Koude Oorlog propaganda: economisch |
8 mrt.2007 |
De Koude Oorlog is al bijna twee decennia voorbij wat betreft Europa, maar
China is formeel nog steeds communistisch ondanks de economische
liberalisering, en de houding tegenover China wordt nog steeds bepaald door
deze achtergrond. De berichtgeving rond China kan dus ook nog steeds goed
gebruikt worden als voorbeeld van hoe het er tijdens de Koude Oorlog aan
toeging. Bericht nummer 1:
Uit:
De Volkskrant, 03-03-2007, door Hans Moleman
Stoflongen in het arbeidersparadijs
Naleving van de rechten van werknemers lukt in China niet via de
staatsvakbond. Wetswinkels springen in het gat, maar moeten voorzichtig
opereren.
...
Tussenstukken:
'Mondkapjes houden stof niet tegen'
‘Ik durf niet zwanger te worden’, zegt Hu Xiaping (30). ‘Andere
vrouwen bij ons in de batterijfabriek hebben kinderen gekregen met allerlei
gezondheidsproblemen.’ Xiaping is samen met haar collega Guo Meili (32) in
Nederland op uitnodiging van de FNV om vandaag op de conferentie Made in
China te vertellen over hun gezondheidsproblemen als gevolg van het werken
met cadmium, een giftige stof die wordt gebruikt in batterijen.
Xiaping en Meili werkten beiden bij Gold Peak Industries, een grote
batterijproducent met circa tien fabrieken in China. ‘We zijn nooit
gewaarschuwd voor de risico’s van cadmium. We kregen wel papieren maskers,
maar die houden het rode cadmiumstof niet tegen’, zegt Xiaping die zeven
jaar bij Gold Peaks heeft gewerkt. ‘ ...
‘Stoflongen zie je niet aan de buitenkant’
‘Ik word kortademig als het weer verandert of als ik een trap heb
genomen’, zegt Feng Xing Zhong. De 34-jarige Chinees edelstenenslijper lijdt
aan stoflongen, een ongeneeslijke ziekte die het gevolg is van het langdurig
inademen van steenstof. ‘Je ziet niets aan de buitenkant, maar als ik griep
krijg, kan mijn toestand snel verslechteren. Vijf van mijn voormalige
collega’s zijn inmiddels overleden aan de gevolgen van stoflongen. ...
Red.: Arbeiders lijden door daden van bedrijven, en de kop zegt
wat de oorzaak is: het arbeidersparadijs, dat wil zeggen: het communistische
systeem.
De werkelijkheid is natuurlijk dat dit soort dingen horen bij beginnende
industrialisatie van een maatschappij - de toestanden in industrialiserend
Engeland, en later de rest van Europa, waren net zo erg, zoals klassiek
uitgebeeld door Charles Dickens. Kortom, het bovenstaande is pure
propaganda.
Om heel precies te zijn, lijden arbeiders in het kapitalistische westen
nog steeds, zij het op een andere manier:
Uit:
De Volkskrant, 03-03-2007, door Fokke Obbema
Zelfmoorden schokken Renault-topman Ghosn
Drie zelfmoorden in vier maanden bij één vestiging – bij Renault hebben
werknemers met hun leven betaald voor de stijgende werkdruk. De hoogste baas
van het autoconcern, waartoe ook het Japanse Nissan behoort, Carlos Ghosn,
neemt de kwestie hoog op. ...
De zelfmoorden deden zich voor bij het Technocentre, ten noorden van
Parijs. Bij dat bedrijfsonderdeel, waar 12 duizend mensen werken, moeten de
nieuwe modellen worden ontworpen. ... Dat heeft de druk op de ontwerpers
aanzienlijk verhoogd.
Het Technocentre moet volgens het ambitieuze plan ‘Contract Renault
2009’ zes nieuwe modellen per jaar ontwerpen. Tot dusver waren dat er drie
of hooguit vier. De verdubbeling moet zonder extra mankracht of extra budget
worden gehaald. ...
De serie zelfmoorden komt vooral als een schok omdat Renault om zijn
hechte, familiaire bedrijfscultuur bekendstaat. Volgens de vakbonden gaat
het management niet goed met spanningen om. ‘Ze zouden hun stress niet op
hun ondergeschikten moeten overdragen’, meent een vakbondsman. Ook zou er
meer persoonlijk contact moeten zijn. ‘De mensen praten alleen via de
computer met elkaar.’
Red.: En die zelfmoorden zijn natuurlijk alleen maar extreme
uitingen van een vorm van lijden dat in diverse mate op een groot deel van
deze Renault werknemers slaat. En de vorm van lijden die veroorzaakt wordt
door min of meer extreme productiedruk vindt men in een groot deel van de
westerse kapitalistische economie. Deze rubriek is
verwaarloosd. Maar hier een enkel artikel uit de lange reeks berichten over
het disfunctioneren van de Chinese economie ten gevolge het slechte beleid
van de communistische partij:
Uit:
De Volkskrant, 15-07-2015, rubriek De kwestie, door Peter de Waard
Vergeet Grexit, het gaat om China
De Brics is het enige internationale orgaan dat is bedacht door een
zakenbankier. ...
Zeven jaar later schoten de Brics te hulp toen de westerse wereld werd
getroffen door de grootste crisis sinds de dertiger jaren van de vorige
eeuw. ...
De Brics putten daar zoveel zelfvertrouwen uit, dat ze hun eigen top gingen
organiseren als tegenhanger van de G7 ... Vorige week hielden de vijf opkomende landen hun zevende top in Oefa,
een voor die gelegenheid volkomen ontruimde Russische industriestad in het
Oeral-gebergte. Westerse media hadden er nauwelijks aandacht voor, omdat die
volledig gefixeerd waren op het gesteggel met de Europese munt.
Maar volgens veel economen was dat slechts een sideshow.
De grootste bedreiging voor de wereldeconomie is, zoals onder meer
hoofdeconoom Jeremy Lawson van Standard Life schreef, niet een grexit, maar
een harde val van de Chinese economie. ...
De vastgoedcrisis is gevolgd door een beurscrash - amper twee maanden nadat
nota bene het orgaan van de communistische partij beleggers nog had
opgeroepen via de beurs hun Chinese droom te realiseren. Een veel groter
probleem dan de koersdalingen zijn echter de dalende industriële productie,
de corruptie, de ondoelmatige staatsinvesteringen, de groeiende verschillen
tussen arm en rijk, milieuvervuiling, groeiende werkloosheid en een
failliete bankensector. ...
Red.:
Fundamentele problemen, dus. Het soort problemen dat al speelt in China
sinds de machtsovername door de communisten, eind jaren 1940. Volgens de
eindeloze stroom berichten in de westerse media. Het is dan ook geen wonder
dat de economie van China ver achterloopt op die van Afrika, waar men het
neoliberale economische model hanteert ...
Naar Politiek lijst
,
Politiek & Media overzicht
, of site home
.
|