Arie Elshout is in zijn journalistieke carrière onder andere correspondent in Amerika geweest.

Correspondenten in Amerika zijn (tot nu toe) allemaal neoliberalen, globalisten en joodsisten

geweest.

Van de ergste soort.

En, omdat dat daar ook in de lucht zit zo dik dat je je er doorheen moet waden: Koude Oorlogshitsers en Russenhaters.

Dat laatste afkomstig van de in Amerika zeer prominente stam van Oost-Europese Joden

.

Vermoedelijk als beloning aan het einde van zijn carrière mag Elshout de laatste tijd tweewekelijks een column vullen.

Meestal weinig opvallend.

Hier de laatste twee, zonder detail-commentaar (de Volkskrant, 22-01-2022, column door Arie Elshout):

Die doodgeschoten moeder op de achterbank - daar gaat het in de Oekraïnecrisis om

In de Koude Oorlog had de Navo 24 divisies gestationeerd aan de grens met het Warschaupact in Noord- en Centraal-Europa. Zij beschikte over 580 duizend militairen voor gevechts- en ondersteuningstaken. Van de tankeenheden in West-Berlijn stond er continu eentje klaar met draaiende motoren om direct in beweging te kunnen komen bij een vijandelijke aanval. De Navo-strijdmacht was op alles voorbereid, gevechtsklaar, locked and loaded.

Dit is geweest. Het Warschaupact verdween, de lidstaten braken met Moskou en sloten zich aan bij de Navo, die zo dichter bij de grens met Rusland kwam te liggen. Maar aan die nieuwe Oost-Westgrens heeft het bondgenootschap niet zo veel troepen gelegerd als vroeger. In Polen en de drie Baltische staten bevinden zich één Amerikaanse pantserbrigade plus vier multinationale gevechtsbataljons. Die voorwaartse Navo-aanwezigheid in het gebied is met zo'n tienduizend man geen vergelijk met de divisies van weleer.

Toch weerhoudt dit de Russische president Poetin er niet van om de westerse alliantie voor te stellen als een groot gevaar. Hij overdrijft, zoals hij ook doet als hij het heeft over de 'genocide' die zou dreigen voor de etnische Russen in Oost-Oekraïne. Daar woedt al jaren een door Moskou geïnstigeerde opstand van Russische separatisten, over en weer vallen er doden, maar er is niets bekend wat de kwalificatie genocide rechtvaardigt.

De hele Oekraïnecrisis is door Poetin georkestreerd. Hij zoekt de confrontatie, bedient zich van valse voorwendselen, klopt spanningen op en geeft zijn tegenstanders de schuld.

Dat laatste is een vast stramien bij hem. Hij negeert een akkoord uit 1994 om de Oekraïense soevereiniteit te respecteren, pikt de Krim van dit land af, knabbelt aan zijn oostgrens, trekt zich terug uit het CFE-verdrag ter beperking van de conventionele bewapening, ontwikkelt een kernraket die in enige minuten Europese steden kan bereiken, torpedeert het INF-verdrag dat zulke raketten verbiedt, maar de agressor is bij Poetin altijd de ander, de tegenpartij. Het is een Orwelliaanse omkering: oorlog is vrede, de aangevallene is de aanvaller.

Het risico is dat Amerika en Europa zich laten meeslepen in deze leugenachtige logica en zichzelf verliezen in het door de oud-spion opgetrokken spiegelpaleis. Poetin wil de klok van de Navo-uitbreiding terugdraaien en stopzetten. Het bondgenootschap moet zijn manschappen en materieel terugtrekken uit Oost-Europa en Oekraïne mag nooit lid worden. Het Westen moet antwoorden dat de Navo-aanwezigheid in het oosten beperkt en defensief is en dat Moskou niet voor soevereine landen kan beslissen bij welk blok ze hun bescherming zoeken.

De potentie voor westerse wankelmoedigheid is echter groot met een verscheurd Amerika dat eigenlijk Europa-moe is en een Duitsland dat zich gedwee heeft laten transformeren tot het trekpoppetje van gasleverancier Rusland. West-Europa viel bovendien nooit te betrappen op liefde voor Oost-Europa, niet tijdens en niet na het IJzeren Gordijn. Dus kan het dat men toch een beetje gaat meebewegen met Poetin, dat men een beetje invasie in Oekraïne zal tolereren of een beetje vetorecht zal toestaan aan Moskou over Navo-acties.

Dat is riskant. Bismarck wist: 'Wie erop uit is de vriendschap van zijn vijand te kopen met concessies, zal nooit rijk genoeg zijn.' Het Westen kan de weg der toegeeflijkheid op gaan maar weet niet waar die zal eindigen. Want Poetin is helemaal niet bang voor de Navo, hij is bang voor democratie aan zijn grenzen. Hoeveel de Navo ook toezegt, uiteindelijk wil hij de vrije samenleving van Oekraïne de nek omdraaien.

Las u, lezer, vorige week bij Tom Vennink, hoe in Kazachstan Poetins protegé Tokajev het leger beval zonder waarschuwing te schieten op demonstranten en hoe daarbij een zieke vrouw werd doodgeschoten die met haar kinderen op de achterbank van de auto zat terwijl de vader op zoek was naar een apotheek? Dat is, lezer, waar het in de Oekraïnecrisis om gaat. Vergeet de hogere geopolitiek, het gaat om de toekomst van het dochtertje dat op de achterbank onder het bloed van haar gedode moeder zat.

Pas daarom op, Westen, met het geven van een vinger aan shoot to kill-autocraten als Poetin, Tokajev en Loekasjenko in Belarus, de schoften nemen al gauw de hele hand.

En (de Volkskrant, 07-02-2022, column door Arie Elshout):

Door Oekraïne is Amerika terug in Europa. Heeft Poetin zich misrekend? Of neemt de wurgslang gewoon de tijd?

Niks werkt zo verhelderend als een crisis. Als een MRI-apparaat stellen de spanningen rond Oekraïne ons in staat dwars door alle retoriek heen te zien hoe Europa er werkelijk voor staat. En dat beeld is niet helemaal geruststellend, het toont verdachte vlekjes en ook iets raadselachtigs.

Dat laatste betreft de positie van de Verenigde Staten. Fiona Hill, een Ruslandkenner die werkte voor de presidenten Bush en Obama, stelt in The New York Times dat de Russische leider Poetin met de Oekraïne-crisis Amerika wil dwingen te vertrekken uit Europa, 'zijn troepen en raketten meenemend'. Het klinkt aannemelijk, het is een oud Russisch streven Amerika los te koppelen van Europa. Er is echter één probleem: volgens de scan gebeurt precies het omgekeerde.

Poetin beschouwt zijn Amerikaanse collega Biden als voornaamste onderhandelingspartner en bevestigt Amerika zo in de rol die het sinds de landing op de Normandische stranden speelt: die van leidende mogendheid in Europa. Bovendien brengt Poetins troepenopbouw aan de Oekraïense grens de Amerikanen ertoe hun militaire aanwezigheid in Oost-Europa te versterken. Dus alles wat hij doet leidt niet tot minder Amerika in Europa, maar tot meer.

Het waarom is een raadsel. Heeft Poetin zich verkeken? Dacht hij na het Afghanistan- debacle dat Biden zo zwak was en het Westen zo verdeeld dat hij niet verwacht had dat een Amerikaanse president zich weer als vanouds zou ontpoppen als onbetwiste leider van de Navo en zich zo robuust zou opstellen tegenover Rusland? Luisterde Poetin te veel naar Europese politici en analisten die al afscheid hadden genomen van Amerika en Europa met veel bombast promootten als autonome macht? We weten het niet, niemand kan in Poetins hoofd kijken.

Misschien moeten we een beetje out of the box denken en er rekening mee houden dat Poetin zich helemaal niet misrekend heeft. Ik denk dat hij zich militair niet werkelijk bedreigd voelt door de Amerikanen en de Navo. Hij klopt die dreiging op om zich tegenover het nationalistische thuisfront te kunnen presenteren als de geliefde verdediger van het moederland die het opneemt tegen het decadente Westen.

Het zou kunnen verklaren waarom hij zich van begin af aan heeft gericht tot de VS als enige echte onderhandelingspartner, 'de andere supermogendheid'. Dat is het niveau waarop een leider van Rusland zakendoet, de Europese Unie is te wiebelig en te diffuus om serieus te nemen. Dat hij daarmee Amerika herbevestigt in zijn traditionele rol als Europa's beschermer neemt hij voor lief voor dit moment.

Poetin heeft strategisch geduld. Ik sluit niet uit dat zijn Oekraïne-aanpak een zoveelste loot is aan de boom van de hybride oorlogvoering, zijn specialiteit. Zij houdt in dat een frontale aanval het liefst wordt vermeden en dat tegenstanders met indirecte, slinkse, intimiderende, destabiliserende middelen onder druk worden gezet. TV-recensent Arno Haijtema gebruikte in verband met Poetin eens de term 'wurgslang' - de perfecte kwalificatie. De Russische leider heeft zich nu zo strak om Oekraïne gewikkeld dat een Oekraïens Navo-lidmaatschap verder uit zicht is dan ooit. Dat punt heeft hij binnen.

Ondertussen kan hij de westerse eensgezindheid blijven testen. De scan wijst uit dat die momenteel redelijk is. Biden toont leiderschap en overlegt volop met de Europeanen. De Franse president Macron zoekt gaullistisch een eigen gesprekskanaal met Poetin maar steunt op beslissende punten de Amerikanen, wat ook gaullistisch is. De Britse premier Johnson is heel actief en demonstreert dat een vertrek uit de EU geen vertrek uit Europa is. Als er wat te knokken valt, staan de Britten vooraan. Duitsland doet niet mee maar werkt ook niet tegen. Het beeld is vooralsnog niet slecht, maar toont wel een potentie voor verdeeldheid, de verdachte vlekjes.

Als Biden zijn belangstelling voor Europa weer zou verliezen, wat doet het dan? De Fransen storen zich aan de Duitse weeïgheid, Fransen en Duitsers ergeren zich aan de Britten, de Oost-Europeanen wantrouwen de Duitsers en de Fransen. Er is op veiligheidsgebied geen door iedereen geaccepteerde leider. Het gedroomde autonome Europa heeft nog zo weinig substantie dat Poetin maar even hoeft te knijpen en het loopt als rul zand alle kanten op. Over drie maanden een nieuwe scan.

Oorlogsstoken.

"Russen zijn onmensen."

Een misdaad tegen de menselijkheid.

Aanbeveling aan de tribunalen: ophanging.

Nog eentje (de Volkskrant, 21-02-2022, column door Arie Elshout):

De geschiedenis is terug in Europa en Poetin probeert haar terug te draaien. Wie stopt hem?

Wat zich nu in Europa afspeelt is voor dit continent en deze tijd even uniek als onheilspellend. Een land dreigt met een massale aanval op een buurland. Dat is op deze schaal niet meer vertoond sinds 1939-’40 en heeft iets anachronistisch. We weten er daarom niet goed raad mee. Liever verliezen we onszelf in een vinkjesdiscussie als jongste, schaamteloze uiting van de hedendaagse preoccupatie met het eigen ego. Er is echter nog een wereld daarbuiten. We kunnen daarvoor niet de ogen sluiten en dan denken dat ze er niet is.

Niet ver van ons bed kan een ‘ouderwetse’ oorlog uitbreken tussen twee Europese staten. Dat hadden we lang niet meer voor mogelijk gehouden. Of het ook zover komt, valt niet te zeggen. Het zou alles in Europa ontwrichten. Maar zelfs zonder grootschalige oorlog tussen Rusland en Oekraïne, is nu al het punt bereikt dat het heel moeilijk zal worden Europa als veilige omgeving te behouden – om het eens modieus te zeggen.

De Franse president Macron vindt dat er een ‘nieuwe veiligheidsorde in Europa’ moet komen die meer rekening houdt met Ruslands veiligheidsbelangen. Mogelijke ingrediënten: het eerbiedigen van elkaars veiligheid, vertrouwenwekkende maatregelen en wapenlimieten. Maar hé, dat komt bekend voor. Het was er allemaal al, in de oude Europese veiligheidsorde.

