de ambtenaren niet alleen geweten hebben van het thinner, maar zelfs de opdracht ben gegeven, omdat het karwei klaar moest in verband met een aankomen bezoek. In welk geval de aansprakelijkheid zo ver kan gaan als "dood door schuld" - een uitstekende reden voor het verstekken van corrupte informatie - meer over de zaak hier .
    Wat betreft integriteit zou men de hoogste verwachten bij ambtenaren in dienst van de premier van het land. Maar ook hier blijkt men dus gevoelig voor de mogelijkheden van machtsmisbruik. En op dat niveau kan dat maar op één manier afgehandeld worden: door een volstrekt onafhankelijk orgaan.

Uit: De Volkskrant, 15-04-2008, door Frank Ankersmit, hoogleraar geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen

Aan de nationale schandpaal

De belangrijkste politiek verantwoordelijken in het onderwijsdrama verdienen een verbod om nog ooit openbare functies uit te oefenen, vindt Frank Ankersmit.

Tussentitel: Er zit meer despotisme in het openbaar bestuur dan ooit sinds de oorlog

Hoe weet de kiezer of de regering er iets van bakt? Vroeger was dat makkelijk genoeg. Daar had je ideologie en partijprogramma’s voor. Zat de PvdA in de regering en kwamen er aantrekkelijke sociale voorzieningen bij, dan was dat een mooi succes voor die partij. Slaagde de VVD erin misbruik van sociale voorzieningen tegen te gaan, dan had die partij gedaan wat ze haar kiezers altijd beloofde. Bleef alles zoals het ongeveer was, dan had het CDA bereikt waar het de CDA-stemmers om ging. De ideologie was de meetlat voor succes en falen in de politiek. Maar nu ideologie een lelijk woord is geworden en partijprogramma’s steeds meer op elkaar lijken, weet je als kiezer niet meer waar je succes van regering en politieke partijen aan af moet meten.   ...
    ... de dood van de ideologie leidde tot de fossilisering van bestaande verantwoordingsmechanismen en tot een oligarchisering van het openbaar bestuur. Er zit nu meer despotisme en willekeur in het openbaar bestuur dan ooit sinds WO II. Je ziet die tendens trouwens overal. Die doet zich voor in alle westerse democratieën, bij alle besluitvorming en zelfs in het bedrijfsleven. Autocratie is universeel in de mode.
    Het rapport–Dijsselbloem illustreert dat alles. Bij alle onderwijsvernieuwingen sinds Van Kemenade stond de kiezer steeds voor nul op de balans. Hem werd nooit iets uitgelegd, gevraagd of toegezegd. Van het afleggen van verantwoording was ook geen sprake meer. Wanneer Van Kemenade, Wallage of Netelenbos iets bedacht hadden, werd dat er doorgejast. Dat ging trouwens verrassend makkelijk. Er was zo weinig oppositie, dat veel mensen nu beweren dat iedereen eigenlijk achter die vernieuwingen stond en dat daarom iedereen ook medeschuldig is aan de ravage.
    Maar dat is toch een verkeerde voorstelling van zaken. Het is bijvoorbeeld onzin om te zeggen dat Tweede Kamer, Onderwijsraad, leraren et cetera unisono het studiehuis al wilden, voordat Wallage op dat zo onzalige idee kwam door zijn contacten met Clan Visser ‘t Hooft. Het initiatief lag hier wel degelijk bij de politiek verantwoordelijke top. Vergeet je dat, dan blijf je ook blind voor dat element van willekeur en despotisme dat gaandeweg in ons politiek systeem ingeslopen is. En je hoeft de passage over Netelenbos maar na te lezen om de bruine geur van despotisme te ruiken die overal uit het rapport opstijgt. Niks Nederland-polderland; dit is eerder het l’état c’est moi van Lodewijk XIV.
    Natuurlijk gaat het rapport-Dijsselbloem over het onderwijs. Maar het gaat ook over ons openbaar bestuur en over de verkeerde nieuwe zeden die daar zijn ontstaan. Laat de Tweede Kamer dat vooral niet vergeten! Vooral omdat Balkenende onlangs aankondigde dat men tussen nu en 2025 korte metten gaat maken met de constitutionele en juridische obstakels die bestuurders tot hun ergernis zo vaak op hun weg aantreffen. Laat men hem – en zijn opvolgers – hierin zijn gang gaan, dan kun je de democratie wel opdoeken.
    Het is de democratische plicht van de volksvertegenwoordiging iedere tendens richting willekeur en despotisme meteen de lelijke kop in te drukken. Dat betekent dat de Tweede Kamer bij de behandeling vandaag van het rapport-Dijsselbloem er niet omheen draait, maar het kind bij de naam noemt. Er is daarom geen enkele ruimte voor coulantie voor de belangrijkste politiek verantwoordelijken in het onderwijsdrama. Die verdienen de nationale schandpaal, bijvoorbeeld een verbod om nog ooit openbare functies uit te oefenen.
    Niet als een soort van publieke wraakneming. Dat zou primitief zijn. Maar wel als een niet mis te verstaan signaal aan onze zittende en toekomstige bestuurders dat dit absoluut niet voor herhaling in aanmerking komt. Toekomstige politici zullen dat signaal dan internaliseren – mogen we hopen! – en dat mag hen ervan weerhouden de samenleving opnieuw bloot te stellen aan ondoordachte experimenten en borreltafelplannetjes.

