Bronnen bij Retorische trucs: anekdotisch bewijs
Het "anekdotische bewijs" is op zich al populair, maar een ware endemie is
het in de immigratie- en multiculturele discussie.
Het actuele, schrijvende 2012, meest rumoerige voorbeeld is het wekenlang en tot in de Tweede Kamer lopende
gedoe rond asielzoeker Mauro, die door zijn dus bemiddelde moeder op 10-jarige
leeftijd op het vliegtuig richting Nederland is gezet, en die met zijn
twee reebruine ogen het voorbeeld was van de zielige vluchteling, die het grote
voorbeeld was om nog eens duizenden anderen binnen te halen.
Puur anekdotisch bewijs.
Hier nog geval uit dezelfde hoek(de Volkskrant, 21-09-2012, door Loes Reijmer):
Al zouden ze het bewijs in handen
hebben dat 99 van de 100 boerka's erin geslagen wordt, dan nog zouden ze met dat
ene voorbeeld komen aandraven. Dit alles vanuit de de redenatie: Die mensen
hebben een andere cultuur, kleur of cultuur en kleur, dus zijn ze
lief/aardig/sneu/gelijk/een-voorbeeld, al naar wat uitkomt. En omdat dat zo is,
is de ene vrijwillige boerka wel representatief, en de 99 onvrijwillige niet.
Met als les: achter bijna alle gevallen van anekdotisch bewijs zit ideologie,
gevolgd door talloze andere denkfouten als niet-willen-weten
, en retorische trucs als de huidige: anekdotisch bewijs.
Hier is de weerlegging voor het multiculturalistische geval (de Volkskrant, 26-09-2012, van verslaggever Jaap Stam):
Ook dit is een geval, net als de
bruin-ogige Mauro. Dus als Mauro als representatief kan worden genomen, kan deze
snel gekrenkte, narcistische en moorddaardige moslim (Azeri zijn moslims) dat
ook. En als de figuur van Mauro aanleiding is om te roepen dat er meer
immigranten moeten worden toegelaten, dan is de figuur van Faig B. net zo veel
aanleiding om te roepen dat die immigranten er weer allemaal uitgegooid moeten
worden. Want het voordeel van enkele bruin-ogige Mauro's weegt totaal niet op
tegen het nadeel van enkele snel-gekrenkte narcistische moordenaars.
Het omgekeerde van het Mauro-geval: iemand die wél is uitgewezen (de Volkskrant, 24-11-2012, van verslaggever Toine Heijmans):
Maar wat hetzelfde is gebleven: ook
dit is anekdotische bewijs. Want, bijvoorbeeld, bij het geval van asielzoekers
die mogen blijven en een misdaad plegen, en daaronder zijn ook moorden, wordt er
niet naar de IND en de Raad van State gelopen om verantwoording te vragen. En
die gevallen zijn oneindig veel talrijker.
Tel het aantal dagen af voor een voorbeeld van het omgekeerde
geval: een asielant/immigrant die een moord pleegt op een Nederlander (de Volkskrant,
28-11-2012, ANP):
Het aantal dagen bedraagt vier hele stuks.
Deze verzameling is niet
bijgehouden. Het gebruik van anekdotische bewijs op bovenstaande terrein is
net zo gewoon als het water is voor de vis. Apothekers
uit Aleppo ... De volgende viel op omdat het nu wel op
dezelfde manier gebruikt werd, maar even zonder de gekleurde component (de
Volkskrant, 26-07-2021, column door Arie Elshout, journalist):
Bewijs geleverd: "Alle Culturen zijn Gelijk" ...
Naar Retorica, trucs
, of site home
·.
|