De opbouw daarvan begon in 1975 met de Slotakte van Helsinki en werd rond de Val van de Muur voltooid in hele trits akkoorden en verdragen die schuil gingen achter een brij van letters: CVSE, OVSE, INF, CFE, CSBMs. Ingrediënten, jawel: het eerbiedigen van elkaars veiligheid, vertrouwenwekkende maatregelen en wapenlimieten.

Fundament

De afspraken vormden een solide fundament onder het nieuwe, vrije, ongedeelde Europa van na de Koude Oorlog totdat de Russische president Poetin het bouwwerk eigenhandig begon te ontmantelen. Hij schond de grenzen en veiligheid van Oekraïne met de annexatie van de Krim, trok zich terug uit het verdrag over conventionele wapenbeperkingen en torpedeerde het verbod op kernraketten voor de middellange afstand, waarvoor miljoenen Europeanen nog hadden gedemonstreerd.

Wat de pleitbezorgers van een nieuwe veiligheidsorde of Helsinki 2.0 nu in feite van Poetin vragen, is dat hij een orde herstelt die hij eerst zelf heeft stukgeslagen. Het is niet logisch, sterker: het is krankjorum.

Maar goed, Macron is niet dom, hij moet wat. Hij weet dat deze poging oude wijn in nieuwe zakken te verkopen niet genoeg zal zijn voor Poetin. Daarom heeft de Franse president heel omfloerst het antieke concept van de Finlandisering afgestoft en als lokkertje toegevoegd aan zijn ‘nieuwe’ veiligheidsorde. Oekraïne zou net als Finland tussen 1945 en 1990 moeten accepteren dat het niet kan toetreden tot de Navo, formeel neutraal wordt en voortaan niets mag doen wat Rusland kan mishagen.

Terugval

Mocht het hierop uitdraaien, dan zal het zo worden gebracht alsof Oekraïne er vrijwillig voor kiest. Het zal de vrijwilligheid zijn van een gevangene bij wie in de cel een (zelfmoord-)pistool wordt achtergelaten. Er kan een oorlog mee worden voorkomen, dat is ook veel waard, maar de prijs daarvoor zal hoog zijn.

Macrons ‘nieuwe’ Europese veiligheidsorde zal dan neerkomen op een terugval in ‘oude’ tijden waarin machtsvertoon regeert. Het zal een afscheid zijn van het moderne Europa van vrije staten, een capitulatie voor Poetins revisionistische en revanchistische agenda gericht op het herwinnen van het na de val van het Sovjetimperium verloren gegane terrein. Daar waar eind jaren tachtig de geopolitieke dominostenen dankzij Sovjetleider Gorbatsjov allemaal de goede kant op begonnen te vallen voor het Westen, zou het nu door Poetins toedoen wel eens de andere kant kunnen opgaan.

Het patroon van zijn handelen is verontrustend genoeg. Hij heeft inmiddels de Krim, het oosten van Oekraïne en Belarus in zijn zak. Wat let hem als hij eenmaal heel Oekraïne in zijn macht heeft, om vervolgens het vizier te richten op de drie Baltische staten, ook voormalige Sovjetrepublieken waar etnische Russen wonen? Het zou de verhouding met de Navo volledig op scherp zetten.

Oekraïne is een keerpunt. De geschiedenis is definitief terug in Europa en Poetin probeert haar terug te draaien. Wie of wat kan hem stoppen?

Niemand. Althans: met vreedzame middelen.
Dus:

ATOOMBOMMEN!!!

Wat anders?

Pffff ... Hij vond het nog niet duidelijk genoeg (de Volkskrant, 21-03-2021, column door Arie Elshout):

Hitler-vraag doemt op: wanneer moet je een dictator met geweld stoppen?

... De onmacht tegenover Poetin knelt en striemt, als een dwangbuis.    ...
    ... Zolang ... Poetin niet inbindt, overheerst het verstikkende gevoel van machteloosheid.
    .... Misschien is dat inderdaad wat we meer moeten doen. Call his bluff: overbluf hem.
    ... Frans Timmermans ... 'Ik ken ze een beetje. Als we maar keihard zijn, kun je wat bereiken. Als je soft wordt, zullen de Russen niets doen. Alleen onder maximale druk komt er beweging.'
    ... militair is de druk niet maximaal. ... Het Westen moet serieus bekijken of het militair niet meer kan doen.
    De wenselijkheid van ingrijpen is evident ...
    We zitten klem tussen twee vuren: ingrijpen is bloedlink, maar niet-ingrijpen ook ...

Met ook nog even een signaal aangaande welk deel van het universum hij bewoont:

... We kunnen hopen dat het niet zo'n vaart zal lopen met Poetin, maar dat doen we al twintig jaar ...

Dat deel van het universum waar vijftig jaar oprukken van het westen van Oder-Neisse naar Dnjepr de schuld is van V. Poetin.

Nog maar eens het voorgaande (de Volkskrant, 21-02-2022, column door Arie Elshout):

'In deze oorlog tweede worden is geen optie'

Dus:

ATOOMBOMMEN!!!

Wat anders?
Dit keer ook weer met die oude witz:

... Poetins expansionisme ...

We moesten denken aan een mooie term van B. Wagendorp: madurodamgoebbels.
Kennelijk is een jarenlang verblijf in Amerika iets dat onuitwisbare indruk op de genen achterlaat ...
Epigenetica, is de bijpassende term.

Iedere taal heeft zijn eigen voorraad uitdrukkingen, waarvan sommige makkelijker en andere lastiger te vertalen zijn. Eén van de mooiere Engelstalige uitdrukkingen is "to paint yourself into a corner", vermoedelijk het best te vertalen in "jezelf een hoek in praten". Waarvan A. Elshout nu een perect voorbeeld gaat geven, of beter: waarvan A. Elshout nu gaat beseffen dat hij dat gedaan heeft. Gezien deze kop (de Volkskrant, 30-05-2022, column door Arie Elshout):

De boel zit vast, militair en diplomatiek. Maar Poetin iets geven, kan alleen ten koste gaan van Oekraïne

Oftewel: hij egt het zelf. Want het eerste deel bevat twee leugens: 'de boel' zit niet vast, maar A. Elshout c.s. zit vast en de werkelijkheid gaat gewoon door, en de werkelijkheid zit niet militair vast want Rusland boekt gestaag vooruitgang.
    Wat vermoedelijk de reden is voor dit verwarde verhaal.
    Deel twee is namelijk direct verbonden aan deel één: de boel zit alleen diplomatiek vast als je zelf niet bereid bent te praten (weet iedere psycholoog).
    En die niet-bereidheid tot praten staat in deel drie.
    Want daar mag misschien wel iets van waar zijn, maar dan moet je ook meteen erbij zetten:

Zelenski (Blinken, enzovoort) iets geven, kan alleen ten koste gaan van Rusland

En dat is iets dat zo diep ingebunkerd zit dat alleen een atoombom er toe kan doordringen: het feit dat Rusland in deze kwestie belangen heeft en dat die tegengesteld zijn aan die van Amerika, zoals overbekend het meest agressieve en gevaarlijke land ter wereld.
Maar goed, dat heb je dus met honderd meter beton ingebunkerd door het uitsluitend en alleen te hebben over "Poetin".

... om Oekraïne te helpen tegen Poetin ...
    Een Russische leider met een hoofd vol waandenkbeelden ...
    Poetin heeft het er zelf naar gemaakt. ...
    ... Poetin wil alles houden ...
    ... Poetin mag niet vernederd worden ... om Poetin zijn gezicht niet te laten verliezen ...
    ... om Poetin tegemoet te komen ... Poetins tere zieltje ...
    ... waarin Poetin tegelijk tegenstander en partner was ... de Kremlin-kantine ...

Waar de andere partij een atoombom op zou kunnen loslaten door het over Zelenski en Blinken (cum suis) te hebben als "de Joden", maar dan heb je dus de Derde Wereldoorlog.
En waar je nog wat bommen overheen zou kunnen gooien door te wijzen op het Joodse karakter van hun manier van communicatie: boordevol met de keiharde, hondsbrutale en Joodse leugen

... overal aan zijn grenzen zogenaamd verloren gegaan terrein wil terugwinnen ...
... Er is maar één partij die compassie verdient, niet de overvaller maar degene die overvallen is. ...
... moet het Westen terug naar de aloude robuuste indammingspolitiek om het Russische expansionisme tegen te gaan ...

Allemaal andersgeformuleerde uitdrukkingen voor "Rusland is van de Dnjepr in 1945 opgerukt naar de Oder-Neisse in 2022"

.
En dingetjes als:

... Oekraïners moeten oppassen dat ze er niet ingeluisd worden door de zogenoemde realisten in politiek en denktanks, altijd bereid... territoriale integriteit te versjacheren ...

Mede staande voor:

... Serviërs moeten oppassen dat ze er niet ingeluisd worden door de zogenoemde realisten in Pentagons en White Houses, altijd bereid... territoriale integriteit te versjacheren ...

En dat hebben de Serviërs niet gedaan en hun territoriale integriteit is versjacherd door de Joodse sjacheraar Madeleine Albright.
En naast de door deze redactie genoemden, is A. Elshout zo behulpzaam om deze aan te halen:

... In Amerika neemt Ivo Daalder, Navo-ambassadeur onder president Obama ...

En inderdaad: I. Daalder is Joods

.
Met ...

...stelling tegen de 'realistische' verleiding. Hij schreef onlangs in Foreign Affairs dat Rusland zich geheel en onvoorwaardelijk moet terugtrekken uit Oekraïne. Over iets anders valt niet te praten. In de tussentijd moet het Westen terug naar de aloude robuuste indammingspolitiek om het Russische expansionisme tegen te gaan. Net als in de Koude Oorlog kan dat lang gaan duren, aldus Daalder. ...

... de volbloed Joodse praatjes, vol Stenen Tafelen, Brandende Bosjes, Zoutpilaren en Kindoffers.
En in de moderne tijd:

ATOOMBOMMEN!!!

De Apocalyps, net wat u zegt.
Waarvan ook A. Elshout een dusdanige Oudtestamentische klap heeft meegekregen ... :

... Laten we goed opletten wat er gebeurt als de haan driemaal kraait.

... dat verdere indeling in de categorie "mens" definitief geschrapt moet worden.

En na even pauze (de Volkskrant, 11-07-2022, column door Arie Elshout):

Poetin wil land, geen vrede, er valt niks te ruilen. Dat maakt van realisten wensdenkers

Hoe een eind te maken aan een vreselijke oorlog? Laat Oekraïne land ruilen voor vrede, suggereerde onlangs Henry Kissinger in wat sommigen prezen als een bewijs van werkelijkheidszin. De gedachte is dat de Oekraïners niet opgewassen zijn tegen de Russische overmacht en daarom maar beter concessies kunnen doen. Alles liever dan een slepende oorlog die slechts leidt tot meer menselijk leed, meer verwoestingen, meer economische ontwrichting in de rest van Europa en in Afrika. Ik snap de redenering, tegelijkertijd zeg ik: Oekraïners en westerse leiders, stink er niet in, negeer de sirenenzang van realisten als Kissinger.

De Amerikaanse oud-minister, 99 inmiddels, is een achtenswaardig man. Hij had zijn streken, maar bezit als het om geopolitieke zaken gaat een goeroe-achtige status. 'Hogepriester van de realpolitik', noemt The New York Times hem. Niet zelden hebben realisten als hij de pretentie beter dan wie ook te weten hoe de wereld in elkaar steekt. Ze kijken een beetje neer op hun tegenhangers, de moralisten, die moraal boven macht stellen. Ik weet hoe het voelt, ik zag en zie mezelf primair als een machtsdenker en realist. Maar wat Kissingers realisme inzake Oekraïne betreft, zou ik iedereen was in de oren willen stoppen opdat men niet bezwijkt voor dit soort lokroepen.