Red.:   Ook dit soort onderzoeken zijn het best in handen van een onafhankelijk instituut. Want zoals het onderwijsvoorbeeld toont: het natuurlijke controleorgaan, de Tweede Kamer, zit door allerlei politieke processen meestal mede in het complot. Zodat de goede adviezen van Ankersmit op die manier nooit tot uitvoering zullen komen. Terwijl ze, zoals hij ook aangeeft, uiterst belangrijk zijn.
 

Uit: De Volkskrant, 29-03-2008, (versie Hart en Ziel), door Martijn Katan

Blik op eten: Keuringsdienst van Wat?

De controle van de overheid op vlees en veetransporten schiet zwaar tekort. Hoe is dat zo gekomen?

Eerst wat historie. Ooit was er de Keuringsdienst van Waren die fabrieken en winkels inspecteerde op ondeugdelijk eten. In 2003 ging die dienst over van het ministerie van Volksgezondheid naar dat van Landbouw. Landbouw wilde er graag het gezag over hebben, want boeren en bedrijven klaagden over te veel regels en inspecties. Volksgezondheid wilde wel van de Keuringsdienst af, want met controles van slagerijen scoor je in de politiek niet.
    De Keuringsdienst werd gefuseerd met de vleesinspectie tot de Voedsel en Waren Autoriteit oftewel VWA. Daarna ging 38 procent van het personeel eruit, met name de ervaren inspecteurs. Tegelijk namen de taken toe, dus werden bedrijven steeds minder vaak geïnspecteerd.
    Dat ging natuurlijk mis. Afschaffen van controle op bedrijven is zoiets als het afschaffen van scheidsrechters bij het voetbal: uiteindelijk vloeit er bloed. In het geval van de VWA was dat het bloed van varkens die massaal in vrachtwagens waren gepropt.
    Hoe heeft de overheid het zo ver kunnen laten komen? Mij ging een licht op tijdens een recente bespreking over voeding in Den Haag. Op weg naar het diner vroeg ik aan een ambtenaar waarom de VWA niets deed tegen misleidende reclame voor ‘gezonde’ levensmiddelen. Hij legde mij uit dat de overheid terugtreedt, maar dat was niet erg, want we hadden immers de Consumentenbond en de Keuringsdienst van Waarde. 'Keuringsdienst van wat?!', vroeg ik, maar ik had het goed verstaan: het ging over het tv-programma.
    Keuringsdienst van Waarde is een kostelijk programma dat misleidende reclames voor voedingsmiddelen ontmaskert. Maar of de details kloppen kan niemand nagaan, en het is ook de vraag of een tv-programma wel de echte boosdoeners te pakken neemt.
    De Tweede Kamer wil echter minder regels en minder inspectie, en daarom wordt bij de VWA controle vervangen door 'toezicht op controle'. De bedrijven controleren zichzelf, en de VWA controleert hun controlesystemen. Inspecteurs checken van achter hun computer of de bedrijven alle formulieren goed hebben ingevuld. Er wordt steeds minder gekeken wat er echt gebeurt in fabrieken, winkels en slachthuizen.
    Die ontwikkeling gaat door. De VWA wordt de komende jaren gefuseerd met onderdelen van het ministerie van Landbouw en dat gaat gepaard met een personeelsreductie van enige honderden mensen (1). Dat is slecht voor de veiligheid van speelgoed, achtbanen, boormachines en cosmetica, voor het dierenwelzijn, voor het waarheidsgehalte van gezondheidsclaims, en voor al die andere dingen waar de VWA toezicht op houdt. We zullen de gevolgen merken.

Red.:   De volstrekte waanzin! En die zit ingekankerd bij het hele systeem. een onafhankelijk orgaan die dit onmogelijk maakt en terugdraait is dringend nodig.
 

Naar Rijnlandse controle , Rijnlandmodel, lijst , Rijnlandmodel, overzicht  , of site home .