Innovatie: tussenstand 2010

Innovatie is als maatschappelijk en politiek issue in juli 2012 al een hele tijd morsdood. Het ervoor in stand geroepen Innovatieplatform is naar algemene mening al in 2006 mislukt en daarna is er weinig tot niets meer vernomen.
    Er bestond vanuit de redactie van deze site al ongeveer even lang een voornemen hierover iets te schrijven, maar juist vanwege die radiostilte was dat er nooit van gekomen. Er waren aanleidingen die het idee levendig hielden maar die hadden er alleen een zijdelings verband mee, gaande over de inrichting van het onderwijs.
    Recent, juli 2010, deed zich wel een concrete aanleiding voor, en toevalligerwijs was er ook iemand anders die de connectie zag -eerst over de aanleiding:


Uit: De Volkskrant, 12-07-2010, door Brian Lauret, docent

Nederland vereert de middelmaat en domheid

Het voormalige Organon in Oss stuurt de helft van zijn werknemers de laan uit. Na jaren in dienst te zijn geweest als onderzoeker worden ze afgedankt door het moederbedrijf in de VS. Dat dit voor de betrokkenen en voor Oss een tragedie is, staat buiten kijf. Wat we ons minder realiseren, is dat het ook voor Nederland een tragedie is. En deze tragedie zal een trend inluiden waarbij voornamelijk buitenlandse op kennis gebaseerde bedrijven besluiten dat Nederland toch niet het geschiktste land is voor een wetenschappelijk bedrijf.  ...


Red.:   Niet geheel juist, want het Amerikaanse bedrijf neemt dit besluit op geheel andere overwegingen - volgens eigene zeggen naar aanleiding van efficiency ("concentratie van activiteiten"), maar ook andere overwegingen kunnen een rol spelen, bijvoorbeeld Amerikaanse belangen
 

 

Nederland probeert zich al jaren halfslachtig te presenteren als kenniseconomie. Dit gaat steeds meer lijken op een running gag. Telkens wanneer we een politicus horen bazelen over Nederland als kenniseconomie gniffelen we om de leegheid of het gebrek aan realisme ervan. Nederland heeft namelijk helemaal geen kenniseconomie ...

Dit sentiment is begrijpelijk, maar ook niet helemaal juist. Er zijn best nogal wat mensen die in dit soort zaken wel hun best doen. Wat wel juist is, en daar doelt Lauret ongetwijfeld op, is deze mensen in het geheel  niet gestimuleerd of zelfs gefaciliteerd worden.
 

  ... of zelfs maar een kenniscultuur.

Maar dit is bijna 100 procent accuraat. Net als veel van het volgende
 

  Nederland vereert de middelmaat en de domheid.

Want het is niet zo zeer dat dit expliciet wordt gedaan, als wel de bekende omgekeerde versie van het vlakgemaakte maaiveld.
    Maar waar het echt mis gaat is niet in de zaken qua sfeer, als wel de praktische handelingen:
 

  Hoe moeten we anders uitleggen dat een land dat zegt kennis te willen stimuleren, uit hoognodige bezuinigingsdrift toch het volgen van een studie duurder moet maken, maar wel een peperduur internationaal voetbaltoernooi wil organiseren?

Inderdaad: een glasheldere keuze van prioriteiten.
 

  Het aanhaken bij de kleingeestige middenmoot blijkt ook uit de wijze van campagne voeren. Lijsttrekkers schuiven aan bij RTL Boulevard om te kakelen over de kledingkeuze van Kim Holland, ze bezoeken de Libelle Zomerdagen om het beste merk stofzuiger uit te kiezen en ze komen bij De wereld draait door een liedje zingen.

Tegen deze zaken is op zich weinig in te brengen - waar wat tegen in te brengen is, dat men een aantal andere zaken niet doet:
 

  Natuurlijk krijgt een volk de politici die het verdient. Voor de meeste Nederlanders zijn wetenschappers geen mensen die veel aanzien hebben, terwijl we aan deze ‘witte jassen’ wel onze grote technologische verworvenheden te danken hebben. Toch worden wetenschappers gezien als duur betaalde hobbyisten die met fruitvliegjes spelen en ons willen aanpraten dat we minder benzine moeten gebruiken. Er zijn niet veel Nederlanders voor wie een wetenschapper een idool is. Hoe hartverwarmend en hoopgevend zou het niet zijn wanneer Nederlandse kinderen Stephen Hawking, Madame Curie of Charles Darwin als hun grote voorbeeld zagen in plaats van Wesley Sneijder, Jan Smit of een andere (ex-)geliefde van Yolanthe Cabau van Casbergen?

Een dit is toch kennelijk een keuze van prioriteiten. Wat men kennelijk niet wil, is dit:
 

  Het intellectueel stimuleren van de jeugd zou de voornaamste zorg van de overheid moeten zijn wanneer het de bedoeling is om van Nederland een kenniseconomie te maken. Hoe kunnen we ooit een dergelijke economie doen ontstaan wanneer de jeugd niet gestimuleerd wordt om kennis te zien als een groot goed en een groots streven?
    Ook de nog altijd bestaande scheiding tussen openbare en bijzondere scholen is mij een doorn in het oog. Hoe kan een land dat een kenniseconomie zegt te willen zijn, toestaan dat een deel van de jeugd naar scholen gaat met wereldvreemde opvattingen? Dat de schoolstrijd überhaupt resulteerde in het subsidiëren van religieus onderwijs is erg, dat het nog steeds bestaat, is belachelijk.