Want wat is er realistisch aan het idee dat de Oekraïners beter land voor vrede kunnen ruilen als ze te maken hebben met een Poetin die vindt dat hij net als Peter de Grote de heilige taak heeft om gebieden die ooit Russisch waren 'terug te nemen'. Tot hoever reiken zijn neo-imperiale ambities dan wel niet? Behalve Oekraïne ook tot de Baltische staten en Moldavië? Tegen zoveel landhonger valt niet op te ruilen. Bovendien wil Poetin zelf niet onderhandelen. Hij wil land, geen vrede, er valt niks te ruilen. Dat is op dit moment de bittere werkelijkheid en die maakt van realisten wensdenkers.

Voorstellen voor onderhandelingen zijn niet alleen zinloos, zij zijn ook onwenselijk. Bij de huidige stand van zaken kan praten maar één ding betekenen: dat Oekraïne in een scenario wordt geduwd waar het gestript van zo'n eenvijfde van zijn grondgebied weer uitkomt. Immers, Poetin gaat echt niet zijn veroveringen weer inleveren en de Oekraïners zullen geprest worden hun verlies te nemen - zonder de zekerheid dat Rusland later niet alsnog een greep doet naar de rest van het land. Dit is geen ruilen, dit is vragen om te capituleren. Moeten we dat willen? De Oekraïners zeggen nee, en zijn daarmee realistischer dan de realisten.

Overigens: wat is realisme? Kissinger schreef in de Koude Oorlog dat de communistische uitdaging niet zou verdwijnen. 'Deze toestand is niet van voorbijgaande aard.' Als realpolitiker streefde hij daarom naar een modus vivendi met de Sovjet-Unie. Toen kwam Reagan. Die koos voor confronteren in plaats van accommoderen, verklaarde de democratie met haar vrijheid en welvaart superieur, noemde het Sovjetcommunisme met zijn armoede en onderdrukking mislukt, voerde de bewapening op en droeg zo mede bij aan de ondergang van het Sovjetrijk. Dat bleek tóch van voorbijgaande aard. Wie was hier nu de grotere realist?

Reagan bracht nadrukkelijk de kracht van de democratische ideeën in stelling, en juist op dat punt zijn klassieke realisten al gauw bereid principes op te offeren in dienst van een vermeend hoger belang. Ook nu in Oekraïne. Als de oorlog lang gaat duren, het wegvallen van goedkoop Russisch gas de bodem slaat uit het Duitse en Europese groei- en welvaartsmodel en de pijngrens bij ons lager zal blijken te liggen dan in Rusland, dan vrees ik dat de 'realistische' druk zal toenemen om te komen tot een nieuwe modus vivendi met Poetin.

Dat zal gebeuren met de beste bedoelingen, maar het leidt er onvermijdelijk toe dat West-Europa opnieuw Oost-Europa laat barsten, net als in 1938 (München), 1939 (geen actie na aanval Hitler en Stalin op Polen) en 1945 (Jalta).

Daar waren destijds allemaal redenen voor, maar kap anno 2022 eens met deze reflex, voeg niet een nieuw schandjaar toe aan het historische patroon van verraad. Codificeer of legitimeer nimmer met halfbakken afspraken of akkoorden Poetins landjepik in Oekraïne. Wie omwille van het herstel van de vrede accepteert dat een democratisch en soeverein land wordt verscheurd, verliest meer dan hij wint.

Afgekort: de Oekraïeners winnen, of:

ATOOMBOMMEN!!!

Nog meer obsessie, en voor de duidelijkheid dit keer direct uit het Oude Testament (de Volkskrant, 11-07-2022, column door Arie Elshout):

Wat zou u doen als u moest kiezen tussen uw moeder en de gerechtigheid?

Zoals Abraham van zijn God moest kiezen tussen zijn kind of zijn God.
Hadden we al gemeld dat Joden, die dit verhaal in het centrum van hun cultuur hebben geplaatst, gestoord zijn?
De versie in de kop komt van een niet-genetisch verbonden geestverwant:

... Er zijn wel grenzen aan het pragmatisme waartoe de werkelijke wereld kan dwingen, maar die moeten van geval tot geval worden bepaald. Altijd is het ingewikkeld. Bekend is het verhaal van Albert Camus, de in Algerije geboren en opgegroeide Franse schrijver. Hij vond het streven van de Algerijnen zich los te maken van de Franse kolonisator gerechtvaardigd, maar keurde geweld af. Als onafhankelijkheidsstrijders bommen zouden gooien naar een tram in Algiers waarin zijn moeder zou kunnen zitten, zo zei hij, dan 'geef ik de voorkeur aan mijn moeder boven de gerechtigheid'. ...

Maar, zoals ook al vaak genoeg vermeld: het is een bepaalde genenschikking, en die kan ook willekeurig optreden.
Maar de origine en kennelijk belangrijkste bron wordt hier ook meteen duidelijk:

Als u dacht dat het Westen in Oekraïne helpt de democratie te verdedigen ...
Dat was de boodschap van Kenneth Roth van Human Rights Watch in een interview met de Volkskrant.

Joods.

... Het is een kwestie van hiërarchie aanbrengen in alle belangen en keuzes maken, hoe pijnlijk ook. Dat werk laten we graag aan politici over. Activisten, intellectuelen, commentatoren en columnisten hoeven nooit te marchanderen. Zij zijn, om Robert Kaplan te citeren, 'free of the burden of real-world bureaucratic responsibility, make choices in the abstract and treat morality as an inflexible absolute'.

Joods.
Geen andere geciteerden in dit artikel.
En natuurlijk ook aanwezig de erbij behorende onbeperkte hoeveelheden hypocrisie:

... Het Westen weigert te accepteren dat de autocraat Poetin een democratisch en soeverein land ontmantelt ...

Servië (Irak, Syrië, enzovoort) waren even democratisch en soeverein als Oekraïne.

... en dat internationale verdragen over de onschendbaarheid van grenzen worden vertrapt. ...

De grenzen van Servië waren ook onschendbaar.
En natuurlijk ook aanwezig de erbij behorende glasharde en hondsbrutale leugens:

... tegenspel bieden aan Russisch expansionisme ...

Het geen dus letterlijk precies omgekeerd moet worden.

Na een keertje iets anders zijn we weer terug op het oud nest (de Volkskrant, 05-09-2022, door Arie Elshout):

Het is te hopen voor Europa en voor de Russen zelf dat zo'n zeldzame Russische heerser als Gorbatsjov weer opduikt

... toen collega Bert Lanting en ik in 2009 tegenover Michaïl Gorbatsjov zaten in het Amsterdamse Amstel Hotel.

Jut en Jul (Lanting heeft zoals bekend slechts één enkele breincel).

... Vervolgens gaf Gorbatsjov vrijwel zonder slag of stoot alles weg wat in een grote oorlog gewonnen was, het hele Sovjetrijk.
Verbazingwekkend, vond John Lukacs, een eigenzinnige Hongaars-Amerikaanse historicus ...

Joods.

... Deze zomer las ik met twaalf jaar vertraging het boek Bloodlands van Timothy Snyder. ...

Het lijfboek, na het Oude Testament en de beurskoersen van Wall Street, van de Ruslandhaters, Joods en niet-Joods.

... De Amerikaanse historicus beschrijft hoe Hitler en Stalin tussen 1933 en 1945 14 miljoen mensen vermoordden in wat hij de Bloedlanden noemt, het gebied dat zich vanaf midden-Polen via Belarus, Oekraïne en de Baltische staten uitstrekt tot West-Rusland. ...

Hij was er zelf bij.
Snyder is een archetypisch voorbeeld van het natuurlijke gegeven dat een Joodse genenschikking ook door toeval tot stand kan komen

, in Snyder's geval zich zelfs uitstrekkende tot het uiterlijk (de Plasterk, Bernstein, Fischer variant).
Maar de werkelijkheid blijft toch maar plagen, achter in de geest:

... In het apologetenrepertoire is de Navo-uitbreiding inmiddels een vast nummer als zijnde de ware schuldige van Poetins aanval op Oekraïne, ook al gaven de Oekraïners geen enkele aanleiding en was er niets in het bondgenootschap dat duidde op offensieve plannen jegens Rusland. ...

Aan de formulering is af te lezen dat 'ie het zelf niet geloofd.
    In ieder geval trapt buiten het westen niemand er in.
    Vandaar het gebrek aan "solidariteit" met de westerse sancties, aldaar.
    Die zien gewoon de werkelijkheid:
    Het oprukken van de NAVO van Oder-Neisse naar Dnjepr.
    Het bloedig onderdrukken van Donbas-Russen.

Ook iets dat je heel vaak ziet bij Het Kwaad: ineens komen termen als "geweten" langs (de Volkskrant, 03-10-2022, door Arie Elshout):

... Geweten ... moreel besef ...

... moraliteitsspel ...kompas ... goed en kwaad ... moreel besef ... medeplichtig ...
    ... kosmische rechtvaardigheid ... goed en kwaad ...
    ... morele orde ... goed en kwaad ...
    ... goed en kwaad ... licht en duisternis ... het Geweten... goed en kwaad ...

Met dan natuurlijk ook dit soort spul:

God ...

... de God van Abraham ... God van alles ... schepper van licht maar ook van duisternis ...
    ... Saul Goodman... Saul ...
    ... Saul. ... Saul ...
    ... The New York Times. ... God ...
    ... God ...

En hier ook waar het vandaan komt:

... de woestijn ... een woestijn ...
    ... zandkleurige hoofdstad ... rotsige woestijn ...
    ... woestijngraf ...
    ... de woestijn
    ... de woestijn ...

Met zelfs een stukje waarheid, onbespied als ze zich waren:

... Thomas Mann heeft het beschreven: hoe een woestijndemon de God van Abraham werd, hoe deze oervader hem ontdekte en uitdacht tot die ene God van alles, goed en tegelijk vreeswekkend, schepper van licht maar ook van duisternis, en ongenaakbaar in de beproevingen die hij oplegt, gelijk het landschap waaruit hij voortkwam. ...

En nog een stukje:

... Hoofdpersonen zijn de tobberige scheikundeleraar Walter White en de vermakelijke maar louche advocaat Saul Goodman. Zij raken op het slechte pad ('breaking bad') ...

En nog een stukje:

... Op een zeker moment is er alleen nog maar Saul. Onder valse naam is hij uitgeweken naar het noorden, naar Omaha, Nebraska, van de woestijn naar de sneeuw. Hij is onverminderd ingenieus in zijn oplichterspraktijken, maar is niet meer zo om te lachen, heeft iets grimmigs gekregen. ...

En hoe komt Saul Elshout, oh nee: Arie White, op deze diepe ontboezemingen?
Hoe anders:

... bestaat aan het einde God nog, of op zijn minst zijn seculiere residu: het Geweten? Of overwint de nihilistische leegte, en is dat dan een vooruitblik naar een onbestemde Poetineske wereld waarin het recht van de sterkste/slimste overheerst en geen algemeen geaccepteerd onderscheid meer bestaat tussen goed en kwaad, tussen waar en onwaar?

En laat dat 'recht van de sterkste/slimste' nou precies de wereld van Saul en zijn talloze gedaantes, waaronder A. Grunberg

, zijn ...
Oh, en denk bij dat Saul en drugs nog even aan de Sacklers ...

In het atoombommen gooiende Amerika hebben de SSS-Rijk aanvoerders bij monde van hun seniele lakei Biden weer eens gedreigd met het gooien van atoombommen. Drie keer raden waar Atoombommen Arie het over gaat hebben (de Volkskrant, 17-10-2022, door Arie Elshout):

... Poetin ... Russische kernwapenarsenalen ...

... atoombommen ... kernaanval ... atoomwapen ... allesvernietigende kernoorlog ... afschrikwekkend ...
    ... Kernoorlogen ... kernwapens ... Vladimir Poetin ... nucleaire escalatie ... nucleair avonturisme ...
    Poetin ... nationalistische haviken ... waanideeën ... Groot-Rusland ...
    ... Poetin ... nucleaire taboe ... tactisch kernwapen ...
    ... Poetin ... atoomwapen ... apocalyptische gevolgen ...
    ... kernwapens ... allesvernietigende kernoorlog ... nucleair armageddon ...
    ... kernwapen ... nucleaire apocalyps ... Kremlin ... kernwapens ... Poetin-kliek ...
    ... Poetin ... kernwapen ... Poetin ... afschrikking ...
    ... kernaanval ... atoomwapens ... Poetin ... kernwapenarsenalen ...

En bij wie is Atoombommen Arie langsgegaan voor deze goede raad:

... hoorde ik ooit Martin van Creveld betogen ...

De atoombommen-gooiende Jood

uit bezet Palestina, die openlijk verklaard heeft dat de Joodse atoombommen bedoeld zijn om op Europa te gooien als de Joodse bezetting van Palestina omver geworpen dreigt te worden.
En dat die atoombommen gegooid moeten worden, betoogt A.A. nog maar eens een keertje:

... De Oekraïners moeten hun offensief doorzetten, de Navo moet de wapenhulp opvoeren, territoriale concessies moeten worden vermeden ...

En als die territoriale concessies er alsnog dreigen komen, dan rest er dus maar één ding:

ATOOMBOMMEN!!!

En daar is de volgende in het feuilleton van ATOOMBOMMEN!!! Arie (de Volkskrant, 14-11-2022, column door Arie Elshout):

In Poetins totale oorlog is iedereen doelwit. Ook wij in het Westen

Gevolgd door weer een hele column gevuld met wat de Engelsen "blustering"

noemen:

blustering
/ˈblʌstərɪŋ/
Learn to pronounce
adjective
adjective: blustering

1.
(of a storm, wind, or rain) blowing or beating fiercely and noisily.
"a strong, blustering gale"
2.
talking in a loud, aggressive, or indignant way with little effect.
"a blustering bully"

In de tweede betekenis, natuurlijk.
En dat begint dus al in de kop: er is op geen enkele manier sprake van een totale oorlog. En: het Westene is geen doelwit.
En zo gaat het maar door:

... Van begin af aan waren er Russische bombardementen op burgerdoelen, speeltuinen en theaters incluis. ...

Van het begin af aan was er geen enkel bewijs dat er sprake was van burgerdoelen, alleen van militaire doelen, waarbij soms ook burgerslachtoffers vielen omdat de Oekraïeners vochten onder dekking van de burgerbevolking.

... sinds kort worden er ook systematisch aanvallen uitgevoerd op het stroomnet en de watervoorziening ...

Als reactie op Oekraïense aanvallen op Russische infrastrustuur op de Krim.

... Poetin strijdt op het slagveld tegen Oekraïense militairen, maar ook tegen hun vrouwen, kinderen en grootouders thuis. ...

Bluster, bluster.

... Het kernwapen houdt hij nog op zak, verder lijkt voor hem alles geoorloofd ...

Bluster, bluster.

... Meer dan ooit zal hij Oekraïne willen laten janken ...

Bluster, bluster.

... tot in elke stad, elk dorp, elke straat, elke woning. ...

Bluster, bluster.

... Totale oorlog. ...

Bluster, bluster.

... Alles grijpt Poetin aan om de machine weer vooruit te krijgen. ...

Bluster, bluster.

.... Hij laat Iraanse drones aanrukken om de Oekraïense bevolking te pijnigen ...

Bluster, bluster.

... draait driftig aan de hendel van het drieloops gas-, graan- en migrantenwapen om de westerse bevolkingen te raken. ...

Bluster, bluster.

... De oorlog is totaal, alles is doelwit. ...

Bluster, bluster.

... Ook wij, burgers in het Westen, we zijn het derde front voor Poetin. ...

Bluster, bluster.
De man is gecertificeerd gestoord.
Hij ziet en volgt wanen:

... Kijk naar de verdachte Russische activiteit rond de Noorse olie- en gasinstallaties ...

Pure wanen van de Noren.

... naar de mysterieuze aanslagen op de Nordstream-gaspijpleidingen. ...

Gedaan door één van de westerse mogendheden.

... Kijk naar alle onzekerheid die er wordt gezaaid, naar de geëxplodeerde energierekeningen, de gestegen prijzen voor de boodschappen, de inflatie. ...

Gedaan door de westerse landen met hun economische sancties.

... Kijk naar de regeringen die zich in alle begrotingsbochten wringen om compensatie te bieden en waarschuwen dat ze dit niet lang kunnen volhouden.

En in ditzelfde rijtje economische zaken weer ineens:

... Kijk naar hoe de Russische terreur tegen de Oekraïense bevolking een nieuwe ontwrichtende exodus kan ontketenen. ...

Pure waanzin.

... Poetin wil ook Europa en Amerika laten janken. ...

Pure taal van een waanzinnige.
Gevolgd door nog twee alinea's DSM-V maar we hadden er genoeg van.

Het nieuwe jaar is aanleiding voor een zeer inzichtelijke blik van wat hoger boven het speelveld (de Volkskrant, 09-01-2023, column door Arie Elshout):

Liberale democratieën zijn verwikkeld in een krachtmeting met autocratische regimes in Rusland, Iran en China

Oftewel:

Neoliberale elitocratieën zijn verwikkeld in een krachtmeting met niet-elitocratische regimes in Rusland, Iran en China

Of:

Het Rijk van Sackler, Sachs en Soros verwikkeld in een krachtmeting met Rusland, Iran en China die ze willen veroveren

Of:

De Geld- en Woordterroristen van het Oude Testament strijden tegen de Beschaving

Dat laatste naar het item dat naar lezing van bovenstaande werd toegevoegd aan In het kort, deel 2

.
De bronnen genoemd in de inhoud:

...    Defensiespecialist Fred Kaplan wijst er in het Amerikaanse webmagazine Slate op,...
    ... legde de Amerikaanse politicoloog Gene Sharp me eens ui ...
    ... is dat onwaarschijnlijk, zeggen experts tegen Kaplan. ...

Kaplan: Joods.
A. Elshout is het genus "hofvleier", zo treffend beschreven hier

. Het hof is Het Hof van Het Kwaad.

En daar hoort dit bij (de Volkskrant, 06-02-2023, door Arie Elshout):

Gelukkig heeft Scholz nu besloten Poetin te trotseren. Maar de Duits-Russische verhouding blijft een ingewikkelde

En dit:

... De twee grootste mogendheden op Euraziatische landmassa delen een lange geschiedenis van aantrekken en afstoten. ...

Niveau één en twee van smeerlapperij, gezien wat mogendheid één op het grondgebied van mogendheid twee heeft uitgehaald.
Dit alleen al is voldoende voor een rollend kopje ...

't Is toch ... (de Volkskrant, 20-02-2023, column door Arie Elshout):

... Oekraïners ...

... aanval op Oekraïne,... Kyiv... Oekraïense president ...
    ... Oekraïners ....
    ... Oekraïners ...
    ... Oekraïne ...
    ... Oekraïners ...

... zo'n genoegen dat 't oorlog is ...
Hoef je niet na te denken waar je nu weer eens over moet schrijven ...

Volgende aflevering (de Volkskrant, 06-03-2023, door Arie Elshout):

... het Westen ...

Het Westen ... wij westerlingen .... Het Westen ...
    ... het Westen ... westerlingen ...
    ... Het Westen ... niet-westerse wereld ...
    ... westerse... niet-westerse invloed ...
    ... westerse bemoeienis ...
    ...Westerse militairen ...
.   ... het Westen ... westerse protesten ... westerse invloed ...
    ... het Westen ...

Eén grote stroom leugens.
De werkelijkheid:

... Amerika ...

Amerika ... Amerikanen .... Amerika ...
    ... Amerika ... Amerikanen ...
    ... Amerika ... niet-Amerikaanse wereld ...
    ... Amerikaans... niet-Amerikaanse invloed ...
    ... Amerikaanse bemoeienis ...
    ... Amerikaanse militairen ...
.   ... Amerika ... Amerikaanse protesten ... Amerikaanse invloed ...
    ... Amerika ...

Bijvoorbeeld:

... Westerse militairen waagden en gaven hun leven ... in Afghanistan ...

... ter bestrijding van de Russische invloed aldaar.

... Westerse militairen waagden en gaven hun leven ... bij nationbuildingsmissies ... en Irak...

... bij de oorlog van de Joden Perle, Wolfowitz en consorten

tegen "Ruslandvriend" Saddam Hoessein.

... Westerse militairen ... bombardeerden in de jaren negentig 'witte' Serviërs ...

... is:

... Amerikaanse militairen ... bombardeerden in de jaren negentig 'witte' Serviërs ...

En:

...'witte' Serviërs ter bescherming van moslims in Bosnië en Kosovo.

... is ...

... uit Russenhaat van de Oost-Europees-Amerikaanse jodin Madeline Albright.

En als je het geheel leest:

Het worden twee spannende jaren voor het Westen. We kunnen daarin meer verliezen dan ons lief is

Het Westen staat met raad en daad een land bij dat in zijn voortbestaan wordt bedreigd. Het verdient daarvoor alle lof, zou je zeggen. Toch vindt niet iedereen dat. In de rest van de wereld worden wij westerlingen gewantrouwd en weigert men stelling te nemen tegen agressor Rusland. Het Westen heeft aan kracht ingeboet, is de conclusie van een onderzoek van de denktank European Council on Foreign Relations (ECFR).

Sommigen zullen zich daarover verkneukelen, ook in het Westen zelf, want dat heeft nooit te klagen gehad over kritiek van binnenuit. De laatste jaren lijkt zelfs de hele wereldgeschiedenis te worden gereduceerd tot één groot requisitoir, tot één lange aanklacht tegen wat westerlingen in het verleden anderen hebben aangedaan. Kolonialisme, slavernij, kunstroof, kapitalisme, klimaatverandering - belastend materiaal in overvloed, bezaaid met onze vingerafdrukken en dna-sporen. De bewustwordingsmachine draait op volle toeren, er wordt rekenschap afgelegd, er zijn excuses, allemaal even pijnlijk als noodzakelijk.

Maar we moeten ook niet overdrijven. Schiet niet door in het weg-met-ons-sentiment. Gooi het kind niet met het badwater weg. Het Westen staat ook voor veel dingen die ons dierbaar zijn, die we niet zouden willen missen en ook graag anderen zouden gunnen. De democratische cultuur van tegenspraak, tegenmacht, zelfreflectie en zelfkritiek bijvoorbeeld, hoe chaotisch, knetterend en masochistisch het er soms ook aan toegaat. Zet haar af tegen de onderdrukkende praktijken in de niet-westerse wereld en zij krijgt reliëf als iets wat we moeten koesteren en uitdragen.

Dat de westerse invloed afneemt, was al langer duidelijk. De vraag is of de mensheid daar beter van wordt. Ik denk van niet. Zo las ik verscholen in een Volkskrant-artikel over het bezoek van de dictator van Belarus aan China de volgende zin: 'Ook heeft Belarus Chinese hightech-surveillancesystemen om de bevolking in de gaten te houden.' Zo ziet Chinese oftewel niet-westerse invloed er dus uit. Arm Belarussisch volk.

Voorts zie ik tal van ongerijmdheden. Vanuit een 'postkoloniaal perspectief' wantrouwen burgers in Azië, Afrika of Zuid-Amerika westerse bemoeienis, las ik in deze krant in een stuk over het ECFR-onderzoek. Die argwaan is begrijpelijk en plausibel. Maar die geloofwaardigheid verdampt als men in die contreien wel moeite heeft met voormalige kolonisatoren maar geen stelling neemt tegen eigentijdse imperialisten als Poetin.

In de categorie onzin belanden we met de Indiase schrijfster Arundhati Roy. Zij vergeleek in The New York Times de raketten op Oekraïne met de bommen op Bagdad: 'Als bruine en zwarte mensen worden gebombardeerd en een shock-and-awebehandeling krijgen, maakt het niet uit, maar bij witte mensen ligt dat kennelijk anders'. Dit is te simplistisch en schematisch gedacht. Westerse militairen waagden en gaven hun leven voor bruine en zwarte mensen bij de bevrijding van Koeweit (1991) en bij nationbuildingsmissies in Afghanistan en Irak (2001-2021). En zij bombardeerden in de jaren negentig 'witte' Serviërs ter bescherming van moslims in Bosnië en Kosovo. Je kunt over alles wel een kleurenfilter leggen, maar het schiet niet op als die fungeert als oogklep.