Lees voor het politiek-correcte 'wereldvreemde opvattingen', "opvattingen die regelrecht strijdig zijn met wetenschappelijk denken en innovatie"- oftewel: religie in het algemeen en islam in het bijzonder .
    Maar religie is slechts een extreme vorm van een algemeen verschijnsel dat dodelijk is voor wetenschap en innovatie, namelijk het verschijnsel van de ideologie.
 

 

We lezen wel eens dat Nederland onbestuurbaar is geworden. Dit is sterk overdreven, maar ik denk wel dat het sierlijke Nederlandse zeilschip waar we in het verleden zo trots op konden zijn, steeds verder afgetuigd wordt tot een moeizaam voortgepeddeld vlot met een bemanning zonder eindhaven voor ogen.

Wat alhier natuurlijk meteen de associatie oproept met Das Narrenschiff van Sebastian Brant , en wel in het bijzonder:  "Als Petrus opent de hemelpoort, vaart 't schip der dwazen nog ongestoord" .
    En hier is de connectie met het meer fundamentele verschijnsel:


Uit: De Volkskrant, 17-07-2010, door Evert van der Schee, oud-natuurkundedocent aan de TH-Rijswijk

'Ongecijferde' is norm der dingen

De auteur is oud-docent natuurkunde aan de TH Rijswijk. Hij stoort zich aan het kokette vertoon van ‘ongecijferdheid’: de gretige erkenning altijd slecht in wiskunde te zijn geweest. Deze tot norm verheven houding is typerend voor de Nederlandse dictatuur van de middelmatigheid.

In de rubriek Opinie & Debat van 12 juli deed Brian Lauret voor ons een uit het hart gegrepen constatering: Nederland vereert de middelmaat en domheid. Hij illustreerde dat met pakkende voorbeelden.
    Waar hij niet op in ging, en terecht want dat was het onderwerp ook niet, is hoe het toch in godsnaam mogelijk is dat Nederland tot die verering is gekomen. Wat zit daar achter? Het antwoord luidt: de overheid heeft zichzelf slachtoffer gemaakt van ongecijferdheid.
    Met ongecijferdheid bedoel ik niet dat je slecht kunt cijferen of zo nu en dan een fout maakt in een berekening of een factor tien in een schatting mis zit. Nee, het verwoordt het droevig stemmende onbenul dat wordt gedemonstreerd wanneer ‘het cijfers betreft’, of, algemener, wanneer het bèta-denken in het geding komt. Ongeletterdheid betekent ook niet dat men niet foutloos kan schrijven. Spelling kan behoorlijk lastig zijn. Niemand zal echter op een verjaardag durven toegeven dat hij of zij nooit een roman leest. Niemand wil toch ongeletterd zijn?
    Maar in een beschaafd gezelschap kun je rustig zeggen: ‘ik had altijd een onvoldoende voor wiskunde’. Herkenning en vertedering zullen je deel zijn. Ik wil hier niet de gezonde animositeit tussen de alfa’s en de bèta’s aanwakkeren. Een goede leerling maakt een bewuste positieve keuze, en is redelijk tot goed in de ‘andere’ vakken. Een slechte leerling is overal zwak in. Maar de middelmaat maakt een negatieve keuze. Ze zet zich af, voornamelijk tegen bèta-achtige denkpatronen. Die keuze komt voort uit geestelijke luiheid en gemakzucht. Ongecijferdheid is een kenmerk van deze grauwe middelmaat.   ...


Red.:   De Nederlandse intellectuele elite denkt daar dus universeel anders over. En dat is zo diep doorgedrongen, dan het maken van een rekenfout bij een sollicitatie je onmiddellijk vergeven wordt, maar een spelfout is onmiddellijk dodelijk uitleg of detail . Heeft dus ook deze auteur gezien:
 

  Juist deze ongecijferden nemen maatschappelijke sleutelposities in. Daar geven zij gestalte aan de dictatuur van die middelmaat. Zij bevolken in groten getale de ministeries, zij worden beleidsmedewerkers en onderwijs(des)kundigen die kennis tot een vies woord en vaardigheden heilig verklaren.

Voor een voorbeeld  van de ongecijferden, zie hier uitleg of detail .
    En meer algemeen:
 

  Ongecijferdheid tast het gezonde verstand aan. Ze verheft pseudowetenschappen tot zaligmakend. Het stompt af en manifesteert zich als een hersenaandoening. Daarin schuilt het gevaar.

Voor de zaligmaking van pseudowetenschappen, zie hier uitleg of detail - voor een illustratie van de effecten van de hersenaandoening, zie hier uitleg of detail .

 

 

12 jul.2010