De EU-buitenlandchef, de Spanjaard Josep Borrell, bestrijdt het verwijt dat Europa zich meer bekommert om Oekraïne dan om de rest van de wereld omdat dit land zo dichtbij is. De EU geeft, zei hij pas, in de wereld het meest uit aan ontwikkelings- en noodhulp en aan klimaatsteun.

Kritiek op het Westen mag en moet als dat nodig is, maar neem het goede dat er tegenover staat niet voor lief. Het wordt bedreigd, van buitenaf en van binnenuit. Saoedi-Arabië is in beeld als sponsor of organisator van het WK-voetbal voor clubs, vrouwen en mannen. Velen hier zijn daar niet gelukkig mee, maar de vrees is nu al dat westerse protesten waarschijnlijk zullen worden weggestemd in de Fifa, de wereldvoetbalbond. Nogmaals: zo ziet slinkende westerse invloed er in de praktijk dus uit.

En het kan nog erger. We staan op de drempel van twee uiterst spannende jaren. De campagne voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2024 begint. Mocht Donald Trump worden herkozen, dan kan dat het einde betekenen van Oekraïne maar ook van het Westen als democratisch blok. Een oude menselijke wet zal dan in werking treden, ben ik bang: pas als iets er niet meer is, beseffen we wat we hebben verloren.

... gelooft 'ie het nog allemaal ook.

Het is niet alleen zo dat de gestoordheden zelden alleen komen, het is zo dat de gestoordheden gewoonlijk met z'n alle tegelijk komen (de Volkskrant, 03-04-2023, column door Arie Elshout):

Mocht het niet lukken Donald Trump te stoppen, dan zal ik wakker liggen van de mogelijke gevolgen

... Wat houdt je 's nachts uit je slaap, vroeg ik tien jaar geleden een hoge Amerikaanse militair. Hij noemde een buitenlandse vijand. Inmiddels vrees ik dat het grootste gevaar voor Amerika niet van buitenaf komt maar van binnenuit, van Trump. De komende twee jaar wordt het heel spannend of kan worden voorkomen dat hij weer president wordt. Mocht het niet lukken hem te stoppen, dan zal ik wakker liggen van de mogelijke gevolgen. ...

Want ...

... Trump moet zich nu in New York verantwoorden voor het betalen van zwijggeld aan pornoactrice Stormy Daniels. Daarnaast wordt hij mogelijk aangeklaagd voor twee veel zwaardere vergrijpen: een poging de uitslag van de presidentsverkiezingen van 2020 in de staat Georgia te vervalsen en het aanzetten tot de bestorming van het Capitool op 6 januari 2021. ...

... en dat heeft 'ie natuurlijk allemaal helemaal zelf geregeld.
Oh nee ... :

... Trump moet zich nu in New York verantwoorden voor het betalen van zwijggeld aan pornoactrice Stormy Daniels. ...

... , dat waren de Democraten en joden/joodsisten in New York.
Wat iedereen kan zien ...

... wat hij ziet als een politieke vervolging door het links-liberale establishment.. ...

... als wat het is: politieke vervolging door het links-liberale establishment.
Door de joden/joodsisten uit Jew(ish) York.
Want dat is ... :

... als een vampier die na eenmaal maagdenbloed te hebben geproefd niet meer van ophouden weet. ...

... zoals bewezen door de bloeddorstige en Oudtestamentische hetze tegen Trump
En wat is A. Elshout?

... Deze politieke pyromaan en Poetin-vriend ... een existentieel gevaar voor de Amerikaanse democratie, Europa, de Navo en Oekraïne. ...

A. Elshout is een randdebiele complotdenker.
Uit het kamp waar je ook de ploerten en psychopaten treft

.

A. Elshout toont zich weer een trouw volgeling van de Joodse complotdenkers (de Volkskrant, 12-06-2023, column door Arie Elshout)

Argwaan is gezond, maar als gevangene van je achterdocht belazer je vooral jezelf

Dit is een tijd vol achterdocht. ...
In Nederland is er Arnold Karskens van de omroep Ongehoord Nederland. Ook hij zet zich af tegen de gevestigde orde in politiek en media. Volkskrant-journalist Kustaw Bessems vroeg zich vorig jaar af hoe deze man, met wie hij bij de krant De Pers werkte, in de extreemrechtse hoek kon belanden. ...

Tja die, Karskens heeft anti-globalistisch/-joodsistisch/-Joodse meningen, en daar loopt de globalistisch/-joodsistisch/-Joodse K. Bessems natuurlijk tegen te hoop, waar de globalistisch/-joodsistisch/-goys-Joodse A. Elshout vervolg aan geeft.
Een jarenlang verblijf in Jew York, Groot-Israël gaat je niet in je kouwe kleren zitten ...
Dus maar eens wat exercities in het Joods redeneren:

... Regeringen, instituties, rechters, wetenschappers, bedrijven, media - ze ontmoeten veel wantrouwen. ...

Het verabsoluteren in het "Alles op één hoop gooien". Vervolgens kies je er eentje uit die je helemaal niet of helemaal wel bevalt, en dat verklaar je van toepassing op allemaal. Ook wel genaamd de "sandwich"

.
    "Wetenschap wordt onterecht bekritiseerd, dus regeringen worden onterecht bekritiseerd".
    Of dichter bij huis: "Wetenschap wordt onterecht bekritiseerd, dus media worden onterecht bekritiseerd".
    En nog een variant:

... Complotdenkers, rechts-extremisten, coronawappies, Poetin-apologeten en anti-overheidsactivisten ...

... , en kies hier zelf uit welke het meest niet deugt in welk opzicht en pas dat toe op alle andere.
En in vervolg op de Joodse columnist, die het specifiek gemunt had op tegenstanders van globalisme, joodsisme en Joodsheid:

... Tucker Carlson ... Arnold Karskens ... Steve Bannon ...

... , met "Tucker Carlson deugt niet (alinea 4, 6, 9), Steve Bannon deugt niet (alinea 7), dus Arnold Karskens deugt ook niet".
    Simpel, hè ...
    Toch stinkt het overgrote deel van de bevolking er in, anders was het hoofdkantoor van de Volkskrant allang platgebrand.
    Symbolisch uitgedrukt.
    A. Elshout in zijn aanhef:

Dit is een tijd vol achterdocht. ...

Ja, zal je de donder halen, is de populistische uitdrukking.
    De werkelijkheid is dat die argwaan volstrekt onvoldoende is, in variabele mate voor de hier, in het kader van de retorische leugens, op één hoop gegooide deelgroepen.
    Zonder argwaan lees je die kop en aanheffende zin en denkt: "Daar zit wat in", en met wat argwaan zie je onmiddellijk: "Dit is een betoog puur uit eigenbelang".
    Het belang van de elite.
    Al schrijvende bedacht: vermoedelijk is dit na Ad hominum wel de tweede meest gebruikte retorische truc: het zwart-wit-maken en zijn varianten - en tevens de meest Joodse want het is hetzelfde als verabsoluteren.
    Geleer bijvoorbeeld hier:

... Volkskrant-journalist Kustaw Bessems vroeg zich vorig jaar af hoe deze man, met wie hij bij de krant De Pers werkte, in de extreemrechtse hoek kon belanden. ...

Het Joodse zwart-wit maken van de Joodse K. Bessems.
De werkelijkheid is, zoals "altijd", precies andersom:

Deze redactie vraagt zich af hoe De Pers-journalist Kustaw Bessems, van wie er destijds realistische artikelen verschenen, in de extreem-globalistische/-joodsistische/-Joodse hoek kon belanden.

Maar die verklaring is dus al gegeven ("Het bloed kruipt ... ").
    En die voor het geval van A. Elshout idem..

Weet u wie Hunter Biden is?
    U kunt er naar raden dat, gezien de vraag alhier, hij vermoedelijk iets met Amerikaans president Joe Biden te maken heeft, maar verder niet zo veel.
    Als u Volkskrant-lezer bent en nogal eenkennig qua mediaconsumptie.
    Mensen met een ietwat wijdere belangstelling weten dat Hunter Biden inderdaad de "no good" zoon van Joe is, en wel "no good"in redelijk ruime mate.
    Vertelt A. Elshout nu ook aan de Volkskrant-lezertjes (de Volkskrant, 18-09-2023, column door Arie Elshout, journalist):

Bidens vaderliefde ...

Vaders en zonen - het is soms een stekelige combinatie in de politiek. Dat weet de Amerikaanse president Joe Biden inmiddels ook. ...
Het zorgenkind van 53 was verslaafd aan drank en crack, gaf kapitalen uit aan prostituees, maakte een kind bij een ontmoeting die hij zegt zich niet meer te herinneren, en wordt ervan beticht buitenlandse zakenpartners tegen betaling toegang te hebben beloofd tot zijn vader. Donderdag werd hij aangeklaagd voor illegaal wapenbezit. ...

Een kleinigheidje vergeleken met waar hij nog meer van verdacht wordt - dat wapenbezit was illegaal omdat hij bij de koop ervan de verplichte "Ben niet aan drugs verslaafd"- verklaring tekende terwijl hij wel degelijk verslaafd was - ook hier zie je dus meteen weer de minimale versie.

... De Republikeinen en rechtse media grijpen Hunters strapatsen aan ...

Kijk zelf even elders, hè ... De waslijst omschrijven met 'strapatsen' is zoiets als Osama Bin Laden vergelijken met Pietje Bell.
Dan maken we de zin af ... :

... De Republikeinen en rechtse media grijpen Hunters strapatsen aan om de familie-Biden af te schilderen als een misdaadsyndicaat, bijeengehouden door nepotisme en corruptie. ...

... , en dan hebben we weer zo'n ...

... moment.
    Hoe kan iemand het uit zijn pen krijgen ...
    Na wat er allemaal door Democraten en linkse media (bijna alle, dus) richting Donald Trump is geslingerd ...
    Zonder één enkele basis in werkelijkheid of wet ...
    Dan moet je toch volledig gestoord zijn, hè, om dat niet te zien ...

Een beetje afstand doet soms wonderen. A. Elshout is Joods noch islamiet, en kan ineens wel een paar bomen van het bos onderscheiden.
Niet allemaal, natuurlijk ...
Het onderwerp: de succesvolle aanval van Hamas op Israël van 7 oktober (de Volkskrant, 30-10-2023, column door Arie Elshout):

Doden Gaza zijn in het ... strijdplan van Hamas ingecalculeerd als kanonnenvoer en schaakstukken

Natuurlijk weet A. Elshout helemaal nul komma niets van het strijdplan van Hamas, maar volgt gewoon de wegen der logica die deze redactie ook volgde bij de reactie op de vraag in sociale kring of Hamas honderdduizend eigen doden ingecalculeerd had en zo nee of ze het dan ook hadden gedaan.
    "Natuurlijk wel", was de reactie van de redactie op beide vragen.
    De uitdrukking zegt "Je kunt geen ei bakken zonder de schaal te breken", en hier is dat het geval in extrema.
    Het ei is het eigendomsrecht op de grond van Palestina, en ze, de Palestijnen, waren bezig dat te verliezen door de slijtage van de tijd en de steeds succesvollere pogingen van Het Rijk van Sachler, Sachs, en Soros, Wall Street, New York om de Arabische elite los te weken van de Palestijnen.
    Dat laatste is op zijn minst een decennium in de ijskast verdwenen, aangezien de Arabische massa's nog steeds volledig achter de Palestijnen staan.
    De Arabische massa's hebben geen last van de sofisterijen waarmee de aanhangers van Joodse zaak die zaak verdedigen.
    Zoals deze:

... het cynische strijdplan van Hamas ...

Het strijdplan van Hamas is niet half zo cynisch als dat van de Joden die vanaf 1945 een uitroeiingsoorlog tegen de Palestijnen voeren onder dekking van "DE HOLOCAUST!!!".
Dat Nederland na de oorlog Indië terug wilde (van de Japanners) was en is hartstikke FOUT!!!, dat de Joden na de oorlog Palestina "terug wilden" van de Palestijnen was en is hartstikke GOED!!!.
Nog wat verdere plaatsbepaling:

... Hamas ... haar aangerichte ... slachtpartij onder Joodse burgers op Zwarte Zaterdag.

Puur Joods.
De eerdere slachtpartijen waren door Israëlische Joden jegens Palestijnen.
Kijk maar:

... Hamas ... ... wist dat Israël ... zou reageren ... met vuur en staal. Zij wist dat daarbij burgers in Gaza om het leven zouden komen. ...

Zoals altijd. In totaal tienduizenden.
Andere pro-Joodse retorische truc:

... Er is echter maar één partij die aangesproken wordt op de plicht het humanitaire oorlogsrecht na te leven: Israël. ...
... behoort Israël zich te houden aan de humanitaire oorlogsregels. ... een irreguliere strijdmacht die zich helemaal niets aantrekt van het oorlogsrecht ...
... Israëlische oorlogshandelingen ...

Het is gewone oorlog tussen landen waarvoor een, natuurlijk sowieso al niet bestaand, oorlogsrecht zou gelden.
    Dit is een burgeroorlog, met twee partijen: Palestijnen en Joden.
    Er zijn geen burgers en soldaten meer.
    Er zijn Palestijnen en Joden, en beide zijn logisch doelwit van de ander.
    Het eindeloze gepraat over ...

... slachtpartij onder Joodse burgers ... burgers in Gaza ... burgerdoden in Gaza ...
... een tegenstander die zich bij wijze van (guerrilla-)tactiek als 'een vis in het water' mengt onder de Gaza-bevolking. Zij opereren vanuit woningen en civiele gebouwen, dragen veelal burgerkleding en rijden in gewone auto's. ...
    ... verschansen in een ziekenhuis of een woning ... de burgerdoden ...
    ... burgers gebruikt ...
    ... de betreurde burgerdoden in Gaza ...

... burgers is de volgende Joodse retorische truc.
Maar A. Elshout heeft dus wel gelijk met dit:

... De Israëliërs voeren hun aanvallen op doelen in Gaza steeds verder op... maar daarmee raken ze politiek steeds meer in het defensief. De wereldopinie is kritisch en zelfs westerse bondgenoten zijn hun aanvankelijke steun gaan omkleden met oproepen tot zelfbeheersing en wijsheid. ...
Precies zoals Hamas het heeft gewild ... Zij wist dat Israël ... zou reageren... met vuur en staal. Zij wist dat daarbij burgers in Gaza om het leven zouden komen. Zij wist dat dit tot woede tegen Israël zou leiden onder de Arabische massa's en elders in de wereld. Zij wist dat het vanaf dag twee steeds minder zou gaan over ... Hamas ... en steeds meer over de Israëlische bombardementen en bezetting. Zij wist dit allemaal van tevoren en wilde dit ook. ...

Maar natuurlijk.
    Je kunt geen ei bakken zonder de schaal te breken.
    Israël is iets dat bestaat op bezet Palestijns gebied, en iedereen weet het.
    Men reageert alleen anders.
    Grosso modo afhankelijk of men nu Joods of westers is, of Palestijns of niet-westers.
    Die zogenaamde "Israël-kritische geluiden" in het westen waarover nu zo hard gekrijst wordt dat God de ramen van het hemelse paleis weer heeft laten sluiten, is niets meer dan gepraat voor de bühne.
    Als het puntje bij paaltje komt, kiest men voor het bestaan van Israël, en uit het bestaan van Israël vloeien onontkoombaar alle gevolgen voort als de huidige.

Arie Elshout luidt het nieuwe jaar in met het belangrijkste probleem dat ons dit jaar en de rest van de tijd zal bezig houden (de Volkskrant, 08-01-2024, column door Arie Elshout):

... de Joden ...

Aanleiding:

Een jaar geleden, vlak voor een etentje ter ere van mijn afscheid als Volkskrant-redacteur, kreeg ik van mijn vriend en collega Bert Lanting iets in mijn hand gedrukt. Iets zwaars en lijvigs. Bij het uitpakken explodeerden felle kleuren in mijn gezicht. Het was de overweldigende omslag van het niet minder overweldigende The World. A Family History, een geschiedenis van de mensheid van de hand van de Britse historicus Simon Sebag Montefiore. ...

Nu is die Montefiori misschien Brits, en misschien ook wel bezig met de geschiedenis, maar dat dan, zoals de titel al zegt, vanuit het oogpunt van zijn familie, en dat is de eerste in de reeks die verder gaat met clan, stam en etnie

. Dus eerst maar eens even voorstellen (wikipedia.org, opgeslagen 08-01-2024,

Simon Sebag Montefiore

Simon Jonathan Sebag Montefiore (/ˌsaɪmən ˌsiːbæɡ ˌmɒntɪfiˈɔːri/; born 27 June 1965) is a British historian, television presenter and author of popular history books and novels,[1][2] including Stalin: The Court of the Red Tsar (2003), Jerusalem: The Biography (2011), The Romanovs 1613–1918 (2016), and The World: A Family History of Humanity (2022), among others.

Early life

Simon Sebag Montefiore was born in London. His father was psychotherapist Stephen Eric Sebag Montefiore (1926–2014), a great-grandson of the banker Sir Joseph Sebag-Montefiore, the nephew and heir of the wealthy philanthropist Sir Moses Montefiore.[3]
Simon's mother was Phyllis April Jaffé (1927–2019) from the Lithuanian branch of the Jaffe family. Her parents fled the Russian Empire at the beginning of the 20th century. ...

Dus die Montefiore schrijft boeken over Rusland, en zijn laatste wordt door de rabiate Ruslandhater B. Lanting gegeven aan een collega.
    En die Montefiore is dus hartstikke Joods, en Joden zijn bijna zonder uitzondering fervente tot rabiate Ruslandhaters.
    En dan is 'ie ook nog historicus die boeken schrijft over Rusland, en alle Joodse historici die boeken schrijven over Rusland behoren tot de meest fervente onder de rabiate Ruslandhaters.
    Maar dat Ruslandhaten komt dus allemaal door dit:

...    Zo besefte ik ineens dat het Midden-Oosten, gelegen op het snijvlak van drie continenten (Europa, Azië en Afrika) al duizenden jaren de plek is waar de tektonische platen van de geopolitiek over elkaar heen schuren. Europeanen, Perzen, Arabieren, Turken, Mongolen, Russen hebben elkaar daar voortdurend bestreden.
     Alexander de Grote (356-323 v. Chr.) drong vanuit Griekenland door tot diep in wat nu Iran en India is. En: 'Op de weg naar Egypte slachtte hij iedere persoon af in Gaza', schrijft Montefiore. ...
    Dat geldt ook voor de strijdmethoden. Verkrachting was een vast onderdeel van de oorlogvoering bij de Mongoolse krijgers van Dzjengis Khan, zij zagen het als het recht van de veroveraar. Dan spreken we over de tijd rond 1200. ...
    ... In de Franse Revolutie stierven duizenden edelen onder de guillotine. ...
    ... Een Russische tsaar liet een tegenstander aan het spit roosteren. ...

Die laatste was dan wel kennelijk geen Jood, maar het zou een Jood geweest hebben kunnen zijn.
Allemaal dus redenen voor een noodkreet aan het einde

... Het antisemitisme laait nu weer op. ...

Want ...

... Montefiore schrijft hoe in 1096 een bloedbad werd aangericht onder Joden in de Duitse steden Trier, Mainz en Speyer. Hij noemt dat 'de eerste uitbraak van anti-Joods racisme dat zich als een bacterie zou verspreiden in de Europese cultuur'. ...

Maar als je daar even bij stilstaat, is dat toch eigenlijk vreemd, hè ... Al sinds 1096 werden Joden overal in Europa achter elkaar bloedig vermoord.
    En toch zijn er nog steeds Joden in Europa.
    Dat moet er toch een sterke tegenkracht geweest zijn om ze hier te houden, en dat waren geen mannen aan de grens met kruisbogen.
    Nee, die tegenkracht is natuurlijk wat materiëler en sociologischer van aard.
    In Europa viel wat te halen.
    En in Europa valt nog steeds wat te halen.
    Zie ...

... the banker Sir Joseph Sebag-Montefiore, the nephew and heir of the wealthy philanthropist Sir Moses Montefiore.[3] ...

... oftewel: in Europa viel en valt heel veel te halen.
    Voor Joden.
    Zonder verdere omhaal: die periodes van vervolging waren intermezzo's tussen veel langere periodes waarin Joden profiteerden van Europa oftewel parasiteerden op Europa.
    Vandaar die vervolging en vandaar dat ze bleven.
    En, ja, ...

... Het antisemitisme laait nu weer op. Zodanig dat me de angst bekruipt dat het wachten is op het moment dat Europa de Joden weer zal verraden. Ook dit verhaal wil maar niet eindigen.

... dat ziet Arie ook. Alleen met een wat vervormende bril op.
    Een sterk vervormende bril op.
    De actuele antisemitische dreiging in Europa?
    Die komt van de moslims

.
Maar daarover geen woord, natuurlijk. van A. Elshout.
Want zelfs Joden zelf willen niet wijzen naar moslims als oorzaak van antisemitisme, want wie dat wel doet, mag genieten van de haat van Joden (Volkskrant.nl, 07-01-2024, door Thomas von der Dunk, cultuurhistoricus,

Nooit heeft de Tweede Kamer zichzelf zozeer besmeurd als door de verkiezing van Bosma

... Bosma is woordvoerder van een dictatoriaal geleide eenmanspartij, waarvan de leider geen tegenspraak duldt, een hetze tegen moslims voert ...

Tja, en dat is de enig vermelde inhoudelijke reden voor dit soort dingen:

... moreel gezag ... de wel fatsoenlijk gebleven helft van Nederland ...
    ... een evidente vijand van de democratie ... in 1933 ... de NSDAP ...
    ... morele lading ... democratisch ethos ... halve fascist ...
   ... Wilders ... Trump ... indertijd eveneens bij Hitler.
    ... staatkundig vandalisme ...
    ... verloedering die Wilders’ verkiezingszege teweeg heeft gebracht ...

Enzovoort, zie hier

.
    Wat een gorigheid...
    De barbarij van de islam wordt verweten aan haar tegenstanders ...
     En je dan afvragen waarom Joden zo vervolgd worden, over de hele wereld.
     En er voor waarschuwen ...

De dubbele standaard aangaande de Joden in Palestina doet buiten het totaal myope Amerika en het half-myope Europa zijn invloed gelden (de Volkskrant, 22-01-2024, column door Arie Elshout):

Het Westen is niet perfect ...

... Het Westen trekt momenteel als een magneet kritiek aan.

En u voelt hem al komen, in die kop, hè ...

... maar ...

En de rest kunt u zelf invullen:

... Ruslands oorlog tegen Oekraïne
    ... China ... Rusland ... Iran ... Noord-Korea ... aanvalsoorlog ... kanonnenvoer ... novitsjok-zenuwgas ... Rocket Man ...
    ... Houthi's ... Houthi's ...
    ... Hamas ...

Maar ja, dat is allemaal niet zo moeilijk als je jarenlang ingekwartierd bent geweest bij Goldman Sachs, Wall Street, New York, Groot-Israël.
En oh ja: A. Elshout reproduceert trouw de propagandaleugens van zijn bazen:

... Dat Israël hard terugslaat tegen een vijand die zich doelbewust verschanst in een dichtbevolkt gebied, is duidelijk. ...

Dat de Joden in Palestina die zich Israël noemen zich doelbewust verschansen achter "burgerbevolking" is duidelijk.

... Hamas: de door haar gepleegde verkrachtingen, verminkingen en moorden van 7 oktober ...

De door de Joden in Israël verkondigde leugens over Hamas lijken als twee druppels water op de door de Joden in Oekraïne verkondigde leugens over Russen: massale vrouwenverkrachtingen, het verbranden van kinderlijkjes en het onthoofden van baby's.
Waarheidgehalte: Stenen Tafelen, Brandende Bosjes, Zoutpilaren, Kindoffers.
Het liegen zit in de kern van de cultuur.

Arie heeft weer slecht gedroomd (de Volkskrant, 05-02-2024, column door Arie Elshout):

... Poetin ...

...de luimen van Poetin ...
    ... wij zijn niet bang voor de Russen ...
    ... Russen heel Europa overlopen ... een Rus in je keuken ...
    ... bezetting alleen al van de Estlandse stad Narva ...
    ... Poetin ... raketaanvallen ...de raketten ... om de oren vliegen ...Poetin ... kernwapens ...
    ... Poetin... kernwapens ... Nucleair escalatiegevaar ... raketten ... een Rus in de keuken ...
    ... effectieve afschrikking ... atoomwapens ... kernmacht ...
    ... nucleaire afschrikking ... nucleaire chantage ... nucleair schild ...
    ... Poetin ...

Wie geeft hem een rustgevend pilletje ...

Vandaag op pagina 2 SS'ertje Schelderpennick

met een aflevering van voortdurend dezelfde column, en vandaag in de Opinie-rubriek een column van A. "Wall Street" Elshout met een aflevering van voortdurend dezelfde column ... :

... het kwaad dat Poetin is

... het regime van de Russische president Vladimir Poetin ...
     ... een joodse gevangene van de Russische tsaar ...
     Poetincriticus ... plannen ... om je terstond te vermoorden ...
    ... Sovjet-dissident Andrej Sacharov ... het machtige systeem ...
    ... een gewetenloos en moorddadig regime ...
    ... bestrijden van het kwaad dat Poetin is ...

... , al sinds 1945.
    Noot: de aanleiding dit keer is de dood van Aleksej Navalny, vermoord door de Oekraïense geheime dienst ten einde de cruciale val van Avdiivka zo veel mogelijk uit het nieuws te houden.
    Bijzonder geslaagd, trouwens, die truc.
    P.S.: En natuurlijk komen ze weer langs ...

... de Amerikaanse schrijver Bernard Malamud in zijn roman De Fikser over een joodse gevangene van de Russische tsaar. ...

... , de filosofen van Wall Street.

Hm, A. Elshout ... (wat volgt zijn de kop en het slot van het artikel) (de Volkskrant, 04-03-2024, door Arie Elshout):

Wie ... immigratie negeert...

... Een peiling afgelopen week: Wilders 49 zetels.

... heeft de peilingen van een maand terug gelezen, en heeft dat idee van een verdere stijging van de Wilders-stem eindelijk genoeg verwerkt om er over te kunnen schrijven. Natuurlijk nog niet inhoudelijk en feitelijk, maar ...

Wie zorgen over immigratie negeert, speelt met vuur. ...

... bekrompen en alarmistisch, en ...

... Het kan gevaarlijke volksinstincten losmaken

... volksvijandig.
Maar toegegeven: de rest is nog niet zo ver, en hoogstvermoedelijk nog lang niet zo ver.
Maar ook bij A. Elshout moeten er nog eindeloos veel fasen doorlopen worden. Maar we beginnen even in het buitenland:

Nationalisme is gif, stelde ik eens in een stuk over Vladimir Poetin. Hij had net de Krim afgepakt van Oekraïne als eerste stap in zijn streven naar herstel van Ruslands grootheid. Door nationalistische gevoelens onder de Russen aan te wakkeren, appelleert hij aan een van de gevaarlijkste volksinstincten, schreef ik. ...

Oftewel:

Nationalisme is een positeve zaak, blijkt uit het handelen van Vladimir Poetin. Hij had net de Krim teruggepakt van Oekraïne als eerste stap in de bevrijdingsoorlogen die volkeren voerden tegen hun onderdrukkers , zoals in dit geval de Oekraïners, die Russsische gebieden, zoals de Krim , de Donbas en de Zwarte Zee-kust, bezet houden in hun streven naar Oekraïense grootheid.
Door nationalistische gevoelens onder de Oekraïeners aan te wakkeren, appelleert Volodomir Zelenski aan een van de gevaarlijkste volksinstincten.

Over richting eigen land:

... Op dit moment ... wordt nationalisme vooral geassocieerd met gevaar.
Bezorgd kijkt de gevestigde orde in Amerika en Europa ...

Het Rijk van Sackler, Sachs en Soros, hoofdkwartier: Goldman Sachs, Wall Street, New York, Groot-Israël.

... naar de opmars van rechts-nationalistische politici. De Volkskrant kwam pas met 'een opfriscursus nationalisme nu radicaal-rechts verkiezing na verkiezing wint'. Het was een goed en verhelderend artikel.
Er was oog voor de positieve kanten van nationalisme. Het gevoel tot een gemeenschap te behoren met eenzelfde cultuurtraditie, taal en gezamenlijke herinneringen kweekt een saamhorigheid die ertoe leidt dat mensen samenwerken, zich aan de regels houden en solidair zijn met elkaar in de vorm van de verzorgingsstaat. En ja, trots zijn op je land mag. Allemaal niks mis mee. Fout gaat het als mensen het gevoel krijgen bedreigd te worden door vreemde elementen ...

Neen:

... Fout gaat het als mensen ... bedreigd ... worden door vreemde elementen ...

... en dus ...

... zich ... beginnen af te zetten tegen nieuwkomers. ...

Zie je, dat moet Arie allemaal nog afleren.
Dat wil zeggen, daar ...

... het gevoel krijgen ...

en ...

... met de kreet 'eigen volk eerst' ...

... tussen te zetten.
En dit:

... Ergens is er dan kortsluiting ontstaan, waarbij het positieve tot iets negatiefs muteert ...

Dat wil zeggen: allochtone immigranten te zien als iets positiefs

.
Terwijl iedereen dagelijks kan zien dat het barbaren zijn

... De omvang van immigratie is daarbij belangrijk. ...

Klopt: omvang en cultuurverschil.
Maar dat laatste bestaat niet, natuurlijk.
Allemaal even goed functionerende culturen over de hele wereld.

... Hoe meer immigranten, hoe sterker het anti-immigratiesentiment ...

Nee:

Hoe meer immigranten met een aanzienlijk cultuurverschil, hoe sterker het anti-immigratiesentiment.

En:

... hoe groter de kans dat verbindend nationalisme ontaardt in een nationalisme dat uitsluit. ...

... wat is:

... hoe groter de kans dat verbindend nationalisme de culturele en sociale barbaren uitsluit.

En:

... Dit proces is nu gaande in westerse democratieën. ...

Klopt.
Gek, hè ...
En dan volgen de passages waarin iedereen zelf alles wat ten gunste van de politiek-correcte en wokistische zaak door honderd kan delen en alles ten ongunste met honderd vermenigvuldigen, volgende de Informatieregels

en het feit dat A. Elshout rabiaat politiek-correct is:

...    Hun kiezers maken zich zorgen over immigratie. In de eerste plaats om materiële redenen. Zij vinden dat de instroom een dusdanige omvang heeft aangenomen dat hij een te zware belasting vormt voor huizenmarkt, zorg, onderwijs en verzorgingsstaat. Maar wat ook speelt, is een culturele angst. Deze kiezers vinden dat allerlei dingen waaraan ze gehecht zijn binnen hun gemeenschap, van hen worden afgepakt onder verwijzing naar een nieuwe tijd en een nieuw land. Dit culturele chagrijn is een belangrijke bron van rechts-populistisch ongenoegen, maar wordt met name in progressieve kring onderschat.
    Als ik Nederland eruit licht, krijg ik de indruk dat soms bijna verlekkerd wordt gekeken naar welke traditie of heilig huisje er nu weer omver gekegeld kan worden. Zwarte Piet en de benaming Gouden Eeuw zijn al in de ban gedaan, de historische steun aan de joodse staat Israël is het volgende item op de hitlist.
    Natuurlijk moeten we ons mede vanwege een door immigratie veranderende bevolkingssamenstelling openstellen voor andere perspectieven en is het goed dat Zwarte Piet niet meer kan. Maar blijf niet overijverig actievoeren tot het laatste gehucht de witte vlag heeft gehesen in de culturele revolutie. Draaf niet door, zoals met het tot roofkunst verklaren van De Nachtwacht, een idee waarover ik las in de Volkskrant, of het als a priori verdacht aanmerken van grote, kale, witte mannen zoals de NRC doet in gewoon de progressieve variant van etnisch profileren.    ...

Afgekort, na die aanpassingen: het is terreur.
Maar het is genoeg besef voor dit:

... neem de mensen die immigratie als probleem zien serieus.... als mensen het idee krijgen dat de eigen cultuur en herinneringen onder druk komen te staan, volgt er die kortsluiting en kan het nationalisme giftig worden. ...

Oftewel:

Neem negatieve ervaringen van mensen met immigratie serieus. Als mensen bemerken dat de eigen cultuur en herinneringen onder druk komen te staan, kan het nationalisme giftig worden.

En die mensen weten donders goed wat en wie de oorzaak zijn van die immigratie:

.... Men kan die mensen achterlijk noemen of misleid vinden, men kan hun gevoelens van vervreemding wegwuiven.

... dat zijn de men's die hen ...

... achterlijk noemen of misleid vinden ... [en, red.] hun gevoelens van vervreemding wegwuiven. ...

Maar ...

... dat is spelen met vuur, spelen met een van de gevaarlijkste volksinstincten. ... Een peiling afgelopen week: Wilders 49 zetels.

Maar dat is nog maar het minste. Wat ze ook best wel eens zouden kunnen gaan doen, is hen die verantwoordelijk zijn voor die immigratie ophangen aan lantarenpalen.
    Deze redactie vermoedt dat A. Elshout daar een klein vermoeden van aan het krijgen is en dat het hem wat dunnig door de broek aan het lopen is gegaan.

Ander onderwerp. Aanleiding: de opening van het nieuwe Holocaustmuseum in Amsterdam, gepaard gaande met een demonstratie van sympathisanten met de Palestijnen, naar aanleiding van de oorlog in Palestina en de zoveelste massamoord op de Palestijnen aldaar.
    Het verdeeld "links".
    Hier de keuze van Arie (de Volkskrant, 18-03-2024, column door Arie Elshout):

Waar stilte had moeten heersen, was er herrie en haat. In het licht van grootste misdaad uit de historie was dat triest

Een bekende gore leugen: het aantal Russische slachtoffers was veel groter, en er zijn genoeg volkeren in hun geheel uitgeroeid, in de geschiedenis.
En het wordt gevolgd door iets anders bijbehorend bekends:

Het is het beklemmendste en aangrijpendste wat ik ooit las: het verhaal van Sofja Osipovna Levinton en de kleine David zoals verteld door Vasili Grossman in Leven & Lot ...
    Sofja Osipovna was een kinderloze Joodse arts van 50 uit Oekraïne ...
    Bij aankomst in het kamp ...
    Onderweg zag de jongen ...
    De mensen moesten zich uitkleden ...
    Vrouwen in stofjassen knipten iedereen kaal ...
    Bij de ingang van de betonnen ruimte ...
    De deur ging dicht, een ventilator begon te draaien. ...
    Ze omvatte David met haar sterke, warme armen. ...

Holocaustporno.

De kwestie van de Joodse misdaden in Palestina blijft voortdurend interessant materiaal opleveren, nu mede naar aanleiding van de komende 4/5 Mei herdenking (de Volkskrant, 29-04-2024, door Arie Elshout):

Doorbreek de sacrale stilte niet met activistisch lawaai, al helemaal niet in een tijd van groeiend antisemitisme

Men vreest lawaaiprotest vanuit pro-Palestijnse hoek.

Oorlog haalt het slechtste in mensen naar boven maar ook het beste. De laatste jaren gaat het bij sprekers op de Dodenherdenking meestal over het eerste. Wat leert de Duitse bezetting van 1940-1945 over het kwaad in Nederlanders zelf? Het actieve collaboreren, het passieve wegkijken. 'Voor de twee minuten stilte ingaat, knalt vaak de zweep van de zelfkastijding', schreef ik vorig jaar. ...

Omdat de cultuurverraders van het type Gerdi Verbeet, het GroenLinks-PvdA terrorisme dat ook deze bestuurslaag beheers,t Nederlandhaters die toespraak laten houden, zoals Monster Grunberg

... Soms zijn de verwijten terecht, soms te gemakkelijk. ...

Het eerste is politiek-correct, het tweede niet. Volgens de Informatieregels

moet je het eerst dus door minstens 3 delen, en het tweede met minstens 3 vermenigvuldigen.

... Ik sprak erover met Sytze van der Zee, mijn vroegere hoofdredacteur bij het Parool die een vriend werd. Hij is een gerespecteerd kenner van de geschiedenis van Nederland in de Tweede Wereldoorlog. Pas publiceerde hij Willi Lages. Ceremoniemeester van de dood, een doorwrochte biografie van de Duitse oorlogsmisdadiger die verantwoordelijk was voor de deportatie van de Nederlandse Joden.
    Hele dagen bracht Van der Zee door in Nederlandse en Duitse bibliotheken en archieven. ...
    Van der Zee verbaast zich over de ommekeer in de Nederlandse kijk op de oorlog. Na de bevrijding was het alsof iedereen in het verzet had gezeten. Tegenwoordig lijkt het alsof iedereen een collaborateur was. Het klopt beide niet, zegt hij.
    Hij waarschuwt voor overdrijving. ...

Het linksextremisme doet niets anders. Mussolini en Hitler paraderen al dagelijks door de straten van Nederland.
En bij deze lieden is het de levenswijze:

... Salo Muller, voormalig fysiotherapeut van Ajax ...

Joods.

... zei in het Parool dat 80 procent van de Nederlanders aan de verkeerde kant stond en dat Belgen en Fransen veel meer deden om hun Joden te beschermen. In de Telegraaf schreef Catherine Keyl ...

Joods.

... dat mensen in Bussum in de rij stonden om vijf gulden te incasseren voor het verraden van een Joodse inwoner. ...

En dat zijn ...

...    Van der Zee heeft in de archieven nooit iets gezien van zulke rijen. Bij de vergelijking met België en Frankrijk wordt volgens hem vergeten dat de situatie daar anders was. In Nederland bestond de bezettingsmacht uit radicale nationaal-socialisten, vaak Oostenrijkers. Hondstrouwe volgelingen van Hitler die alles deden om te helpen bij de 'eindoplossing van het Joodse vraagstuk'. In België was de Wehrmacht de baas, ook erg maar minder ideologisch, minder fanatiek. In Frankrijk konden Joden uitwijken naar het Vichy-gebied.
    Er waren in Nederland volop NSB'ers, WA-zwarthemden, antisemieten, verklikkers, opportunisten, politieagenten, tram- en spoorwegmedewerkers die hand-en-spandiensten aan de Duitsers verleenden. Maar er was ook de Februaristaking, mede gericht tegen de Jodenvervolging. Er werden barricades opgeworpen, Duitsers schoten. 'Wat er zich eind februari 1941 in Nederland afspeelde, zou in het bezette deel van West-Europa ongekend blijven. Hitler schijnt te hebben geschuimbekt van woede', schrijft Van der Zee in zijn boek.
    Hij las de Meldungen aus den Niederlanden, wekelijkse rapportages van de Sicherheitsdienst (SD). Daaruit blijkt dat het verzet in Nederland van begin af aan veel groter was dan veelal wordt beschreven. Hij durft te stellen dat er meer Nederlanders aan de goede kant stonden dan aan de verkeerde. Daarnaast meent hij dat er niet lichtvaardig moet worden gedacht over wat Nederlanders tegen de deportaties hadden kunnen doen. De Duitsers traden keihard op. Nergens in West-Europa zijn bevolkingen opgestaan tegen de Wehrmacht. Nederland deed het volgens hem niet slechter of beter dan omringende landen.    ...

... gore Joodse leugens

.
Joodse leugens, mede omdat er al een hele stoet Joden is die deze specifieke leugens verkondigd hebben

.
Het is Nederlanderhaat, oftewel blankenhaat.
Overigens sluit Elshout af met het zoveelste geval van het niet-noemen van de meest recente olifant in de kamer:

... Daarom is 4 mei belangrijk, een moment van bezinning, in het deemoedig besef van onze menselijke feilbaarheid en zwakheden. Doorbreek de sacrale stilte niet met activistisch lawaai, al helemaal niet in een tijd van groeiend antisemitisme.

... : het niet-noemen van de moslims als daders van het groeiende antisemitische gedrag.

Een beschouwing over de wereldorde (de Volkskrant, 10-06-2024, column door Arie Elshout):

Niemand zit te wachten op een wereldoorlog. Maar spannend blijft het

De spanning tussen democratieën en autocratieën bouwt zich al jaren op. Zij kwam onlangs tot ontlading met de Iraanse raketaanval op Israël ...

Een gore leugen.
Wan wat daar in feite staat is:

Iran vuurde ongeprovoceerd raketten af op Israël.

De werkelijkheid:

Israël bombardeerde ongeprovoceerd de Iraanse ambassade in Syrië.

Je moet dus alle soortgelijke in wat volgt omdraaien. Wat voorbeelden:

Bij een persbezoek aan de Navo hamerden zegslieden erop dat de strijd in Oekraïne ook over ons gaat. 'Het is onze oorlog.' ...
    De Russische president Vladimir Poetin zoemt gretig in op wat hij ziet als westerse zwakheden. ...
    In Oekraïne opereren Amerika en Europa behoedzaam. ...
    Een Navo-lidmaatschap zit er voorlopig niet in ...
    ... de Sovjetdreiging. ...
    ... reken maar dat Iran en consorten vooral oog hebben voor het machtsvertoon. ...

En dergelijke.

Arie Elshout moet nu vlak voor z'n pensioen zitten, want zijn waarschuwingen worden hoe langer hoe nadrukkelijker (de Volkskrant, 30-09-2024, column door Arie Elshout):

Als iemand tegen mij begint af te geven op die 'domme Trump- of PVV-stemmers', voel ik de ergernis bij me opborrelen

Dat is grappig, want dan moet hij zijn eigen krant niet lezen.
Want als er één gemeenschappelijk ding is in de berichtgeving over commentariëring van de Nederlandse politiek, de laatste tijd, dan is dat afgeven op die domme PVV-stemmers. Hoogtepuntje: S. Schimmelpenninck

.
Ze noemen het kabinet Schoof "kabinet Schoofhondje"

, maar dat kabinet zit er vanwege de PVV-stemmers. Dat zit doodgewoon al in de term 'kabinet' besloten.
En ze vinden het allemaal hartstikke leuk

Als ik ergens allergisch voor ben, dan is het voor mensen die hooghartig neerkijken op anderen. Het is de gevoeligheid van de sociale stijger. Zij was altijd bij me aanwezig, maar ik onderdrukte haar. ...

Dat is dan een lange en moeilijke tijd geweest, want het speelt al sinds de Afrikaanderwijkrellen, ergens in de jaren zeventig.
Janmaat, Fortuyn, Verdonk, Wilders ...
De rest van het verhaal:

... Dat is de laatste jaren veranderd en dat heeft te maken met het politieke klimaat. Als iemand tegen mij begint af te geven op die 'onnozele, domme Trump- of PVV-stemmers', voel ik de ergernis bij me opborrelen.

Niet dat ik iets moet hebben van radicaal-rechts, maar wat me steekt is de suggestie dat die kiezers niet goed bij hun hoofd zijn en eigenlijk minderwaardig. Kijk eerst eens, zeg ik dan, naar de redenen van hun keuze, naar hun grieven, in plaats van a priori hun verstandelijke vermogens in twijfel te trekken.

Het gaat meestal om hoogopgeleiden die zich laatdunkend uitlaten over laagopgeleiden.

Socioloog Quita Muis zei daarover in de Volkskrant (Wetenschap, 21/9) interessante dingen. Hoogopgeleiden identificeren zich sterker met de eigen groep en voelen zich al snel moreel verheven boven laagopgeleiden met een andere mening. Ze kunnen over deze mensen 'echt lullige dingen' zeggen, aldus Muis, zoals dat sommigen een 'IQ van een baviaan' hebben. Dat er zo gedacht wordt, wisten we, maar Muis onderbouwt het met onderzoekgegevens die in Europa verzameld zijn over een periode van ruim 35 jaar.

Persoonlijk contact wil nog weleens helpen. Nicholas Kristof, een linkse columnist van The New York Times, woont op een boerderij in Oregon en heeft onder zijn plattelandsvrienden veel Trump-kiezers. Zoals een vrouw die na een fabriekssluiting werk en woning verloor, verslaafd raakte, vier familieleden zelfmoord zag plegen en zelf ook een keer een geweer tegen haar hoofd zette.

'Wanneer dan een demagoog als Trump zegt haar pijn te voelen en belooft de fabrieken terug te brengen, veert zij natuurlijk op. Des te meer als zij hoort hoe progressieven (...) haar wegzetten als een deplorabele', schrijft Kristof. Hij vraagt zijn succesvolle, hoogopgeleide vrienden andersdenkenden uit de arbeidersklasse niet neerbuigend te behandelen.

Natuurlijk, mensen kunnen van mening verschillen. Maar het is iets anders als het in de morele sfeer wordt getrokken: jij mag die mening niet hebben, die is fout, jij bent fout. Dat vindt ook Muis. Dan verklaart de een zich superieur aan de ander.

Op zich is de tweedeling tussen hoog en laag er altijd geweest. Je zou kunnen zeggen dat we die incompatibilité d'humeur maar moeten accepteren als een natuurlijk, vaststaand gegeven. Dat wordt echter steeds moeilijker. Vroeger vonden arbeiders en andere laagopgeleiden in Europa onderdak bij sociaal- en christendemocraten en in Amerika bij de Democraten. Zij voelden zich vertegenwoordigd. Dat is niet meer zo. De voormalige volkspartijen spreken hun taal niet meer.

Veel van wat arbeiders aangaat, wordt ontkend. Wat zij zien als problemen zijn geen problemen, hun zorgen zijn niet echt maar worden hen aangepraat door populisten. Zelfs hun bestaan wordt ontkend, de arbeider zou iets van het verleden zijn. En als ze toch de brutaliteit hebben om zich te laten gelden, worden ze gebombardeerd met spookbeelden uit een zwart verleden en moreel verdacht gemaakt.

Het duidelijkst is dat op het punt van migratie. Nederland ging tussen 2016 en 2024 van 17 naar 18 miljoen inwoners. Hoofdoorzaak: buitenlandse migratie. De gevolgen van die snelle bevolkingsgroei doen zich sterk voelen in de wijken van laagopgeleiden. Als die niet willen dat er de komende acht jaar nog weer een miljoen mensen bij komen, krijgen ze van hooggeleerde migratie-ontkenners te horen dat er eigenlijk geen probleem is, of dat de voorgestelde maatregelen om controle te krijgen over de toestroom allemaal niet kunnen of immoreel zijn. Uit frustratie gooien laagopgeleiden de kont tegen de krib. In inmiddels een hele reeks Europese landen en Amerika stemmen ze radicaal-rechts. En zij zijn niet allemaal slecht of gek of misleid.

Zo is de traditionele tweedeling tussen hoog en laag niet langer een statisch gegeven, iets dat er altijd was en altijd zal blijven en dat we maar moeten accepteren. Zij heeft nu een dynamiek gekregen die leidt tot veel politieke turbulentie en zelfs ontwrichting. Alsof een stille vulkaan tot leven is gewekt en onheilspellend rommelt. Dat schreeuwt om actie. Laat de gevestigde politiek beginnen met een luisterend oor.

In precies dezelfde krant als deze column, schrijft één van de Volkskrant prominenten en beleidsbepalers, Raoul du Pré, een hoofdredactioneel commentaar dat inhoudelijk precies het omgekeerde betoogt als hier Arie Elshout.
En dat is er maar eentje in tientallen alleen al de laatste twee/drie weken in het kader van "de asielcrisis"

.
Die Du Pré

is één van de vele elitaire ploerten waar de Volkskrant vol mee zit: Hendrickx

, Persson

, Kraak

, Griend

, Righton, Oostveen

, Sitalsing

, Curvers

, ... die allemaal precies hetzelfde betogen: